Ολέγκ Προτάσοφ, Γκενάντι Λιτόφτσενκο, Γιούρι Σάβιτσεφ… Ή αλλιώς «η έλευση των ΜiG», όπως έμειναν στην ιστορία οι τρεις μεταγραφές του Ολυμπιακού της εποχής Σαλιαρέλη από τη Σοβιετική Ένωση.
Πριν από το καλοκαίρι του 1990, όμως, οι δύο πρώτοι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν και μάλιστα δύο φορές την Εθνική Ελλάδας, σε φιλικές αναμετρήσεις που έγιναν σε Μόσχα και Αθήνα αντίστοιχα.
Εν προκειμένω, το Sport-Retro.gr θυμάται τον αγώνα της 23ης Μαρτίου 1988, όταν η μετέπειτα φιναλίστ του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος σάρωσε 4-0 το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στο ΟΑΚΑ.
Τότε, ο Ολέγκ Προτάσοφ διέλυσε με χατ-τρικ τη «γαλανόλευκη», ενώ ο Γκενάντι Λιτόφτσενκο είχε βάλει την πινελιά του.
Κόντρα στους φιναλίστ
Με τον Μίλτο Παπαποστόλου στον πάγκο της, η Εθνική Ελλάδας κατέγραψε μία σπουδαία πορεία στην προκριματική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1988.
Το αποκορύφωμα ήταν η ισοπαλία (1-1) του «Ντε Κάιπ» κόντρα στην αχτύπητη Ολλανδία της εποχής των Μάρκο φαν Μπάστεν, Ρουντ Γκούλιτ, Φρανκ Ράικαρντ κ.τ.λ., με εκείνο το αξέχαστο γκολ του Δημήτρη Σαραβάκου.
Προτού επέλθει η κατάρρευση με τις δύο «τριάρες» από Ουγγαρία εκτός και «οράνιε» εντός, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είχε… εισπράξει άλλο ένα «καθαρό» 3-0 από την ΕΣΣΔ, σε φιλική αναμέτρηση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 1987 στο «Λένιν Στέντιουμ» (το σημερινό «Λουζνίκι»).
Τότε, ο Ιγκόρ Ντομπροβόλσκι, επίδοξος στόχος του Ολυμπιακού, ο Ολέγκ Προτάσοφ και ο Ιβάν Γιάρεμτσουκ είχαν παραβιάσει την εστία του Θεολόγη Παπαδόπουλου, ο οποίος δέχθηκε άλλα τρία γκολ από τους «Μαγυάρους» και έδωσε τη θέση του στον Χρήστο Μιχαήλ για το ματς με την Ολλανδία (ούτε αυτός απέφυγε τα τρία γκολ).
Η ουσία είναι ότι σε διάστημα τριών μηνών η Εθνική Ελλάδας αντιμετώπισε τους φιναλίστ του επικείμενου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και την Τετάρτη 23 Μαρτίου 1988 θα είχε την ευκαιρία να διασταυρώσει για τελευταία φορά τα ξίφη της με την ΕΣΣΔ, πριν από τη διάλυση του 1991.
Μάταιες προσδοκίες και… αθλητικός δικαστής
Την παραμονή του φιλικού αγώνα της Τετάρτης συνέβησαν δυο γεγονότα: α) η Εθνική Ελπίδων έχασε 3-1 από την αντίστοιχη σοβιετική στο Στάδιο Καραϊσκάκη και β) ο Μίλτος Παπαποστόλου παραχώρησε δηλώσεις μετά την προπόνηση.
«Περιμένω από το σημερινό παιχνίδι κόντρα σε μία μεγάλη ομάδα όπως είναι η Σοβιετική Ένωση να διαπιστώσω πόσο μετράει η Εθνική μας ομάδα. Ιδιαίτερα θέλω να δω τα νέα παιδιά που έχω καλέσει σε έναν δύσκολο αγώνα», ήταν μερικά από τα λόγια του.
Δυστυχώς για τον ίδιο και το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, η ΕΣΣΔ και ειδικά ο Ολέγκ Προτάσοφ έπιασαν σπουδαία απόδοση, με συνέπεια τα μάτριξ του ΟΑΚΑ να γράψουν 0-4.
Ο Στέλιος Μανωλάς δεν είχε ξεπεράσει πλήρως την ασθένειά του αλλά αγωνίστηκε, εν αντιθέσει με τον Κώστα Μαυρίδη που προφυλάχθηκε λόγω του πρόσφατου τραυματισμού του.
Ανήμερα της αναμέτρησης (!) ο αμυντικός της ΑΕΚ κλήθηκε στον αθλητικό δικαστή για να δώσει κατάθεση αναφορικά με το επεισόδιο στην πρόσφατη αναμέτρηση του Αλκαζάρ κόντρα στην ΑΕΛ.
Μερικοί δημοσιογράφοι υποστήριξαν ότι ο Μανωλάς έβρισε τον Γιάτσεκ Γκμοχ, εξ ου και η έγγραφη επίπληξη που του επιβλήθηκε από τον κ. Ανδρόνικο.
Χωρίς Λομπανόφσκι και παίκτες αλλά…
Δεν έφτανε η ασθένεια και η παρουσία στον αθλητικό δικαστή για τον Μανωλά, το βράδυ έπρεπε να αντιμετωπίσει και τον τρομερό Ολέγκ Προτάσοφ στο ΟΑΚΑ.
Λίγες ώρες μετά το «χρυσό» 2-2 της Εθνικής Ελπίδων με την Τσεχοσλοβακία που της έδινε το εισιτήριο για την ημιτελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (σ.σ. έφτασε μέχρι τον τελικό), η Εθνική Ανδρών δεν έπιασε ανάλογη απόδοση.
Μόλις στο 2ο λεπτό ο Πάβελ Γιακοβένκο «τρύπησε» την ελληνική άμυνα, ο Προτάσοφ πρόλαβε τον Γιάννη Γκιτσιούδη και με προβολή άνοιξε το σκορ, παγώνοντας τους περίπου 30.000 θεατές.
O Δημήτρης Σαραβάκος προσπάθησε να φανεί απειλητικός και ο Σάββας Κωφίδης κατέγραψε μία τελική από καλή θέση (κακή εκτέλεση), όμως οι Σοβιετικοί ήταν αυτοί που ξαναβρήκαν δίχτυα.
Η ΕΣΣΔ ταξίδεψε χωρίς τον Βαλέρι Λομπανόφσκι (βαρύ κρυολόγημα της τελευταίας στιγμής) στον πάγκο της και με πολλές απουσίες (Βολοντίμιρ Μπεσόνοφ, Ανατόλι Ντεμιανένκο, Ιβάν Γιάρεμτσουκ, Σεργκέι Αλέινικοφ), ωστόσο όλα έδειχναν ότι το πρόσφατο 1-4 από την Ιταλία στο Μπάρι αποτελούσε μία κακή παρένθεση.
Το σόου του Προτάσοφ
Ο Προτάσοφ βρήκε ιδανικά τον Γκενάντι Λιτόφτσενκο, μετέπειτα συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό, κι εκείνος διπλασίασε το προβάδισμα των φιλοξενούμενων μόλις στο 17ο λεπτό.
Ένα φάουλ του Σαραβάκου και μία κεφαλιά του Μανωλά (από κόρνερ του «μικρού») ήταν οι τελευταίες ελληνικές προσπάθειες για μείωση του σκορ στο α’ ημίχρονο.
Ο Γκιτσιούδης κράτησε το 0-2 σε κοντινή κεφαλιά του Ζαβάροφ, ενώ το β’ μέρος άρχισε με κλασική ευκαιρία του νεοεισελθόντος Γιάννη Σαμαρά, ο οποίος δεν κατάφερε (ενδεχομένως από θέση οφσάιντ) να νικήσει τον Ρινάτ Ντασάεφ.
Λίγες στιγμές αργότερα ο Ζαβάροφ πέρασε μια πολύ έξυπνη μπαλιά στην καρδιά της ελληνικής άμυνας, ο Προτάσοφ πρόλαβε τον «κρύο» ακόμη Αντώνη Μανίκα και έδωσε τέλος στη σεμνή τελετή με γκολ-καρμπόν και, μάλιστα, στο ίδιο χρονικό σημείο (3’).
Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο ίδιος στο 57’, ολοκληρώνοντας με τον ίδιο χαρακτηριστικό τρόπο (πτώση που συνοδεύθηκε από πλασέ) το προσωπικό του σόου (τρία γκολ/μία ασίστ).
Ένα σουτ και ένα φάουλ του Σαραβάκου δεν είχαν τύχη, οι Σοβιετικοί απάντησαν με δύο δικές τους καλές στιγμές, ώσπου ο Γιώργος Σκαρτάδος σπατάλησε και την πιο κλασική ευκαιρία της Εθνικής για το γκολ της τιμής (στο 82’ σούταρε άουτ το αμφισβητούμενο πέναλτι που κέρδισε ο Σάββας Κωφίδης).
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Μάνφρεντ Νόινερ (∆υτική Γερµανία)
ΕΛΛΑΔΑ (Μίλτος Παπαποστόλου): Γκιτσιούδης (46’ Μανίκας), Αποστολάκης, Κολοµητρούσης, Μανωλάς (46’ Καναράς), Μίχος (73’ Σκαρτάδος), Τσαλουχίδης, Σαραβάκος (80’ ∆ηµητριάδης), Καραπιάλης (73’ Αντωνίου), Ζιώγας (46’ Σαµαράς), Μητρόπουλος, Κωφίδης.
ΕΣΣΔ (Νικίτα Σιμονιάν): Ντασάεφ (85’ Τσάνοφ), Σουκριστόφ, Μπάλτατσα, Κουζνέτσοφ, Χιντιατούλιν (46’ Πασούλκο), Ρατς, Γιακοβένκο, Λιτόφτσενκο, Ζαβάροφ (63’ Γκοτζμάνοφ), Προτάσοφ, Μπελάνοφ (72′ Ροντιόνοφ).
Λίγους μήνες αργότερα η ΕΣΣΔ έφτασε μέχρι τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, όπου έχασε από την Ολλανδία, ενώ η Ελλάδα θα έπρεπε να περιμένει 5 χρόνια, προκειμένου να πάρει εκδίκηση (όχι από τη Σοβιετική Ένωση, αλλά από τη Ρωσία) για τις συνεχόμενες βαριές ήττες. Και τι εκδίκηση…
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα