Η ανόητη αποβολή του Τζιμπρίλ Σισέ κι η… συμβολή στην πρόκριση της Ελλάδας του 2004

Ο Τζιμπρίλ Σισέ γεννήθηκε πριν από 37 χρόνια ακριβώς, στις 12 Αυγούστου 1981 στο Αρλ, στις ακτές της νότιας Γαλλίας. Το όνομά του συνδέθηκε για κάποιους με την Οσέρ, για άλλους με τη Λίβερπουλ, για ορισμένους με τη Μαρσέιγ, για πολλούς εν Ελλάδι με τον Παναθηναϊκό.

Η σύνδεσή του με τη χώρα μας, όμως, είναι πολύ πιο παλιά, έστω κι αν ουδείς δεν του το έχει αναγνωρίσει μέχρι στιγμής. Ο πάντα πληθωρικός Σισέ έπαιξε τον ρόλο του κι αυτός, μικρό ή μεγάλο, ώστε η Εθνική Ελλάδας να καταφέρει να κάνει πράξη ένα άπιαστο όνειρο, την κατάκτηση του Euro 2004.

Το πέτυχε με μία αποβολή σε ένα παιχνίδι κόντρα στον Κριστιάνο Ρονάλντο το 2003. Πώς; Διαβάστε την ιστορία στο Sport-Retro.gr.

Τα θέματα του Sport-Retro.gr για τη Γαλλία

Η αρχή έγινε στην Αρλ

Τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα του Σισέ αναπόφευκτα έγιναν στην τοπική ομάδα της γενέτειράς του, την Αρλ Αβινιόν. Η ομάδα ιδρύθηκε το 1913, ωστόσο η πιο μεγάλη επιτυχία στην ιστορία της ήταν η άνοδος στη Ligue 1, σχεδόν έναν αιώνα μετά, το 2010 (αγωνίστηκαν σε αυτήν ο Άγγελος Χαριστέας και ο Άγγελος Μπασινάς).

Ως γαλλική ομάδα, όμως, διατηρούσε ικανοποιητικό επίπεδο στις ακαδημίες της, εκεί όπου γαλουχήθηκε για επτά χρόνια ο Σισέ, από το 1989 μέχρι το 1996. Ακολούθησε μία μετακίνηση στη Νιμ, ωστόσο αμέσως μεταπήδησε στην Οσέρ, αφού δεν μπορούσε να πει “όχι» στη συνεργασία με τον θρυλικό Γκι Ρου, που εκείνο το έτος συμπλήρωνε 35ετία στον πάγκο των Βουργουνδών.

Μάλιστα, η χρονιά αυτή ήταν ιστορική, αφού ο Γάλλος τεχνικός κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα με την οποία συνδέθηκε όσο κανείς στην κατάκτηση του μοναδικού πρωταθλήματος στα 44 χρόνια που εν τέλει κάθισε στον πάγκο της. Την ίδια σεζόν κατέκτησε και το κύπελλο, επικρατώντας στον τελικό της… Νιμ.

Τον πήρε ο Γκι Ρου

Ο Ρου ανέβασε τον Σισέ στην πρώτη ομάδα τη σεζόν 1998-1999 και του έδωσε ντεμπούτο σε αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν τον Μάρτιο του 1999, σε ηλικία 17 ετών. Την επόμενη σεζόν έπαιξε σε ακόμα δύο αγώνες, ωστόσο ο Σισέ συνέβαλε τα μέγιστα για μία διαφορετική διάκριση για τη γαλλική ομάδα.

Η Οσέρ ήταν η πολυνίκης στο Coupe Gambardella, το αντίστοιχο πρωτάθλημα νέων της Γαλλίας, με τέσσερις κατακτήσεις. Το 1999, με πρωταγωνιστή τον νεαρό επιθετικό, σήκωσε το 5ο τρόπαιο επικρατώντας 5-4 στα πέναλτι της Σεντ Ετιέν (0-0 το 90λεπτο), ενώ και την επόμενη σεζόν διατήρησε τα σκήπτρα, με νίκη 1-0 επί της Λιλ στον τελικό (ο επόμενος τίτλος της ήταν και ο τελευταίος, το 2014, ωστόσο παραμένει πολυνίκης).

Αναδείχθηκε λόγω… γνωριμίας

Το 2000, η τύχη στάθηκε με τον Σισέ, αφού για πρώτη φορά μετά από τέσσερις δεκαετίες, ο Ρου αποφάσισε να φύγει από τον πάγκο της Οσέρ. Τη… βόμβα εξουδετέρωσε ο Ντανιέλ Ρολάν, ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια ήταν υπεύθυνος για τη δεύτερη ομάδα και για τα τέσσερα Coupe Gambardella.

Γνωρίζοντας τις ικανότητες του Σισέ από πρώτο χέρι, αποφάσισε να αξιοποιήσει τον νεαρό Γάλλο στη σεζόν 2000-2001, ειδικά από τη στιγμή που ο Στεβ Μαρλέ πήρε μεταγραφή για τη Λιόν και ο Στεφάν Γκιβάρς τραυματίστηκε. Ο 19χρονος σκόραρε 15 φορές σε 35 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις και δεν κοίταξε ποτέ ξανά στον πάγκο.

Την επόμενη σεζόν, το 2001-2002, ο Ρου επέστρεψε, ο Ρολάν έγινε υπεύθυνος για το σκάουτ των αντιπάλων και για τον εντοπισμό ταλέντων και ο Σισέ συνέχισε την ανοδική πορεία του. Σημείωσε 22 γκολ σε 29 αγώνες πρωταθλήματος και αποτέλεσε (μαζί με την επιστροφή Ρου) την αιτία που η Οσέρ έκανε άλμα 10 θέσεων στον βαθμολογικό πίνακα και τερμάτισε στην 3η, πηγαίνοντας στα προκριματικά του Champions League. Μάλιστα, ο Σισέ μοιράστηκε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της Ligue 1 με τον Πορτογάλο Παουλέτα της Μπορντό.

Αν και ο Ρου είχε ακόμα τις αμφιβολίες του για τον Σισέ, δεν συνέβη το ίδιο με τον Ροζέ Λεμέρ, ο οποίος μετά από αυτήν την εκπληκτική σεζόν, τον κάλεσε στην ανδρική ομάδα της εθνικής Γαλλίας για πρώτη φορά.

Ασταμάτητος με τις “μικρές» εθνικές ομάδες

Ο Σισέ δεν ήταν πρωτάρης με τη φανέλα με το εθνόσημο. Η πρώτη φορά που τη φόρεσε ήταν για λογαριασμό της εθνικής κ-15 το 1996, σε νίκη 1-0 κόντρα στην Ολλανδία. Το 1997 ήρθε και το πρώτο γκολ, σε μία από τις δύο εμφανίσεις του ως μέλος της κ-17.

Το 2000 βρέθηκε στην κ-18 για το Euro, την ώρα που οι μεγαλύτεροι συμπατριώτες του κατακτούσαν εκείνο των ανδρών. Πέντε μέρες πριν από τη σέντρα στη διοργάνωση που διεξήχθη στη Γερμανία, υπέστη τροφική δηλητηρίαση, με συνέπεια να χάσει 2,5 κιλά. Απουσίασε από την πρεμιέρα κόντρα στη Φινλανδία (ήττα 0-1), ωστόσο επέστρεψε στη 2η αγωνιστική της φάσης των ομίλων και βρέθηκε εκεί μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου, έστω κι αν δεν σκόραρε.

Το 2001 προβιβάστηκε στην εθνική Γαλλίας κ-20 υπό τις οδηγίες του Ραϊμόν Ντομενέκ και σε πέντε αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου βρίσκει δίχτυα έξι φορές. Η Γαλλία αποκλείεται στα προημιτελικά από τη διοργανώτρια Αργεντινή με παίκτες όπως ο Χαβιέρ Σαβιόλα, ο Αντρές ντ’ Αλεσάντρο, ο Αλεχάντρο Ντομίνγκες, ο Μάξι Ροντρίγκες, που στο τέλος πανηγύρισαν το τρόπαιο. Οι εμφανίσεις του έπεισαν τον Ντομενέκ ότι πρέπει να τον καλέσει και στην κ-21 που είχε την ευθύνη και ο Σισέ τον δικαίωσε με έξι γκολ σε τέσσερις αγώνες.

Πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2002

Από το 2002, ο Σισέ αποτελεί μέλος της εθνικής ανδρών των “μπλε», που προετοιμάζεται για να διατηρήσει το στέμμα που κέρδισε εντός των τειχών τέσσερα χρόνια αργότερα. Κάνει ντεμπούτο ως αλλαγή του Νταβίντ Τρεζεγκέ στην ανάπαυλα της φιλικής ήττας με 1-2 από το Βέλγιο τον Μάιο του 2002, ωστόσο παρά την απειρία του, επιλέγεται στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας. Αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια του ομίλου κόντρα σε Σενεγάλη, Ουρουγουάη και Δανία ως αλλαγή, όμως με δύο ήττες και μία ισοπαλία, η Γαλλία αποκλείστηκε πρόωρα από τον θεσμό.

Το πρώτο τέρμα του ήρθε στα προκριματικά του Euro 2004 κόντρα στην Κύπρο, ενώ ήταν μέλος στην αποστολή για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών 2003, το οποίο η Γαλλία πανηγύρισε εντός των συνόρων, σημειώνοντας ένα τέρμα. Αυτός έμελλε να είναι και ο μοναδικός τίτλος του με την εθνική Γαλλίας σε επίπεδο ανδρών. Και ίσως φταίει κι ο ίδιος γι’ αυτό…

Κόντρα στον Κριστιάνο Ρονάλντο

Παρότι στέλεχος της εθνικής ανδρών, ηλικιακά μπορούσε να προσφέρει ακόμα στην κ-21 της χώρας του και γι’ αυτό ο Ντομενέκ τον καλούσε στα προκριματικά του Euro 2004 κ-21. Η Γαλλία τερμάτισε επικεφαλής του προκριματικού ομίλου της (με 2η την Κύπρο) και προχώρησε στα πλέι οφ της διοργάνωσης, τον Νοέμβριο του 2003.

Απέναντί της, μία εθνική ομάδα που τα επόμενα χρόνια θα έγραφε ιστορία, αν και τότε δεν το γνώριζε. Όχι λόγω της παρουσίας παικτών όπως ο Ρικάρντο Κόστα, ο Ζοζέ Μποσίνγκουα, ο Ντάνι, ο Ραούλ Μεϊρέλες, ο Κάρλος Μαρτίνς, ο Ούγκο Βιάνα ούτε παικτών που κάποια στιγμή βρέθηκαν στην Ελλάδα όπως ο Αρίζα Μακουκούλα (ΟΦΗ), ο Έλντερ Ποστίγκα (Παναθηναϊκός), ο Ούγκο Αλμέιδα (ΑΕΚ), ο Μπρούνο Άλβες (ΑΕΚ), ο Λουίς Λουρένσο (Πανιώνιος, Κέρκυρα).

Δεν ήταν καν λόγω του Ρικάρντο Κουαρέσμα, που παρότι στέλεχος της εθνικής ανδρών της πατρίδας του, βοηθούσε κι αυτός την ομάδα κ-21. Ο λόγος ήταν ότι μέλος εκείνης της πορτογαλικής ομάδας ήταν το μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι του 2003, ο Κριστιάνο Ρονάλντο…

Ο Πορτογάλος σούπερ σταρ, που λίγο αργότερα θα γινόταν ίσως ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, με πέντε “Χρυσές Μπάλες», παρότι θα συμμετείχε στο Euro 2004 των ανδρών, παρότι είχε ξεχωρίσει με τις “μικρές» εθνικές ομάδες της Πορτογαλίας και ήταν ήδη διεθνής με την πρώτη ομάδα από τον Αύγουστο του 2003, κλήθηκε να βοηθήσει και ίσως να “ψηθεί» παραπάνω σε εκείνα τα πλέι οφ της κ-21. Όπερ και εγένετο…

Δύο γκολ ο Σισέ μέσα στην Πορτογαλία

Το πρώτο παιχνίδι διεξήχθη στο Γκιμαράες, με διαιτητή τον Γερμανό Φλόριαν Μέγερ, τον μετέπειτα άρχοντα του τελικού Champions League της Αθήνας το 2007, όταν η Μίλαν νίκησε τη Λίβερπουλ (που είχε δώσει δανεικό στη Μαρσέιγ τον Σισέ) και κατέκτησε τον τελευταίο μεγάλο τίτλο της.

Μόλις στο 5ο λεπτό του αγώνα, ο Κουαρέσμα άφησε πίσω του τον Πατρίς Εβρά και σέντραρε εκεί όπου ο Νικολά Πενετό έδιωξε πάνω στον Βιάνα. Ο μέσος της Νιούκαστλ σούταρε, η μπάλα κόντραρε και ο Ζόρζε Ριμπέιρο πήρε το ριμπάουντ κι άνοιξε το σκορ.

Κανένα πρόβλημα για τους Γάλλους, αφού στο 23′ ο Εβρά έβγαλε σέντρα από αριστερά και ο Σισέ με αριστερό βολέ στην κίνηση ισοφάρισε σε 1-1. Οι δυο τους συνεργάστηκαν με παρόμοιο τρόπο στο 32′, με τον επιθετικό της Οσέρ να κάνει την ανατροπή για τους Γάλλους. Παρά τις ευκαιρίες των Πορτογάλων στο 2ο ημίχρονο, το 1-2 παρέμεινε μέχρι τέλους κι έδινε σημαντικό προβάδισμα στη Γαλλία.

Σισέ – Ρονάλντο 1-1

Οι πάντες υπολόγιζαν χωρίς το πιο σημαντικό πράγμα σε εκείνη την Πορτογαλία, όπως και σε κάθε ομάδα που αγωνίστηκε, το ακατάβλητο πνεύμα νικητή του Ρονάλντο. Ο Πορτογάλος είχε αντικατασταθεί στο 71′ από τον Λουρένσο στο 1ο παιχνίδι, ωστόσο ο Ζοζέ Ρομάο δεν έκανε το ίδιο λάθος στη ρεβάνς του Κλερμόν.

Στο 29ο λεπτό, ο Ρονάλντο άνοιξε το σκορ μετά από πάσα του Κουαρέσμα και χαμηλό σουτ. Οι Πορτογάλοι άρχισαν να το πιστεύουν, όμως ο Σισέ είχε διαφορετική άποψη. Ο Γάλλος φορ είχε χάσει μεγάλη ευκαιρία μόλις στο 4′, όμως στο 42′ με χαμηλό σουτ μετά από 1-2 με τον Μπερνάρ Μεντί ισοφάρισε το σκορ.

Όλα έδειχναν ότι η Γαλλία θα μπορούσε να κρατήσει την πρόκριση. Εξάλλου, με παίκτες όπως ο Φιλίπ Μεξές, ο Γκαέλ Ζιβέ, ο Αλού Ντιαρά, ο Μπενουά Σεϊρού, ο Ζερεμί Ματιέ, ο Σιλβέν Μονσορό και οι δύο μετέπειτα “Έλληνες», ο Αντονί λε Ταλέκ (Ατρόμητος) και ο Σαρλ Ιτάνζ (Καβάλα, ΠΑΟΚ, Ατρόμητος) στο ρόστερ, είχε τη δυνατότητα να το πράξει.

Κλοτσιά εκτός φάσης και κόκκινη στον Σισέ

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, όμως, τι θα γινόταν σε μία στιγμή τρέλας του Σισέ. Στο 44ο λεπτό, κουρασμένος από το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων, ο Γάλλος εκνευρίστηκε και κλότσησε εκτός φάσης τον Μάριο Σέρζιο. Ο Πορτογάλος δεξιός μπακ, μετέπειτα βασικό στέλεχος των επιτυχιών του ΑΠΟΕΛ την τρέχουσα δεκαετία (έπαιξε και στον Απόλλωνα Λεμεσού το 2017) έπεσε σφαδάζοντας στο έδαφος και επικράτησε πανικός στον αγωνιστικό χώρο.

Οι Πορτογάλοι περικύκλωσαν τον Σισέ, με μπροστάρη τον Ρονάλντο, ζητώντας του εξηγήσεις. Οι Γάλλοι δεν μπορούσαν να παρεισφρήσουν για να προφυλάξουν τον συμπαίκτη τους! Αυτό το έργο ανέλαβε ο Άγγλος διαιτητής Ρομπ Στάιλς και ο 4ος διαιτητής, προστατεύοντας τον Σισέ που είχε αντιληφθεί τι είχε κάνει και απλά στεκόταν αμίλητος στη γραμμή του πλαγίου, περιμένοντας να καταλαγιάσει η ένταση.

Ο Ρονάλντο, παρότι δεν ήταν αρχηγός, έδιωξε τους συμπαίκτες του από τη σκηνή και περίμενε να δει τι θα πράξει ο διαιτητής. Όταν οι υπόλοιποι Πορτογάλοι απομακρύνθηκαν, ο Στάιλς έδειξε κόκκινη κάρτα στον Σισέ, ο οποίος άρχισε να μειδιάζει και να κουνάει το κεφάλι του. Εκείνη τη στιγμή, ο Ρονάλντο αποχώρησε κι αυτός, γνωρίζοντας πλέον ότι υπήρχαν μεγάλες ελπίδες για την ανατροπή, με το αστέρι των αντιπάλων νοκ άουτ.

Δικαιώθηκε, αφού στο 75′ ο Άλβες νίκησε τον Ντιαρά στον αέρα μετά από κόρνερ του Κουαρέσμα, έπιασε την κεφαλιά και ισοφάρισε το σκορ του 1ου αγώνα. Το ζευγάρι οδηγήθηκε στην παράταση, όπου ο Ρονάλντο έχασε μία καλή ευκαιρία, και στη συνέχεια στα πέναλτι, όπου οι Μεξές και Εβρά δεν κατάφεραν να σκοράρουν, σε αντίθεση με τους Λουρένσο, Ποστίγκα, Σέρζιο και Ρονάλντο, με τον τελευταίο να δίνει την πρόκριση στη χώρα του.

Υποψίες ακόμα και για ντόπινγκ

Δίχως Ρονάλντο και Κουαρέσμα που πλέον υπολογίζονταν για την εθνική ανδρών και το Euro 2004 που θα διοργάνωνε η πατρίδα τους, η Πορτογαλία τερμάτισε στην 3η θέση, χάνοντας στα ημιτελικά από τη μετέπειτα κάτοχο Ιταλία.

Όμως το παιχνίδι δεν είχε ξεχαστεί στη Γαλλία. Η “Parisien» με κείμενό της έκανε λόγο για “Οσμή σκανδάλου γύρω από το Γαλλία – Πορτογαλία” και άφησε υπόνοιες ακόμα και για ντόπινγκ των Πορτογάλων.

Το κείμενο αρχικά καταφέρθηκε εναντίον του διαιτητή, υποστηρίζοντας ότι οι Άγγλοι είχαν προειδοποιήσει ότι ο Στάιλς “θα έκανε τα πάντα για να πετάξει έξω τους Γάλλους». “Καυτηριάστηκε» η ανοχή στο σκληρό παιχνίδι των Πορτογάλων, ενώ ο Ντομενέκ στη συνέντευξη Τύπου υπερθεμάτισε λέγοντας “για ακόμα μία φορά είχαμε πρόβλημα με τον διαιτητή. Αναρωτιέμαι».

Στη συνέχεια, το ρεπορτάζ περιγράφει την άρνηση των Πορτογάλων να υποβληθούν σε ντόπινγκ κοντρόλ. Ο υπουργός νεότητας και αθλητισμού της Γαλλίας φέρεται να έστειλε ιατρικό επιμελητή στο ημίχρονο του αγώνα, ώστε οι εκπρόσωποι των δύο αποστολών να κληρώσουν τους παίκτες που θα υποβάλλονταν στον έλεγχο. Οι Πορτογάλοι αρνήθηκαν, υποστηρίζοντας ότι ο έλεγχος ντόπινγκ δεν ήταν υποχρεωτικός από την UEFA σε αυτό το επίπεδο.

Ο γιατρός κατέγραψε την άρνησή τους, ωστόσο την επόμενη μέρα η UEFA δικαίωσε τους Πορτογάλους, υποστηρίζοντας ότι “το συγκεκριμένο περιστατικό δεν αποτελεί λάθος μας, αλλά προκύπτει από τη γαλλική νομοθεσία».

Βάσει των νόμων της χώρας, αν η υπόθεση είχε οδηγηθεί στα ποινικά δικαστήρια, οι αξιωματούχοι της Πορτογαλίας κινδύνευαν με ποινή φυλάκισης έξι μηνών και πρόστιμο 7.500 ευρώ για παρακώλυση ελέγχου ντόπινγκ.

Οι υποψίες τους, πάντως, δεν ήταν αβάσιμες, αφού ο Ντομενέκ υποστήριξε ότι είδε μία χρησιμοποιημένη σύριγγα στα αποδυτήρια της Πορτογαλίας. Το αντικείμενο παραδόθηκε στις τοπικές αρχές του Κλερμόν για ειδικό έλεγχο.

Η Πορτογαλία είχε ήδη κακή φήμη, αφού έναν μήνα νωρίτερα στο Μάλμε, πριν από αγώνα της Σπόρτινγκ Λισαβόνας για το Κύπελλο UEFA, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν σύριγγες στο ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η πορτογαλική αποστολή, ωστόσο η υπόθεση δεν προχώρησε λόγω έλλειψης στοιχείων.

