“Δουλεύαμε μία εβδομάδα για το γκολ!” Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος στο Sport-Retro.gr για την αξέχαστη νίκη επί της Ισπανίας

Η ταχύτητα που κυλούν τα χρόνια είναι -ανησυχητικά- εντυπωσιακή… Ήδη έχουν περάσει 14 από την αξέχαστη αναμέτρηση της Εθνικής ποδοσφαίρου με την αντίστοιχη της Ισπανίας στο «Ρομαρέδα» της Σαραγόσα.

Με την πολύτιμη βοήθεια του «χρυσού» σκόρερ Στέλιου Γιαννακόπουλου, το Sport-Retro.gr θυμίζει στους αναγνώστες του την τεράστια νίκη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, που άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πορτογαλίας.

Ο σπουδαίος δεξιός χαφ των 90s και 00s βρισκόταν στην Κρήτη για το φιλικό ματς εκείνης της θρυλικής πια φουρνιάς του 2004 με την Ίντερ του 2010, ωστόσο δεν αρνήθηκε να μιλήσει για την πρώτη “γαλανόλευκη” επικράτηση επί ισπανικού εδάφους.

Και ξανά προς τη… λόξα τραβά

Ένας χρόνος και… κάτι είχε συμπληρωθεί από την έλευση του Ότο Ρεχάγκελ, όταν η Εθνική ομάδα άρχιζε τις υποχρεώσεις της στον 6ο όμιλο της προκριματικής φάσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004.

Ο τελευταίος αγώνας που αφορούσε επίσημη διοργάνωση, εκείνο το περίφημο 2-2 με την Αγγλία στο «Ολντ Τράφορντ», είχε προξενήσει μεγάλη εντύπωση στους Έλληνες φιλάθλους.

Το πρώτο οκτάμηνο του 2002 είχε, επίσης, κυλήσει με θετικό πρόσημο, καθώς το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δεν είχε ηττηθεί σε καμία από τις 6 φιλικές αναμετρήσεις που έδωσε (σ.σ. σε ισάριθμα γήπεδα)

Μεταξύ άλλων, είχε αναδειχθεί ισόπαλη 2-2 με τη Σουηδία του 20χρονου Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς στο Γήπεδο Χαριλάου, είχε επικρατήσει 3-2 του Βελγίου στο Στάδιο «Κώστας Δαβουρλής» της Παναχαϊκής, ενώ με το ίδιο σκορ είχε νικήσει τη Ρουμανία στο Δημοτικό Στάδιο «Φώτης Κοσμάς» της Αλεξανδρούπολης.

Η Εθνική άρχισε με όνειρα τις υποχρεώσεις της στον 6ο προκριματικό όμιλο, αλλά σε διάστημα λίγων εβδομάδων ξύπνησαν μνήμες του παρελθόντος. Ενός παρελθόντος που την ήθελε να μετρά μόλις μία συμμετοχή σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το «στοιχειωμένο» 1980 στα γήπεδα της Ιταλίας.

Αρχικά, στις 7 Σεπτεμβρίου 2002 η «γαλανόλευκη» ηττήθηκε 2-0 από την Ισπανία στο «Απόστολος Νικολαΐδης» με γκολ των Ραούλ (8’) και Χουάν Κάρλος Βαλερόν (76’).

Έναν μήνα και πέντε ημέρες αργότερα, ο Ότο Ρεχάγκελ γνώρισε την 3η του ήττα σε 4 μη φιλικές αναμετρήσεις, αυτή τη φορά από την Ουκρανία με 2-0 στο «Ολιμπίσκι» του Κιέβου.

Ένα ολοστρόγγυλο κουλούρι υπήρχε δίπλα από τη λέξη «Greece», ύστερα από την ολοκλήρωση των πρώτων 2 αγωνιστικών του 6ου προκριματικού ομίλου.

«Η Ουκρανία αποτελείωσε τους Έλληνες», έγραφε χαρακτηριστικά η επίσημη ιστοσελίδα της UEFA στον σχετικό τίτλο της αναμέτρησης του «Ολιμπίσκι».

Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει…

Το «0 στα 2» προκάλεσε τις συνήθεις γκρίνιες από δημοσιογράφους, φιλάθλους κ.τ.λ., η πλειοψηφία των οποίων προέβλεπε νέο αποκλεισμό με κάτω τα χέρια.

Ωστόσο, με δύο γκολ του Ντέμη Νικολαΐδη, η Εθνική ομάδα όχι μόνο βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα, αλλά πανηγύρισε και την πρώτη της νίκη (2-0 την Αρμενία στο «Απόστολος Νικολαΐδης»).

Έκτοτε, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα κατέγραψε μία εντυπωσιακή πορεία που ανάλογη δεν είχε ξαναγίνει, αφού έμεινε αήττητο για 15 διαδοχικούς αγώνες τόσο στην προκριματική φάση όσο και στις φιλικές αναμετρήσεις που έδωσε εκείνο το διάστημα.

Κοινώς, δεν έχασε από τις 12 Οκτωβρίου 2002 και το ματς με την Ουκρανία, μέχρι τις 28 Απριλίου 2004 και το «φιλικό» 0-4 από την Ολλανδία στο «Φίλιπς Στάντιον».

Το σημαντικότερο, βέβαια, δεν ήταν τόσο το διάστημα του αήττητου όσο το γεγονός ότι πέτυχε «6 στα 6» και, μάλιστα, χωρίς να δεχθεί γκολ στις εναπομείνασες αναμετρήσεις για την ολοκλήρωση της προκριματικής φάσης!

Όπως προαναφέρθηκε, η αρχή έγινε με την εντός έδρας επικράτηση επί της Αρμενίας και το ζευγάρωμα των νικών στις 2 Απριλίου 2003 με δύο γκολ του Άγγελου Χαριστέα στο «Γουίντσορ Παρκ» επί της Βόρειας Ιρλανδίας.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να γίνει μία αναφορά στην τότε ενδεκάδα της Εθνικής, περισσότερο για να αποδοθούν τα εύσημα και σε εκείνους τους παίκτες που τελικά δεν ταξίδεψαν στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

Στο «Γουίντσορ Παρκ» ο Ότο Ρεχάγκελ παρέταξε την ομάδα με τερματοφύλακα τον Αντώνη Νικοπολίδη, δεξί μπακ τον Νίκο Νταμπίζα, αριστερό τον Στέλιο Βενετίδη και στόπερ τους Σωτήρη Κυργιάκο, Κώστα Κωνσταντινίδη.

Αμφότεροι οι κεντρικοί αμυντικοί της «γαλανόλευκης» σε εκείνο το ματς, δεν επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο με προορισμό τη χώρα της Ιβηρικής, καθώς ο «Όθωνας» προτίμησε τους Τραϊανό Δέλλα και Μιχάλη Καψή.

Στη μεσαία γραμμή αγωνίστηκαν οι Θοδωρής Ζαγοράκης, Γιώργος Καραγκούνης, Βασίλης Τσιάρτας και Στέλιος Γιαννακόπουλος, ενώ στην επίθεση οι Ντέμης Νικολαΐδης και Άγγελος Χαριστέας.

“Δουλεύαμε επί μία εβδομάδα για το γκολ”

Η Εθνική ομάδα έχει ξεπεράσει το κακό ξεκίνημα στη διοργάνωση, όμως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, αφού πρέπει να φύγει τουλάχιστον με βαθμό από το «Ρομαρέδα», προκειμένου να παραμείνει κοντά στις πρώτες δύο θέσεις του ομίλου.

Ο λόγος περνά στον πρωταγωνιστή του ματς, τον Στέλιο Γιαννακόπουλο, ο οποίος αρχικά ρωτήθηκε τι μεσολάβησε από τις δύο ήττες στο ξεκίνημα μέχρι το ταξίδι στην Ισπανία.

“Δεν είχε αλλάξει κάτι. Απλώς ήταν ένα παιχνίδι που δεν παίζαμε με την πλάτη στον τοίχο. Οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι ήταν χαμένο από χέρι”, μας απάντησε ο σπουδαίος δεξιός χαφ των 90s και 00s.

-Και οι Ισπανοί το ίδιο πίστευαν;

“Όταν φτάσαμε εκεί, θυμάμαι χαρακτηριστικά στον δρόμο που μας έδειχναν τα δάχτυλά τους. Άλλοι τρία, άλλοι τέσσερα, άλλοι ακόμα και πέντε”.

-Πώς ήταν το κλίμα πριν από το ματς; Μέχρι τότε είχατε καταγράψει 2 νίκες και 2 ήττες στον όμιλο.

“Η ομάδα ήταν κουμπωμένη, νευρική και λίγο απομονωμένη. Δεν ακούγονταν πολλά-πολλά. Ήμασταν αρκετά σφιγμένοι”.

To Σάββατο 7 Ιουνίου 2003, ώρα Ελλάδος 20:45, ο Ότο Ρεχάγκελ αγωνίζεται για πρώτη φορά με τρεις κεντρικούς αμυντικούς (Νταμπίζας, Δέλλας, Καψής) για να περιορίσει τη δράση των «Διόσκουρων» επιθετικών της Ισπανίας, δηλαδή του Ραούλ και του Φερνάντο Μοριέντες.

O Ινιάκι Σάεθ, από την πλευρά του, δίνει εντολή για φουλ επίθεση με τους Ετσεμπερία-Βαλερόν να βοηθούν τους δύο άσους της Ρεάλ Μαδρίτης, η «φούρια ρόχα» απειλεί με τον Χοσέμπα Ετσεμπερία και κερδίζει 5 κόρνερ στα πρώτα 11 λεπτά.

Στο 18’ οι Ισπανοί ζητούν πέναλτι σε μαρκάρισμα του Δέλλα στον Μοριέντες, ενώ το 20λεπτο κλείνει με καίρια επέμβαση του Πουγιόλ σε κοντινή προσπάθεια του Βρύζα και το 25λεπτο με εκτός περιοχής σουτ του Μοριέντες στη βάση του δοκαριού.

Οι γηπεδούχοι απειλούν ξανά στο 32’ με τον Μοριέντες και ο Ρεχάγκελ αποφασίζει να δώσει ταχύτητα στο παιχνίδι του, αντικαθιστώντας τον Χαριστέα με τον Λάκη και τον Τσιάρτα με τον Καραγκούνη, προτού καν συμπληρωθεί το 40λεπτο.

Ο τότε άσος της ΑΕΚ, μάλιστα, δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για την αλλαγή, αφού λίγες στιγμές αργότερα είπε σε έναν ρεπόρτερ του «ΤVE»: «Τίποτα δεν μου έχει συμβεί. Αυτός ο άνθρωπος είναι μονίμως σε σύγχυση και πάντα βρίσκει τη λύση σε μένα».

Μία πολύ ενδιαφέρουσα παρένθεση είναι ότι τη διετία 2002-2003 ο Τσιάρτας έβγαλε μόλις τρία 90λεπτα: το 0-2 από την Ισπανία, το 0-2 από την Ουκρανία και το 1-0 με τη Βόρεια Ιρλανδία, όπου σημείωσε και το «χρυσό» γκολ της πρόκρισης με πέναλτι.

Η Εθνική αρχίζει να στέκεται καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο του «Ρομαρέδα», στέλνει την προειδοποιητική βολή στο 41’ με μία κεφαλιά του Δέλλα που περνά άουτ και 2 λεπτά αργότερα ο Γιαννακόπουλος καταφέρνει το «χτύπημα».

Ο εξαιρετικός εκείνο το βράδυ Λάκης δέχεται πάσα από τον Σεϊταρίδη και ετοιμάζει το έδαφος με μία ωραία προσποίηση. Ο Γιαννακόπουλος δεν έχει τον συνήθη ρόλο του δεξιού χαφ-εξτρέμ, αφού κατά κύριο λόγο κινείται στον άξονα. Παίρνει την μπάλα, την προωθεί αριστερά στον Βενετίδη, ο οποίος του την επιστρέφει μετά από μία όμορφη ντρίμπλα στον Ετσεμπερία.

Ο μετέπειτα κορυφαίος αμυντικός του παγκοσμίου ποδοσφαίρου Πουγιόλ χάνει τις αποστάσεις από τον Γιαννακόπουλο κι εκείνος, εκμεταλλευόμενος το πλούσιο οπτικό πεδίο, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το δεξί. Στρώνει στον εαυτό του, πατάει καλά, σουτάρει με το κουντεπιέ και νικά τον Κασίγιας. Η Εθνική προηγείται 1-0 σε μία χώρα που δεν είχε πανηγυρίσει ποτέ νίκη μέχρι τότε.

Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος είπε για το γκολ: “Δουλεύαμε όλη την εβδομάδα για τον τρόπο που ήρθε το γκολ. Ήταν ο ορισμός της φράσης “γκολ δουλεμένο στην προπόνηση”

-Εσύ γιατί έπαιζες αριστερά και στον άξονα;

“Γιατί αντίπαλός μου ήταν ο Σαλγκάδο που δεν είχε αριστερό. Εκεί μου είχε δώσει οδηγία ο Ρεχάγκελ να είναι ο χώρος δράσης μου”.

“Λίγοι πανηγυρισμοί και μετά… Ουκρανία”

To α’ ημίχρονο ολοκληρώνεται με 63% ισπανική κατοχή και 8-3 τελικές, όμως το σκορ γράφει 0-1, γεγονός που δεν χωνεύεται από τον Σάεθ: «Αρχίσαμε καλά, ελέγξαμε το παιχνίδι και δημιουργήσαμε μερικές καλές ευκαιρίες νωρίς-νωρίς. Το μεγάλο μας λάθος ήταν ότι τους επιτρέψαμε να σκοράρουν με τη μοναδική τους ευκαιρία στο α’ ημίχρονο».

Οι παίκτες επιστρέφουν στον αγωνιστικό χώρο και ένας εξ αυτών, ο Βιθέντε, αγγίζει την ισοφάριση με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 55’. Τέσσερα λεπτά αργότερα, ο τεχνικός της «φούρια ρόχα» απαντά στον Ρεχάγκελ με διπλή αλλαγή (Ντε Πέδρο αντί Βιθέντε, Χοακίν αντί Ετσεμπερία).

Η Ισπανία εντείνει την πίεση, οι 10 από τους 11 Έλληνες βρίσκονται εντός ή λίγο εκτός περιοχής και ο Βρύζας αισθάνεται μοναξιά ανάμεσα σε τόσους αντιπάλους. Ο Σάεθ ρίχνει στη μάχη και τον Σέρχιο στο 76’.

Η αλήθεια είναι ότι οι φιλοξενούμενοι δεν απειλούνται τόσο από τελικές προσπάθειες, αλλά η αποβολή του Βενετίδη στο 79’ (με δεύτερη κίτρινη) για μαρκάρισμα από πίσω στον Χοακίν αλλάζει τα δεδομένα.

Οι σέντρες των γηπεδούχων από τις πτέρυγες δεν έχουν υψηλό ποσοστό ευστοχίας και οι 10 Έλληνες δεν χάνουν την αυτοσυγκέντρωσή τους, παρά το γεγονός ότι μέχρι τότε δεν είχαν νικήσει επί ισπανικού εδάφους ούτε σε συλλογικό ούτε σε εθνικό επίπεδο.

Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος για τα τελευταία λεπτά: “Ήμασταν συνεχώς σε εγρήγορση. Το γκολ ήρθε σε ένα πολύ καλό χρονικό σημείο. Διατηρήσαμε την ψυχραιμία και τις θέσεις μας μέχρι το τέλος”.

