Ο Αντουάν Ριγκοντό δεν διέπρεψε στο NBA, όμως, υπήρξε ένας από τους καλύτερους γκαρντ στην Ευρώπη κατά τη δεκαετία του 1990.
Άρχισε την μπασκετική διαδρομή του απ’ τη Σολέ, κατέκτησε ευρωπαϊκά τρόπαια με την Κίντερ Μπολόνια, αλλά ανέβηκε και δύο φορές στο βάθρο με την εθνική.
Όπως είχε πει κι ο ίδιος, η χειρότερη στιγμή του με τους «μπλε» ήταν ο αποκλεισμός από την Ελλάδα στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2005.
Ανήμερα των 48ων γενεθλίων του (17 Δεκεμβρίου), το Sport-Retro.gr… σκηνοθετεί το φιλμ της καριέρας του παλαιμάχου Γάλλου γκαρντ.
«Δεν ήθελα να γίνω επαγγελματίας»
Ο Αντουάν Ριγκοντό «ήρθε» στον κόσμο στις 17 Δεκεμβρίου 1971 στην πόλη Σολέ, η οποία βρίσκεται στα δυτικά της Γαλλίας.
Ο πατέρας του ήταν μηχανικός κι η μητέρα του εργαζόταν ως δασκάλα, επομένως κανένας απ’ τους δύο δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με τον αθλητισμό, εν αντιθέσει με τα παιδιά τους.
Ο «Τονιό», όπως αποκαλείτο χαϊδευτικά από την οικογένειά του όταν ήταν μικρός, άρχισε να ασχολείται με το μπάσκετ στο σχολείο «Joachim Collège Du Bellay», το οποίο βρίσκεται στην οδό Μoνσάρτ (γράφεται Mansart), 200 περίπου μέτρα πιο κάτω από το πατρικό του.
Λίγο καιρό αργότερα, ο μικρότερος αδερφός Νικολάς θα μιμείτο τον Αντουάν και θα εντασσόταν στην ίδια ομάδα, ενώ ο άλλος αδερφός Ετιέν λάτρευε το ποδόσφαιρο κι αποφάσισε να ακολουθήσει επαγγελματικά τον συγκεκριμένο δρόμο.
Ο Ετιέν αποπειράθηκε να ενταχθεί στην ποδοσφαιρική ομάδα της Σολέ, αλλά κρίθηκε ακατάλληλος από τη διοίκηση, με αποτέλεσμα στην πορεία να δοκιμάσει την τύχη του στο μπασκετικό τμήμα.
Έτσι οι διοικούντες ήρθαν σε επαφή με τον Αντουάν, διέκριναν το ταλέντο του, το 1987 τον ενέταξαν στο δυναμικό του κλαμπ και δημιούργησαν έναν απ’ τους πιο φημισμένους Γάλλους μπασκετμπολίστες στην ιστορία του αθλήματος.
«Η ενασχόληση με το μπάσκετ άρχισε λόγω του μεγαλύτερου αδερφού μου Ετιέν, ο οποίος ήταν αυτοδίδακτος. Παραδόξως, οι γονείς μου αποφάσισαν να τον γράψουν στο ποδόσφαιρο, όμως, ο ίδιος στην πορεία χτύπησε την ‘πόρτα’ της Σολέ.
Λίγο αργότερα, πήγα κι εγώ στην ομάδα. Ήθελα απλά να ασχοληθώ με ένα άθλημα. Δεν είχα όνειρο να γίνω επαγγελματίας», δήλωσε ο Ριγκοντό μερικά χρόνια πριν.
Πέντε τίτλοι MVP!
Στις 17 Νοεμβρίου 1987, ακριβώς έναν μήνα προτού κλείσει τα 16 του χρόνια, έκανε το ντεμπούτο του στην κορυφαία κατηγορία του πρωταθλήματος Γαλλίας.
Οι εκπληκτικές εμφανίσεις που πραγματοποιούσε αλλά και οι τέσσερις τίτλοι MVP που είχε κατακτήσει έως το 1994, είχαν ως αποτέλεσμα να κληθεί το ίδιο καλοκαίρι σε ένα τουρνουά στη Γιούτα από τους Χιούστον Ρόκετς, οι οποίοι είχαν μόλις κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Περιέργως, δεν του έγινε κάποια πρόταση να μεταγραφεί στην ομάδα, πιθανότατα επειδή δεν ενθουσίασε η τεχνική κατάρτισή του.
«Ένιωθα πολύ Γάλλος κι εκεί δεν γνώριζαν ότι υπάρχει μπάσκετ στη χώρα μου. Ήταν απλά μία εμπειρία, που μου έδωσε τη δυνατότητα να αξιολογήσω τον εαυτό μου», είχε υπογραμμίσει ο 23χρονος, τότε, καλαθοσφαιριστής για τη συμμετοχή του στο θερινό τουρνουά.
Προκειμένου να εξελιχθεί ως παίκτης και να κατακτήσει τρόπαια, ο Ριγκοντό πήρε μεταγραφή το 1995 για την Ορτέζ, η οποία διέθετε ιδιαίτερα καλή ομάδα εκείνη την περίοδο.
Η πρώτη σπουδαία εμφάνισή του στα… ευρωπαϊκά σαλόνια πραγματοποιήθηκε στη Euroleague της σεζόν 1995-96 και, μάλιστα, στο ματς κόντρα στη Βίρτους Μπολόνια σημείωσε 34 πόντους, εκ των οποίων οι 16 στην παράταση.
Επιπλέον, την ίδια αγωνιστική περίοδο, στη νίκη εναντίον του Παναθηναϊκού με 69-67, ο Ριγκοντό έκανε τρομερό παιχνίδι, δεδομένου ότι σημείωσε 31 πόντους!
Αφότου άφησε εκτός συνέχειας την Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ, η Ορτέζ έφτασε μέχρι τους «8», όπου έχασε το εισιτήριο για το Final 4 από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Όσον αφορά στις εγχώριες διοργανώσεις, η Ορτέζ κατέκτησε το πρωτάθλημα, όπου αυτός ήταν και ο πρώτος σπουδαίος τίτλος στην καριέρα του Ριγκοντό, ενώ επιπροσθέτως αναδείχθηκε για μία ακόμη φορά πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος.
Μεταγραφή παρά τον τραυματισμό
Η σεζόν που ακολούθησε θα χαρακτηριζόταν εφιαλτική για τον Αντουάν, αφού στις 23 Νοεμβρίου 1996 στο ματς με την Εβρέ έπαθε διάστρεμμα στον δεξιό αγκώνα κι έμεινε εκτός δράσης για ένα δίμηνο.
Είχε ξεπεράσει τον τραυματισμό, αλλά σε μία προπόνηση στις 30 Ιανουαρίου 1997, έπαθε υποτροπή και η διάγνωση έδειξε ότι είχε υποστεί κάκωση στον δεξιό τρικέφαλο.
Τα νέα δεν ήταν καθόλου καλά, καθώς έχασε το υπόλοιπο της σεζόν και στερήθηκε τη δυνατότητα συμμετοχής στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ισπανίας το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς.
Παρά το γεγονός ότι έμεινε μακριά από τα παρκέ για μεγάλο χρονικό διάστημα, την αγωνιστική περίοδο που ακολούθησε ετοίμασε βαλίτσες για Ιταλία, προκειμένου να ενταχθεί στο ρόστερ της Κίντερ Μπολόνια.
Η μεταγραφή αυτή θεωρήθηκε ιδιαίτερα σημαντική, δεδομένου ότι έγινε ο πρώτος Γάλλος που αποκτήθηκε από φημισμένο ευρωπαϊκό κλαμπ, ενώ λίγες ημέρες μετά ο Γιαν Μπονατό θα… μιμείτο τον συμπατριώτη του και θα εντασσόταν στο δυναμικό της Πέζαρο.
Στον πάγκο της Κίντερ βρισκόταν ο Έτορε Μεσίνα και τα χρώματά της φορούσαν κορυφαίοι παίκτες, όπως οι Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, Ράσο Νεστέροβιτς, Ζόραν Σάβιτς, Ούγκο Σκονοκίνι, Αλεσάντρο Άμπιο.
Ο Ριγκοντό βρήκε γρήγορα τα πατήματά του στον σύλλογο, αν και αρκετές φορές… καρδιοχτύπησε, επειδή ένιωθε μικροενοχλήσεις στον τρικέφαλο. «Ίσως το χέρι μου να μην γίνει ποτέ απολύτως καλά», συνήθιζε να δηλώνει.
Τη σεζόν 1997-98, η ιταλική ομάδα απέκλεισε στα προημιτελικά της Euroleague τη συμπολίτισσα και «αιώνια» αντίπαλο Φορτιτούντο Μπολόνια, στον ημιτελικό… έβγαλε νοκ άουτ την Παρτίζαν με 83-61, ενώ στον τελικό λύγισε την ΑΕΚ με 58-44.
Να σημειωθεί ότι παρά το γεγονός ότι ο Αντουάν δεν αγωνίστηκε στον ημιτελικό και στον τελικό δεν βρισκόταν σε ιδιαίτερη φόρμα, έβαλε τους περισσότερους πόντους (14).
Απέρριψε προτάσεις από ΝΒΑ
Την ίδια χρονιά και πάντοτε με τη συνδρομή του Γάλλου γκαρντ, η Κίντερ Μπολόνια κατέκτησε το πρωτάθλημα, το οποίο εκτιμήθηκε δεόντως από τους φιλάθλους του συλλόγου, επειδή ήταν σε βάρος της Φορτιτούντο.
Την αγωνιστική περίοδο που ακολούθησε, ο Ριγκοντό χρίστηκε αρχηγός της ομάδας που έφτασε έως τον τελικό της Euroleague κι έχασε το τρόπαιο από τη Ζάλγκιρις Κάουνας.
Ο Γάλλος υπήρξε πραγματικός ηγέτης, αφού στη Euroleague είχε 16,9 πόντους, 2,1 ριμπάουντ και 3,6 ασίστ μέσο όρο ανά παιχνίδι, τη στιγμή που η επιτυχία του στα τρίποντα άγγιζε το 46,4%!
Παρά την απώλεια (και) του πρωταθλήματος, ο Ριγκοντό χαρακτηρίστηκε «βασιλιάς» από τον ιταλικό Τύπο, ενώ εκείνη την περίοδο ήταν ο δεύτερος καλύτερα αμειβόμενος μπασκετμπολίστας στη χώρα, μετά τον Κάρλτον Μάιερς της Φορτιτούντο).
Το καλοκαίρι του 1999 ο Κένι Γκραντ, μάνατζερ του παίκτη, δέχθηκε προτάσεις απ’ τους Σαν Αντόνιο Σπερς, Γιούτα Τζαζ και Νιου Γιορκ Νικς, όμως, ο Γάλλος έκρινε ότι, λόγω υψηλού ανταγωνισμού, δεν θα έπαιρνε αρκετό χρόνο συμμετοχής, με συνέπεια να παραμείνει στην Ιταλία.
Τη σεζόν 1999-00, η Κίντερ δεν έλαβε μέρος στη Euroleague, εντούτοις, έφτασε έως τον τελικό του Saporta Cup με αντίπαλο την ΑΕΚ, η οποία επικράτησε 83-76 και κατά κάποιον τρόπο πήρε εκδίκηση για τον χαμένο τελικό του 1998.
Ο Αντουάν δεν είχε αγωνιστεί σε εκείνο το ματς, ενώ την ίδια χρονιά η ομάδα του δεν τα πήγε καλά στο πρωτάθλημα, δεδομένου ότι αποκλείστηκε στα πλέι οφ με 3-0 από την Μπενετόν Τρεβίζο.
Τη σεζόν 2000-01, ο Ντανίλοβιτς τερμάτισε την καριέρα του, οπότε το ιταλικό κλαμπ ενισχύθηκε με τον Μανού Τζινόμπιλι από τη Βιόλα Ρέτζιο Καλάμπρια.
«Είναι μεγάλο ταλέντο, δουλεύει σκληρά και αγωνίζεται με μυαλό», επεσήμανε σε συνέντευξή του το 2014 ο Ριγκοντό για τον Αργεντινό γκαρντ.
«Δεν έπρεπε να ‘κλωτσήσω’ την ευκαιρία»
Την ίδια χρονιά, η Κίντερ συμμετείχε στη Euroleague της ULEB, ασχέτως αν υπήρχε κι η Suproleague που διοργανώθηκε μόνο εκείνη τη σεζόν υπό την αιγίδα της FIBA.
Την περίοδο 2001-02, η ιταλική ομάδα έφτασε στον τελικό της Euroleague, ωστόσο, απέτυχε να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης στην έδρα της, καθώς ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό με 89-83.
Την επόμενη χρονιά, ο Γάλλος πήγε στην Μπενετόν, η οποία όμως αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα εκείνο το διάστημα, γεγονός που τον ώθησε στην απόφαση να απαντήσει καταφατικά στην πρόταση των Ντάλας Μάβερικς τον Ιανουάριο του 2003.
Ο Ριγκοντό δεν κατάφερε να αναδείξει το ταλέντο του, ίσως γιατί χρησιμοποιείτο απ’ τον Ντον Νέλσον περισσότερο ως 3άρι, παρά ως γκαρντ.
Η εμπειρία του στο NBA σίγουρα δεν θα χαρακτηριζόταν καλή, δεδομένου ότι στα 8 λεπτά που αγωνιζόταν ανά ματς, είχε κατά μέσο 1,5 πόντο και 0,5 ασίστ.
«Στο ΝΒΑ δεν ένιωθα πολύ άνετα. Ως παίκτης και ως προσωπικότητα δεν μπορώ να πω ότι ταίριαζα στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα, ωστόσο, δεν έχω μετανιώσει για το πέρασμά μου από εκεί. Μου δόθηκε μία ευκαιρία και δεν έπρεπε να την ‘κλωτσήσω’.
Πάντως, πλην του Στιβ Νας, δεν με γνώριζε κανένας άλλος. Ενδεχομένως, να είχαν διαβάσει για εμένα 2-3 γραμμές στις εφημερίδες, αλλά σίγουρα δεν ήξεραν τίποτα παραπάνω», έχει πει σχετικά.
Ο Ριγκοντό αποφάσισε ότι δεν ήταν σκόπιμο να συνεχίσει στο NBA κι «έσπασε» το τριετές συμβόλαιό του, προκειμένου να μεταγραφεί στη Βαλένθια.
Κατά τη θητεία του στο ισπανικό κλαμπ, τραυματίστηκε στον αχίλλειο τένοντα του αριστερού ποδιού του, γεγονός που του είχε ως αποτέλεσμα να μείνει εκτός δράσης για 6 μήνες.
Τον Ιούνιο του 2005 ανακοίνωσε ότι κρεμάει τα μπασκετικά παπούτσια του, αν και το συμβόλαιό του με τη Βαλένθια εξέπνεε το επόμενο έτος.
Η χειρότερη ανάμνηση
Με την εθνική Γαλλίας χρίστηκε διεθνής το 1990, ενώ οι μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ (2000) και το χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2005).
«Όταν ένας παίκτης καλείται στην εθνική, νιώθει σιγουριά για τις ικανότητές του και είναι υπερήφανος που αγωνίζεται με τα χρώματα της χώρας του. Υπερηφάνεια ένιωσα όταν κατακτήσαμε το ασημένιο μετάλλιο στο Σίδνεϊ το 2000. Παλέψαμε σκληρά και τα καταφέραμε περίφημα.
Αυτή είναι η καλύτερη ανάμνησή μου με την εθνική και η χειρότερη είναι ο ημιτελικός με την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2005 (σ.σ. κλήθηκε εκτάκτως, καθότι είχε αποσυρθεί λίγα χρόνια νωρίτερα). Στο παιχνίδι με την Ελλάδα γνωρίσαμε την ήττα, επειδή δεν δώσαμε σημασία στις λεπτομέρειες. Αστόχησα στις βολές σε κρίσιμο σημείο.
Στο τελευταίο λεπτό, θα έπρεπε να είχαμε πάρει ριμπάουντ ή να παίζαμε πολύ καλή άμυνα. Αν θες να νικήσεις, ούτε χάνεις την μπάλα ούτε αστοχείς στις βολές», ήταν τα λόγια του για τον αποκλεισμό από τη «γαλανόλευκη».
Ο Αντουάν Ριγκοντό έγινε κι επίσημα θρύλος του μπάσκετ, όταν εντάχθηκε το 2010 στη French Basketball Academy, ενώ αναμφισβήτητα σπουδαίο είναι το γεγονός ότι τον Ιούλιο του 2015 εισήλθε στο Hall of Fame της FIBA.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα