«Με λύπη μάθαμε ότι ο πρώην δημοσιογράφος και φίλαθλος της ομάδας Ντέιβιντ Μικ απεβίωσε. Ο Ντέιβιντ «κάλυπτε» τη Γιουνάιτεντ για παραπάνω από 50 χρόνια, επί σειρά ετών ήταν αρθρογράφος του United Review και βοηθούσε στην επιμέλεια των σημειώσεων του σερ Άλεξ στο match programme. Οι σκέψεις μας είναι με τους αγαπημένους του αυτήν τη στιγμή».
Με αυτό το μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποχαιρέτησε τον Ντέιβιντ Μικ, ο οποίος απεβίωσε πριν από λίγες ώρες σε ηλικία 88 ετών.
Δεν ήταν τυχαίος. Ήταν ο διάδοχος του Τομ Τζάκσον, του απεσταλμένου της «Manchester Evening News» που σκοτώθηκε στην αεροπορική τραγωδία του Μονάχου στις 6 Φεβρουαρίου 1958.
Μετά το δυστύχημα η εν λόγω εφημερίδα είχε δύο αρθρογράφους επιφορτισμένους με τα θέματα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: τον Ντέιβιντ Μικ από το 1958 και τον Στιούαρτ Μάθισον από το 1995.
Από τον σερ Ματ Μπάσμπι μέχρι τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο αείμνηστος επιμελούνταν τις σημειώσεις των προπονητών της Γιουνάιτεντ στο εκάστοτε match programme.
Ο Φέργκιουσον εγκατέλειψε την προπονητική τον Μάιο του 2013, δηλαδή την ίδια περίοδο που και ο Μικ αποφάσισε να… κρεμάσει την πένα του.
«Με βαθιά λύπη πληροφορήθηκα τον θάνατο του Ντέιβιντ Μικ, ενός σεβαστού δημοσιογράφου που υπηρέτησε τη Manchester Evening News με μεγάλη αφοσίωση και αξιοπρέπεια.
Ο Ντέιβιντ ήταν ένας δημοσιογράφος παλιάς κοπής που βασιζόταν στην ακρίβεια των ρεπορτάζ του, ενώ η σύνδεσή του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ διήρκησε για δεκαετίες.
Η συμβολή του στο match programme της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκανε ευκολότερη τη δουλειά μου, καθώς ήμουν βέβαιος ότι τα λεγόμενά μου θα αποδοθούν ακριβώς όπως ήθελα εν όψει των εντός έδρας αγώνων.
Συμπονώ τη σύζυγό του Λιζ και την οικογένειά του», ήταν η προσωπική δήλωση του σερ Άλεξ Φέργκιουσον για τον χαμό του Ντέιβιντ Μικ.
Το Sport-Retro.gr αποχαιρετά μία εξέχουσα μορφή της δημοσιογραφίας του Μάντσεστερ με μία συνέντευξη που αναρτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2015.
Σε αυτή ο νέος (Μάθισον) υπέβαλε ερωτήσεις στον παλιό (Μικ), αναφορικά με την αεροπορική τραγωδία του Μονάχου.
We are saddened to learn that former journalist and friend of the club, David Meek, has passed away. David covered United for over 50 years, was a long-time United Review columnist, and helped write Sir Alex's programme notes. Our thoughts are with his loved ones at this time. pic.twitter.com/VM3701EKs2
— Manchester United (@ManUtd) October 30, 2018
-Πώς έμαθε το προσωπικό της «Mancester Evening News» τα νέα της τραγωδίας και που βρισκόσασταν εκείνη την ώρα;
«Ήταν απλά μια ακόμα μέρα, κατά τη γνώμη μου, και κατά τις 16:00 της 6ης Φεβρουαρίου 1958, σκεφτόμουν να φύγω από το γραφείο για να πάω σπίτι και αναρωτιόμουν τι θα έγραφα για την κεντρική στήλη της επόμενης ημέρας.
