Σε διάστημα λίγων μόλις ετών, ένα νεαρό παιδί έχει καταφέρει να συγκεντρώσει πληθώρα από φανέλες (υπογεγραμμένες και μη), κασκόλ, εφημερίδες και συλλεκτικά αντικείμενα από τον χώρο του ποδοσφαίρου.
Πώς πήρε την απόφαση να αρχίσει το όμορφο και πρωτότυπο εγχείρημά του στον Πειραιά, τι θα βρείτε εκεί και τι αναζητά ο ίδιος. Ο Νότης Χάλαρης, δημιουργός του πρώτου ποδοσφαιρικού μουσείου της Αττικής, μιλά στο Sport-Retro.gr.
***
-Καταρχήν, θα μας περιγράψεις την τριβή σου με τα σπορ. Ήσουν από παιδί λάτρης του ποδοσφαίρου ή προτιμούσες κάποιο άλλο άθλημα;
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, το ποδόσφαιρο ήταν πάντα αυτό που αγαπούσα. Ξεκίνησα να παίζω και σε ομάδα από τα 6 μου, οπότε είχα καθημερινή τριβή. Σταμάτησα στα 18 μου, αλλά συνεχίζω να παίζω και ελπίζω κάποια στιγμή να το ξαναρχίσω».
-Ποια ήταν τα ινδάλματά σου;
«Ο Ντάνι Άλβες πρώτος-πρώτος. Αν και ήταν δεξί μπακ και εγώ αριστερό, με τρέλαινε σαν αθλητής. Οι κινήσεις του αλλά και ο τρόπος που έπαιρνε όλη την πλευρά, με έκαναν να προσπαθώ να τον αντιγράψω. Σε κάθε παιχνίδι παρακολουθούσα όσα έκανε».
-Ποιος ήταν ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας που παρακολούθησες από κοντά;
«Ήταν το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός το 2006. Τρομερό να είναι ο πρώτος μου αγώνας ένα ντέρμπι «αιωνίων».
-Ποια ήταν η πρώτη φανέλα που σου έκαναν δώρο όταν ήσουν παιδί;
«Γενικά μου έφεραν εμφανίσεις οι γονείς μου, όταν πήγαιναν εξωτερικό. Ο πατέρας μου πήγαινε σε τελικούς διοργανώσεων και από την μπουτίκ μου έφερνε μία εμφάνιση, αλλά σε μικρό νούμερο».
-Πώς κόλλησες το «μικρόβιο» της συλλογής;
«Και αυτό από τον πατέρα μου (γέλια). Ήταν συλλέκτης με παλιά μπουκάλια και πήγαινε κάθε Κυριακή σε ένα παζάρι στην Αθήνα. Τον έβλεπα που επέστρεφε με πολλά πράγματα και ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος και λέω γιατί να μην πάω και εγώ μαζί. Ήταν μην γίνει η αρχή. Πηγαίναμε ΚΑΘΕ Κυριακή από τις 7 το πρωί και μαζεύαμε πράγματα. Για περίπου 3-4 χρόνια γινόταν αυτό».
-Πότε άρχισες να μετατρέπεις σε πράξη την ιδέα περί μουσείου;
«Ήταν τον Μάρτιο του 2019. Είχαν ανακαλύψει την συλλογή μου, την οποία είχα στον ίδιο χώρο, αλλά όχι τόσο καλά στημένη. Σε μία από τις πρώτες μου συνεντεύξεις, ο δημοσιογράφος έβαλε για τίτλο «Ένα μικρό μουσείο στον Πειραιά».
Εκεί έγινε το πρώτο «κλικ». Μετά το έψαξα λίγο παραπάνω, είδα ότι το υλικό που έχω μπορεί να στηρίξει ένα μουσείο και στις 9 Φεβρουαρίου το δημιούργησα».
-Ποια διαδικασία ακολουθείς για να εμπλουτίσεις τη συλλογή σου;
«Δυστυχώς είναι ένα πολύ ακριβό «σπορ», οπότε προσπαθώ να κινούμαι με ανταλλαγές με άλλους συλλέκτες ή να αγοράζω κάποια φανέλα που είναι εντός του μπάτζετ μου. Φυσικά, στέλνω και σε ποδοσφαιριστές από Ελλάδα και εξωτερικό με την ελπίδα να μου απαντήσουν».
-Από ελληνικού ενδιαφέροντος, ενδεικτικά, τι θα βρει ένας επισκέπτης στο μουσείο σου;
«Έχω πολλά εισιτήρια ελληνικών ομάδων. Εκτός από Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και ΑΕΚ, υπάρχουν ευρωπαϊκοί αγώνες του Άρη, του ΠΑΟΚ, του Πανιωνίου, του Αιγάλεω, ακόμα και του Αθηναϊκού. Υπάρχουν όλα τα αναμνηστικά από τον τελικό του Παναθηναϊκού στο «Γουέμπλεϊ» το 1971. Φορεμένες φανέλες από όλες τις ελληνικές ομάδες (πρώτη και δεύτερη) κατηγορία. Δεν θα αποκαλύψω άλλα, ώστε να τα βρει κάποιος όταν έρθει. Είναι αρκετά σπάνια πάντως όλα».
-Ποια είναι τα πλάνα σου για το κοντινό μέλλον;
«Ήταν όνειρο και τώρα το έχω μετατρέψει σε στόχο μου, να κάνω το μουσείο ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Το πρώτο λιθαράκι μπήκε με το άνοιγμα του τωρινού μουσείου.
Επόμενο βήμα η μεταφορά σε ένα καινούργιο χώρο, όπου θα υπάρχει είσοδος και θα κινείται σε πλαίσια επαγγελματικού μουσείου. Όλο αυτό, γίνεται επειδή θέλω να μετατρέψω σε επάγγελμα το χόμπι μου.
Δεν θα γίνω πλούσιος (ποτέ δεν ξέρεις βέβαια), αλλά θέλω να μπορώ να ζω από κάτι που τόσο αγαπώ».
-Ποια φανέλα δεν έχεις στη συλλογή σου και θα ήθελες πάση θυσία να αποκτήσεις;
«Υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές που θα ήταν τιμή μου να έχω τη φανέλα τους. Εννοείται πως όλοι θα με έκαναν τρομερά χαρούμενο να μου δώσουν τη φανέλα τους, ωστόσο είναι τρία ονόματα από Ελλάδα και τρία από εξωτερικό που ξεχωρίζουν.
Από Ελλάδα, πρώτος-πρώτος είναι ο Κώστας Τσιμίκας, τον οποίο θα ήθελα πάρα πολύ να γνωρίσω από κοντά και να τον φιλοξενήσω στο μουσείο. Το ίδιο ισχύει για όλους φυσικά.
Μετά θα ήθελα τη φανέλα του Βλαχοδήμου που θαυμάζω πάρα πολύ και του Παναγιώτη Ρέτσου. Τώρα από εξωτερικό, ο πήχης είναι πολύ ψηλά. Πρώτος στόχος είναι φορεμένη του Γιόχαν Κρόιφ, του Κιλιάν Εμπαπέ και μετά του Ντιέγκο Μαραντόνα.
Τέλος, θα ήταν τέλεια μία προσθήκη φορεμένης φανέλας από ένα από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια του Παναθηναϊκού το 1971».
-Το σημαντικότερο: Πού βρίσκεται το μουσείο σου και ποιο είναι το ωράριο λειτουργίας του;
«Το μουσείο βρίσκεται στον Πειραιά. Η διεύθυνση είναι Ευρυμέδοντος 27, πολύ κοντά στην Πειραϊκή, όπου ο κόσμος μπορεί να περπατήσει πριν ή μετά την επίσκεψη στο μουσείο. Το ωράριο του μουσείου είναι 19:00 με 22:00, κάθε Τρίτη και Πέμπτη. Τέλος, λόγω του κλεισίματος για τον Αύγουστο, η επαναλειτουργία του μουσείου είναι την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου, στο ίδιο ωράριο.
Θα ήθελα, επίσης, να επισημάνω ότι αν κάποιος/α έχει και ΔΕΝ χρειάζεται, κάποια φανέλα, αντικείμενο, εισιτήριο, οτιδήποτε σχετίζεται με το ποδόσφαιρο, θα ήταν χαρά μου να υπάρχει στο μουσείο και να έρχεται ο κόσμος να το βλέπει».
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα