Το ταξίδι και το διάβασμα αποτελούν δύο από τα βασικότερα συστατικά για την ανθρώπινη διεύρυνση των οριζόντων.
Ο Νίκος Παπαδογιάννης τα έχει «παντρέψει». Και γι’ αυτό «λείπει». Ή, τέλος πάντων, προσπαθεί να «λείπει» συχνά.
Το βράδυ της Τρίτης (27/11) στις 21:00 ο γνωστός δημοσιογράφος σε προσκαλεί στο Public Συντάγματος (Καραγιώργη Σερβίας 1) για την παρουσίαση του βιβλίου του.
Εκεί θα έχεις την ευκαιρία να τον ακούσεις, εκείνος θα σου… σερβίρει το ορεκτικό με ταξιδιάρικες ιστορίες, ο Δημήτρης Καρύδας θα συντονίσει και οι Ιωάννης Μελισσανίδης, Ηλίας Νικολακόπουλος, Δημήτρης Παπανικολάου θα συζητήσουν με τον συγγραφέα.
«Ο Νίκος λείπει» από την «Key Books», μόνο που πριν κάνει… check in για την εκδήλωση, δεν αρνήθηκε να πει δυο λόγια στο Sport-Retro.gr για το βιβλίο που συναρπάζει το ευρύ αναγνωστικό κοινό.
***
«Πρόκειται για μία συλλογή στοιχείων από την αναζήτηση και την περιήγησή μου ανά τον κόσμο. Τα παραθέτω πότε σοβαρά, πότε πιο αστεία. Συνέλαβα τον εαυτό μου να μετρά τις χώρες που έχει ταξιδέψει, όπως άλλοι μετρούν τα προβατάκια, κι αυτό είναι μια πηγή περηφάνιας.
Έχω ταξιδέψει σε 60 χώρες, πολλές φορές φυσικά με τα έξοδα πληρωμένα λόγω επαγγέλματος. Αν σκεφτεί κανείς, όμως, ότι οι χώρες είναι πάνω από 200 παγκοσμίως, τότε δεν βρίσκομαι ακόμη ούτε στο 1/3. Οπότε υγεία, μεράκι και μερικά χρήματα για να συνεχίσουμε», δηλώνει αρχικά ο κ. Παπαδογιάννης.
Το πρώτο μας ερώτημα είναι πότε έγινε το ταξίδι και το μυαλό μας, φυσικά, πήγε σε κάποιο μπασκετικό γεγονός, αλλά διαψευστήκαμε και μάλιστα πανηγυρικά.
«Τα επαγγελματικά ταξίδια μου άνοιξαν τον δρόμο για την αναζήτηση και την περιήγηση. Το πρώτο ήταν με τον Άρη το 1988 στη Γάνδη, αμέσως μετά το προολυμπιακό τουρνουά της Ολλανδίας στο Ντεν Μπος.
Γενικώς, όμως το πρώτο καταγράφηκε το 1984, όταν επρόκειτο να δώσω εξετάσεις για να μπω στο Πανεπιστήμιο. Όταν οι γονείς μου θέλησαν να μου κάνουν κάποιο δώρο, παραδόξως για την εποχή εγώ ζήτησα ένα ταξίδι με μια ελληνική ομάδα στη Ευρώπη! Ποδοσφαιρική φυσικά γιατί τότε ακόμη το μπάσκετ δεν… υπήρχε στο χάρτη.
Έβγαζαν τότε οι εφημερίδες «με τον Παναθηναϊκό εκεί, με τον Ολυμπιακό εκεί κ.τ.λ». Δεν ήθελα κάποια συγκεκριμένη ελληνική ομάδα, απλώς η χώρα δεν έπρεπε να είναι της Ανατολικής Ευρώπης, γιατί εκείνη την εποχή δεν επιτρέπονταν τα ταξίδια εκεί.
Τελικά πήγα δυο εβδομάδες στην Ελβετία. Με πούλμαν, αλλά οικογενειακά, καμία σχέση με φανατικούς οπαδούς και τέτοια. Ο πατέρας μου, να είναι καλά εκεί που πήγε, μου έκανε το δώρο κι από τότε κατάλαβα ότι ο κόσμος δεν τελειώνει στους τοίχους του σπιτιού.
Ένιωσα σαν να προσγειώνομαι σε άλλον πλανήτη, σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ψώνισα το μικρόβιο του αθλητισμού, του γηπέδου, του ταξιδιού, της περιήγησης…».
Η επόμενη απορία μας είναι αν ο κ. Παπαδογιάννης κρατούσε σημειώσεις σε κάθε χώρα που ταξίδευε, αλλά ήταν σαφής.
«Δεν είμαι τόσο οργανωμένος και μεθοδικός. Σημείωνα σε ένα τσαλακωμένο χαρτί, κωδικοποιημένα δηλαδή, κάποια ανάμνηση για να μην την ξεχάσω. Έχω μαζεμένες ιστορίες στο μυαλό μου, στο dna μου ας πούμε.
Πολύς κόσμος με παρότρυνε να γράψω, αλλά επειδή ο Έλληνας δεν πολυδιαβάζει δεν το έπαιρνα απόφαση γιατί πίστευα ότι ο κόπος μου θα πάει χαμένος.
Ευτυχώς εμφανίστηκε η «Key Books». Οι άνθρωποι με γνώριζαν, με εμπιστεύθηκαν και έτσι… πυροδοτήθηκε η σπίθα. Το σκεπτικό μου είναι το εξής: όπως μοιραζόμουν τις ταξιδιωτικές εμπειρίες μου πάνω από μία μπύρα με την παρέα μου, έτσι ήθελα να τις καταθέσω και στους αναγνώστες. Σαν να είναι δηλαδή καλεσμένοι κι εκείνοι».
Η τελευταία ερώτηση πριν από το «κυρίως πιάτο» που είναι φυσικά η παρουσίαση αφορά τόσο στον ίδιο όσο και στους αναγνώστες.
«Με λίγη οικονομία, προτιμώ να πραγματοποιώ ένα ταξίδι, παρά να πηγαίνω κάθε χρόνο στο ίδιο νησί. Οι προορισμοί δεν τελειώνουν, κάποιες φορές επιλέγω ένα κοντινό και άλλες, όταν το επιτρέπει ο… κουμπαράς και ο χρόνος, ένα πιο μακρινό. Τα ταξίδια διευρύνουν τους ορίζοντες».
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα