Ο Έλληνας μεγαλουργεί στον πόλεμο. Δυστυχώς, αλλά η Ιστορία αυτό δείχνει. Και τώρα έχει εμπλακεί σε έναν πόλεμο. Ύπουλο. Γιατί ύπουλο; Γιατί τον υποχρεώνει να απαρνείται έννοιες ιερές όπως η παρέα, η συντροφικότητα, η σφικτή χειραψία, η ζεστή αγκαλιά.
Βιώνει τον περιορισμό αγαθών που αποτελούν προέκτασή του. Ο ήλιος, η θάλασσα, η βόλτα… Και αναγκάζεται να στέκεται απέναντι σε οθόνες, ανάμεσα σε τοίχους. Αναγκάζεται να κάθεται.
Ξέρετε κάτι όμως; Καλό θα κάνει στους νεότερους. Ήδη έχουν αντιληφθεί ότι δεν τηρούνται αυτά τα μέτρα επειδή θα πάθουν εκείνοι ζημιά. Αλλά επειδή κινδυνεύουν σοβαρά οι ευπαθείς ομάδες και οι ηλικιωμένοι. Δηλαδή, οι νεότεροι, αρχικά αναγκάστηκαν, εν συνεχεία όμως κλείδωσαν στο μυαλό τους ότι πρέπει να φροντίσουν τους αδύναμους. Και θα έχουν ταχύτερα αντανακλαστικά όταν ξαναχρειαστεί.
Έχει μία μαγεία αυτή η χώρα. Μοιάζει συνεχώς αποχαυνωμένη από τα υποπροϊόντα που βγάζουν αυτές οι οθόνες (τα περισσότερα η τηλεόραση, τα λιγότερα το διαδίκτυο ελέω φιλτραρίσματος). Τσακώνεται για ψύλλου πήδημα στη δουλειά ή τον δρόμο, βιάζεται, γκρινιάζει, κρίνει χωρίς να έχει γνώση, παραμυθιάζεται… Όταν, όμως, αποφασίσει να ενωθεί (φαινόμενο σχεδόν ουτοπικό σε περίοδο ειρήνης), τότε μεγαλουργεί.
Η Ελλάδα ήδη θρηνεί. Και θα θρηνήσει κι άλλο. Κάθε χρόνο θρηνεί με τις εποχικές γρίπες και τα λοιπά. Αλλά τώρα επειδή πρόκειται για ένα θέμα που μας αφορά όλους, συλλυπούμαστε μέσα από την καρδιά μας τις οικογένειες των θυμάτων. Επίσης, η Ελλάδα θα βάλει μυαλό για λίγες μέρες – μέχρι τέλη Μαρτίου. Μετά θα ξαναγίνει ανέμελη, γκρινιάρα, καβγατζού, απρόσεκτη… Γιατί έτσι είναι το dna της. Μακάρι για κάθε Μάτι και για κάθε κορονοϊό να μένει και κάτι. Εν προκειμένω, στον τομέα της ατομικής υγιεινής. Το χρωστάμε στα θύματα των κακοτεχνιών, των ύπουλων πολέμων, ακόμα και στο dna μας – αν θέλετε.
Αυτά με την Ελλάδα. Η οποία δεν είναι παρά μία, πανέμορφη, κουκίδα στην τεράστια Γη-τονιά. Διαβάζουμε για κόντρα μεταξύ των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της Κίνας για την προέλευση, λέει, του κορονοϊού. Δηλαδή, ο κορονοϊός έχει προέλευση. Μπορεί, ας πούμε, να γράφει πάνω made in USA ή China. Δυο μήνες πριν οι δύο υπερδυνάμεις είχαν έρθει σε εμπορική ανακωχή. Τώρα περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι «έφυγαν» ξαφνικά από αυτή τη γειτονιά. Έχε όποια άποψη θέλεις. Μην ξεχνάς όμως: Η συντριπτική πλειοψηφία της γειτονιάς είναι στρατιώτες. Σε ένα μικρό στρατόπεδο όπως η Ελλάδα ή σε ένα μεγαλύτερο όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα. Και πού ‘σαι; Οι στρατηγοί ζουν, οι στρατιώτες «φεύγουν».
Άκου, χωρίς να βλέπεις την οθόνη, αυτό το τραγούδι. Ο Δημήτρης Χριστοδούλου έγραψε, ο Λίνος Κόκοτος συνέθεσε, ο Νίκος Ξυλούρης ερμήνευσε. Μιλά για τη συντριπτική πλειοψηφία της γειτονιάς. Είναι αντιπολεμικό. Εσύ είσαι ο στρατιώτης κι ας ζεις «προστατευμένος». Γι’ αυτό να αγαπάς και να μεταφέρεις με υπομονή τη γνώση σου όπου χρειάζεται. Θα κοιμάσαι καλύτερα μετά.
Έχουμε Ολυμπιακή Χρονιά εφέτος. Αν ματαιωθούν οι Αγώνες θα είναι η πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν έχει σημασία. Είτε γίνουν είτε όχι, το μήνυμά τους μετρά καθημερινά. Αν σου φαίνονται όλα μάταια, αρκέσου και αφέσου. Αν όχι, «βοήθησε κι εσύ να γένει, όλη η Γης αγαπημένη». Ας είναι κι από την οθόνη σου.
Όλος ο πλανήτης μια γροθιά – Για πρώτη φορά
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα