Η μέρα που ο Ντιέγκο Μαραντόνα επέστρεψε στα γήπεδα

Η 4η Οκτωβρίου 1992 είναι μία ιδιαίτερη ημερομηνία για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Πρόκειται για τη μέρα που ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου επέστρεψε στη δράση. Όχι μετά από κάποιον τραυματισμό ή μετά από κάποια απόσυρση, αλλά μετά από μία ντροπιαστική τιμωρία για χρήση κοκαΐνης.

Μετά από 15 μήνες αποκλεισμού, ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν ξανά ελεύθερος να κλοτσήσει τη στρογγυλή θεά για κάποια επίσημη διοργάνωση και το έκανε με τη φανέλα της Σεβίλλης, της ομάδας που του έδωσε την ευκαιρία να αφήσει πίσω του όσα συνέβησαν στη Νάπολη.

Το Sport-Retro.gr θυμάται αυτή τη μεγάλη επιστροφή του Αργεντινού θρύλου.

Η τιμωρία και τα απανωτά «χαστούκια»

Η αρχή του τέλους στην καριέρα του Αργεντινού καταγράφεται στις 17 Μαρτίου 1991. Την ημέρα εκείνη περνάει από έλεγχο ντόπινγκ, μετά από τον αγώνα πρωταθλήματος της Νάπολι κόντρα στην Μπάρι. Στον οργανισμό του εντοπίστηκαν ίχνη κοκαΐνης και στις 7 Απριλίου ανακοινώνεται η ποινή του για χρήση απαγορευμένων ουσιών: 15 μήνες τιμωρία.

Το ιστορικό του Μαραντόνα ήταν βεβαρημένο. Μπλεγμένος με την Καμόρα, με διακίνηση ναρκωτικών, με τζόγο, ύποπτος ακόμα και για την απώλεια ενός σίγουρου πρωταθλήματος του συλλόγου, δεν ήταν σε θέση να αντιδράσει. Γύρισε στην πατρίδα του, ωστόσο στο Μπουένος Άιρες δεν είχε την προστασία που απολάμβανε στον ιταλικό νότο και συνελήφθη για ναρκωτικά.

Του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 14 μηνών και πρόστιμο, ενώ στο ίδιο διάστημα της απουσίας του από τα γήπεδα, έχασε και το δικαστήριο για την αναγνώριση του «καρπού» του παράνομου έρωτά του με την Κριστίνα Σινάγκρα.

Ήταν μόλις 31 ετών, ένα χρόνο νωρίτερα έχασε για πολύ λίγο το δεύτερο σερί Παγκόσμιο Κύπελλο κι όμως η καριέρα του έμοιαζε να είχε τελειώσει.

Επανενώθηκε με τον Μπιλάρδο

Δεν το έβαλε κάτω και όσο κυλούσαν οι μέρες, προσπαθούσε να διατηρηθεί σε μία στοιχειώδη φόρμα, αφού δεν μπορούσε να κρατηθεί εκτός γηπέδων. «Έχω απίστευτη όρεξη να επιστρέψω στα γήπεδα. Άλλωστε, η μικρή κόρη μου, Χιανίνα, δεν με έχει δει να παίζω κι έχει ακούσει τόσα καλά για μένα», δήλωνε.

Όταν πλησίασε η λήξη της τιμωρίας, η Σεβίλλη εμφάνισε ξαφνικό ενδιαφέρον για το αριστερό πόδι του «μάγου». Η κινητικότητα των Ανδαλουσιάνων δεν ήταν τόσο περίεργη. Μόλις είχαν πουλήσει τον Ιβάν Σαμοράνο στη Ρεάλ και χρειάζονταν επιθετική ενίσχυση. Έχοντας στον πάγκο τους από εκείνο το καλοκαίρι τον Κάρλος Μπιλάρδο, το παζλ έμοιαζε να συμπληρώνεται.

Ο Αργεντινός τεχνικός ήταν ο άνθρωπος που έστησε την εθνική Αργεντινής το 1986 ώστε ο Μαραντόνα να την οδηγήσει στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και τέσσερα χρόνια μετά θα έφτανε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης, όπου το πέναλτι του Αντρέας Μπρέμε του στέρησε το τρόπαιο. Με τον Μαραντόνα ξανά υπό τις οδηγίες του στην ηλιόλουστη Σεβίλλη πίστευε ότι θα μπορούσε να σπάσει ακόμα και την κατάρα του Αγίου Νεκταρίου!

«Αν δεν συμφωνήσετε, θα κλείσει η FIFA»

Οι Ισπανοί απευθύνθηκαν στη Νάπολι, η οποία κατείχε ακόμα τα οικονομικά δικαιώματα του παίκτη, αφού το τελευταίο συμβόλαιο που είχε υπογράψει, ολοκληρωνόταν τον Ιούνιο του 1993. Οι διαπραγματεύσεις διήρκεσαν 88 ημέρες και κατέληξαν για μεσολάβηση στην έδρα της FIFA στη Ζυρίχη.

Στην ελβετική πόλη βρισκόταν και ο Μαραντόνα, με την οικογένειά του να έχει ταξιδέψει από το Μπουένος Άιρες για να τον στηρίξει ψυχολογικά σε μία πολύ κρίσιμη μέρα, τη Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 1992. «Θα είναι η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου, αν με αφήσουν να γυρίσω στο ποδόσφαιρο. Η ελευθερία είναι κοντά. Είμαι χαρούμενος επειδή ήρθαν οι κόρες μου και δεν θα μιλήσω για να τα χαλάσω όλα», δήλωνε από το λόμπι του ξενοδοχείου, όπου περίμενε την Κλαούντια Βιγιαφάνιε και τις δύο κόρες τους, Τζάλμα και Χιανίνα.

Αυτό που περίμενε ο Αργεντινός ήταν μία συνάντηση. Ένα δεύτερο ραντεβού, μετά από το πρώτο στο οποίο παρευρέθηκαν ο γενικός γραμματέας της FIFA, Ζεπ Μπλάτερ, ο πρόεδρος της ισπανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, Άνχελ Μαρία Βιγιάρ, ο πρόεδρος της Σεβίλλης, Λουίς Κουέρβας και ο αντιπρόεδρος της Νάπολι, Μικέλε Πιέρο.

Στο πρώτο ραντεβού, οι εμπλεκόμενες πλευρές είχαν συμφωνήσει ότι η μεταγραφή μπορούσε να γίνει, αφού η τιμωρία του Μαραντόνα είχε λήξει και κατέστη σαφής η εικόνα του Αργεντινού ως προς τις δεσμεύσεις που υπήρχαν από το συμβόλαιό του με τη Νάπολι. Στο δεύτερο ραντεβού, οι δύο σύλλογοι έπρεπε να τα βρουν στο οικονομικό, για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή.

Ήδη στη Ζυρίχη είχε πετάξει και ο πρόεδρος της Νάπολι, Κοράντο Φερλάινο, με τον συνεργάτη του, Ρομπέρτο Μοντεμούρο, για να κλείσει η υπόθεση που πλέον είχε τραβήξει αρκετά. «Εάν δεν συμφωνήσετε αυτή τη στιγμή, θα κλείσει η FIFA», φέρεται να είχε δηλώσει ο Μπλάτερ στη συνάντηση.

Πήρε… προσωρινή άδεια για μεταγραφή

Οι πρώτες πληροφορίες ήταν ανησυχητικές, αφού κυκλοφόρησαν φήμες πως η Νάπολι και η ιταλική ομοσπονδία ζητούν μία ημέρα παράταση. «Υπάρχουν 22 εκδοχές που έχουν ακουστεί από το πρωί», σημείωνε ο δικηγόρος του Μαραντόνα, Ντάνιελ Μπολοτνίκοφ, ενώ ο ατζέντης του, Μάρκος Φράντσι, αποκάλυψε μια τηλεφωνική συνομιλία που είχε στις 16:00 το απόγευμα με τον Κουέρβας: «Μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι η FIFA θα στείλει ένα αμάξι».

Στο περιθώριο των επιπλοκών, προέκυψε και φημολογούμενο ενδιαφέρον από Μπέτις και Ράγιο Βαγεκάνο (πριν εμφανιστεί η Σεβίλλη ενδιαφέρθηκαν και οι Ρεάλ, Μαρσέιγ), ωστόσο ο εκ των εκπροσώπων του Μαραντόνα, Χοσέ Μαρία Ρουίς Ματέος, ήταν κάθετος: «Ο Ντιέγκο έχει δεσμευτεί με τη Σεβίλλη κι αν επιστρέψει στα γήπεδα, θα παίξει σε αυτήν».

Στο τέλος της ημέρας, τα πάντα ήταν θέμα χρημάτων. Ο Φερλάινο ζητούσε 500.000.000 πεσέτες ως αποζημίωση για τα διαφυγόντα κέρδη από την τιμωρία του Μαραντόνα και 900.000.000 πεσέτες για τη μεταγραφή στη Σεβίλλη. Οι Ανδαλουσιάνοι έκριναν ότι το ποσό ήταν πολύ μεγάλο και μετά από διαπραγματεύσεις κατέληξαν σε μία συνολική πληρωμή ύψους 750.000.000 πεσετών, περίπου 5.900.000 ευρώ.

Οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια και την επόμενη μέρα η FIFA ανακοίνωσε ότι χορηγεί στον Μαραντόνα προσωρινή μπλε κάρτα για να πραγματοποιήσει τη διεθνή μεταγραφή. Ο αστερίσκος αυτός είχε γραφειοκρατική υπόσταση. Σε περίπτωση που δεν εμφανίζονταν άνθρωποι της Νάπολι στη συνάντηση στη Ζυρίχη, τότε η μπλε κάρτα θα ήταν μόνιμη, αφού οι Ιταλοί θα είχαν παραιτηθεί από κάθε οικονομική απαίτηση. Από τη στιγμή που εμφανίστηκαν, η FIFA έπρεπε να δώσει «πράσινο φως» με προσωρινό στάτους, μέχρι να συμφωνηθεί η οικονομική αποζημίωση, να συνταχθούν τα συμβόλαια και να τηρηθεί η όποια συμφωνία μεταξύ των δύο συλλόγων.

Η πρώτη εμπειρία ήταν κόντρα στον Ματέους

Λίγες ημέρες αργότερα, τα πάντα είχαν διευθετηθεί. Ο Μπιλάρδο αποκάλεσε την άφιξή του «δώρο», ενώ ο Μαραντόνα υποστήριξε ότι «ολοκληρώθηκε η ευτυχία» όταν προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Σαν Πάμπλο με ένα κόκκινο κοστούμι, το χρώμα της νέας ομάδας του, για το οποίο αστειεύτηκε: «Είμαι σαν λιχουδιά, ε;».

Ο Μαραντόνα ήταν παίκτης της Σεβίλλης κι επισήμως και παρότι στην παρουσίασή του δεν υπήρχε τόσος πολύς κόσμος, ο σύλλογος θα έδινε τη δυνατότητα στο κοινό να τον θαυμάσει σε ένα εντός έδρας φιλικό. Ο Αργεντινός χρειαζόταν αγωνιστικά λεπτά στα πόδια του και γι’ αυτό κανονίστηκε ένα παιχνίδι με αντίπαλο την Μπάγερν Μονάχου, την ομάδα του μεγάλου αντιπάλου του Μαραντόνα σε Ιταλία (Ίντερ) και Παγκόσμιο Κύπελλο (Δυτική Γερμανία) τα προηγούμενα χρόνια, Λόταρ Ματέους.

Ήταν Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου και μπορεί το «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν» να μην είχε γεμίσει, ωστόσο τα ΜΜΕ είχαν κατακλύσει τον αγωνιστικό χώρο και σχεδόν δεν επέτρεψαν το στρίψιμο του νομίσματος πριν από τη σέντρα. Ο Μαραντόνα είχε πάρει τη φανέλα με το νούμερο 10 και μαζί το περιβραχιόνιο του αρχηγού στον αγώνα, με τα μικρόφωνα και τις κάμερες να τον ακολουθούν κατά πόδας.

Μετά από 1,5 χρόνο απουσίας, γύρισε στα γήπεδα, παίζοντας στο χώρο του κέντρου μαζί με τον 22χρονο Ντιέγκο Σιμεόνε που είχε αποκτηθεί από την Πίζα και τον Ράφα Παθ που για χρόνια δέσποζε στην ενδεκάδα του συλλόγου. Μαζί τους, πίσω στην άμυνα, μία γνώριμη φιγούρα (και) των ελληνικών γηπέδων, ο επί χρόνια αριστερός μπακ του συλλόγου και μετέπειτα προπονητής τόσο της Σεβίλλης όσο και της ΑΕΚ, Μανόλο Χιμένεθ.

Ο Αργεντινός ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου, δίνοντας μία ασίστ στον Ντάβορ Σούκερ και παίζοντας ρόλο στο ένα από τα δύο γκολ του Μόντσου, ενώ εκτέλεσε φάουλ στο δοκάρι. Παρότι στην κερκίδα υπήρχε ένα πανό που τον κορόιδευε, μία καρικατούρα με τον Μαραντόνα και μια κοιλιά που δεν χωρούσε στη φανέλα του, ο Αργεντινός ήταν αρκετά χαρούμενος μετά από το τέλος του αγώνα. «Πρόκειται για τόσο μεγάλη χαρά που μοιάζει ακόμα και με τη γέννηση των κοριτσιών μου», δήλωνε με δάκρυα στα μάτια.

Του θύμιζαν τον Γκοϊκοετσέα

Η Primera Division είχε αρχίσει τρεις εβδομάδες νωρίτερα, ωστόσο η πραγματική εκκίνηση της σεζόν για τον σύλλογο έγινε μετά από την άφιξη του Μαραντόνα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα εισιτήρια διαρκείας από τα 26.000 έφτασαν τα 40.000 μετά από την απόκτηση του 31χρονου.

Το πρώτο παιχνίδι για κάποια διοργάνωση που θα είχε συμμετοχή ήταν η εκτός έδρας αναμέτρηση με την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Ο αντίπαλος γνώριμος από τη διετία του στην Μπαρτσελόνα (1982-1984), όπου τα παιχνίδια των δύο ομάδων στιγματίστηκαν από σοβαρά επεισόδια με πρωταγωνιστή τον Μαραντόνα. Απέναντι στους Βάσκους, δε, είχε τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό της καριέρας του και πιθανόν να μην το είχε ξεχάσει, όταν έδενε τα κορδόνια του στα αποδυτήρια του «Σαν Μαμές», εκείνη την 4η Οκτωβρίου.

Ο καιρός ήταν άσχημος, με τη βροχή να πέφτει με δύναμη στον αγωνιστικό χώρο, την ώρα που από τις κερκίδες ακουγόταν το όνομα «Γκόικο» από τους φιλάθλους, φροντίζοντας ο Μαραντόνα να μην λησμονήσει ποτέ το εγκληματικό μαρκάρισμα του Άντονι Γκοϊκοετσέα σε αυτό το γήπεδο.

Ετοίμασε γκολ, τραυματίστηκε, βγήκε, έχασε

Στον αγωνιστικό χώρο εμφανίστηκε ένας υπέρβαρος ποδοσφαιριστής, χωρίς φυσική κατάσταση για ένα τέτοιο επίπεδο, που όμως μπορούσε να στηριχθεί στην ικανότητα του αριστερού ποδιού του και στην τηλεπάθεια που ανέπτυσσε με τον Σούκερ.

Μάλιστα, όταν βρήκε την ευκαιρία να εκτελέσει φάουλ από καλή θέση, ανάγκασε τον Χουάνχο Βαλένθια να κάνει μία κακή επέμβαση, με τον Μάρκος να παίρνει το ριμπάουντ και να βάζει μπροστά στο σκορ τους φιλοξενουμένους. «Εκτέλεσα πάνω από το τείχος και ο τερματοφύλακας δεν μπορούσε να συγκρατήσει την μπάλα. Την έστειλε στον Μάρκος και σημείωσε γκολ. Το έβαλε στο πρώτο παιχνίδι μου», θυμόταν στην αυτοβιογραφία του.

Ο αγώνας δεν εκτυλίχθηκε όσο καλά θα ήθελε, όμως. Στο 71ο λεπτό, ένα τάκλιν ενός άλλου Άντονι, του Λακαμπέγκ, τον τραυμάτισε, με συνέπεια να αντικατασταθεί. «Αισθάνθηκα πόνο στον δεξιό αστράγαλο. Τρομερό. Άκουγα τη σιωπή στο στάδιο και ξαφνικά φωνές: Γκόικο, Γκόικο, Γκόικο! Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Σηκώθηκα σαν να ήθελα να τους πω ‘εδώ είμαι, στέκομαι, είμαι ζωντανός, δεν με σκοτώσατε. Προσπαθήστε ξανά, αλλά δεν μπορείτε’. Αργότερα, είδα τη φάση στην τηλεόραση και αντιλήφθηκα πόσο κοντά έφτασε ο Λακαμπέγκ να γίνει είδωλο της Αθλέτικ. Μπήκα στη φάση στα ίσια, όπως σε εκείνη με τον Γκόικο μία δεκαετία νωρίτερα, όμως αυτήν τη φορά σώθηκα, ίσως επειδή τον είδα να έρχεται».

Όταν ο Μπιλάρδο έβγαλε τον Μαραντόνα από το γήπεδο, η Σεβίλλη δέχθηκε πίεση που δεν κατάφερε να αποκρούσει. Στο 79′ ο Λούκε ισοφάρισε σε 1-1 και στις καθυστερήσεις του αγώνα, ο Κούκο Θιγάντα έκανε την ανατροπή κι έδωσε τους τρεις βαθμούς της νίκης στους Βάσκους.

Το πρώτο γκολ τρεις ημέρες μετά

Ο Αργεντινός, πάντως, δεν πτοήθηκε. Τρεις ημέρες αργότερα θα έκανε το ντεμπούτο του για κάποια διοργάνωση στο «Σάντσεθ Πιθχουάν», αφού η Σεβίλλη υποδεχόταν τη Σαραγόσα. Δεύτερο παιχνίδι του Μαραντόνα εντός έδρας και κατά ειρωνικό τρόπο, έβρισκε απέναντί του ξανά μία… μισητή μορφή, τον Μπρέμε που μόλις είχε πάρει μεταγραφή από την Ίντερ!

Αυτήν τη φορά η νίκη ήταν με το μέρος του Αργεντινού, ο οποίος σημείωσε το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης, με εκτέλεση πέναλτι. Μάλιστα, είχε και δύο ευκαιρίες με φάουλ για να αυξήσει τον δείκτη του σκορ, ωστόσο στην πρώτη ο απέκρουσε ο τερματοφύλακας και η δεύτερη έφυγε λίγο πάνω από τα δοκάρια.

Ο Μαραντόνα είχε επιστρέψει στην ποδοσφαιρική δράση και πραγματοποίησε καλή εκκίνηση στη σεζόν 1992-1993. Τα πράγματα δεν εκτυλίχθηκαν όπως τα περίμενε στη συνέχεια, ωστόσο είχε ξανά τη δυνατότητα να δίνει απαντήσεις εκεί που μιλούσε καλύτερα, από τον αγωνιστικό χώρο.

Διαβάστε ακόμα
Σχόλια
Loading...
error: Content is protected !!