Τις τελευταίες ημέρες, ή καλύτερα νύχτες, η συντροφιά μου στο διάστημα της αποφόρτισης μετά το σχόλασμα ήταν η τηλεόραση. Δεν θυμάμαι από πότε είχα να πατήσω το «οn» για μη αθλητικό ή κάποιο πολύ σοβαρό κοινωνικοπολιτικό γεγονός. Σίγουρα, πάντως, πάνω από δεκαετία.
«Οι Τρεις Χάριτες», «Το Δις Εξαμαρτείν», «Οι Απαράδεκτοι». Οι τελευταίες σειρές που το Mega επέλεξε να προβάλει, πριν να πέσει το μαύρο χρώμα που προκαλεί αρνητικά συναισθήματα. Γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις υπερισχύει το συναίσθημα.
Το κοντράστ. Οι τρεις αδερφές που συγκατοικούσαν, το έξυπνο σενάριο των Ρέππα-Παπαθανασίου και το σίριαλ-σταθμός – σήμα κατατεθέν της Δήμητρας Παπαδοπούλου.
«Απαράδεκτο» είναι να μένουν τόσοι άνθρωποι απλήρωτοι και χωρίς δουλειά. Πολλώ δε μάλλον εκείνοι που συνέβαλαν σε τόσες «χάριτες» επί 29 χρόνια και δεν είχαν καμία σχέση με το κεφάλαιο. Όμως, υπάρχει και το «δις εξαμαρτείν», ή καλύτερα, τα… δις που αμαρτάνουν.
Το Mega θα ξανανοίξει. Όπως ξανάνοιξε η ΕΡΤ και τώρα, μεταξύ άλλων, καλύπτει ένα σωρό αθλητικά γεγονότα, όπως επανήλθαν στη μεγάλη κατηγορία η ΑΕΚ, ο Άρης, ο ΟΦΗ, όπως ξανανοίγει οτιδήποτε είναι ή μπορεί να γίνει κερδοφόρο.
Είναι τόσο μεγάλο το brand του που μου φαίνεται πολύ δύσκολο να μην σβηστεί διά παντός το μαύρο χρώμα του Νο4 της ΤV. Οι ενστάσεις είναι δεκτές, αλλά όχι όσες σχετίζονται με τον Τύπο, διότι εκεί τα δεδομένα είναι διαφορετικά.
Το Mega και το κάθε Mega είναι οι άνθρωποι που διοικούν και εργάζονται. Στο 99% των περιπτώσεων οι ανήκοντες στην πρώτη κατηγορία δεν χάνονται. Το ζήτημα είναι εκείνοι που βρίσκονταν στη δεύτερη κατηγορία να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Αυτό, φυσικά, πρέπει να συμβαίνει παντού και πάντα, όμως, δυστυχώς το ποσοστό ανεργίας παραμένει αρκετά υψηλό.
Το τελευταίο διάστημα ένα σεβαστό μέρος των τηλεθεατών ήταν συντονισμένο στο Mega είτε γιατί είχε «απαλλαχθεί» από τα νοσηρά δελτία ειδήσεων, είτε επειδή υπάρχει το προαναφερθέν συναίσθημα και, κατ’ επέκταση, η επιθυμία να δεις «μια παλιά σειρά του καναλιού που κλείνει».
Η απορία μου, ίσως λίγο απλοϊκή, είναι η εξής: Αν με κάποιο τρόπο διατηρείτο η εταιρική σύσταση και το κανάλι «έπαιζε» μόνο αγαπημένες σειρές, σημαντικά αθλητικά γεγονότα ή κάποιες εκπομπές που έγραψαν Ιστορία, δεν θα καλυπτόταν έστω ένα μέρος των οφειλομένων προς τους εργαζομένους μέσω των διαφημίσεων;
Εν πάση περιπτώσει, τα παραπάνω υπάρχουν στις ψηφιακές πλατφόρμες, στο διαδίκτυο, στις βιντεοκασέτες, στο θυμικό μας… Είπαμε, το θέμα είναι να αποκατασταθούν επαγγελματικά οι πρώην εργαζόμενοι του καναλιού.
Οδεύοντας προς το φινάλε, μιας και η ιστοσελίδα τυχαίνει να έχει αθλητική απόχρωση, το Mega ήταν το κανάλι που εξέλιξε τηλεοπτικά τον συγκεκριμένο τομέα.
Ακόμα και οι οπαδοί των ελληνικών ομάδων περιλάμβαναν στη συνθηματολογία τους το Mega για να πικάρουν τους αντιπάλους τους!
Λεπτό προς λεπτό, Champions League, Κατσαρός, Σωτηρακόπουλος, Σπυρόπουλος, Δάρας, Σακελλαρόπουλος, Μαρκάκης, Παπαδημητρίου, Κατσαρός, Α1 Μπάσκετ, Συρίγος, Παπαδογιάννης, «ο Παναθηναϊκός παγώνει το Άμστερνταμ», Σούπερ Μπάλα, Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου «και δεν είναι οφσάιντ, δεν μπορεί να χαθεί αυτή η ευκαιρία».
Ναι, αυτές είναι στιγμές που δεν θα ξαναγυρίσουν πίσω. Όπως και τα χρόνια που φεύγουν. Οπότε τι μένει; Οι megaλες αναμνήσεις. Να κρατάμε τα θετικά από το κάθε τι και να πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων εκείνα με το αρνητικό πρόσημο…
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα