Γαλλία vs Αγγλία: Μία αδιάκοπη μονομαχία σε πολλούς και διάφορους τομείς, δεκάδες ιστορικά γεγονότα μεταξύ δύο εθνών που χωρίζονται από τη Μάγχη.

Μέσα σε όλα όσα χωρίζουν τα δύο πανίσχυρα ευρωπαϊκά κράτη είναι φυσικά και ο αθλητισμός.

Η κόντρα Άγγλων και Γάλλων στο ποδόσφαιρο είναι διαχρονική, αλλά το πιο μεγάλο και έντονο ντέρμπι διεξάγεται σε άλλο σπορ.

Κάθε χρόνο, με αφορμή το περίφημο «Six Nations Championship», οι δύο χώρες λύνουν τις διαφορές τους στο γρασίδι, προσπαθώντας να μεταφέρουν μία μπάλα σαν… πεπόνι ενώ δέχονται σπρωξιές και άγρια τάκλιν.

Στόχος να πετύχουν ένα «try» και να πάρουν 5 πόντους ή να ευστοχήσουν σε κάποιο πέναλτι που δίνει 3 πόντους. Όπως καταλάβατε ο λόγος γίνεται για το ράγκμπι.

Οι Άγγλοι το εφηύραν και και το μετέδωσαν το 1872 στους Γάλλους, οι οποίοι το γιγάντωσαν, σε βαθμό που σήμερα έχουν την καλύτερη λίγκα στον κόσμο.

Μέχρι τις μέρες μας, κάθε μία από αυτές τις συναντήσεις αποτελεί μια νέα ευκαιρία για να αποδείξει ο καθένας την υπεροχή του.

Αυτό ισχύει σε τέτοιο βαθμό που το Γαλλία-Αγγλία ή Αγγλία-Γαλλία αν προτιμάτε, αποκαλείται «Le Crunch» και «Crunch» αντίστοιχα, δηλαδή «κρίσιμη στιγμή».

Αυτός ο χαρακτηρισμός χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά επίσημα από την εφημερίδα «Irish Times» το 1981, αλλά μονιμοποιήθηκε στη δεκαετία του 1990 για να περιγράψει τις ιδιαίτερα έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο καλύτερων εθνικών ομάδων ράγκμπι, τουλάχιστον στο βόρειο ημισφαίριο.

Το Sport-Retro.gr θυμάται σήμερα την πρώτη εξ’ αυτών των αναμετρήσεων, η οποία συντελέστηκε πριν από 113 χρόνια, συγκεκριμένα στις 22 Μαρτίου 1906, και αποτελεί ιστορικό γεγονός για παραπάνω από έναν λόγους.

***

Η Γαλλία είχε μεν κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 στο Παρίσι, επικρατώντας μάλιστα επί της Μεγάλης Βρετανίας με 27-8, αλλά αυτό επί της ουσίας δεν σήμαινε τίποτα.

Το «σχίσμα» που είχε επικρατήσει από το 1895 στη βρετανική ομοσπονδία είχε οδηγήσει στην ύπαρξη… δύο ομοσπονδιών.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας που είχε αγωνιστεί στους Αγώνες του 1900 να αποτελείται από μέλη μόνο ενός συλλόγου, εν προκειμένω τους Moseley Wanderers, και όχι από τους καλύτερους παίκτες στο «νησί».

Οι Γάλλοι, οι οποίοι για 6 ολόκληρα χρόνια δεν είχαν άλλη διεθνή συνάντηση, αντιμετώπισαν την Πρωτοχρονιά του 1906 τη Νέα Ζηλανδία και προς έκπληξη όλων νίκησαν με σχετική ευκολία.

Αυτό ήταν ένα γεγονός που έπεισε τους υπερόπτες συνήθως Άγγλους, όχι μόνο ότι οι «τρικολόρ» είναι άξιος αντίπαλος, αλλά ότι αξίζει τον κόπο να μεταβούν στο Παρίσι για να τους αντιμετωπίσουν και να πάρουν μία άτυπη ρεβάνς για το 1900, καθότι οι Γάλλοι είχαν πανηγυρίσει εν τη απουσία τους.

Έπειτα από διαβουλεύσεις, το ματς ορίστηκε για τις 22 Μαρτίου 1906 και ημέρα Πέμπτη, καθώς η Βρετανική Ομοσπονδία δεν ήθελε να αλλάξει το πρόγραμμα του πρωταθλήματος, σύμφωνα με το οποίο όλοι οι αγώνες διεξάγονταν Σάββατο, όπως άλλωστε συνέβαινε με κάθε αθλητική δραστηριότητα τότε.

Η αναμέτρηση αυτή, μάλιστα, ήταν η πρώτη σε οποιοδήποτε άθλημα (εξαιρούνται οι Ολυμπιακοί Αγώνες), που έδωσαν οι Άγγλοι εκτός βρετανικού εδάφους.

Στο «Παρκ ντε Πρενς», πάντως, εκείνο το μεσημέρι οι Άγγλοι ήταν ανώτεροι των αντιπάλων τους και απογοήτευσαν τους χιλιάδες Γάλλους στις εξέδρες που περίμεναν κάτι παραπάνω από την ομάδα τους.

Τα «τρία λιοντάρια» βρέθηκαν να προηγούνται με 22 πόντους στο ημίχρονο, προτού τελικά επικρατήσουν με το θριαμβευτικό 35-8.

Όλα αυτά παρά το γεγονός ότι οι ισχυροί άνεμοι δεν επέτρεψαν να γίνει πολύ ποιοτικό παιχνίδι, όπως τονίζεται ιδιαίτερα στα ρεπορτάζ του γαλλικού Τύπου εκείνης της εποχής.

«Η Αγγλία από την πρώτη στιγμή έμοιαζε να σφυροκοπά την ομάδα μας χειρότερα από τον δυνατό άνεμο», έγραφαν οι τοπικές εφημερίδες.

Οι οικοδεσπότες, μεταξύ άλλων, είχαν στη σύνθεσή τους τον Εμίλ Λεσιέ, πρωταθλητή Γαλλίας στα 100 και 400μ. αντίστοιχα, αλλά και σκόρερ του μοναδικού «try» της ομάδας του σε εκείνο το ματς.

Να σημειωθεί ότι οι βρετανικής καταγωγής Γουίλιαμ Κρίχτον (Αγγλία) και ο Έρνεστ Λιούις (Ουαλία), οι οποίοι αγωνίζονταν για λογαριασμό της Χάβρης στο γαλλικό πρωτάθλημα, επέλεξαν να αγωνιστούν με την ομάδα των «τρικολόρ».

Αναλόγως έπραξε και ο Άλαν Μουρ από τις ΗΠΑ, ο οποίος έβαλε γκολ με πέναλτι σε εκείνο το ματς και είναι μέχρι σήμερα ο πρώτος σκόρερ των Γάλλων στα ματς με την Αγγλία, αναφορικά με τους πόντους από το συγκεκριμένο σημείο.

Ο Μουρ, μάλιστα, είχε εγκατασταθεί μόνιμα στο Παρίσι και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε ενεργό ρόλο στη γαλλική αντίσταση, προτού συλληφθεί και οδηγηθεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί, όπου πέθανε το 1944.

Στο ματς επίσης συμμετείχαν και τρεις μαύροι, παρά τις έντονες προκαταλήψεις της εποχής.

Ο λόγος για τους Ζορζ Ζερόμ και Αντρέ Βερζές, παίκτες της Σταντ Φρανς, από πλευράς Γαλλίας.

Ο τρίτος μαύρος ήταν ο Τζέιμς Πίτερς της Πλίμουθ, ο οποίος είχε το παρατσούκλι «darkie», δηλαδή «μαυρούλης», αλλά δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό.

Αυτή ήταν η αρχή του περίφημου «Le Crunch» και τα επόμενα χρόνια δεν θα άλλαζαν πολλά για τους Γάλλους, πλην του σημαντικού γεγονότος ότι αναγνωρίστηκαν ως το πέμπτο μέλος του «Five Nations Championship» το 1910 (σ.σ. αργότερα εισήχθη και η Ιταλία για συμπληρωθεί η σημερινή μορφή).

Αναφορικά με τα ματς κόντρα στην Αγγλία, θα έπρεπε να περιμένουν μέχρι τις 2 Απριλίου 1927 για να πανηγυρίσουν την πρώτη τους νίκη, με το ισχνό 3-0 στο «Παρκ ντε Πρενς», έπειτα από 16 σερί ήττες.

Τα «τρία λιοντάρια» συνεχίζουν να προηγούνται, αφού σε 105 ματς μετρούν 58 νίκες έναντι 40 των αντιπάλων τους, ενώ 7 αγώνες έχουν λήξει ισόπαλοι.

Πλέον, το Αγγλία-Γαλλία στο ράγκμπι είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι, καθώς αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες αθλητικές μονομαχίες στον κόσμο και σήμα κατατεθέν του συγκεκριμένου σπορ, που καθηλώνει εκατομμύρια φιλάθλους κάθε φορά που διεξάγεται.