Λουσιάν Λοράν: Η ιστορία του πρώτου παίκτη που φώναξε «γκολ» στο Παγκόσμιο Κύπελλο

O Λουσιάν Λοράν δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να πανηγυρίσει. Δεν το ήθελε. Αντ’ αυτού, καθώς το χιόνι έπεφτε στο γήπεδο και το πλήθος τουρτούριζε, γύρισε και κινήθηκε προς τη σέντρα. Οι συμπαίκτες του τον χτύπησαν φιλικά στον ώμο και οι περίπου 4.000 θεατές ήταν ήσυχοι.

Πίσω στην πατρίδα του, τη Γαλλία, την επόμενη ημέρα υπήρχε μια σύντομη αναφορά για εκείνον στις εφημερίδες. Λίγοι γνώριζαν τι είχε κάνει και ακόμα λιγότεροι εκείνοι που είχαν αντιληφθεί τη σπουδαιότητά του.

Σαν σήμερα (11 Απριλίου) το 2005, ο άνθρωπος που σημείωσε το πρώτο γκολ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου «πέταξε» για άλλες πολιτείες και το Sport-Retro.gr ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του.

 

Τα πρώτα βήματα του «P’tit Lulu»

Ο Λουσιάν Λοράν είδε το πρώτο φως της ζωής στις 10 Δεκεμβρίου 1907 στη συνοικία του Σαν Μορ ντε Φοσέ κοντά στον ποταμό Μάρνη, στη νοτιοανατολική πλευρά του Παρισιού.

Η πρώτη του ομάδα ήταν η Σερκλ Αθλετίκ ντε Παρί, εντάχθηκε στο δυναμικό της το 1921 (σ.σ. έναν χρόνο νωρίτερα είχε κατακτήσει το Coupe de France) και εκεί συνυπήρξε με τον μεγαλύτερο αδερφό του Ζαν.

Φόρεσε επί 9 χρόνια τη φανέλα του συλλόγου της γαλλικής πρωτεύουσας και η πιο σημαντική διάκριση ήταν η συμμετοχή στον τελικό του Coupe de France το 1928.

Ο Ραϊμόν Κοπά άφησε τα ανθρακωρυχεία και έγινε ο «Μικρός Ναπολέων» του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου

Στις 6 Μαΐου εκείνης της χρονιάς η Σερκλ Αθλετίκ ηττήθηκε 3-1 από τη Ρεντ Σταρ Ολιμπίκ στο «Σταντ Ολιμπίκ Ιβ ντι Μανουάρ», παρουσία 30.000 θεατών, και στο αρχικό της σχήμα υπήρχαν οι αδερφοί Λοράν.

Ο Λοράν είχε ύψος μόλις 1.60μ. (κατά μία άλλη πηγή 1.62μ.), το βάρος του ήταν 65κ. και έπαιζε «μέσα δεξιά», δηλαδή ήταν μεσοεπιθετικός που κινείτο περισσότερο προς τον άξονα παρά στα άκρα.

Το παρατσούκλι του ήταν «P’tit Lulu» (σ.σ. πρωταγωνιστής γαλλικού καρτούν), ίσως λόγω σωματοδομής, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι σε ομαδική φωτογραφία της Γαλλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930 είχε ποζάρει με ένα κουκλάκι, το οποίο πιθανότατα να ήταν το συγκεκριμένο καρτούν!

 

Εργάτης της Peugeot, «εργάτης» της Σοσό

Εκείνη την εποχή ο Λουσιάν Λοράν έβγαζε τα προς το ζην ως εργάτης στο εργοστάσιο της Peugeot, ώσπου το 1930 μεταπήδησε στην ομάδα της αυτοκινητοβιομηχανίας, τη Σοσό.

Βίοι παράλληλοι με τον αδερφό του, ο οποίος ασκούσε το ίδιο επάγγελμα, έκανε την ίδια μεταγραφή το 1930 και κλήθηκε εκείνη την περίοδο στην εθνική ομάδα.

Ο Λουσιάν έπαιξε για πρώτη φορά με το εθνόσημο στις 23 Φεβρουαρίου 1930 κόντρα στην Πορτογαλία (ήττα με 2-0 στο Οπόρτο), ακολούθησε η συμμετοχή στο ντροπιαστικό 1-6 από το Βέλγιο και μετά έμελλε να γράψει Ιστορία.

Βέλγιο – Γαλλία 3-3: Το ματς που «γέννησε» τη FIFA

Πρώτα εξασφάλισε δίμηνη άδεια από το εργοστάσιο της Peugeot, μετά έπρεπε να «καταπιεί» το γεγονός ότι ως ερασιτέχνης δεν θα πληρωνόταν για τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930 και, τέλος, ενημερώθηκε ότι η γαλλική ομοσπονδία θα του καλύψει μόνο τα βασικά έξοδα.

Ο αδερφός του Ζαν, ο Ετιέν Ματλέ και ο Αντρέ Μασινό ήταν οι άλλοι τρεις εργάτες της εταιρείας που έπρεπε να εξασφαλίσουν άδεια, προκειμένου να λάβουν μέρος στο κορυφαίο αυτό αθλητικό γεγονός.

Στις 20 Ιουνίου 1930 το SS Conte Verde άρχισε το μακρύ του ταξίδι από τη Γένοβα προς το Μοντεβιδέο και μια ημέρα αργότερα η γαλλική αποστολή επιβιβάστηκε από το Βιλφράνς Σιρ Μερ.

Στο υπερωκεάνιο οι «τρικολόρ», ο Ζιλ Ριμέ, οι αξιωματούχοι και οι διαιτητές βρήκαν τη ρουμανική αποστολή, ενώ στη συνέχεια «μπάρκαραν» μαζί τους οι Βέλγοι και οι Βραζιλιάνοι.

 

«Ήταν απλά μια περιπέτεια»

«Δεν γίνονταν συζητήσεις για την τακτική ή κάτι τέτοιο, δεν υπήρχε κοουτσάρισμα. Απλώς τρέχαμε στο κατάστρωμα του πλοίου.

Τρέχαμε-τρέχαμε όλη την ώρα. Ακριβώς από κάτω κάναμε ασκήσεις: διατάσεις, άλματα, ανεβαίναμε σκαλοπάτια, σηκώναμε βάρη.

Υπήρχε επίσης μια πισίνα που όλοι χρησιμοποιούσαμε μέχρι τη στιγμή που ο καιρός έγινε πιο κρύος. Και διασκεδάζαμε με ένα κωμικό σκετς ή ένα κουαρτέτο εγχόρδων. Ήταν σαν καμπ στις διακοπές.

Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πλήρως την τεράστια σημασία της αποστολής στην Ουρουγουάη. Πολλά χρόνια αργότερα εκτιμήσαμε τη θέση μας στην Ιστορία.

Ήταν απλά μια περιπέτεια. Ήμασταν νεαροί άνδρες που διασκέδαζαν. Το ταξίδι με το Conte Verde διήρκησε 15 μέρες. Ήταν 15 πολύ χαρούμενες μέρες».

Γράμμα από το SS Conte Verde

Αυτή ήταν η μαρτυρία του Λοράν για το μακρινό ταξίδι προς το Μοντεβιδέο, με τη σημείωση ότι οι παίκτες των τριών ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων (σ.σ. αργότερα και οι Βραζιλιάνοι) θα έπρεπε να προπονούνται χωρίς να ενοχλούν τους άλλους επιβάτες, όπως ο διάσημος τραγουδιστής της όπερας Φίοντορ Σαλιάπιν.

Δύο καλλιεργημένοι ποδοσφαιριστές, ο Ογκιστίν Σαντρέλ και ο Μαρσέλ Πινέλ, φρόντιζαν να προμηθεύονται εφημερίδες από τα λιμάνια, προκειμένου να μην χάνεται η επαφή με τον… έξω κόσμο.

Οι παίκτες έφτασαν ορεξάτοι και σε καλή φυσική κατάσταση στο Μοντεβιδέο, αφού προηγουμένως είχαν δέσει στη Βραζιλία και είχαν βιώσει ένα όμορφο περιστατικό.

Τη νύχτα που έφτασαν στον κόλπο του Ρίο ντε Ζανέιρο είδαν πολλούς φιλάθλους να έχουν ανηφορίσει στο όρος Σούγκαρλοφ για να τους χαιρετήσουν!

