Ο Χένρικ Λάρσον έγινε «βασιλιάς» και της Μπαρτσελόνα στα 33 του

Η φιγούρα του Χένρικ Λάρσον με τα ράστα μαλλιά να σκοράρει κατά ριπάς με τη φανέλα της Σέλτικ και της εθνικής Σουηδίας έχει χαραχθεί στη μνήμη κάθε ποδοσφαιρόφιλου τη δεκαετία του ’90.

Ο σπουδαίος επιθετικός επέλεξε να συνδέσει τα πιο παραγωγικά χρόνια της καριέρας του με τον σκοτσέζικο σύλλογο και να μην ενταχθεί ποτέ στην ελίτ του ποδοσφαίρου. Αυτό το έπραξε όταν, φαινομενικά, ήταν αργά, στα 33 του, όταν πήγε ως ελεύθερος στην Μπαρτσελόνα.

Δύο χρόνια μετά, ο γεννημένος στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 Λάρσον, είχε πανηγυρίσει δύο πρωταθλήματα κι ένα Champions League, το τελευταίο χάρη στις δύο δικές του ασίστ στον τελικό με την Άρσεναλ.

Τα θέματα του Sport-Retro.gr για την Ισπανία

Άνοιξε τον δρόμο στον Μουρίνιο με ήττα

«Ο πόνος είναι πολύ μεγάλος και δεν πιστεύω ότι θα μας αφήσεις. Απλά δεν μπορώ να το πιστέψω ότι σε είδα να βγάζεις τη γλώσσα έξω για τελευταία φορά σε κιτρινομπλέ φανέλα», έλεγε ο 15χρονος Αντρέας, όταν ο Λάρσον ανακοίνωνε την πρώτη (από τις συνολικά τρεις) απόσυρσή του από την εθνική Σουηδίας.

Ήταν Μάιος του 2003 και ήταν η πρώτη μεγάλη απόφαση που πήρε μετά από καιρό. Είχε και μία δεύτερη στα σκαριά και την ανακοίνωσε στους φίλους της Σέλτικ την ίδια περίοδο, υποστηρίζοντας ότι δεν άλλαξε γνώμη και πως θέλει να φύγει «για κάπου πιο ζεστά» ή να πάει στη Σουηδία «σε 13 μήνες».

Γιατί τόσο; Διότι τότε έληγε το συμβόλαιό του με τους Σκοτσέζους και ήθελε να ζήσει αυτό που είχε μπροστά του. Όπως αποδείχθηκε, δεν ήθελε, αφού λίγες ημέρες αργότερα βίωσε την πιο άσχημη κατάσταση της καριέρας του, χειρότερη και από τον φρικιαστικό τραυματισμό του το 1999, σύμφωνα με τον ίδιο.

 

Η Σέλτικ έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου UEFA τη σεζόν 2002-2003, τον πρώτο τελικό από το 1970, όταν είχε ηττηθεί στο Κύπελλο Πρωταθλητριών από τη Φέγενορντ. Τα δύο γκολ που σημείωσε στη Σεβίλλη δεν ήταν αρκετά. Η Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο βρήκε τρίτο γκολ στην παράταση με τον Ντερλέι και η καριέρα του Special One ουσιαστικά εκκίνησε με αυτόν τον τρόπο, εις βάρος του Σουηδού επιθετικού.

Παρότι ολοκλήρωσε τη σεζόν ως πρώτος σκόρερ της σκοτσέζικης Premier League με 28 γκολ σε 35 αγώνες (44 σε 52 σε όλες τις διοργανώσεις), η Σέλτικ έχασε το πρωτάθλημα για ένα γκολ στη διαφορά τερμάτων από τους Ρέιντζερς, έχασε το κύπελλο από τον ίδιο αντίπαλο και ουσιαστικά η χρονιά κρίνεται αποτυχημένη για τον Σουηδό επιθετικό.

Απέκλεισε την Μπαρτσελόνα του Ροναλντίνιο

Η νέα χρονιά άρχισε με τη Σέλτικ να προκρίνεται στους ομίλους του Champions League για δεύτερη φορά με τον Μάρτιν Ο’ Νιλ στο «τιμόνι» και να τερματίζει στην 3η θέση με επτά βαθμούς (πέρασαν Μπάγερν, Λιόν, αποκλείστηκε η Άντερλεχτ) και να συνεχίζει στον 3ο γύρο του Κυπέλλου UEFA.

Σε αυτό το διάστημα, ο Λάρσον ψηφίστηκε ως ο Καλύτερος Σουηδός Παίκτης των τελευταίων 50 ετών, στο πλαίσιο του εορτασμού του «ιωβηλαίου» έτους της UEFA, ξεπερνώντας παίκτες όπως ο Γκούναρ Γκρεν, ο Γκούναρ Νόρνταλ και ο Νιλς Λίντχολμ.

Αφού απέκλεισε την Τέπλιτσε, η Σέλτικ βρήκε στο δρόμο της την Μπαρτσελόνα του Φρανκ Ράικαρντ και των Ροναλντίνιο, Τσάβι, Κάρλες Πουγιόλ, Λουίς Ενρίκε, Φιλίπ Κοκού, Λουίς Γκαρθία, Μαρκ Όφερμαρς, Αντρές Ινιέστα, Βίκτορ Βαλδές, Ρικάρντο Κουαρέσμα και Χαβιέρ Σαβιόλα. Στη Γλασκόβη, το γκολ του Άλαν Τόμπσον έδωσε τη νίκη 1-0 στους γηπεδούχους, που κατάφεραν να περιορίσουν τα «αστέρια» των «μπλαουγκράνα» στο «Καμπ Νόου» και με το 0-0 να πάρουν την πρόκριση.

Στα προημιτελικά η Σέλτικ βρήκε ξανά αντίπαλο από την Ισπανία, τη Βιγιαρεάλ, αλλά δεν είχε την ίδια τύχη. Ο Λάρσον ισοφάρισε το γκολ του Χοσίκο στο «Σέλτικ Παρκ» στο πρώτο παιχνίδι, αλλά στο «Μαδριγάλ» υποτάχθηκε με 0-2 και αποκλείστηκε από την προσπάθεια εκδίκησης για τον περσινό χαμένο τελικό.

«Αντίο» ως «Βασιλιάς των Βασιλιάδων»

Παρ’ όλα αυτά, κατέκτησε το νταμπλ στη Σκωτία και νίκησε τους Ρέιντζερς και στα πέντε Old Firm της σεζόν. Στο τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος με τη φανέλα της Σέλτικ, σημείωσε τα δύο γκολ της νίκης 2-1 επί της Νταντί, ενώ στο τελευταίο παιχνίδι του με τον σύλλογο, σημείωσε άλλα δύο γκολ, στη νίκη με 3-1 επί της Ντανφέρμλιν στον τελικό του Κυπέλλου Σκωτίας στο «Χάμπντεν Παρκ».

Μετά από επτά σεζόν, τέσσερα πρωταθλήματα (με το πρώτο απέτρεψε από τους Ρέιντζερς να σπάσουν το ρεκόρ των εννέα διαδοχικών που μοιράζονταν οι δύο ομάδες – η Σέλτικ από το 1974), δύο κύπελλα, δύο League Cup, έναν τελικό Κυπέλλου UEFA, πέντε τίτλους πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος, ήταν αναπόφευκτο να μην υπάρχει συγκίνηση στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του, ένα φιλικό με αντίπαλο τη Σεβίλλη στις 25 Μαΐου 2004.

Ο μοναδικός ξένος στην κορυφαία ενδεκάδα του συλλόγου όλων των εποχών, σύμφωνα με ψηφοφορία του 2002 ολοκλήρωσε την καριέρα του στο «Σέλτικ Παρκ» με 242 γκολ σε 315 αγώνες και απέκτησε το παρατσούκλι «Βασιλιάς των Βασιλιάδων». Πλέον, ετοιμαζόταν για άλλες πολιτείες, όπου δεν θα του ταίριαζε αυτό το προσωνύμιο.

