Φεβρουάριος 1981
Το ποδόσφαιρο Ανδρών «μπουσουλά» σε επαγγελματικό επίπεδο στην Ελλάδα. Τα γήπεδα είναι γεμάτα, οι σύλλογοι δειλά-δειλά αποκτούν σπόνσορες, το ΠΑΣΟΚ οδεύει προς την εξουσία (άσχετο, αλλά ίσως όχι και τόσο…).
Και οι γυναίκες; Τι γίνεται με τις γυναίκες; Σίγουρα, εν έτει 1981 δεν ήταν πια ταυτισμένες με τις ποδιές και τα φακιόλια, αλλά με τα τηλέφωνα, τα ταγιέρ και τα γραφεία δημοσίων φορέων.
Το αποκαλούμενο και «ασθενές φύλο» είχε, πλέον, εγκαταλείψει σε μεγάλο βαθμό τη σπιτική εστία και είχε αρχίσει να ανταγωνίζεται τον άνδρα σε αρκετούς επαγγελματικούς χώρους. Στις υπηρεσίες, στο εμπόριο, στις επιχειρήσεις, ακόμα και στο… χορτάρι.
Ναι, καλά καταλάβατε. Μερικές «αντρογυναίκες», όπως τις χαρακτήριζαν τότε, πέταξαν την ποδιά και φόρεσαν φανέλα, απηύδησαν με τη ρόμπα και εφάρμοσαν πάνω τους κάποιο κοντό και στενό σορτσάκι, απαρνήθηκαν το καλσόν και τις γόβες για τις ποδοσφαιρικές κάλτσες και τα εξάταπα.
Ας δούμε, όμως, ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα του «Ταχυδρόμου», το οποίο είχε τον εμπνευσμένο τίτλο «Έμπαινε… Γιούλα», κατά την κλασική ιαχή των γηπέδων «Έμπαινε Γιούτσο».
Ένα απόσπασμα: «Να κι ένα νέο σπορ, που ανεβαίνει στην προτίμηση (κι ανεβάζει τον πυρετό) των φιλάθλων. Το γυναικείο ποδόσφαιρο! Προς το παρόν, μόνο δύο ομάδες, ο Παναθηναϊκός και η Ολυμπιάδα Κηφισιάς, έχουν να παρουσιάσουν κομπλέ ομάδες, που έδωσαν μεταξύ τους και φιλικό ματς.
Φανταστείτε τι θα γίνει αργότερα, όταν καθιερωθεί το σχετικό πρωτάθλημα, πράγμα που ονειρεύονται οι εκπρόσωποι του «ασθενούς» φύλου. Και τι θα γίνεται σε ένα ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, όπου τα ΜΑΤ θα πρέπει να πιάσουν κάθε γωνιά του γηπέδου (για να συγκρατήσουν τους θερμόαιμους)».
To νερό στ’ αυλάκι κύλησε, οι γυναικείοι σύλλογοι διοργάνωσαν δύο ανεπίσημα πρωταθλήματα (1986-87, 1988-89), προτού η ΕΠΟ «υιοθετήσει» το άθλημα του «ασθενούς φύλου» από το 1989.
1972: Πολλά χρόνια μπροστά ο Αλέκος Σακελλάριος και η Ρένα Βλαχοπούλου
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα