Η Λεβερκούζεν έγινε Neverkusen εξαιτίας του Μίχαελ Μπάλακ

Ο Μίχαελ Μπάλακ αποτέλεσε τον κορυφαίο Γερμανό ποδοσφαιριστή της προηγούμενης δεκαετίας, ένα αρχέτυπο μέσου της χώρας, με εξαιρετικά φυσικά προσόντα, αλλά και μεγάλη ικανότητα με την μπάλα.

Αν και κέρδισε τίτλους στην καριέρα του, θα τον στοιχειώνουν πάντα οι 13 φορές που τερμάτισε δεύτερος, είτε σε πρωτάθλημα είτε σε κάποιον τελικό νοκ άουτ διοργάνωσης. Το 2002 ήταν το αποκορύφωμα, αφού με τη Λεβερκούζεν βρέθηκε φιναλίστ σε τρεις διοργανώσεις μέσα σε 11 μέρες, ενώ λίγες εβδομάδες αργότερα, η εθνική Γερμανίας τερμάτιζε δεύτερη στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2002, με τον ίδιο, MVP των «πάντσερ», να μην αγωνίζεται καν στον τελικό λόγω καρτών.

Είχε φροντίσει κι ο ίδιος, όμως, γι’ αυτήν την… κακοδαιμονία, αφού δύο χρόνια νωρίτερα, τον Μάιο του 2000, ένα αυτογκόλ του στέρησε βέβαιο πρωτάθλημα από τη Λεβερκούζεν, το πρώτο στην ιστορία της που δεν ήρθε ποτέ. Το Sport-Retro.gr, με αφορμή τα γενέθλια του Μπάλακ (26 Σεπτεμβρίου 1976), θυμίζει εκείνη τη μεγάλη αποτυχία της… Neverkusen.

Τα θέματα του Sport-Retro.gr για τη Γερμανία

«Έριξε» την Κάιζερσλαουτερν και τιμωρήθηκε

Όταν το 1996 η Λεβερκούζεν έφερνε ισοπαλία με την Κάιζερσλαουτερν την τελευταία αγωνιστική, η γερμανική κοινή γνώμη δεν έμεινε ικανοποιημένη με την έκβαση της σεζόν. Η ομάδα που είχε συνδέσει την ίδια την ύπαρξή της με μία εταιρία – κολοσσό όπως η «Bayer» έσωζε την κατηγορία, η ομάδα που βρισκόταν στην Bundesliga από την πρώτη σεζόν που συστήθηκε το επαγγελματικό γερμανικό πρωτάθλημα, 1963-1964, υποβιβαζόταν στην Zweiteliga.

Η επιλογή του Έριχ Ρίμπεκ, στην επιστροφή του στον σύλλογο, να ποντάρει στις (πολύ) παλιές «καραβάνες» όπως ο 37χρονος Μπερντ Σούστερ, ο 36χρονος Ρούντι Φέλερ και ο 31χρονος Ουλ Κίρστεν δεν ήταν η καλύτερη δυνατή.

Ο γενικός διευθυντής του συλλόγου, Ράινερ Κάλμουντ, αποφάσισε να γίνουν κομβικές αλλαγές τη νέα χρονιά, αρχής γενομένης από την πρόσληψη του προπονητή που είχε οδηγήσει αναπάντεχα τη Στουτγκάρδη στην κατάκτηση της Bundesliga το 1991-1992. Ο στόχος ήταν ίδιος στη νέα αποστολή του Κρίστοφ Ντάουμ και γι’ αυτό ενισχύθηκε αρκετά και το ρόστερ.

Σε παίκτες όπως ο διεθνής Γερμανός αμυντικός Κρίστιαν Βερνς, ο μετέπειτα συμπαίκτης του και στα «πάντσερ» Κάρστεν Ράμελοβ, ο ταλαντούχος Αμερικανός Κλάουντιο Ρέινα και ο διεθνής Βραζιλιάνος εξτρέμ Πάουλο Σέρζιο, προστέθηκαν ορισμένοι ικανοί για το μεγάλο βήμα παίκτες.

Στο Λεβερκούζεν κατέφθασαν από Νυρεμβέργη και Χέρτα τα αδέρφια Ρόμπερτ και Νίκο Κόβατς, για να ενισχύσουν άμυνα και κέντρο αντίστοιχα. Μετά από πέντε χρόνια στην Καρλσρούη, ο Γενς Νοβότνι είχε έρθει η ώρα για να κάνει το μεγάλο βήμα, ενώ αποκτήθηκε και ο για μια δεκαετία διεθνής Δανός αμυντικός Γιαν Χάιντσε. Όσο για τη μεσαία γραμμή, ο δυναμικός Βραζιλιάνος (και διεθνής) Ζε Ελίας έκανε ντεμπούτο στην Ευρώπη (μετέπειτα ο δρόμος τον έφερε και στον Ολυμπιακό).

Ο Κίρστεν αποδείχθηκε ότι περνούσε μία δεύτερη νιότη και με 22 γκολ κατέκτησε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της κατηγορίας. Σε συνδυασμό με τις σημαντικές ενισχύσεις στα μετόπισθεν, η Λεβερκούζεν διεκδίκησε τον τίτλο, αλλά τον έχασε για δύο βαθμούς από την Μπάγερν, τερματίζοντας στη 2η θέση για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Κάιζερσλαουτερν και Ρεχάγκελ πήραν εκδίκηση

Τη νέα σεζόν, ο Ανατολικογερμανός βρέθηκε στην ίδια φόρμα και σημείωσε 22 τέρματα στο πρωτάθλημα ξανά, αλλά αυτήν τη φορά σε δύο αγώνες λιγότερους (27 αντί για 29). Συνολικά στην καριέρα του, από το 1990 και τη μετακόμισή του από την Ντινάμο Δρέσδης, σημείωσε 182 γκολ για λογαριασμό της Λεβερκούζεν μέχρι το 2003 και τερμάτισε στην 6η θέση του πίνακα των σκόρερ της Bundesliga, όντας πίσω μόνο από τον Γκερντ Μίλερ για παίκτες που έχουν αγωνιστεί μόνο σε έναν σύλλογο στην κατηγορία.

Μόνο που η παραγωγικότητα του Κίρστεν και η μεγαλύτερη διαφορά τερμάτων (+24) σε σχέση με τους αντιπάλους δεν ήταν αρκετή ούτε τη νέα σεζόν. Ακόμα κι αν ο μετέπειτα πρωταθλητής κόσμου Έμερσον έκανε κι αυτός για πρώτη φορά το υπερατλαντικό ταξίδι, ακόμα κι αν αποκτήθηκαν τρεις διεθνείς αργότερα παίκτες όπως ο Στέφαν Μπάινλιχ (Γερμανία), ο Πάουλο Ρομπέρτο Ρινκ (πολιτογραφημένος Γερμανός) και ο Μπόρις Ζίβκοβιτς (Κροατία), η χρονιά ανήκε αλλού.

Η Κάιζερσλαουτερν είχε επιστρέψει στα «μεγάλα σαλόνια» μετά από την καταδίκη της από τη Λεβερκούζεν και τιμώρησε την αντίπαλό της για τις 13 ισοπαλίες (οι περισσότερες μαζί με Σάλκε) που κατέγραψε στη σεζόν. Με τον Ότο Ρεχάγκελ στο «τιμόνι», οι «νεοφώτιστοι» έκαναν καταπληκτική πορεία, η οποία περιελάμβανε… εκδίκηση του Γερμανού τεχνικού για την απόλυσή του από την Μπάγερν την άνοιξη του 1996, αφού νίκησε στην πρεμιέρα μέσα στο Μόναχο με 1-0.

Στην αναπάντεχη πορεία προς τον τίτλο, οι «κόκκινοι διάβολοι» είχαν μαζί τους έναν 21χρονο ψηλό μέσο που αγόρασαν από την Τσέμνιτσερ το καλοκαίρι, ο οποίος αγωνιζόταν τόσο στην πρώτη ομάδα όσο και στη δεύτερη. Με 16 συμμετοχές, ο Μπάλακ έβαλε κι αυτός το «λιθαράκι» του στο θαύμα της Κάιζερσλαουτερν, αλλά όχι σε τέτοιο επίπεδο όπως ο Όλαφ Μάρσαλ, ο Αντρέας Μπρέμε, ο Μίροσλαβ Κάντλετς, ο Τσιριάκο Σφόρτσα, ο Γίργκεν Ρίσε, ο Άχελ Ροος, ο Χάρι Κοχ και ο μετέπειτα τερματοφύλακας του Ηρακλή, Αντρέας Ράινκε.

Η Κάιζερσλαουτερν κατέκτησε το πρωτάθλημα δύο βαθμούς πάνω από την Μπάγερν, με τη Λεβερκούζεν να μένει στην 3η θέση με 13 βαθμούς λιγότερους.

Ξανά 2η θέση και προετοιμασία εδάφους

Το 1998-1999, σε μεταγραφικό επίπεδο, οι προσθήκες ήταν λίγες με πιο σημαντική μια ακόμα… εισαγωγή από τη Βραζιλία, του Ζε Ρομπέρτο. Ο Κίρστεν ξανά αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του συλλόγου, αλλά όχι του πρωταθλήματος αυτήν τη φορά, σκοράροντας 19 φορές και παρότι η Λεβερκούζεν για ακόμα μία χρονιά είχε ευρείες νίκες (8-2 την Γκλάντμπαχ, 5-1 την Μπόχουμ εκτός έδρας), οι ισοπαλίες έκαναν τη ζημιά.

Οι 12 αγώνες που της απέφεραν έναν βαθμό αποδείχθηκαν κομβικοί για να «χτιστεί» διαφορά από την Μπάγερν, η οποία εκείνη την εποχή ήταν ακαταμάχητη και έφτασε για λίγα λεπτά να χάσει το Champions League από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι Βαυαροί πήραν το πρωτάθλημα με 15 βαθμούς διαφορά και τη Λεβερκούζεν να τερματίζει ξανά στη 2η θέση.

Οι διοικούντες τον σύλλογο επιχείρησαν να κλείσουν την «ψαλίδα» τη νέα χρονιά βάζοντας το χέρι στην «τσέπη» κι εν μέρει το κατάφεραν. Αποκτήθηκαν ξανά παίκτες που θα έκαναν μεγάλη καριέρα στη συνέχεια και θα γίνονταν διεθνείς με τις εθνικές ομάδες της πατρίδας τους όπως ο Μπερντ Σνάιντερ, ο Όλιβερ Νόιβιλ, ο Γιούριτσα Βράνιες, ο Τόμας Μπρντάριτς, ο Βράτισλαβ Γκρέσκο.

Το πιο σημαντικό μεταγραφικό απόκτημα, όμως, ήταν άλλο. Η Λεβερκούζεν κατέβαλε 4.100.000 ευρώ για να αποκτήσει έναν ποδοσφαιριστή που από το 1997 καλείτο στις αποστολές της εθνικής Γερμανίας (αλλά όχι στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1998), ωστόσο δεν είχε αγωνιστεί ακόμη. Θεωρείτο το μεγαλύτερο ταλέντο της Γερμανίας και στα 22 του είχε στεφθεί ήδη πρωταθλητής. Ο λόγος για τον Μπάλακ, ο οποίος έκανε το μεγάλο βήμα στην καριέρα του και βούτηξε αμέσως στα βαθιά.

Αν και τις τελευταίες τρεις σεζόν φλέρταρε με τον τίτλο, η Λεβερκούζεν είχε βρεθεί στην κορυφή της βαθμολογίας μόνο για μία εβδομάδα μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου του 1996. Παρ’ όλα αυτά, μετά από τη νίκη με 2-1 επί της Μόναχο 1860 την Πρωταπριλιά του 2000, βρέθηκε στην 1η θέση επτά αγωνιστικές πριν από το τέλος και πλέον είχε τον τίτλο στο χέρι της. Δύο αγώνες μετά, η ισοπαλία μ τη Χάνζα Ρόστοκ την έριξε από την κορυφή, όμως όταν η Μόναχο 1860 τη βοήθησε ξανά, νικώντας στο ντέρμπι την Μπάγερν με 2-1, όλα έδειχναν ότι η… κατάρα της 2ης θέσης θα έσπαγε εκείνη τη σεζόν. Φευ…

«Κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει»

Η Λεβερκούζεν έφτασε την τελευταία αγωνιστική θέλοντας το πολύ μία ισοπαλία για να κατακτήσει μαθηματικά τον τίτλο. Απέναντί της η Ουντερχάχινγκ, μία από τις πιο μικρές ομάδες που εμφανίστηκαν ποτέ στην Bundesliga, η οποία είχε εξασφαλίσει την παραμονή της και ουσιαστικά ήταν βαθμολογικά αδιάφορη. Ο αγώνας θα γινόταν στα προάστια του Μονάχου, όπου εδρεύει η Ουντερχάχινγκ και 17,5 χιλιόμετρα μακριά, η Μπάγερν υποδεχόταν τη Βέρντερ, επιζητώντας το θαύμα.

«Είμαστε προγραμματισμένοι για τη νίκη. Κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει. Το τελευταίο παιχνίδι είναι με την Ουντερχάχινγκ. Το τελευταίο εμπόδιο που πρέπει να περάσουμε. Το Σάββατο στις 17:15 θα είμαστε πρωταθλητές. Τέλος», δήλωσε ο Ντάουμ στη συνέντευξη Τύπου, μην αφήνοντας περιθώριο αμφισβήτησης.

Η αλήθεια είναι ότι από τα μέσα της σεζόν και μετά, αυτό έμοιαζε με τερματικός σταθμός της ομάδας. Μετά από 7 ισοπαλίες στους πρώτους 17 αγώνες και τη συντριβή με 1-4 από την Μπάγερν στο Μόναχο, η Λεβερκούζεν είχε εννέα νίκες και τρεις ισοπαλίες σε 12 αγώνες, μεταξύ των οποίων και το 9-1 επί της Ουλμ. Τα «τρίποντα» κόντρα σε Βέρντερ, Αμβούργο και Άιντραχτ Φρανκφούρτης έφτασαν το σερί σε 12 νίκες σε 15 αγώνες και ουδείς μπορούσε να ποντάρει ότι η πρώτη ήττα θα έρχονταν στο 16ο παιχνίδι του σερί.

Γι’ αυτόν τον λόγο, εξάλλου, οι φίλαθλοι της Λεβερκούζεν όρμησαν στο προπονητικό κέντρο στην τελευταία προπόνηση πριν από τον αγώνα και εμπόδισαν το πρόγραμμα, ώστε να πανηγυρίσουν πρόωρα τον τίτλο. Ο Ντάουμ δεν τους σταμάτησε, αφού θεώρησε αυτήν την ενέργεια ευεργετική για την ψυχολογία των παικτών του, τους… πρωταθλητές 2000.

Ο ψυχολογικός «πόλεμος» της Μπάγερν

Στον αντίπαλο στρατόπεδο, ο ψυχολογικός πόλεμος ήταν μεγάλος. Ο προπονητής Ότμαρ Χίτσφελντ υποσχέθηκε μπύρα μέχρι τελικής πτώσης και τα περίφημα χειροποίητα λουκάνικα του Ούλι Χένες μέχρι σκασμού στους παίκτες της Ουντερχάχινγκ, σε περίπτωση που επικρατούσαν της Λεβερκούζεν.

«Θα δούμε αν η Λεβερκούζεν αντέξει στην πίεση. Είναι δύσκολο να σκεφτώ ότι παίζουν με την Ουντερχάχινγκ, ωστόσο στο ποδόσφαιρο πάντα υπάρχουν θαύματα και εκπλήξεις», τόνισε ο Γερμανός προπονητής. Ο Στέφαν Έφενμπεργκ έδωσε κι αυτός τον δικό του τόνο: «Για μένα, η Ουντερχάχινγκ είναι αυτήν τη στιγμή η καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα, το απόλυτο νούμερο 1«.

Ο Χένες, ως γενικός διευθυντής της Μπάγερν, δεν ξέφυγε ούτε αυτός από τον ψυχολογικό «πόλεμο» εις βάρος της Λεβερκούζεν και επιτέθηκε στον Ντάουμ: «Έχει μεγάλο βάρος. Η ψυχραιμία χάνεται μόνο σε ακραίες καταστάσεις και η Λεβερκούζεν βρίσκεται σε ακραία κατάσταση. Μόνο να χάσουν έχουν». Ο Ντάουμ… τσίμπησε το δόλωμα: «Το βρίσκω αδιανόητο που η Μπάγερν μιλάει μόνο για την Ουντερχάχινγκ, αλλά όχι για τη Βέρντερ, τον αντίπαλό της».

Το μοιραίο αυτογκόλ του Μπάλακ

Το Σάββατο στις 15:30 ώρα Γερμανίας, δόθηκε η ταυτόχρονη σέντρα στα παιχνίδια της 34ης και τελευταίας αγωνιστικής. Πριν από τους αγώνες, η Λεβερκούζεν ήταν πρωτοπόρος με 73 βαθμούς και 74-33 τέρματα και η Μπάγερν βρίσκονταν στη 2η θέση με 70 βαθμούς και 70-27 τέρματα. Η διαφορά τερμάτων θα είχε σημασία μόνο σε περίπτωση ισοβαθμίας και ακολούθως θα έπαιζε ρόλο η καλύτερη επίθεση.

Μόλις στο 2′, ο Κάρστεν Γιάνκερ με κεφαλιά φρόντισε να δείξει τις διαθέσεις της Μπάγερν. Δέκα λεπτά αργότερα, με τον ίδιο τρόπο αλλά από σέντρα του Πάουλο Σέρζιο που είχε αφήσει τη Λεβερκούζεν για τους Βαυαρούς, ο Γιάνκερ έκανε το 2-0. Στο 16′, ο Βραζιλιάνος με τακουνάκι έγραψε το 3-0 για την Μπάγερν, η οποία από την πλευρά της έκανε το καθήκον της και περίμενε τα νέα λίγο έξω από το Μόναχο.

Στο «Σπόρτσπαρκ Ουντερχάχινγκ» το αποτέλεσμα ήταν 0-0, με συνέπεια η Λεβερκούζεν να έχει τον βαθμό της ισοπαλίας που χρειαζόταν για τον τίτλο. Η ανησυχία, όμως, ήταν μεγάλη, αφού δεν κατάφερε να κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο και στο 21ο λεπτό ήρθε η καταστροφή.

Ο Ντάνι Σβαρτς έβγαλε μία σέντρα από δεξιά και ο Μπάλακ που βρέθηκε έξω από τη μικρή περιοχή έκανε τάκλιν ώστε η μπάλα να μην φτάσει στον αμαρκάριστο Αλτίν Ρακλί, ο οποίος λογικά θα άνοιγε το σκορ. Η προβολή του Γερμανού μέσου, όμως, δεν είχε στόχο, με συνέπεια να στείλει την μπάλα στα δίχτυα του Άνταμ Μάτισεκ. Αντιλαμβανόμενος τι είχε συμβεί, ο Μπάλακ έμεινε ξαπλωμένος ανάσκελα στο χορτάρι, κρατώντας με τα δυο χέρια το πρόσωπό του.

2-0 και τέλος για τη Λεβερκούζεν

«Δεν θα πάρεις πρωτάθλημα ποτέ», άρχισαν να φωνάζουν οι φίλαθλοι της Ουντερχάχινγκ από την κερκίδα, την ώρα που οι παίκτες του Ντάουμ εμφανίζονταν αποσβολωμένοι και ανήμποροι να αντιδράσουν στο χορτάρι.

Στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, η Βέρντερ δεν τους έκανε το χατήρι. Παρά τη μείωση του σκορ πριν κλείσει το 1ο μέρος από τον Μάρκο Μπόντε και τις τρεις αναγκαστικές αλλαγές των γηπεδούχων από το 44′ μέχρι το 55′, η ομάδα του Τόμας Σάαφ είχε εξασφαλίσει συμμετοχή στο Κύπελλο UEFA ως φιναλίστ του κυπέλλου, από τη στιγμή που η κυπελλούχος Μπάγερν θα βρίσκονταν ούτως ή άλλως στους ομίλους του Champions League.

Στο Ουντερχάχινγκ, το δράμα της Λεβερκούζεν συνεχίστηκε. Παρότι έψαχνε μόλις ένα τέρμα απέναντι σε μία αδιάφορη και κακή ομάδα, όχι μόνο δεν το βρήκε, αλλά στο 72′ ο Μάρκους Ομπερλάιτνερ έγραψε το 2-0 και ουσιαστικά πέταξε στα «σκουπίδια» κάθε όνειρο για κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος στην ιστορία του συλλόγου.

«Κάτι τέτοιο σου ματώνει την ψυχή»

Μετά από το τελευταίο σφύριγμα, ο Μπάλακ κάθεται αμίλητος στον πάγκο και ξεσπάει σε κλάματα. Ο Ράμελοβ από πάνω του προσπαθεί να τον συνεφέρει και δηλώνει: «Μπορεί να πιστεύει ότι είναι δικό του το λάθος, όμως αυτό είναι μεγάλη ανοησία. Όλοι το κάναμε». «Κάτι τέτοιο σου ματώνει την ψυχή», δηλώνει ο Μπάλακ και εξαφανίζεται στα αποδυτήρια. Ο Ντάουμ προσπαθεί να παρηγορήσει τον γιο του, ενώ ο Κάλμουντ στέκεται πάνω από τον συντετριμμένο Κίρστεν: «Αν φτάνεις μέχρι το τελευταίο παιχνίδι μιας τόσο σπουδαίας σεζόν, σε επηρεάζει. Είμαστε όλοι εξαιρετικά απογοητευμένοι», δηλώνει ο διευθυντής του συλλόγου.

«Δεν μπορώ να σκεφτώ λέξεις. Το σοκ είναι πολύ μεγάλο», υπερθεματίζει ο Μπάινλιχ, την ώρα που οπαδοί της Μπάγερν που προτίμησαν να βρεθούν σε αυτό το γήπεδο, έχουν εισβάλλει στον αγωνιστικό χώρο και έχουν αρχίσει τη γιορτή μαζί με τους παίκτες της… Ουντερχάχινγκ!

«Τα αποδυτήρια η διάθεση είναι σαν να βρίσκεται σε μεγάλο νεκροταφείο του Σικάγο. Μπορείς να πέσεις κάτω, όμως πρέπει να σηκωθείς ξανά. Και θα σηκωθούμε ξανά», δήλωσε.

Ζήτησαν τα λουκάνικα

Στο Μόναχο, το κλίμα ήταν αντιστρόφως ανάλογο. Ο αρχηγός Έφενμπεργκ σήκωνε στον αέρα μία ρέπλικα του τροπαίου του πρωταθλητή, αφού το αυθεντικό βρισκόταν στο Ουντερχάχινγκ. Δεκάδες λίτρα μπύρας χρησιμοποιήθηκαν για μπουγέλο, ενώ ο Όλιβερ Καν χαρακτήριζε τον 16ο τίτλο πρωταθλητή της Μπάγερν «τον πιο όμορφο τίτλο μου». Ο Χένες έριχνε αλάτι στις πληγές του Ντάουμ: «Λυπάμαι για εκείνον».

Οι χοροί διήρκεσαν μέχρι το βράδυ και κάποια στιγμή φίλαθλοι της Ουντερχάχινγκ έκαναν την εμφάνισή τους, αξιώνοντας την μπύρα και τα λουκάνικα που τους έταξαν οι πρωταθλητές! Η συνέχεια δόθηκε την επόμενη μέρα, στο γνωστό μπαλκόνι στην Μάριενπλατς, όπου ο Σάμι Κουφούρ τραγουδούσε από μικροφώνου: «Κόκκινες και λευκές φανέλες, θέλουμε κόκκινες και λευκές φανέλες», στον ρυθμό του «Guantanamera».

Τον ζήτησε η εθνική, απολύθηκε για κοκαΐνη

Όσο για τη Λεβερκούζεν, τα πράγματα… κατάφεραν να γίνουν χειρότερα και ο πόνος μεγαλύτερος τα επόμενα χρόνια. Η κακή πορεία της εθνικής Γερμανίας στο Euro 2000 οδήγησε την ομοσπονδία στο κάλεσμα στον Ντάουμ, ώστε να αντικαταστήσει ξανά τον Ρίμπεχ στον πάγκο, αλλά αυτήν τη φορά στη «νάτσιοναλμανσαφτ». Η Λεβερκούζεν δεν το επέτρεψε, ζητώντας την παραμονή για ακόμα μία σεζόν, αλλά ούτε αυτό συνέβη.

Εν μέσω πλήθους δημοσιευμάτων που έφερναν τον Ντάουμ στο επίκεντρο οργίων με κοκαΐνη, ο Γερμανός τεχνικός δέχθηκε να προσφέρει μία τρίχα από τα μαλλιά του για να γίνει εξέταση. Το δείγμα, όμως, ήταν θετικό και έτσι τον Οκτώβριο του 2000 απολύθηκε από τον σύλλογο μετά από μία -κατά γενική ομολογία- πολύ καλή θητεία.

Ο γενικός διευθυντής Ρούντι Φέλερ ανέλαβε υπηρεσιακός προπονητής, έχοντας παράλληλα και τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού, αφού δεν είχε επιτρέψει στον Ντάουμ να αποδεχθεί την πρόταση μέχρι το καλοκαίρι του 2001. Η σεζόν βγήκε με τον Μπέρτι Φογκτς στο «τιμόνι» στην πρώτη του δουλειά εκτός ομοσπονδίας (από το 1979 μέχρι το 1990 ήταν προπονητής της κ-21 ή βοηθός στη Δυτική Γερμανία κι από το 1990 μέχρι το 1998 ομοσπονδιακός τεχνικός της Γερμανίας).

Η Λεβερκούζεν τερμάτισε στην 4η θέση, μόλις έξι βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Μπάγερν (Σάλκε και Ντόρτμουντ ανάμεσά τους) και παρότι βγήκε στο Champions League μέσω προκριματικών, ο Φέλερ αποφάσισε να απολύσει τον πρώην προπονητή του στην εθνική και να τον αντικαταστήσει με τον προπονητή της Ζααρμπρίκεν, Κλάους Τόπμελερ.

Τρεις χαμένοι «τελικοί» σε 11 μέρες

Με ηγέτη τον Μπάλακ, η Λεβερκούζεν έφτασε τον Μάιο να διεκδικεί και τους τρεις τίτλους της σεζόν. Μέσα σε 11 μέρες, όμως, έκανε το πιο… Λεβερκούζεν φινάλε σε μία χρονιά. Παρότι είχε προβάδισμα πέντε πόντων από την Ντόρτμουντ τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος, «κατάφερε» να τερματίσει στη 2η θέση στις 4 Μαΐου, με την Μπορούσα να την προσπερνάει για έναν βαθμό και την Μπάγερν να τερματίζει 3η με έναν βαθμό λιγότερο.

Στις 11 Μαΐου, το τέρμα του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ έβαλε μπροστά στο σκορ τη Λεβερκούζεν στον τελικό κυπέλλου, ωστόσο η Σάλκε έκανε την ανατροπή και πήρε τη νίκη με 4-2.

Η ομάδα του Τόπμελερ είχε άλλη μία ευκαιρία να σώσει τη σεζόν, κατακτώντας τον πιο σημαντικό τρόπαιο σε διασυλλογικό επίπεδο, το Champions League. Έχοντας προκριθεί από δύο φάσεις ομίλων εις βάρος Λιόν, Φενέρμπαχτσε, Άρσεναλ, Γιουβέντους κι έχοντας αποκλείσει Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μόλις με μία νίκη στα νοκ άουτ, οι Γερμανοί βρέθηκαν στον τελικό της Γλασκόβης, όπου απέναντί τους είχαν το απόλυτο φαβορί.

Η Ρεάλ Μαδρίτης, στα πρώτα χρόνια των galacticos, με παίκτες όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν, ο Λουίς Φίγκο, ο Ραούλ, ο Φερνάντο Μοριέντες, ο Κλοντ Μακελελέ, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Φερνάντο Ιέρο, ο Ίκερ Κασίγιας, ο Στιβ Μακμάναμαν, ο Γκούτι και άλλοι, με τον Βιθέντε ντελ Μπόσκε στον πάγκο, είχε στόχο μόνο τη νίκη. Ο Ραούλ στο 8′ την έβαλε μπροστά στο σκορ, ο Λούσιο ισοφάρισε πέντε λεπτά αργότερα, ωστόσο η «μαγική» σέντρα του Ρομπέρτο Κάρλος και το ιστορικό βολέ του Ζιντάν στο τέλος του 1ου ημιχρόνου, επιβεβαίωσε την κακοδαιμονία της Λεβερκούζεν, η οποία πλέον για το γερμανικό κοινό είχε μετονομαστεί σε «Vizekusen» («δεύτερηκουζεν») ή και «Neverkusen» στα αγγλικά.

https://www.youtube.com/watch?v=GBS6T4_RJKs