Μέρος της αναμόρφωσης της Μπαρτσελόνα

Η Μπαρτσελόνα ήταν μία ομάδα σε φάση αναδιοργάνωσης μετά από την απώλεια του πρωταθλήματος από τη Βαλένθια και γι’ αυτό κινήθηκε δυναμικά στο μεταγραφικό παζάρι. Η βάση υπήρχε, ωστόσο χρειάστηκαν κάποιες συγκεκριμένες προσθήκες που έκαναν τη διαφορά στη συνέχεια, όπως ο Σαμουέλ Ετό, ο Ντέκο και ο Λιουντοβίκ Ζιουλί, ενώ αποκτήθηκαν και «εργαλεία» όπως ο Εντμίλσον, ο Μπελέτι, ο Σιλβίνιο και ο Τζιοβάν φαν Μπρόνκχορστ (ήταν δανεικός και υπέγραψε ως ελεύθερος).

Ταυτόχρονα, έγινε ένα «ξεσκαρτάρισμα» του έμψυχου δυναμικού, με τους Λουίς Γκαρθία, Κουαρέσμα, Σαβιόλα, Ρόμπερτ Ένκε, Μίχαελ Ράιζινγχερ, Ρουστού Ρετσμπέρ, Κοκού, Λουίς Ενρίκε, Όφερμαρς και Πάτρικ Κλάιφερτ, μία «φουρνιά» που δεν κατάφερε τίποτα τα προηγούμενα χρονιά, να αποχωρούν από την ομάδα.

Μέσα σε αυτόν τον μεταγραφικό «οργασμό» προστέθηκε και το όνομα του Λάρσον για τους Καταλανούς, ως ο αναπληρωματικός επιθετικός πίσω από τον Ετό στο 4-3-3 του Ράικαρντ. Σε ηλικία 33 ετών, εξάλλου, αυτή ήταν η πρώτη φορά που του δόθηκε η ευκαιρία να βρεθεί στην ελίτ και δεν θα την άφηνε, έστω κι αν έπρεπε να συμβιβαστεί με τον πάγκο.

Σκόραρε κόντρα στη Σέλτικ

Τα πράγματα άρχισαν καλύτερα από όσο τα περίμενε, αφού ο τραυματισμός του Ζιουλί του έδινε την ευκαιρία να αγωνιστεί βασικός στην κορυφή της επίθεσης, με τον Ετό δεξιά και τον Ροναλντίνιο αριστερά. Σημείωσε τέσσερα γκολ και έβγαλε μία ασίστ σε αυτό το διάστημα, για μία ομάδα που άρχισε σχεδόν μόνο με νίκες τη σεζόν, αλλά γνώρισε και έναν ταπεινωτικό αποκλεισμό στο κύπελλο από την Γκραμενέτ στην παράταση.

Μέσα σε αυτό το καλό διάστημα για τους Καταλανούς ήταν κι ένα παιχνίδι για τους ομίλους του Champions League με αντίπαλο τη… Σέλτικ. Ο Λάρσον επέστρεψε στον τόπο όπου δοξάστηκε σαν… βασιλιάς και πέρασε στον αγωνιστικό χώρο στο 62′ στη θέση του Ροναλντίνιο κι ενώ το σκορ ήταν 1-1. «Χένρικ, Χένρικ, Χένρικ» ακουγόταν από τις κερκίδες του «Σέλτικ Παρκ» που δεν σίγησαν ούτε όταν ο Σουηδός έκανε το 3-1 στο 82ο λεπτό, χωρίς να πανηγυρίσει. «Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να πανηγυρίσω, επειδή είχα τόσες καλές στιγμές εδώ», δήλωσε μετά από το παιχνίδι.

Όταν επέστρεψε στη δράση ο Ζιουλί, ο Λάρσον πέρασε στον πάγκο για πέντε σερί αγώνες, παίζοντας ως αλλαγή στα τελευταία λεπτά. Παρ’ όλα αυτά, στις 20 Νοεμβρίου 2004, ο Ράικαρντ τον επανέφερε στο βασικό σχήμα, στο πιο σημαντικό παιχνίδι της σεζόν, στο clasico με αντίπαλο τη Ρεάλ.

Ρήξη χιαστού σε θρίαμβο επί της Ρεάλ

Μπροστά σε 97.905 ζευγάρια μάτια, το παιχνίδι κυλούσε ιδανικά για την Μπαρτσελόνα, η οποία προηγήθηκε με γκολ του Ετό στο 29′ κι έκανε το 2-0 με τον Φαν Μπρόνκχορστ στο 43′. Στο 71ο λεπτό, όμως, ήρθε η καταστροφή, σε μία προσπάθεια να βγάλει μία πάσα. Ο Λάρσον βρέθηκε στο έδαφος σφαδάζοντας από τους πόνους, αφού είχε υποστεί ρήξη χιαστού και μηνίσκου. Αποχώρησε καθιστός πάνω σε φορείο καταχειροκροτούμενος, δίνοντας τη θέση του στον Ινιέστα. Πέντε λεπτά αργότερα, ο Ροναλντίνιο έγραψε το 3-0, ωστόσο η σεζόν είχε καταστραφεί για τον Σουηδό επιθετικό.

Ο Λάρσον είχε υπογράψει μονοετές συμβόλαιο με τους Καταλανούς, με επιλογή ανανέωσης για ακόμα έναν χρόνο. Ο τραυματισμός που θα τον άφηνε για μήνες εκτός δράσης ουσιαστικά τον έθετε εκτός ομάδας. Εξάλλου, η Μπαρτσελόνα αγόρασε τον Μάξι Λόπες στο μεταγραφικό «παράθυρο» του Ιανουαρίου, ως αντικαταστάτη του Λάρσον. Παρ’ όλα αυτά, ήταν τόσο χρήσιμος και αγαπητός στα αποδυτήρια, που ο σύλλογος ενεργοποίησε την ανανέωση για ακόμα έναν χρόνο.

Ο Λάρσον επέστρεψε στη δράση (ως αλλαγή) στα δύο τελευταία παιχνίδια μιας σεζόν που βρήκε την Μπαρτσελόνα πρωταθλήτρια Ισπανίας για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια.

Συμμετοχή σχεδόν σε ένα γκολ ανά αγώνα

Τη νέα σεζόν το ρόστερ της ομάδας έμεινε σχεδόν απαράλλαχτο, απλά προστέθηκαν δύο «πινελιές». Ο Μαρκ φαν Μπόμελ «ατσάλωσε» τη μεσαία γραμμή, ενώ αποκτήθηκε και ο Σάντι Εθκέρο, σε περίπτωση που ο Λάρσον, όντας στα 34 του και μετά από δεύτερο πολύ σοβαρό τραυματισμό, δεν καταφέρει να ανταπεξέλθει στον υποστηρικτικό ρόλο του. Μία ακόμα… ασήμαντη για το ευρύ κοινό αλλαγή ήταν η μονιμοποίηση στην πρώτη ενός Αργεντινού επιθετικού που είχε κάνει εμφανίσεις την περσινή σεζόν και απολάμβανε τον θαυμασμό των συμπαικτών του, ωστόσο όντας μόλις 17 ετών, λίγοι του έδιναν σημασία. Το όνομά του; Λιονέλ Μέσι…

Η σεζόν άρχισε με μόλις δύο νίκες στις πρώτες επτά αγωνιστικές της Primera Division, ωστόσο όταν πήρε φόρα ο Ετό με τον Ροναλντίνιο, η Μπαρτσελόνα έτρεξε ένα σερί 14 νικών, στο οποίο περιλαμβανόταν και η ιστορική νίκη με 3-0 επί της Ρεάλ στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Ο Λάρσον αγωνίστηκε σε 28 παιχνίδια πρωταθλήματος, στα μισά ως βασικός, και σε 1.337 λεπτά σημείωσε 10 γκολ και μοίρασε τρεις ασίστ, κοινώς είχε συμμετοχή σε ένα γκολ ανά 100 λεπτά.

Η Μπαρτσελόνα κατέκτησε ξανά το πρωτάθλημα, όμως παρά τους εντυπωσιακούς αριθμούς του Λάρσον, η συνεισφορά του σε μία άλλη διοργάνωση ήταν αυτή που τον έκανε τόσο αγαπητό στο «Καμπ Νόου».

Στον τελικό με αρκετές συμμετοχές

Οι Καταλανοί κληρώθηκαν στον όμιλο του Champions League με Παναθηναϊκό, Βέρντερ και Ουντινέζε, με τον Λάρσον να αγωνίζεται ως βασικός στα δύο τελευταία, αδιάφορα παιχνίδια. Έπαιξε βασικός στη ρεβάνς του αγώνα με την Τσέλσι στη φάση των 16 κι ενώ στο 1ο παιχνίδι η Μπαρτσελόνα είχε νικήσει 2-1 στο Λονδίνο, ενώ στις πιο… ασφαλείς αναμετρήσεις με την Μπενφίκα στα προημιτελικά, ήταν βασικός και στα δύο παιχνίδια. Στη συνέχεια, πέρασε στον πάγκο.

Οι «μπλαουγκράνα» απέκλεισαν τη Μίλαν με νίκη 1-0 στο Σαν Σίρο και «λευκή» ισοπαλία στη Βαρκελώνη στον ημιτελικό και προετοιμάστηκαν για την επιστροφή στην κορυφή της Ευρώπης στον τελικό, αφού απέναντί τους είχαν την Άρσεναλ. Η Μπαρτσελόνα ήταν το απόλυτο φαβορί, παρότι οι «κανονιέρηδες» του Αρσέν Βενγκέρ και του Τιερί Ανρί δεν είχαν φτάσει τυχαία μέχρι τον πρώτο τελικό της ιστορίας τους στον θεσμό.

Μπήκε στον αγώνα στο 0-1

Το 1ο ημίχρονο στο «Σταντ ντε Φρανς» ήταν καταστροφικό και για τις δύο ομάδες. Η Μπαρτσελόνα βρέθηκε να αγωνίζεται με παίκτη παραπάνω λόγω της κόκκινης κάρτας του Γενς Λέμαν στο 18′, ωστόσο η Άρσεναλ προηγήθηκε στο σκορ με τον Σολ Κάμπελ στο 37′. Οι Καταλανοί βρίσκονταν στο «καναβάτσο» και ο Ράικαρντ έκανε την πρώτη κίνησή του στην ανάπαυλα, βάζοντας τον Ινιέστα στη θέση του Εντμίλσον.

Οι «κανονιέρηδες» είχαν δύο καλές στιγμές να αυξήσουν το προβάδισμα, ωστόσο ο Βαλδές κράτησε την εστία του απαραβίαστη στο 2ο μέρος. Στο 61′ ήρθε η πιο σημαντική στιγμή του τελικού. Ο Ράικαρντ παραμέριζε κάθε είδους σχηματισμό και αντικαθιστούσε τον Φαν Μπόμελ, μένοντας χωρίς αμυντικογενή παίκτη στο κέντρο. Στη θέση του ο Λάρσον, που θα έπαιζε μπροστά μαζί με τον Ετό, έχοντας τους Ροναλντίνιο και Ζιουλί στα πλάγια και τους Ντέκο και Ινιέστα πιο πίσω!

Η Μπαρτσελόνα πίεζε για την ισοφάριση και μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Ράικαρντ έριξε στον αγώνα κι ένα επιθετικό μπακ, τον Μπελέτι, στη θέση του Ολεγκέρ που έπαιζε δεξιά. Με μία ενδεκάδα με έναν τερματοφύλακα, δύο στόπερ, δύο φουλ μπακ (Φαν Μπρόνκχορστ και Μπελέτι) και έξι επιθετικογενείς παίκτες έψαχνε τη μεγάλη ανατροπή στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα. Και τη βρήκε…

Δύο μαγικές ασίστ, δύο γκολ ανατροπής

Στο 76ο λεπτό, ο Ινιέστα έβγαλε μία κάθετη για τον Λάρσον, που είχε πλάτη στο τέρμα και έναν «φρουρό» στην πλάτη του. Ο Σουηδός είδε με την άκρη του ματιού τον Ετό να κάνει κίνηση και με ένα μικρό άγγιγμα στην μπάλα και χωρίς να αυξομειώσει την ταχύτητά της από την πάσα του Ινιέστα, της έδωσε κατεύθυνση για τα πόδια του Καμερουνέζου συμπαίκτη του. Αυτός πλάσαρε ωραία από διαγώνια θέση τον Μανουέλ Αλμούνια και ισοφάρισε σε 1-1.