Το ιστορικό γκολ

Χιλιάδες φίλαθλοι υποδέχθηκαν το Conte Verde στο Μοντεβιδέο και μια ποδοσφαιρική γιορτή που θα κρατά εις τον αιώνα τον άπαντα, ετοιμάστηκε να αρχίσει.

Η διοργάνωση έκανε σέντρα στις 13 Ιουλίου 1930 με τις αναμετρήσεις Γαλλία-Μεξικό και ΗΠΑ-Βέλγιο που άρχισαν στις 15:00 (τοπική ώρα).

Το ματς στο στάδιο «Ποθίτος» του Μοντεβιδέο βρισκόταν στο 19ο λεπτό, όταν o Εντμόν Ντελφούρ έδωσε στον «έξω δεξιά» Ερνέστ Λιμπερατί, ο οποίος απέφυγε τον αντίπαλο μπακ, σέντραρε και ο Λουσιάν Λοράν, με βολέ από τα 11 μέτρα, έστειλε την μπάλα στη γωνία του τέρματος του Όσκαρ Μπονφίλιο.

Μία άλλη εκδοχή θέλει τον Μαρσέλ Πινέλ δίνει αριστερά στον Αντρέ Μασινό, εκείνος να προωθείται ευθεία και μετά να πασάρει αριστερά στον Μαρσέλ Λανζιλέ, αυτός να σεντράρει και ο Λοράν να σκοράρει από το ύψος της μικρής περιοχής.

To παράδοξο είναι ότι η μία εκδοχή θέλει τη φάση να εκτυλίσσεται από αριστερά και η άλλη από δεξιά, όπως μπορείτε να δείτε στις παρακάτω photos.

Σε εκείνη που υπάρχει το διάγραμμα (Μάιος 1978, περιοδικό «El Gráfico»), το δάχτυλο του ίδιου του Λοράν εξηγεί την εξέλιξη της φάσης, επομένως αυτή θα πρέπει να θεωρηθεί η επικρατέστερη.

«Όταν έβαλα αυτό το γκολ είχα τη συνηθισμένη χαρά ενός σκόρερ που πανηγυρίζει με τους συμπαίκτες του. Απλώς ανταλλάξαμε ασπασμούς ή χειραψίες, προτού συνεχιστεί το ματς. Εκείνη τη στιγμή δεν αναρωτήθηκα καν αν αυτό ήταν το πρώτο γκολ του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει».

Νταβίντ Ζινολά: Ο «δολοφόνος της Γαλλίας», ο «εγκληματίας» που κόστισε το Mundial 1994

Αυτή ήταν η μαρτυρία του Λουσιάν Λοράν, του ανθρώπου που πριν από περίπου 90 χρόνια σημείωσε το πρώτο γκολ στην ιστορία της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη.

Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη για τον άσο της Σοσό και την παρέα του, αφού ηττήθηκαν από την Αργεντινή και τη Χιλή, με συνέπεια να αποκλειστούν.

Ο Λοράν, μάλιστα, δέχθηκε ένα χτύπημα στον αστράγαλο από τον σκληροτράχηλο αμυντικό της «αλμπισελέστε» Λουίς Μόντι και υποχρεώθηκε να αγωνιστεί κουτσαίνοντας στο υπόλοιπο ματς, επειδή τότε δεν επιτρέπονταν αλλαγές.

 

Αιχμάλωτος πολέμου και χωρίς φανέλα…

Ο Λοράν δεν αγωνίστηκε στο τρίτο ματς του ομίλου με τη Χιλή λόγω του τραυματισμού, ωστόσο μέχρι τον Απρίλιο του 1932 συμμετείχε σε 5 φιλικές αναμετρήσεις της εθνικής Γαλλίας και στις 14 Μαΐου 1931 έβαλε το δεύτερο διεθνές γκολ του (στο 5-2 επί της Αγγλίας).

Λόγω τραυματισμού δεν έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934, ώσπου στις 19 Μαΐου 1935 κατέγραψε την τελευταία του εμφάνιση, συγκεκριμένα στη νίκη με 2-0 επί της Ουγγαρίας.

Αναφορικά με την πορεία του σε συλλογικό επίπεδο, ο Λοράν συνέχισε την ερασιτεχνική του καριέρα και αγωνίστηκε κατά σειρά σε Κλουμπ Φρανσέ (1932-33), Σερκλ Αθλετίκ (1933-34), Μιλούζ (1934-35), Σοσό (1935-36), Ρεν (1936-37), Στρασμπούρ (1937-39), Μπεσανσόν (1943-46 ως παίκτης-προπονητής).

Αλεξάντρ Βιλαπλάν: Ο αρχηγός της εθνικής Γαλλίας εκτελέστηκε για συνεργασία με τους Ναζί

Την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο ήρωας της ιστορίας επιστρατεύθηκε, αιχμαλωτίστηκε (το 1940) και πέρασε τρία χρόνια σε ναζιστικά κελιά της Σαξονίας.

Όταν επέστρεψε στη Γαλλία, ο Λοράν διαπίστωσε ότι τα υπάρχοντά του είχαν αρπαχτεί από τους Γερμανούς, αφού όπως αποδείχθηκε, η αποθήκη επίπλων στο Στρασβούργο δεν ήταν καλός κρυψώνας.

Ανάμεσα στα απολεσθέντα αντικείμενα βρισκόταν και η φανέλα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως εκείνος είχε τον τρόπο να το ξεπεράσει: «Ευτυχώς, όλες μου οι αναμνήσεις είναι εδώ. Καλά κρυμμένες σε μια γωνιά του γέρικου μυαλού μου. Και κανείς δεν μπορεί να μου τις κλέψει από εκεί».

 

«P’tit Lulu» και στα γεράματα

Όταν κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, ο εμβληματικός σκόρερ ασχολήθηκε για επτά χρόνια με την προπονητική στην Μπεσανσόν και, μάλιστα, βίωσε τη χαρά της ανόδου στη δεύτερη κατηγορία.

Στις αρχές του 1961 κάθισε για τελευταία φορά στον πάγκο της Μπεσανσόν, παράλληλα διατηρούσε μπυραρία μέχρι το 1972, ενώ συμμετείχε στα δρώμενα των παλαιμάχων της τοπικής ομάδας.

O περίφημος «P’tit Lulu» μεγάλωνε, αλλά παρέμενε πάντα απλός, έδειχνε ακούραστος ό,τι κι αν συνέβαινε γύρω του και έπαιζε ποδόσφαιρο μέχρι τα βαθιά του γεράματα σε ένα γηπεδάκι στο κέντρο της Μπεσανσόν.

Αu Revoir: Ένα αφιέρωμα στον Ανρί Μισέλ

Όταν έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό της FIFA το 1989, ο Λοράν είχε πατήσει τα 82, όμως έδειχνε όσο σφριγηλός ήταν και όταν ταξίδευε με το Conte Verde για το Μοντεβιδέο.

Το 1998 ήταν ο μοναδικός εν ζωή Γάλλος άσος της ομάδας του 1930 που είδε τους… απογόνους του να κατακτούν το Παγκόσμιο Κύπελλο και, μάλιστα, στο Παρίσι.

Ακόμη και τότε θυμόταν τη στιγμή που έγινε ball boy σε φιλική αναμέτρηση των αρχών του 1920 κόντρα στο Βέλγιο, όπου η πατρίδα του επικράτησε 2-1 και τα ινδάλματά του (Πολ Νικολά, Λουσιάν Γκαμπλέν) πρωταγωνίστησαν.

Με τη Μαρσέλ Λοράν Νε Μερμέ απέκτησαν έναν γιο, τον Μαρκ.

Στις 11 Απριλίου 2005, ο 97χρονος Λουσιάν Λοράν «πέταξε» σε άλλη διάσταση. Σίγουρα όσο ανέβαινε και κοιτούσε προς τα κάτω, θα «είδε» τη στιγμή που εκτυλίχθηκε 75 χρόνια νωρίτερα. Τον τερματοφύλακα να δίνει στον «έξω δεξιά», τον «έξω δεξιά» να σεντράρει και τον ίδιο να πιάνει το ιστορικό βολέ που έμελλε να σταματήσει στα δίχτυα.

«Μην χάνεις ποτέ την αίσθηση του χιούμορ. Να δέχεσαι τη ζωή όπως είναι. Και να την αξιοποιείς στο έπακρο». Αυτό ήταν το μυστικό της μακροζωίας του.