Ποινή 5 αγώνων που μεταφέρθηκε στο Euro 2004

Το ρεπορτάζ της “Parisien» κατέληγε με προφητικό τρόπο. Το χτύπημα εκτός φάσης του Σισέ αναμενόταν να επιφέρει βαριά ποινή στον Γάλλο. Σύμφωνα με το κείμενο, υπήρξε παράβαση του άρθρου 19, παράγραφος 4, ενότητα 37/39 των κανονισμών της FIFA και η ποινή αποκλεισμού που επέσυρε μεταφερόταν σε άλλη επίσημη διοργάνωση, χωρίς ηλικιακό περιορισμό. “Σίγουρα ο Σισέ θα εκτίσει την ποινή του στην εθνική ανδρών, στο Euro 2004», έγραφε το ρεπορτάζ, προοικονομώντας αυτό που θα προέκυπτε από τη συνεδρίαση της Πειθαρχικής Επιτροπής της FIFA στις 4 Δεκεμβρίου 2003. Κατέληγε, δε, λέγοντας ότι “θα προκαλέσει πρόβλημα για το Euro 2004».

Μόνο που το δημοσίευμα έπεσε έξω. Εκτιμούσε ότι η ποινή θα ήταν μεταξύ ενός και τριών αγώνων, όμως η ποινή ήταν για πέντε παιχνίδια. “Ο Γάλλος επιθετικός Σισέ αποβλήθηκε για εσκεμμένη κλοτσιά σε αντίπαλο. Ο παίκτης κατόπιν δεν αποχώρησε αμέσως από τον αγωνιστικό χώρο, διαμαρτυρήθηκε και προσέβαλε τον διαιτητή κι επίσης ενήργησε επιθετικά προς τους Πορτογάλους παίκτες», αναφέρει σχετικά η απόφαση.

Ποινή δύο αγώνων δέχθηκε και ο Ζιβέ για επιθετικότητα και προσβολή των διαιτητών μετά από το τέλος του αγώνα και όπως εξηγεί η UEFA “από τη στιγμή που αμφότεροι οι παίκτες δεν έχουν ηλικιακό δικαίωμα να αγωνίζονται πλέον με την κ-21, αυτές οι ποινές θα εφαρμοστούν στα παιχνίδια τους στο Euro 2004 στην Πορτογαλία το επόμενο καλοκαίρι».

Έξω και ο τσακωμένος Ανελκά

Στη Γαλλία επικράτησε πανικός, μετά από την τιμωρία του Σισέ, παρά την έφεση που ασκήθηκε. Οι “μπλε» είχαν μία εξαιρετική πρώτη γραμμή κρούσης με τους Νταβίντ Τρεζεγκέ και Τιερί Ανρί, ωστόσο ο Σισέ λογιζόταν ως η τρίτη επιλογή στην αναζήτηση του γκολ. Ο Σιλβέν Βιλτόρ, παρότι βασικός σε αρκετά παιχνίδια, δεν είχε μεγάλες ευθύνες σκοραρίσματος και είχε προβλήματα τραυματισμού μέσα στη σεζόν, ενώ ο Νικολά Ανελκά βρισκόταν στα “μαχαίρια» με την ομοσπονδία και τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Ζακ Σαντινί.

Ο 23χρονος επιθετικός της Μάντσεστερ Σίτι θεωρείτο ο καταλληλότερος να αναπληρώσει το κενό του Σισέ, ωστόσο τον Νοέμβριο του 2002 είχε αρνηθεί κλήση για την εθνική, ώστε να συμμετάσχει στο παιχνίδι με τη Σερβία – Μαυροβούνιο κι αυτό είχε προκαλέσει προβλήματα. “Μου φαίνεται ότι η κλήση μου ήταν λίγο προϊόν πιέσεων, σαν να είμαι περιττός. Πρέπει να νιώθω ότι με εκτιμούν και ότι με θέλουν πραγματικά, για να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου», είχε δηλώσει τότε, με συνέπεια να μην κληθεί ξανά από τον Σαντινί.

Έναν χρόνο αργότερα εμφανίστηκε στη γαλλική τηλεόραση όπου εκδήλωσε ενδιαφέρον για να επιστρέψει στην εθνική ομάδα, ωστόσο ο Σαντινί δεν είχε πειστεί. “Εκείνος απομακρύνθηκε από την εθνική, αρνούμενος κλήση. Είχε έλλειψη σεβασμού προς την ομοσπονδία και την εθνική. Εφόσον δεν έχει απολογηθεί δημοσίως για τη συμπεριφορά και τα λόγια του, θα είναι αδύνατο για μένα να τον καλέσω ξανά», δήλωσε ο Γάλλος προπονητής.

Μαρλέ και Σαχά οι αντικαταστάτες του

Με τον Σισέ να μπορεί να αγωνιστεί μόνο στον τελικό του Euro 2004, αν έφτανε μέχρι εκεί η Γαλλία, λόγω των πέντε αγώνων ποινής, ο Σαντινί αναζήτησε τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του Μαρλέ, ο οποίος είχε αγωνιστεί δανεικός στη Μαρσέιγ από τη Φούλαμ εκείνη τη σεζόν.

Ακόμα ένας πρώην επιθετικός των Λονδρέζων, ο Λουί Σαχά που είχε πάρει μεταγραφή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, χώρεσε κι αυτός στην αποστολή, αντί για τον Σισέ.

Αντιθέτως, δύο επιθετικοί της Λιόν που συνεισέφεραν στην κατάκτηση του τρίτου σερί πρωταθλήματος Γαλλίας, οι Σιντνέ Γκοβού (μετέπειτα του Παναθηναϊκού) και Πεγκί Λουγιντουλά, “κόπηκαν» τελευταία στιγμή από τον Σαντινί, μαζί με ακόμα οκτώ παίκτες που είχαν φτάσει μέχρι την προεπιλογή.

Καμία βοήθεια από τον πάγκο

Ο Ιούνιος έφτασε και η Γαλλία, στον 2ο όμιλο μαζί με Αγγλία, Κροατία και Ελβετία, άρχισε τις προσπάθειες υπεράσπισης του τίτλου που είχε κατακτήσει τέσσερα χρόνια νωρίτερα σε Ολλανδία και Βέλγιο. Στην πρεμιέρα, τα γκολ της ήρθαν στις καθυστερήσεις από τον Ζινεντίν Ζιντάν απέναντι στην Αγγλία, κάνοντας την ανατροπή με 2-1. Ανρί και Τρεζεγκέ συνέθεσαν το επιθετικό δίδυμο της Γαλλίας, με τον Βιλτόρ να παίρνει τη θέση του Ρομπέρ Πιρές στα εξτρέμ στο 76′.

Στον επόμενο αγώνα, οι “μπλε» έφεραν ισοπαλία 2-2 με την Κροατία, με τον Τρεζεγκέ να σκοράρει (το άλλο γκολ ήταν αυτογκόλ του Ίγκορ Τούντορ). Ξανά δίδυμο Τρεζεγκέ – Ανρί στην επίθεση, αυτήν τη φορά με τον Βιλτόρ βασικό δεξιό εξτρέμ και κανέναν επιθετικό να μπαίνει αλλαγή.

Τρίτος αγώνας και νίκη με 3-1 επί της Ελβετίας, με τον Ανρί να σημειώνει δύο γκολ και τον Ζιντάν το άλλο. Ο Σαχά κάνει την εμφάνισή του στο 75′ στη θέση του Τρεζεγκέ, ένα λεπτό πριν από το πρώτο γκολ του Ανρί.

Η Γαλλία έκανε το… λάθος να προκριθεί ως πρωτοπόρος, με συνέπεια να διασταυρωθεί με τη 2η ομάδα του 1ου ομίλου. Για κακή τύχη της, αυτή ήταν η Εθνική Ελλάδας, που παρά την ήττα από τη Ρωσία στο τελευταίο παιχνίδι της, προκρίθηκε στα νοκ άουτ, αφήνοντας εκτός τους Ρώσους και την Ισπανία.

Ο σχηματισμός της Γαλλίας

Στον αγώνα του “Ζοζέ Αλβαλάδε» στη Λισαβόνα, στις 25 Ιουνίου 2004, όταν ο Άντερς Φρισκ σφύριξε τη σέντρα, ο Σαντινί είχε παρατάξει ξανά το ιδιόμορφο 4-4-2 του, με τον Ανρί και τον Τρεζεγκέ μπροστά ως επιθετικό δίδυμο.

Ο Τρεζεγκέ έπαιζε ουσιαστικά ως κορυφή, με τον Ανρί πιο αριστερά να συνθέτει τρίγωνο με τον Ζιντάν από πίσω του και με τον Μπισέντε Λιζαραζού που έκανε την κούρσα από τα μπακ. Την ίδια στιγμή, στην άλλη πλευρά, είτε ο Πιρές είτε ο Βιλτόρ αγωνίζονταν κανονικά ως δεξιοί μέσοι, με τους Πατρίκ Βιεϊρά και Κλοντ Μακελελέ ανάμεσά τους να αποκρούουν τις επιθέσεις των αντιπάλων.

Η Γαλλία ήταν το φαβορί όχι μόνο για τον αγώνα, αλλά για όλο το τουρνουά. Η ιστορία έδειξε ότι κάτι τέτοιο ήταν μόνο στη θεωρία. Στην πράξη, εκτός από κάποιες στιγμές που η κλάση των Γάλλων υπερκέρασε την οργάνωση των Ελλήνων, η Ελλάδα δεν δέχθηκε πολλές φάσεις, δεν κινδύνεψε με πολλά γκολ.

https://www.youtube.com/watch?v=TjoxfDLvpqo

Κοίταξε στον πάγκο και δεν βρήκε τον Σισέ

Όταν δε, ο Χαριστέας μετέτρεψε τη σέντρα του Θοδωρή Ζαγοράκη σε γκολ στο 65ο λεπτό, οι Γάλλοι τα έχασαν. Έπαιξαν ένα άναρχο παιχνίδι, δίχως πλάνο, το οποίο κατέστρεψε ολοκληρωτικά με τις κινήσεις του από τον πάγκο ο Σαντινί.

Στο 72ο λεπτό και μετά από το γκολ του Έλληνα επιθετικού, ο Γάλλος έκανε την πιο φυσική κίνηση ενός προπονητή που αναζητά το γκολ. Κοίταξε στον πάγκο του κι έψαξε έναν επιθετικό που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε “χρυσή» αλλαγή, έναν γκολτζή που θα έσωζε την κατάσταση, έναν Σισέ.

Αντ’ αυτού, βρήκε τον Βιλτόρ και τον Σαχά, οι οποίοι πέρασαν στο γήπεδο αντί του Ολιβιέ Ντακούρ (αγωνίστηκε στη θέση του Βιεϊρά) και του Τρεζεγκέ, ενώ λίγο αργότερα μπήκε κι ο Ζερόμ Ροτέν στη θέση του Πιρές. Το αποτέλεσμα γνωστό. Οι Γάλλοι δεν έκαναν σχεδόν ούτε φάση μετά από τις αλλαγές του Σαντινί και γύρισαν στην πατρίδα τους με σκυμμένο το κεφάλι…

Οι τραυματισμοί του στέρησαν ξανά συμμετοχή

Μετά από 90 γκολ σε 166 αγώνες, ο Σισέ πήρε μεταγραφή στη Λίβερπουλ εκείνο το καλοκαίρι. Οι ατυχίες του 2004 δεν είχαν τελειώσει για τον Γάλλο, όμως. Στις 30 Οκτωβρίου, σε αγώνα κόντρα στην Μπλάκμπερν, σε μία κόντρα με τον Τζέι Μακίβελι, το πόδι του Σισέ κόλλησε στο γρασίδι, με συνέπεια να υποστεί κάταγμα κνήμης – περόνης, που τον άφησε για έξι μήνες εκτός δράσης (υπήρχαν φόβοι ακόμα και για 18 μήνες απουσίας).

Επέστρεψε τον Απρίλιο του 2005 και μάλιστα γύρισε πιο δυναμικά στην εθνική Γαλλίας το 2005, όταν σε οκτώ αγώνες με το εθνόσημο, σκόραρε πέντε φορές. Ήταν η χρονιά που πανηγύρισε την κατάκτηση του Champions League με τους “κόκκινους», με συνέπεια να θεωρείται κι αυτός πλέον σημαντικό στέλεχος για την εθνική Γαλλίας.

Η ώρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006 πλησίαζε και η Γαλλία, προετοιμαζόταν για τις υποχρεώσεις της στα γερμανικά γήπεδα. Με τον Ντομενέκ πλέον στο “τιμόνι», ο Σισέ είχε βέβαιη θέση στην αποστολή, εκτός αν προέκυπτε μία νέα καταστροφή, όπως το 2003. Και συνέβη…

Στο τελευταίο φιλικό προετοιμασίας κόντρα στην Κίνα στις 7 Ιουνίου 2006, δύο μέρες πριν από τη σέντρα του τουρνουά, σε τζαρτζάρισμα με τον αρχηγό της Κίνας, Ζενγκ Ζι, έχασε την ισορροπία του και έπεσε με το πόδι του να γυρίζει κάτω από το σώμα του.

Νέο κάταγμα, νέα πολύμηνη διαδικασία ανάρρωσης, νέα απουσία από μεγάλη διοργάνωση στην οποία η Γαλλία είχε όλα τα φώτα να σηκώσει το τρόπαιο (εξάλλου έφτασε μέχρι τον τελικό), αλλά στο τέλος κάτι της έλειπε…