Πέντε λεπτά αργότερα ήρθε η στιγμή της ανατροπής. Ο Μπελέτι άνοιξε από δεξιά στον Λάρσον κι αυτός έτρεξε να προλάβει την μπάλα, με συνέπεια να βγει από τη μεγάλη περιοχή, έχοντας παρασύρει και τον Κάμπελ. Γυρίζοντας το σώμα του, είδε ότι ο Μπελέτι μετά από την πάσα είχε κάνει κίνηση στον κενό χώρο που είχε αφήσει ο ίδιος και του έδωσε αμέσως πάσα. Ο Βραζιλιάνος μπακ έκανε ένα κοντρόλ και σούταρε με το δεξί από πολύ διαγώνια θέση, όμως κατάφερε να νικήσει τον Αλμούνια και να κάνει το 2-1.

Αποθέωση από Ανρί και Ροναλντίνιο

Αυτό ήταν. Η Μπαρτσελόνα στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά επί εποχής Champions League και μόλις δεύτερη στην ιστορία της, μετά από τον τίτλο του 1992 (στο πειραματικό Champions League). Πρωταγωνιστής σε αυτήν την επιτυχία, έστω και για έναν αγώνα αλλά τον πιο σημαντικό, δεν ήταν ούτε ο Ροναλντίνιο ούτε ο Ετό ούτε ο Ντέκο, αλλά ο… αναπληρωματικός του Ζιουλί.

«Ο κόσμος πάντα μιλάει για τον Ροναλντίνιο, τον Ετό, τον Ζιουλί και όλους αυτούς, αλλά δεν τους είδα απόψε. Είδα τον Χένρικ Λάρσον. Μπήκε στον αγώνα και άλλαξε τη ροή, αυτό ‘σκότωσε’ το παιχνίδι για εμάς. Μερικές φορές μιλάς για τον Ροναλντίνιο και τον Ετό και τέτοιους παίκτες. Πρέπει να μιλάς, όμως, και για κανονικούς ποδοσφαιριστές που κάνουν τη διαφορά και απόψε αυτός ήταν ο Χένρικ Λάρσον», ήταν τα αποθεωτικά λόγια του κορυφαίου των ηττημένων, Ανρί.

Ο Ροναλντίνιο υπερθεμάτισε στους «ύμνους» του Γάλλου επιθετικού. «Με τον Χένρικ να φεύγει στο τέλος της σεζόν, ο σύλλογος χάνει έναν σπουδαίο σκόρερ, χωρίς αμφιβολία. Όμως εγώ χάνω κι έναν καλό φίλο επίσης. Ο Χένρικ ήταν το είδωλό μου και τώρα που παίζω μαζί του είναι φανταστικό. Δεν είναι απλά ένας παίκτης. Είναι ένας θρύλος, ένας ήρωας, το είδωλό μου».

Διέψευσε τη… δασκάλα του

Μετά από 59 αγώνες στους οποίους σκόραρε 19 φορές και έβγαλε έξι ασίστ, οι δύο στον νικηφόρο τελικό του Champions League, ο Λάρσον έμενε ελεύθερος από την Μπαρτσελόνα. Ο πρόεδρος, Τζουάν Λαπόρτα, για ακόμα μία φορά επέλεξε να αψηφίσει τη λογική και να προσφέρει νέο συμβόλαιο σε έναν ηλικιωμένο ποδοσφαιριστή χωρίς ελπίδα να αγωνιστεί βασικός, που όμως είχε ταιριάξει απόλυτα με τον σύλλογο.

Ο Λάρσον αυτήν τη φορά αρνήθηκε. Είχε κατακτήσει δύο πρωταθλήματα, ένα Champions League κι ένα Supercopa ουσιαστικά σε 1,5 χρόνο και στα 35 του αισθανόταν έτοιμος να επιστρέψει στην πατρίδα του, εκεί όπου έκανε το πρώτο μεγάλο «μπαμ» της καριέρας του, στη Χέλσινγκμποργκ.

Έχοντας κάνει πραγματικότητα όλα τα όνειρά του στο ποδόσφαιρο, ετοιμαζόταν για το τέλος μιας σπουδαίας καριέρας, που από μόνη της απαντούσε σε μία ιστορική νουθεσία της δασκάλας του στο δημοτικό, Λίσε Λότε Γιόχανσον, που του έλεγε βλέποντάς τον να προτιμάει την μπάλα από τα μαθήματα: «Μην βασίζεσαι στο ποδόσφαιρο, Χένρικ. Δεν θα βγάλεις πολλά λεφτά από αυτό».