-Η αποβολή του Βενετίδη δεν σας επηρέασε ιδιαίτερα.

“Ναι όντως. Εγώ, πάντως, αναγκάστηκα να παίξω όλη την πλευρά. Έγινα αριστερό μπακ-χαφ. Δεν είχα ξαναπαίξει ποτέ εκεί, αλλά το έφεραν οι ανάγκες του αγώνα”.

Το ματς φτάνει προς το φινάλε και η ομάδα που κινδυνεύει περισσότερο δεν φορά λευκά. Η Εθνική βγαίνει μπροστά σε δύο αντεπιθέσεις-φωτιά με τον Καραγκούνη και τον Λάκη. Δεν σκοράρει, αλλά κερδίζει πολύτιμα δευτερόλεπτα. Ο Γάλλος διαιτητής Αλέν Σαρς σφυρίζει και η ομάδα του Ρεχάγκελ στρίβει αλα… γαλλικά. Μεγάλη νίκη!

-Πανηγυρίσατε τη νίκη;

“Μόνο στα αποδυτήρια. Σίγουρα υπήρχε θετικό κλίμα, αλλά έπρεπε να κρατήσουμε χαμηλούς τόνους γιατί σε λίγες μέρες είχαμε ένα ακόμη κρίσιμο ματς, εκείνο με την Ουκρανία στη Λεωφόρο”.

Οι συνθέσεις και τα highlights του αγώνα:

ΙΣΠΑΝΙΑ (Ινιάκι Σάεθ): Κασίγιας, Σαλγκάδο, Ραούλ Μπράβο, Μαρτσένα (76’ Σέρχιο), Πουγιόλ, Ελγκέρα, Ραούλ, Βαλερόν, Μοριέντες, Βιθέντε (57’ Ντε Πέδρο), Ετσεμπερία (57’ Χοακίν).

ΕΛΛΑΔΑ (Ότο Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Βενετίδης, Νταμπίζας, Δέλλας, Καψής, Ζαγοράκης, Βρύζας, Χαριστέας (34’ Λάκης), Τσιάρτας (36’ Καραγκούνης), Γιαννακόπουλος.

Διαιτητής: Αλέν Σαρς (Γαλλία). Βοηθοί: Λιονέλ Νταγκόρν (Γαλλία), Μισέλ Λεμπουρβελέκ (Γαλλία).

Έκανε το χρέος της

Ο Ρεχάγκελ άλλαξε το 3-5-2 σε 3-6-1 (ή 5-4-1 αν προτιμάτε) και δικαιώθηκε, αφού τα ατού της Ισπανίας είχαν μπλοκαριστεί, ο Αντώνης Νικοπολίδης δήλωσε «παρών» όποτε χρειάστηκε, ενώ οι δύο αλλαγές (Λάκης-Καραγκούνης) χάρισαν τρεξίματα και κάλυψαν πολλούς κενούς χώρους.

Η Εθνική μείωσε στον βαθμό τη διαφορά από την 1η θέση, όπου βρισκόταν η «φούρια ρόχα» και, πλέον, είχε αρκετές πιθανότητες για πλασάρισμα στην πρώτη δυάδα.

Τέσσερις ημέρες αργότερα, ο Χαριστέας έβαλε το πρώτο -από τα πολλά που ακολούθησαν- κρίσιμο γκολ του στη διοργάνωση, η «γαλανόλευκη» επικράτησε 1-0 της Ουκρανίας στο «Απόστολος Νικολαΐδης» και εκμεταλλευόμενη το νέο στραβοπάτημα της Ισπανίας (σ.σ. 0-0 στη Βόρεια Ιρλανδία), έπιασε κορυφή.

Ο δρόμος προς την τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος είχε πια ανοίξει διάπλατα…

*Κάντε like στο Facebook και follow στο Twitter και το Instagram για να μαθαίνετε άμεσα τις ιστορίες της πιο… ρετρό ιστοσελίδας της χώρας