Όπως οι περισσότεροι του προσωπικού, με είχε συναρπάσει το ρεπορτάζ της ισοπαλίας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι που έφερνε την ομάδα στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αλλά φυσικά δεν είχαμε ιδέα για τα τραγικά γεγονότα που θα επακολουθούσαν.
Οι «μπέμπηδες» του Μπάσμπι είχαν εντυπωσιάσει τους πάντες με το τέλειο ποδόσφαιρό τους και όσοι ενδιαφέρονταν για τα αθλητικά είχαν ενθουσιαστεί με τον τρόπο που οι πιτσιρικάδες του σερ Ματ Μπάσμπι άνοιγαν έναν δρόμο για το αγγλικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη.
Γνωρίζαμε όλοι ότι η Γιουνάιτεντ επέστρεφε αεροπορικώς εκείνο το απόγευμα από τη Γιουγκοσλαβία με μία στάση στο Μόναχο για ανεφοδιασμό, επομένως δεν υπήρξε μεγάλη έκπληξη όταν ένα μήνυμα telex ενημέρωνε ότι το αεροπλάνο τους θα καθυστερούσε λόγω του χιονιά στο Μόναχο.
Μερικά λεπτά αργότερα έφτασε ένα άλλο μήνυμα που έλεγε ότι υπήρχε ένα τεχνικό πρόβλημα με το αεροπλάνο. Ακόμη τίποτα δεν μας προκαλούσε ανησυχία, όπως είναι φυσικό.
Όχι πολύ αργότερα, όμως, ήρθε μία ακόμη ενημέρωση που ανέφερε ότι το αεροπλάνο της Γιουνάιτεντ είχε συντριβεί κατά την απογείωση και ξαφνικά η ατμόσφαιρα στο γραφείο άλλαξε, καθώς περιμέναμε για περισσότερες λεπτομέρειες.
Φυσικά, δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα εκείνη την εποχή ή e-mail για να μάθουμε γρήγορα τα νέα. Είχαμε αγωνία. Όσοι ήμασταν έτοιμοι να πάμε σπίτια μας αρχίσαμε να συγκεντρωνόμαστε γύρω από το γραφείο του αρχισυντάκτη και να λαμβάνουμε τα μηνύματα telex με την ελπίδα ότι θα μάθουμε περισσότερα για το πρόβλημα.
Εκείνη τη στιγμή στο γραφείο μας στην Cross Street κανένας δεν είχε την παραμικρή ιδέα της τεράστιας τραγωδίας στον καλυμμένο από χιόνι αεροδιάδρομο του Μονάχου.
Ο διευθυντής μας, ο Τομ Χένρι, πιθανότατα με την έκτη αίσθηση που τον είχε μετατρέψει σε έναν τόσο σπουδαίο συντάκτη, βγήκε τρέχοντας από το γραφείο του για να επωμιστεί αυτό που γρήγορα θα συνειδητοποιούσε ότι θα μετατρεπόταν στην πιο δραματική και επώδυνη ιστορία της θητείας του.
Είπε στους μη έχοντες εργασία να επιστρέψουν σπίτια τους, ενώ κράτησε μία μικρή πλην έμπειρη συντακτική ομάδα για να ετοιμάσουν μία ειδική έκδοση της «Evening News» με όλα τα τελευταία νέα που κατέφθαναν από το Μόναχο.
Υπήρχαν αντικρουόμενες αναφορές που έπρεπε να διασταυρωθούν. Ο Τομ και η ομάδα του σχημάτισαν μια αξιοσημείωτα ακριβής εικόνα του τι είχε συμβεί.
Άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί έξω από το γραφείο με την ελπίδα ότι θα μάθουν νέα και πολύ γρήγορα είχαν στα χέρια τους αυτήν την ειδική έκδοση με τη φρικτή σελίδα 1 που περιλάμβανε απώλειες και ράγιζε καρδιές.
