Πολλοί Έλληνες φίλαθλοι δεν γνωρίζουν ότι η χώρα αριθμεί αρκετές διακρίσεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ενόπλων ή, όπως έχει γίνει πιο γνωστό, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του ΣΙΣΜ.
Η λέξη ΣΙΣΜ έχει επικρατήσει από τα γαλλικά αρχικά CISM (Conseil International du Sport Militair), τα οποία σημαίνουν Διεθνής Οργανισμός του Στρατιωτικού Αθλητισμού.
Προφανώς η διεθνής αυτή ποδοσφαιρική εκδήλωση δεν έχει την αίγλη και την προβολή άλλων διοργανώσεων, όμως αν ρίξει κανείς μια ματιά στους παίκτες που έχουν φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Ενόπλων, θα μείνει με το στόμα ανοικτό.
Το Sport-Retro.gr θυμίζει τις 6 κατακτήσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων από τη… χακί ομάδα.
Η διοργάνωση
Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ενόπλων ή ΣΙΣΜ διεξήχθη για πρώτη φορά στην Πράγα το 1946, υπό την παρουσία 11 χωρών, ενώ η Αγγλία κατέκτησε το πρώτο τρόπαιο.
Αρχικά, η διοργάνωση γινόταν κάθε χρόνο μέχρι το 1969, ώσπου από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 αποφασίστηκε να πραγματοποιείται ανά διετία.
Μοναδικές εξαιρέσεις αποτέλεσαν το τουρνουά του 1971, το οποίο διεξήχθη το 1972, καθώς και εκείνο του 1985 που ματαιώθηκε.
Το 1995 καθιερώθηκαν οι Παγκόσμιοι Στρατιωτικοί Αγώνες όλων των αθλημάτων, ένα είδος στρατιωτικής Ολυμπιάδας που γίνεται ανά τετραετία, όπου εντάχθηκε και το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό τουρνουά, ωστόσο διεξάγεται ανεξάρτητα και την ενδιάμεση διετία.
Επεισοδιακό το πρώτο Κύπελλο
Αθήνα (16-25 Μαρτίου 1952)
Η Ελλάδα συνέτριψε 6-1 την Ολλανδία και το Βέλγιο επικράτησε 4-2 της Τουρκίας στην ημιτελική φάση της διοργάνωσης, η οποία πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο του Παναθηναϊκού.
Ανήμερα της εθνικής επετείου για την Επανάσταση του 1821, η Ενόπλων με προπονητή τον Κώστα Νεγρεπόντη υποδέχθηκε το Βέλγιο, υπό το βλέμμα 25.000 θεατών.
Ο τελικός ήταν ιδιαίτερα επεισοδιακός, αρχής γενομένης από το 15ο λεπτό, όταν ο Μπέμπης χτύπησε την μπάλα με μία πέτρα την ώρα που ο Στρέτμαν ετοιμαζόταν να εκτελέσει πέναλτι και της άλλαξε πορεία!
Ο Πετρόπουλος πηδά για κεφαλιά
Ο Ολλανδός διαιτητής Μπρόγκορστ διέταξε επανάληψη, ο Βέλγος άσος ευστόχησε με τη δεύτερη προσπάθεια και διπλασίασε το προβάδισμα της ομάδας του, καθώς είχε προηγηθεί το γκολ του Βαν Χίφελ μόλις στο 2ο λεπτό (με κεφαλιά).
Ο τερματοφύλακας Γιούργος αποδοκιμάστηκε έντονα από θεατές και Τύπο για τις γροθιές στον Βάουτερς, ο οποίος κέρδισε το προαναφερθέν πέναλτι. Άλλες εποχές, άλλα ήθη…
Ο Κώστας Νεγρεπόντης αποφάσισε να προωθήσει σε σέντερ φορ τον Ιωάννου και να δώσει ρόλο δεξιού χαφ στον Παπαντωνίου, προκειμένου να αλλάξει την εικόνα του αγώνα και η αλήθεια είναι ότι δικαιώθηκε πλήρως.
Η Εθνική Ενόπλων κυριάρχησε, είχε δοκάρι και στο 34’ ο Ιωάννου μείωσε με κεφαλιά, έπειτα από προσπάθεια του Μπέμπη, προτού ο ίδιος παίκτης ισοφαρίσει με συρτό σουτ στο 83’.
Δεκάδες φίλαθλοι εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και προκάλεσαν την πεντάλεπτη διακοπή του ματς, ενώ η μπάντα της Χωροφυλακής εισήλθε στον αγωνιστικό χώρο για να παιανίσει το εμβατήριο «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».
Μάλιστα, κατά την εφόρμηση των ενθουσιασμένων θεατών, ο Στρέτμαν τραυματίστηκε, αλλά πήρε την απόφαση να συνεχίσει το ματς, εν αντιθέσει με τον διαιτητή που όταν έληξε η κανονική διάρκεια θέλησε να αποχωρήσει!
«Δεν δύναμαι να συνεχίσω τον αγώνα, διότι οι Έλληνες παίκτες και φίλαθλοι, ιδιαίτερως οι παίκτες, αγωνίζονται επικίνδυνα», είπε στους αντιπροσώπους της ΑΣΑΕΔ και τους δύο βοηθούς (Ασπρογέρακα, Πράμσετ).
Τόσο ο Μπρόγκορστ όσο και οι αντίπαλοι άρχισαν να ξεντύνονται, όταν ένας Βέλγος συνταγματάρχης, ονόματι Σομ, εισήλθε στα αποδυτήρια και διέταξε τους συμπατριώτες του να επιστρέψουν για την παράταση.
Ο διαιτητής, με τη σειρά του, πείστηκε να «σφυρίξει», ωστόσο θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο βοηθός Ασπρογέρακας υποστήριξε πως ο Ολλανδός θέλησε να τινάξει το ματς στον αέρα, κατόπιν συνεννόησης με τον αρχηγό της βελγικής ομάδας λογαχό Βεντιλέν.
Η ισοφάριση του Ιωάννου
Το Βέλγιο επέστρεψε αλλά με 10 παίκτες λόγω τραυματισμού του Ντε Κλουφ, οι Ντε Βιγκέρ, Στρέτμαν και Ντε Κοστέρ έπαιξαν με πάνινα παπούτσια, λίγο αργότερα αποχώρησε για τον ίδιο λόγο ο Ντε Κοστέρ, ενώ με την έναρξη του β’ ημιχρόνου της παράτασης εγκατέλειψε και ο Βερμέρ. Το ματς είχε μετατραπεί σε παρωδία…
Η ελληνική ομάδα, πάντως, δεν άφησε ανεκμετάλλευτο το γεγονός ότι ο αντίπαλος ήταν φανερά αποδυναμωμένος και με πέναλτι του σπουδαίου Κανάκη στο 98’ (το κέρδισε ο Σεραφείδης, αφού ο αμυντικός Βερμέρ εκτινάχθηκε και απέκρουσε το «ψαλίδι» του!) πήρε τη νίκη και το Κύπελλο με 3-2.
Η επιτυχία αυτή πανηγυρίστηκε έξαλλα από τους κατοίκους των Αθηνών σε κεντρικά σημεία, αλλά και γειτονιές, μέχρι αργά τη νύχτα.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΠΛΩΝ: (Κώστας Νεγρεπόντης): Γιούργος, Ρωσίδης, Γούλιος, Ιωάννου, Μουρατίδης, Πούλης, Χατζηνικολάου (38’ Λ. Πετρόπουλος), Κανάκης, Ι. Παπαντωνίου, Μπέμπης, Σεραφείδης.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΠΛΩΝ ΒΕΛΓΙΟΥ: Ζερνέ, Βερμέρ, Ντε Κλουφ, Μπελόν, Ντε Κοστέρ, Περό, Ορλάν, Βαν Χίφελ, Ντε Βινγκέρ, Στρέτμαν, Βάουτερς.
Η επιτυχία πέρασε από το… στομάχι
Σεούλ (15-17 Σεπτεμβρίου 1962)
Η Εθνική Ενόπλων υπερίσχυσε της Τουρκίας, του Βελγίου και της Ολλανδίας στην ευρωπαϊκή ζώνη της διοργάνωσης και προκρίθηκε στον διπλό τελικό της Σεούλ.
Μάλιστα, η ομάδα του Τρύφωνα Τζανετή πραγματοποίησε το μακρινό αυτό ταξίδι χωρίς τους άσους του Παναθηναϊκού (εξαίρεση ο Αριστείδης Καμάρας), καθώς ακολουθούσε η ρεβάνς με την Πολόνια Μπίτομ για τον 1ο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Η Νότια Κορέα, η οποία ανέλαβε μέρος των εξόδων της μετακίνησης, αξίωνε να διεξαχθεί πρώτα ο τελικός και εν συνεχεία ένας φιλικός αγώνας, ενώ αρχικά είχε αποφασιστεί το αντίθετο.
Τελικά, έπειτα από πολλές διαπραγματεύσεις, οι δύο πλευρές αποφάσισαν να χαρακτηριστούν επίσημες και οι δύο αναμετρήσεις του «Χιοτσάνγκ Στέντιουμ».
Πολλοί άσοι της Εθνικής Ενόπλων αντιμετώπισαν γαστρεντερικά προβλήματα, άλλοι ακόμη και τροφική δηλητηρίαση, απόρροια των εξωτικών γεύσεων που δοκίμασαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Μία σπάνια φωτογραφία από νοτιοκορεατική εφημερίδα: Οι ομάδες σε παράταξη
Εντούτοις, η αποδυναμωμένη αλλά και γερασμένη (επιστρατεύθηκε μέχρι και ο 35χρονος Ανδρέας Μουράτης) ομάδα του Τζανετή επικράτησε 3-1 στον πρώτο τελικό χάρη στα γκολ των Σκόρδα (27’), Βασιλειάδη (49’, 88’), κι ενώ οι οικοδεσπότες είχαν μειώσει στο 80’ με τον Τσου Μπε.
Δύο ημέρες αργότερα, ήτοι στις 17 Σεπτεμβρίου 1962, ο Τσαχουρίδης άνοιξε το σκορ στο 23’ με δυνατό σουτ, η Νότια Κορέα ανέτρεψε τα δεδομένα με τους Λι (61’), Τσουγκ (85’) και πήρε το προβάδισμα με 2-1, όμως παρά τις ευκαιρίες της δεν έβαλε άλλο γκολ και η Ελλάδα κατέκτησε το δεύτερο τρόπαιο της Ιστορίας της.
Ο δεύτερος τελικός διεξήχθη υπό την παρουσία μόλις 10.000 θεατών λόγω της ισχυρής βροχόπτωσης, η οποία άρχισε πριν από τη σέντρα και διήρκεσε μέχρι το τέλος του α’ ημιχρόνου.
Σκευοφύλαξ και Καμάρας προσέφεραν τα μέγιστα για την ελληνική ομάδα στην αναμέτρηση, ενώ ξεχώρισαν και οι Μαρδίτσης, Μπέσης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αποστολή αναχώρησε την Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου από τη Νότια Κορέα και έφτασε το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα. Τότε, τα ταξίδια ήταν… μαραθώνια.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΠΛΩΝ α’ τελικός (Τρύφων Τζανετής): Πετράκης, Λιάρος, Καμάρας, Παπάζογλου, Σκευοφύλαξ, Μπαλόπουλος, Μουράτης, Βασιλειάδης, Σκόρδας, Παπαϊωάννου, Μπέσης.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΠΛΩΝ β’ τελικός (Τρύφων Τζανετής): Πετράκης, Λιάρος, Μαρδίτσης, Παπάζογλου, Σκευοφύλαξ, Καμάρας, Μπέσης, Σκόρδας, Βασιλειάδης, Μπαλόπουλος, Τσαχουρίδης.
Ένα σπάνιο ντοκουμέντο του Εθνικού Οπτικοακουστικού Αρχείου (από το 08:03)
Κύπελλο στον συντελεστή γκολ
Αθήνα-Θεσσαλονίκη (26 Ιουνίου-3 Ιουλίου 1963)
Ως πρώτη του Α’ προκριματικού ομίλου πέρασε η Εθνική Ενόπλων στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ΣΙΣΜ.
Όρθιοι από αριστερά: Πετράκης, Τζίνης, Βασιλειάδης, Δομάζος, Παπαϊωάννου, Τσαχουρίδης.
Καθιστοί από αριστερά: Πυτιχούτης, Ζαντέρογλου, Παπάζογλου, Μαρδίτσης, Λιάρος.
Ελλάδα, Τουρκία, Γαλλία και Βέλγιο διασταύρωσαν τα ξίφη τους για την κατάκτηση του τροπαίου στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και το Καυτανζόγλειο Στάδιο.
Αρχικά, στις 27 Ιουνίου, η Εθνική Ενόπλων επικράτησε 2-1 του Βελγίου στην Αθήνα, ενώ στις 30 Ιουνίου αναδείχθηκε ισόπαλη χωρίς γκολ με την Τουρκία στη Θεσσαλονίκη.
Η νίκη της ομάδας των Κάτω Χωρών επί της Τουρκίας στις 2 Ιουλίου με 3-2 σήμαινε ότι την επόμενη ημέρα η οικοδέσποινα Ελλάδα θα έπρεπε να αποσπάσει τουλάχιστον ισοπαλία από τη Γαλλία.
Πράγματι, με τη θερμή συμπαράσταση 25.000 θεατών (αρκετοί άλλοι έμειναν εκτός γηπέδου), η Εθνική Ενόπλων κράτησε τους «τρικολόρ» στο 1-1 και πανηγύρισε το δεύτερο διαδοχικό (τρίτο συνολικά) Παγκόσμιο Κύπελλο ΣΙΣΜ.
Μόλις στο 3ο λεπτό, η οικοδέσποινα Ελλάδα προηγήθηκε με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Βασιλειάδη, αλλά στο 24’, έπειτα από τραγικό λάθος του Λιάρου, ο Μπαράφ έκλεψε την μπάλα και ο Κομπέν ισοφάρισε.
O Nτιφρέζ αποκρούει προ του Χατζηιωάννογλου
Η συνέχεια, πάντως, κύλησε κατ’ ευχήν για την Εθνική Ενόπλων, αφού η Γαλλία έχασε πέναλτι στο 62’ (ο Καλμέ σημάδεψε το δοκάρι) και μερικές ακόμη ευκαιρίες για την ανατροπή.
Το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας γνώρισε γι’ ακόμα μία φορά μεγάλες πιένες, αφού η Ελλάδα πήρε το τρόπαιο στον συντελεστή γκολ (1.50 έναντι 1.20 του Βελγίου).
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΠΛΩΝ (Τρύφων Τζανετής): Πετράκης, Λιάρος, Μαρδίτσης, Μπέλλης, Ζαντέρογλου, Νικηφοράκης, Χατζηιωάννογλου (41’ Τζίνης), Βασιλειάδης, Δομάζος, Παπαϊωάννου, Τσαχουρίδης.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΠΛΩΝ ΓΑΛΛΙΑΣ: Κραφτ, Μπιρντέλ, Μορί, Ντιφρέζ, Καλμέ, Λορετί, Γκριζετί, Μπεράρ, Κομπέν, Μπλανς, Μπαράφ.
Ελληνοτουρκική μάχη στο Ιράκ
Βαγδάτη (14-23/6/1968)
Όσοι δεν πείστηκαν από τη διοργάνωση του 1952 ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο ΣΙΣΜ διεκδικείτο με πάθος και αυταπάρνηση, τότε εκείνη του 1968 θα το πράξει και με το παραπάνω.
Ελλάδα και Τουρκία είχαν επικρατήσει 2-1 της Ακτής Ελεφαντοστού, με συνέπεια να διασταυρώσουν τα ξίφη τους στις 23 Ιουνίου.
Μάλιστα, ύστερα από τον αγώνα της Εθνικής Ενόπλων με εκείνη του αφρικανικού κράτους, οι οικοδεσπότες Ιρακινοί κατεθεσαν πρόταση στον προπονητή Μιχάλη Παπαθεοδώρου να αναλάβει τη δική τους ομάδα!
Ο Κούδας χάνει κλασική ευκαιρία
Αναφορικά με τον τελικό, η Ελλάδα προηγήθηκε στο 8ο λεπτό με τον Στολίγκα και όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι το 43’, όταν ο Γιουσούφ κλώτσησε στο πρόσωπο τον Ιντζόγλου και ακολούθησε πανικός, δεδομένου ότι οι αναπληρωματικοί των Τούρκων εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο.
Επί μισή ώρα οι δύο πλευρές αντάλλαζαν χτυπήματα, ενώ επτά διεθνείς, οι Τουρκομένης, Ιντζόγλου, Κυριαζής, Στολίγκας, Αθανασόπουλος, Καραφέσκος και Κουβάς, οδηγήθηκαν σε κλινική για τις πρώτες βοήθειες.
Με παρέμβαση του γενικού γραμματέα του ΣΙΣΜ, η Εθνική Ενόπλων απέκτησε το δικαίωμα να αντικαταστήσει τους τραυματίες με αναπληρωματικούς (σ.σ. ο Παππάς είχε βγει αλλαγή στο 31’, αλλά ξαναμπήκε).
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιουσούφ αντίκρισε την κόκκινη κάρτα, όμως του επετράπη να αγωνιστεί στο δεύτερο ημίχρονο και, μάλιστα, ισοφάρισε στο 63ο λεπτό.
Τότε, οι τραυματίες διεθνείς, οι οποίοι έβλεπαν το ματς από την τηλεόραση, εγκατέλειψαν την κλινική δεμένοι με επίδεσμους, παρά το κυνηγητό των γιατρών και των νοσηλευτών!
Όταν επέστρεψαν στο γήπεδο για να αγωνιστούν, απλά διαπίστωσαν ότι με τα γκολ των Κούδα (65’), Συρόπουλου (72’) και Κ. Παπαϊωάννου (90’), η πλειοψηφία των αναπληρωματικών είχε επιβληθεί 4-1 της Τουρκίας.
Οι Ιρακινοί αποδοκίμασαν έντονα τους άσους της γειτονικής χώρας, η οποία μετά τον αγώνα τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό από τις διοργανώσεις του ΣΙΣΜ.
ΟΙ ΑΣΟΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΠΛΩΝ (σε προκριματική και τελική φάση): Τουρκομένης, Ιντζόγλου, Κυριαζής, Χαλιαμπάλιας, Αθανασόπουλος, Στολίγκας, Καραφέσκος, Κουβάς, Κούδας, Κρητικόπουλος, Μποτίνος, Φυλακούρης, Συρόπουλος, Σκρέκης, Κ. Παπαϊωάννου, Κωνσταντίνου, Σαραντάρης, Παππάς, Ασημακόπουλος, Τσιγκιτζέλας.
Αλγερινή αποχώρηση
Αθήνα (17-25 Ιουνίου 1969)
Τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου ΣΙΣΜ χωρίς ένταση δεν νοείτο για την Εθνική Ενόπλων.
Η ομάδα του Μιχάλη Παπαθεοδώρου είχε επικρατήσει 2-0 του Ιράν (8’ Κιρμιζάς, 84’ Κ. Παπαϊωάννου) στην ημιτελική φάση και στις 25 Ιουνίου υποδεχόταν την Αλγερία στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Η αναμέτρηση ήταν πολύ σκληρή από το ξεκίνημα, ενώ από το 32ολεπτό αμφότερες οι ομάδες έμειναν με 10 παίκτες λόγω διαπληκτισμού και αποβολής των Μποτίνου και Αμέρ.
Οι φιλοξενούμενοι ξέσπασαν σε έντονες διαμαρτυρίες κατά του Γιουγκοσλάβου διαιτητή, όταν στο 62’ καταλόγισε πέναλτι υπέρ της Ελλάδας (δεν το εκμεταλλεύθηκε ο εκτελεστής Δημητρίου).
Το ματς εξελισσόταν χωρίς σκορ μέχρι το 77’, το χρονικό σημείο δηλαδή που τραυματίστηκε ο Αλγερινός τερματοφύλακας και οι συμπαίκτες του θεώρησαν ότι οι γηπεδούχοι αγωνίζονται αντιαθλητικά.
Ύστερα από λίγα λεπτά, οι φιλοξενούμενοι έφυγαν από τον αγωνιστικό χώρο και το ματς διεκόπη υπέρ της Εθνικής Ενόπλων, η οποία πανηγύρισε το πέμπτο Παγκόσμιο Κύπελλο ΣΙΣΜ.
Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο διάστημα κύλησε χωρίς καθαρό ποδόσφαιρο, αλλά με εντάσεις και αψιμαχίες, ενώ οι Βορειοαφρικανοί είχαν απειλήσει με αποχώρηση και στη φάση του πέναλτι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο η Αλγερία όσο και οι άλλες συμμετέχουσες αραβικές χώρες (Ιράκ, Συρία) δεν παρευρέθηκαν στην τελετή απονομής εις ένδειξη διαμαρτυρίας.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΠΛΩΝ (Μιχάλης Παπαθεοδώρου): Κωνσταντίνου, Σκρέκης, Χαλιαμπάλιας, Συνετόπουλος, Αθανασόπουλος, Σταθόπουλος (74’ Παπαϊωάννου), Σταυρόπουλος, Δημητρίου, Στραβοπόδης, Δαβουρλής, Μποτίνος.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΠΛΩΝ ΑΛΓΕΡΙΑΣ: Αμβρούκ, Αμάρ, Σεριντί, Ουλχιάρ, Ουαλί, Μπεκίν (74’ Μαντανί), Σαλαμπί, Σαλχί, Καλέμ, Σελμί, Μεστελέκ.
«Λύμπε» από την άσπρη βούλα
Τεχεράνη (21 Ιουλίου-7 Αυγούστου 1997)
Ύστερα από 28 ολόκληρα χρόνια, η Εθνική Ενόπλων κατάφερε να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο ΣΙΣΜ, στην Τεχεράνη του Ιράν.
Υπό τις οδηγίες του Γιώργου Ιωακειμίδη, η «χρυσή» φουρνιά των Ντέμη, Λυμπερόπουλου, Βρύζα, Μπασινά, Καραγκούνη, Νταμπίζα, Χαλκιά κ.ά., δεν άρχισε καλά στη διοργάνωση, καθώς στους αγώνες του Α’ Ομίλου ήρθε ισόπαλη 1-1 με την Ουκρανία και έχασε 3-0 από τη Γουινέα.
Επιπλέον, οι τραυματισμοί των Νίκου Νταμπίζα και Κώστα Παυλόπουλου, οι οποίοι επέστρεψαν στην Αθήνα, σε συνδυασμό με την υπερβολική ζέστη, δυσκόλεψαν περισσότερο το έργο της ελληνικής ομάδας.
Ωστόσο, η Εθνική Ενόπλων στάθηκε τυχερή χάρη στην αποβολή της Ουγκάντας, εν συνεχεία έκαμψε την αντίσταση του Ιράν και της Μπουρκίνα Φάσο με το ίδιο σκορ (3-2) και, ανέλπιστα, πανηγύρισε την πρόκριση στον τελικό.
Με τον Καραγκούνη να έχει υποστεί εξάρθρωση ωμοπλάτης, αλλά να παραμένει στην αποστολή και να αγωνίζεται βασικός, η ομάδα του Γιώργου Ιωακειμίδη επικράτησε 1-0 της Ιταλίας χάρη σε εύστοχο χτύπημα πέναλτι (το κέρδισε ο Βρύζας) του Λυμπερόπουλου στο 55ο λεπτό.
Μέλος εκείνης της ομάδας ήταν και ο αδικοχαμένος Παναγιώτης Κατσούρης, ο οποίος μάλιστα πήρε ολιγόλεπτο χρόνο συμμετοχής στον τελικό.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΠΛΩΝ (Γιώργος Ιωακειμίδης): Χαλκιάς, (46΄ Μιχόπουλος), Μπασινάς, Τσιαούσης, Νικολαΐδης, (60’ Τσιφούτης), Ιωαννίδης, Γελαδάρης, Κατσιαμπής, Καραγκούνης (82’ Κατσούρης), Μικές, Λυμπερόπουλος, Βρύζας.
Ο γενικός γραμματέας αθλητισμού Γιάννης Σγουρός και ο υποστράτηγος διευθυντήςς του ΑΣΑΕΔ Ζαχαρίας Πετρομιχελάκης ήταν μερικοί από τους φορείς που υποδέχθηκαν την αποστολή στο ανατολικό αεροδρόμιο του Ελληνικού.
Ο προπονητής Γιώργος Ιωακειμίδης είπε: «Σημασία έχει ότι κατακτήσαμε το τρόπαιο. Οι παίκτες μου τα έδωσαν όλα. Από εκεί και πέρα όλα τα εμπόδια ξεπεράστηκαν».
Ο «χρυσός» σκόρερ Νίκος Λυμπερόπουλος επεσήμανε: «Οι καιρικές συνθήκες ήταν άσχημες. Δυσκολευτήκαμε να προσαρμοστούμε. Ο στρατιωτικός αθλητικός βρίσκεται ολοένα σε υψηλότερα επίπεδα».
Ο Κώστας Χαλκιάς ήταν πιο ενθουσιώδης: «Παίξαμε για την Εθνική Ενόπλων και την Ελλάδα και κερδίσαμε. Οι Έλληνες γενικά έχουν ψυχή».
Ο Βασίλης Ιωαννίδης, τέλος, σχολίασε: «Δυσκολευτήκαμε αρκετά. Ας είναι καλά η ελληνική πρεσβεία που μας βοήθησε. Οι καιρικές συνθήκες και πολλά άλλα πράγματα ήταν άσχημα. Τελικά αυτό που μετράει είναι το τρόπαιο».
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τους 6 τίτλους, η… μάχιμη Εθνική Ενόπλων έχει καταλάβει τρεις φορές τη 2η θέση και άλλες τόσες την 3η θέση.
Η Ιταλία καμαρώνει στην κορυφή με οκτώ κατακτήσεις, η Ελλάδα είναι πίσω της, ενώ από 5 τρόπαια μετρούν Γαλλία και Αίγυπτος.
Η Εθνική Ενόπλων είχε την ευκαιρία να πιάσει τους «ατζούρι», όμως ηττήθηκε σε δύο τελικούς από την Αίγυπτο το 1999 στο Ζάγκρεμπ και το 2001 στο Κάιρο.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα