Η 5η Ιουλίου αποτελεί μία μαύρη σελίδα στην ιστορία του Πανιωνίου Γυμναστικού Συλλόγου και, κατ’ επέκταση, του ελληνικού αθλητισμού.
Εκείνη την ημερομηνία του 1956, ώρα 11:45 πρωινή, ο Παναγιώτης Μαυραγάνης χτυπήθηκε από λεωφορείο στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Σοφίας & Μεσογείων.
Ο δρομέας ημιαντοχής και αντοχής είχε εγγραφεί στον Πανιώνιο τέσσερα χρόνια νωρίτερα και όταν έγινε το μοιραίο ήταν μόλις 22 ετών…
Αυτά πρόλαβε να κάνει…
Λίγους μήνες μετά την εγγραφή στον Πανιώνιο, ο Παναγιώτης Μαυραγάνης συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Εθνικής για το Νόβισαντ, όπου θα διεξάγονταν ελληνογιουγκοσλαβικοί αγώνες.
Έλαβε μέρος στον δρόμο 3.000 μέτρων, αναδείχθηκε νικητής με χρόνο 9.14 και όλοι διαπίστωσαν ότι το μέλλον του ανήκει.
Εν συνεχεία βελτίωσε την επίδοσή του στα 1.500μ. με 4.21 και τα 5.000μ. με 16.02, ενώ εντός του 1956 δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν ότι θα έσπαγε το φράγμα των 16′.
Το τελευταίο διάστημα είχε ρίξει το βάρος στην ταχύτητα, προκειμένου να αποδώσει καλύτερα στις μικρές αποστάσεις και, πράγματι, με τα χρώματα του Πανιωνίου είχε τρέξει σε 54.5 τα 400μ.
Το 1955 είχε διανύσει τα 3.000μ. σε 10.09,6 και τα 10.000μ. σε 33.57,6, επιδόσεις που έκαναν τους ειδικούς να προβλέπουν μία ολόλαμπρη καριέρα.
«Ήτο μαχητικώτατος και πάντα στους διασυλλογικούς αγώνας ή τας άλλας διοργανώσεις μετείχε σε περισσότερα του ενός αγωνίσματα», ανέφερε η «Αθλητική Ηχώ».
Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στον Πανιώνιο
Έβαλε τα κλάματα για να τρέξει!
Το 1953 η Εθνική Εφήβων ταξίδεψε στο Βελιγράδι και ο Μαυραγάνης προοριζόταν για αναπληρωματικός των Κωνσταντινίδη και Βαμβακά για τα 3.000μ.
Ο ενθουσιώδης αθλητής του Πανιωνίου, όμως, επιθυμούσε σφόδρα να αγωνιστεί εκείνος στη θέση ενός εκ των δύο προαναφερθέντων, σε σημείο που έβαλε τα κλάματα στον θρυλικό Ούγγρο προπονητή του Ότο Σίμιτσεκ.
Η τύχη χαμογέλασε στον Μαυραγάνη, διότι μισή ώρα πριν από τον αγώνα ο Κωνσταντινίδης είχε τρέξει τα 1.500μ. σε 3.57,2 (πανελλήνιο ρεκόρ της χρονιάς) και ήταν κατάκοπος.
Ο Σίμιτσεκ πείστηκε, ο ταλαντούχος δρομέας ρίχτηκε στη μάχη και όλοι πόνταραν σε μία καλή παρουσία πίσω από τον πιο έμπειρο Βαμβακά.
Ο Μαυραγάνης, όμως, έτρεχε με το μυαλό και όχι με τα πόδια. Κρατούσε δυνάμεις, ακολουθούσε βήμα προς βήμα τους Γιουγκοσλάβους μέχρι τα 150 τελευταία μέτρα και στο φινάλε έκανε την επίθεσή του!
«Σαν μπόμπα ξετινάχθηκε μπροστά», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Σίμιτσεκ, ο Ούγγρος που, συν τοις άλλοις, επί 40 χρόνια υπήρξε εκλέκτορας και αρχιπροπονητής της Εθνικής ομάδας στίβου.
Μέχρι να καταλάβουν τι είχε συμβεί, οι Γιουγκοσλάβοι είχαν μείνει πίσω με σημαντική διαφορά, ενώ χάρη στον Μαυραγάνη ο Βαμβακάς κατάφερε με τη σειρά του να αναπτύξει «φίνις» και να καταλάβει τη 2η θέση.
Σε εκείνον τον αγώνα, ο αδικοχαμένος αθλητής έβγαλε τα 3.000μ. σε 9.11, μία επίδοση που προκάλεσε αίσθηση στον χώρο του ελληνικού στίβου.
Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στον στίβο
Από την πρωτιά στον θάνατο…
Το βράδυ της Τετάρτης 4 Ιουλίου 1956, ο Παναγιώτης Μαυραγάνης έλαβε μέρος στους Πανελληνίους Αγώνες της Βασιλικής Αεροπορίας (σ.σ. την υπηρετούσε εκείνο το διάστημα) που διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο υπό το φως των προβολέων.
Αγωνιζόμενος στα 800μ. με τα χρώματα της 127 ΣΑΒ Φαλήρου, ο 22χρονος κατέκτησε την 1η θέση με το εξαιρετικό 2.01,6, το οποίο αποτέλεσε νέο ρεκόρ των Αγώνων.
Εν συνεχεία, παρά την κόπωση, συμμετείχε στα 5.000μ., όπου κατέλαβε τη 2η θέση με 16.30,6, πίσω από τον Καρκάτσα που τα έτρεξε σε 15.50.
Το επόμενο πρωινό βρισκόταν σε κεντρικό σημείο των Αμπελοκήπων, όπως και το λεωφορείο που εκτελούσε τη γραμμή Πατησίων-Ερυθρού Σταυρού.
Λίγα λεπτά πριν από τις 12:00, στη διασταύρωση των οδών Βασιλίσσης Σοφίας & Μεσογείων, ο Μαυραγάνης επιχείρησε να περάσει τον δρόμο χωρίς να αντιληφθεί το διερχόμενο λεωφορείο υπ’ αριθμόν Α. 6677.
Να σκεφτόταν άραγε την επιτυχία της προηγούμενης βραδιάς; Μήπως «ταξίδευε» σε ακόμη πιο ένδοξες στιγμές του μέλλοντος; Κανείς δεν το έμαθε ποτέ…
Ο οδηγός του λεωφορείου κ. Δαβάρης συνελήφθη, αλλά οι αυτόπτες μάρτυρες που, βέβαια, κατέθεσαν ότι δεν έφερε ευθύνη για το τραγικό συμβάν τον γλίτωσαν από το εδώλιο.
Ο σμηνίτης Παναγιώτης Μαυραγάνης του Εμμανουήλ, ένας αθλητής με σπουδαίες επιτυχίες που είχε βάλει τις βάσεις για ένα λαμπρό μέλλον, «έφυγε» από τη ζωή με την ταχύτητα που έτρεχε.
Η σημαία του Πανιωνίου αναρτήθηκε μεσίστια. Ένας νέος, ετών 22, κάλπαζε πια για τις απέραντες πεδιάδες του Παραδείσου…