Το Μάντσεστερ και, χωρίς υπερβολή, ο αθλητικός κόσμος είχαν μείνει εμβρόντητοι. Για πολλούς φίλους της Γιουνάιτεντ, οι «μπέμπηδες» του Μπάσμπι είχαν μετατραπεί σε οικογένεια και την επόμενη μέρα η πόλη είχε βυθιστεί στο πένθος».
-Εκτός από το σοκ για τον χαμό των παικτών και του επιτελείου της Γιουνάιτεντ, υπήρξαν δυστυχώς και δημοσιογράφοι που σκοτώθηκαν, ανάμεσά τους ο απεσταλμένος της «Manchester Evening News» Τομ Τζάκσον.
«Η οικογένεια της «Evening News» επλήγη επίσης, διότι ο Τομ Τζάκσον ήταν ένας από τους οκτώ δημοσιογράφους που έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα. Η καριέρα του Τομ είχε διακοπεί από τον πόλεμο, αλλά συνέχιζε να «καλύπτει» τους «κόκκινους» για 25 χρόνια, σαφές δείγμα ότι εκτός από ρεπόρτερ ήταν και φίλαθλος.
Είχε γίνει μέρος της οικογένειας του «Ολντ Τράφορντ, μοιραζόταν την περιπέτεια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και μια φορά η κάμερα τον είχε πιάσει να βρίσκεται στους ώμους των παικτών μετά από εντυπωσιακή νίκη στο εξωτερικό.
Ήταν ένας ευγενικός, συνεσταλμένος και σεμνός άνθρωπος, που χειριζόταν με τον καλύτερο τρόπο τα αιτήματα για τα εισιτήρια των αγώνων από συναδέλφους, καθώς οι επιτυχίες της ομάδας τους ωθούσε στην παρακολούθησή της.
Ήταν οικογενειάρχης και καλός δημοσιογράφος. Είχε κερδίσει τον σεβασμό τόσο της «Manchester Evening News» όσο και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – κάτι που δεν ήταν πάντα εύκολο να επιτευχθεί ταυτόχρονα από τις δύο πλευρές».
-Πώς εισήλθατε στον χώρο;
«Προφανώς ο θάνατος του Τομ Τζάκσον άφησε ένα τραγικό κενό στο αθλητικό γραφείο της «Evening News». Η αρμοδιότητά μου τότε ήταν να γράφω για την πολιτική και να επιμελούμαι το καθημερινό lead της πρώτης σελίδας, αντλώντας στοιχεία από τις απόψεις του διευθυντή σύνταξης.
Ο Τομ Χένρι, όμως, ήξερε ότι είχα γράψει μερικά ποδοσφαιρικά κείμενα στην προηγούμενη εφημερίδα που εργαζόμουν, τη «Yorkshire Post», και σύντομα μετά το δυστύχημα με ρώτησε αν θα ήθελα να εγκαταλείψω το πολιτικό ρεπορτάζ και να αναλάμβανα ρεπόρτερ της Γιουνάιτεντ.
Προφανώς σε μία τέτοια κατάσταση έκτακτης ανάγκης κάνεις ό,τι μπορείς για να βοηθήσεις. Στην πραγματικότητα… υποχρεώθηκα να μου αρέσει η δουλειά που θα έκανα για τα επόμενα 37 χρόνια».
Το match programme ενός αγώνα που αναβλήθηκε…
-Πόσο δύσκολο ήταν να κάνετε το ρεπορτάζ της ομάδας σε μία τόσο δύσκολη περίοδο;
«Ήταν ένα πολύ φορτισμένο διάστημα και με τον Ματ Μπάσμπι να είναι σοβαρά τραυματισμένος σε νοσοκομείο του Μονάχου, οι επαφές μου στον σύλλογο ήταν ο γραμματέας Λες Όλιβ και ο βοηθός προπονητή Τζίμι Μέρφι.
O Μέρφι δεν ήταν ένας συνηθισμένος δημοσιοσχεσίτης. Προτιμούσε να δουλεύει στο παρασκήνιο, αλλά αναγκαζόταν να μιλά στον Τύπο επειδή η επικοινωνία με τους ένθερμους υποστηρικτές της Γιουνάιτεντ είχε γίνει πρωταρχικής σημασίας.
Εκ των υστέρων, ο Μέρφι τα πήγε καλά. Ήμασταν μία νέα φουρνιά ρεπόρτερ, διότι όλοι οι δημοσιογράφοι που γνώριζε είχαν χάσει τη ζωή τους στο δυστύχημα. Συνεπώς, υπήρχε μία φορτισμένη ατμόσφαιρα και όλο αυτό ήταν δύσκολο για μένα, καθώς ήμουν τελείως καινούργιος στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ο Μέρφι πήρε τους παίκτες που επέζησαν, προώθησε μερικούς νέους στην α’ ομάδα και πήγαν στο Μπλάκπουλ, σε μία προσπάθεια να ησυχάσουν λίγο. Θα διοργάνωνε συνεντεύξεις Τύπου μετά την προπόνηση δίπλα στην πισίνα του ξενοδοχείου «Norbreck», όπου είχαν καταλύσει.
Θα θυμάμαι πάντα ότι οι πρώτες μου συνεντεύξεις στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγιναν με τη μυρωδιά του χλωρίου από τα λουτρά».
-Πώς ήταν να «καλύπτετε» το πρώτο ματς μετά το δυστύχημα, κόντρα στη Σέφιλντ Γουένσντεϊ στο «Ολντ Τράφορντ»;
«Η πίεση ήταν έντονη με τη Γιουνάιτεντ να πρέπει να επιστρέψει στη δράση μέσα σε 15 ημέρες, προκειμένου να παίξει τον αναβληθέντα αγώνα με τη Σέφιλντ Γουένσντεϊ στο «Ολντ Τράφορντ» για τον 5ο γύρο του FA Cup.
Η Γιουνάιτεντ είχε καταφέρει να αποκτήσει δύο νέους παίκτες, τον Έρνι Τέιλορ και τον Σταν Κρόθερ. Υπήρχε μια παράξενη ατμόσφαιρα, προσπαθούσα να επεξεργαστώ πώς θα είναι η ομάδα μετά το Μόναχο και φυσικά το ενδιαφέρον ήταν τεράστιο γι’ αυτό το πρώτο ματς.
Στην πραγματικότητα ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα φτάσω έγκαιρα στο «Ολντ Τράφορντ» για τη σέντρα. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από αυτοκίνητα, επικρατούσε χάος, αλλά με κάποιον τρόπο κατάφερα να φτάσω.
Ήταν ένα μείγμα συναισθημάτων με φόντο τον πόνο και την τραγωδία, όμως παράλληλα υπήρχε μία ανυπομονησία αναφορικά με τον τρόπο που θα ανταποκρινόταν η αναδιαρθρωμένη αυτή ομάδα.
Οι φίλαθλοι στο «Ολντ Τράφορντ» δεν ήξεραν αν πρέπει να γελάσουν ή να κλάψουν, πολλοί είχαν διαταραχθεί από τη θλίψη και, παράλληλα, τους είχε συναρπάσει η ατμόσφαιρα του Κυπέλλου.
Από πλευράς ρεπορτάζ, ήταν ούτως ή άλλως μια δραματική στιγμή, ειδικά όταν η Γιουνάιτεντ νίκησε και ένας νέος ήρωας εμφανίστηκε με τη μορφή του Σέι Μπρέναν (σ.σ. έβαλε δύο γκολ).
Ήταν δύσκολο να μιλήσουν οι παίκτες μετά το ματς, όμως οι μεγαλύτεροι όπως ο Έρνι Τέιλορ βγήκαν μπροστά και χρησιμοποίησαν την εμπειρία τους για να εξηγήσουν πώς είχε διαμορφωθεί η κατάσταση στα αποδυτήρια».
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα