Video-αποκάλυψη από αγώνα της Εθνικής oμάδας με την Παλαιστίνη το 1938

Τι σου είναι αυτό το διαδίκτυο… Ψάχνεις, σημειώνεις, αποθηκεύεις, εντοπίζεις πραγματικά «διαμάντια» που σε καθηλώνουν…

H ομάδα του Sport-Retro.gr ανακάλυψε ένα σπάνιο ντοκουμέντο από αγώνα της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου εν έτει 1938.

Τότε, δηλαδή πριν από 79 χρόνια, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ριχνόταν στη μάχη της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γαλλίας.

Πρώτος του αντίπαλος θα ήταν η Παλαιστίνη, η οποία από το 1920 μέχρι το 1948 τελούσε υπό βρετανική διοίκηση, ώσπου ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ.

Η ελληνική αποστολή ταξίδεψε στο Τελ Αβίβ μερικές ημέρες πριν από το ματς της 22ας Ιανουαρίου, προκειμένου τα στελέχη της να επισκεφθούν τους Άγιους Τόπους.

Οι ομογενείς του Τελ Αβίβ και της Ιερουσαλήμ επεφύλασσαν συγκινητική υποδοχή, ενώ η παλαιστινιακή ομοσπονδία οργάνωσε ειδική δεξίωση προς τιμήν των φιλοξενούμενων.

Ο Σπύρος Κοντούλης ταξίδεψε με νωπό το χτύπημα στο μέτωπο, ένα «σουβενίρ» από ένα φιλικό ματς με τη Μικτή Αλεξάνδρειας, εξ ου ίσως και η χρησιμοποίησή του μόνο στο δεύτερο ημίχρονο.

Kαι μία τραγική σημείωση: ο άσος της ΑΕΚ δολοφονήθηκε από Γερμανούς στρατιώτες τον Ιούνιο του 1944, κατά την προσπάθειά του να αποδράσει από το φορτηγό που τον μετέφερε για εκτέλεση από τις φυλακές Χαϊδαρίου στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Στο μεταξύ, το ενδιαφέρον για την παρακολούθηση αυτού του αγώνα ήταν ιδιαίτερα έντονο στους κόλπους των βρετανικών δυνάμεων και σε εκείνους των ντόπιων.

Ο κυβερνήτης Κρόσμπι, αξιωματικοί του βρετανικού στρατού και ο Ίσραελ Ρόκαχ, δήμαρχος του Τελ Αβίβ, έδωσαν το «παρών» στις εξέδρες του «Maccabiah Stadium», το οποίο τότε αποτελούσε έδρα της Μακάμπι Τελ Αβίβ.

Περίπου 8.000 θεατές στοιβάχτηκαν στις ξύλινες εξέδρες του σταδίου, ο αγωνιστικός χώρος του οποίου ήταν βαρύς, γεμάτος σκόνη και άμμο.

Όπως έγραψε χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Αθλητισμός»: «Πρέπει να περπατήσετε απλώς μιάμιση ώρα στην άμμο και να μην μπορήτε να σύρετε τα πόδια σας για να καταλάβετε τι είδους κατόρθωμα είναι να τρέχη κανείς και μάλιστα ν’ αντιμετωπίζη αντιπάλους συνηθισμένους ν’ αγωνίζονται σε αμμουδιά.

Τα πόδια βουλιάζουν, η μπάλλα δεν πηδά και οι παίκται προλαβαίνουν και το πιο τολμηρό άνοιγμα προς τα πλάγια γιατί κολλά η μπάλλα επάνω στην άμμο. Κι όμως σ’ ένα τέτοιο γήπεδο οι δικοί μας έδωσαν την ψυχή των κι ενίκησαν».

Ο Αιγύπτιος διαιτητής Μοχάμεντ Γιουσούφ Μπέι, ιδιαίτερα αγαπητός στους ντόπιους, είχε πολύτιμη συμβολή στην αναγνώριση της παλαιστινιακής ομοσπονδίας στη FIFA στις 6 Ιουλίου 1929.

Τρεις εθνικοί ύμνοι ακούστηκαν πριν από τη σέντρα του αγώνα: ο ελληνικός, ο ανεπίσημος ακόμη του Ισραήλ και ο βρετανικός.

Οι συνθέσεις του αγώνα:

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ: Κλέιν, Προτοπόποφ (46’ Σούκενικ), Μπέιτ Χαλέβι, Λίμπερμαν, Φοξ, Μιράμοβιτς, Νούντελμαν, Γκίνσμπουργκ, Νόιφελντ, Μπσίτσκι, Μέχλις.

ΕΛΛΑΔΑ: Σκλαβούνος, Δεληγιάννης, Γ. Παπαδόπουλος, Κρητικός, Κασιμάτης (46’ Κοντούλης), Γκίκας, Μηγιάκης, Δ. Μπαλτάσης, Κλ. Βικελίδης, Μαρόπουλος, Θ. Συμεωνίδης.

Πέντε Παλαιστίνιοι αγωνίζονταν στη Μακάμπι Τελ Αβίβ, τέσσερις στη Χάποελ Χάιφα και δύο στη Χάποελ Τελ Αβίβ, ενώ από ελληνικής πλευράς αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτό το ματς πραγματοποίησε το διεθνές του ντεμπούτο ο σπουδαίος Κλεάνθης Μαρόπουλος, ο οποίος τίμησε όσο λίγοι τη φανέλα της ΑΕΚ.

Μόλις δέκα λεπτά χρειάστηκε η Εθνική ομάδα για να πάρει σαφές προβάδισμα, αφού ο Κλεάνθης Βικελίδης βρήκε δίχτυα στο 3’ και το 9’, προτού ο Νούντελμαν μειώσει με κοντινό σουτ, έπειτα από αναμπουμπούλα στο 21ο λεπτό.

Ιδού και το σχετικό video-ντοκουμέντο με το γκολ των Παλαιστινίων:

Με τη σέντρα του δευτέρου ημιχρόνου, ο Έγκον Πόλακ, προπονητής της Παλαιστίνης, έριξε στη μάχη τον Σούκενικ αντί του Προτοπόποφ και μετακίνησε τον Μιράμοβιτς στο δεξί άκρο.

Τελικά, η Εθνική Ελλάδας ήταν αυτή που έμελλε να ξαναβρεί δίχτυα, στο 51^ο λεπτό με τον αρχηγό Αντώνη Μηγιάκη, ο οποίος διαμόρφωσε και το τελικό 1-3.

Σύμφωνα με τους Ισραηλινούς δημοσιογράφους, ο τερματοφύλακας Σκλαβούνος επέδειξε «ιδιαίτερο θάρρος» ενάντια στη γραμμή κρούσης των γηπεδούχων και, μάταια, οι Μέχλις και Γκίνσμπουργκ προσπαθούσαν να τον νικήσουν.

Ο Κλεάνθης Βικελίδης ήταν το μεγάλο «αστέρι» της τότε Εθνικής ομάδας, καθώς είχε σημειώσει τα πέντε από τα επτά τελευταία γκολ, εκ των οποίων τα τέσσερα με κεφαλιά.

Πολύτιμος και ο Μηγιάκης με τις επιτυχημένες σέντρες, ενώ το γκολ του προήλθε από καθαρά δική του προσπάθεια.

Η εφημερίδα «Αθλητισμός» ανέφερε ότι τα σουτ ήταν 14-12 υπέρ της ελληνικής ομάδας, ο διαιτητής σφύριξε πάνω από 50 φάουλ, ο προπονητής Κώστας Νεγρεπόντης ενέπνευσε τους παίκτες με τα θερμότερα πατριωτικά λόγια και ο κ. Κουλαμπίδης ήταν ο πρώτος αρχηγός αποστολής που ικανοποίησε άπαντες.

Η Εθνική ομάδα διπλασίασε τις νίκες της επί της Παλαιστίνης (1-0) στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, όμως η πρώτη πρόκριση σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου θα καθυστερούσε πολύ.

Η Ουγγαρία δεν αποτέλεσε απλά αξεπέραστο εμπόδιο, αλλά και… άκαρδο αντίπαλο, αφού στις 25 Μαρτίου 1938 υποχρέωσε την Ελλάδα στην πιο βαριά ήττα της Ιστορίας της (11-1).

Η ΕΠΟ προτίμησε να μην διεξαχθεί ο επαναληπτικός της Αθήνας και, κατά συνέπεια, η συντριβή από τους «Μαγυάρους» ήταν το τελευταίο προπολεμικό «γαλανόλευκο» ματς.