Στο πένθος βυθίστηκε το ελληνικό ποδόσφαιρο στο άκουσμα της είδησης ότι ο Γιώργος Ξενίδης «έφυγε» ξαφνικά από τη ζωή τη Δευτέρα (3/6).
Δεν ήταν ούτε 45 ετών ο βετεράνος αριστεροπόδαρος αμυντικός, ο οποίος φόρεσε 263 φορές τη φανέλα του Ηρακλή (197 για την Α’ Εθνική, 52 για το Κύπελλο, 14 για ευρωπαϊκές διοργανώσεις).
Επιπλέον, αγωνίστηκε για λίγους μήνες στην ΑΕΚ και επί δύο χρόνια σε Ανόρθωση και Ιωνικό, προτού κλείσει την καριέρα του το 2008.
Σε 331 συμμετοχές επί ελληνικού εδάφους, ο Θεσσαλονικιός σημείωσε 25 γκολ, είχε 2 ασίστ, αντίκρισε 87 κίτρινες και 4 κόκκινες κάρτες,
Κατέκτησε το Κύπελλο του 2002 με την ΑΕΚ και, μάλιστα, αγωνιζόμενος στον τελικό κόντρα στον Ολυμπιακό (αντικατέστησε τον Μιχάλη Κασάπη στο 28ο λεπτό).
Επίσης, πανηγύρισε το κυπριακό πρωτάθλημα του 2005 με την Ανόρθωση, αλλά κυρίως έμεινε στην Ιστορία για την ηρωική απόκρουση στον επαναληπτικό της 3ης Αυγούστου 2005 κόντρα στην Τράμπζονσπορ.
Η περίφημη «καρατιά» που εξουδετέρωσε το κοντινό σουτ του Φατίχ Τεκέ και δεν επέτρεψε στην τουρκική ομάδα να γράψει το 2-0 που θα της έδινε την πρόκριση στο 5ο λεπτό των καθυστερήσεων.
Ο Γιώργος Ξενίδης είχε σκοράρει στο επίσημο ντεμπούτο του (5/10/1994) σε ματς Κυπέλλου με την Καλαμάτα στο Καυτανζόγλειο.
Ο Ντούσαν Μιτόσεβιτς τον καθιέρωσε, ο Βασίλης Αντωνιάδης τον διατήρησε στο αρχικό σχήμα και μέχρι το 2001 ήταν συνήθως βασικός στον Ηρακλή.
Προτού, όμως, θυμηθείτε μερικά από τα γκολ του, ο λόγος περνά στον Τάσο Κατσαμπή, ο οποίος συνυπήρξε με τον Ξενίδη τη διετία 2002-04 στον Ηρακλή.
«Όταν πήγα ήταν ένας εκ των αρχηγών, πίσω από τον Ιεροκλή Στολτίδη αν θυμάμαι καλά. Ο Γιώργος ήταν μια ηγετική μορφή. Την πονούσε πάρα πολύ την ομάδα και αγωνιζόταν με δυναμισμό.
Αν μπορούσε να δώσει μέχρι 7, το έδινε. Αν μπορούσε να δώσει μέχρι 8, το έδινε. Παθιαζόταν πολύ στα παιχνίδια. «Ανταλλάξαμε» πολλά δυναμικά μαρκαρίσματα όταν ήμασταν αντίπαλοι.
Λογικό, αφού τόσο εκείνος, όσο κι εγώ, όπως όλοι γνωρίζουν διακρινόμασταν για το δυναμικό μας παιχνίδι. Εκτός αγωνιστικού χώρου, όμως, ήμασταν σαν να μην συνέβαινε τίποτα.
Ο Γιώργος δεν προκάλεσε ποτέ εξωγηπεδικά. Έπαιζε στην άμυνα, αλλά κατάφερε να σημειώσει μερικά σημαντικά γκολ με τον Ηρακλή. Ένας χρήσιμος παίκτης για κάθε ομάδα, επαγγελματίας…
Πέραν του Παναγιώτη Διλμπέρη, δεν είχε πολλές επαφές με παλιούς συμπαίκτες και ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Το τελευταίο διάστημα, χωρίς να είμαι σίγουρος, πρέπει να καταπιανόταν επαγγελματικά με μία βιοτεχνία ρούχων.
Με ενημέρωσε ένας φίλος μου που συνεργάζονταν. Ήμουν από τους πρώτους που το έμαθαν. Έπαθα σοκ, όπως όλοι. Μου είναι παράταιρο να τον δω στην τελευταία του κατοικία. Ήταν τόσο νέος, τόσο «ζωντανός». Τα συλλυπητήρια μου στην οικογένειά του».
Μετά την ολοκλήρωση της συνομιλίας, ο Τάσος Κατσαμπής ετοιμάστηκε για να πάει στην κηδεία του πάλαι ποτέ αντιπάλου και συμπαίκτη του.
Κι εμείς τον αποχαιρετούμε με ένα λιτό video με γκολ του:
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα