Η επιστροφή του Περιστερίου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, συμμετέχοντας στο Basketball Champions League, ζωντανεύει μνήμες από τις αρχές των 90s. Τότε που μετείχε για πρώτη φορά στο Κύπελλο Korać, περνούσε δύο γύρους και έμπαινε στους ομίλους, παρέα με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και Ηρακλή.
***
Ξέχωρα από τις παραδοσιακές δυνάμεις, το ελληνικό μπάσκετ έχει ανά περιόδους εκπροσωπηθεί από πολλές ομάδες στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Μία εξ αυτών είναι το Περιστέρι που το φθινόπωρο του 1991 έγινε 14η διαφορετική εκείνη την περίοδο.
Ως τα τέλη των 80s η αθηναϊκή ομάδα δεν είχε μονιμοποιηθεί καν στην πρώτη κατηγορία. Ύστερα ωστόσο από την επάνοδό της στην τότε πρώτη κατηγορία (1989-90), εμφανίζοντας μια φρέσκια μπασκετική πρόταση, κατόρθωσε να εδραιωθεί και στη δεύτερη διαδοχική σεζόν της να εξασφαλίσει, ως 5η στην τελική κατάταξη (αφού οι τέσσερις μετείχαν μόνο στα πλέι οφς), μία από τις θέσεις που οδηγούσαν στο Κύπελλο Korać της εποχής.
Ο Κώστας Πετρόπουλος, ο «Νουρέγιεφ» των εγχώριων παρκέ, ήταν ο γενικός κουμανταδόρος από τον πάγκο και ο Άγγελος Κορωνιός, που είχε αποφασιστεί να μην πωληθεί όπως είχε συμβεί με τον Αργύρη Πεδουλάκη, η ηγετική μορφή της εκάστοτε 5άδας.
Το πρώτο αίμα
Η πορεία του άμαθου Περιστερίου άρχισε από τον πρώτο προκριματικό. Ασχέτως απειρίας πάντως, η αυστριακή Κλοστερνόιμπουργκ θα ήταν παράδοξο ν’ αντισταθεί σ’ ένα σύνολο με δομές, αρχές και ούτως ή άλλως ποιοτικότερο υλικό.
Η πρώτη αναμέτρηση φιλοξενήθηκε μπροστά σε μόλις 300 νοματαίους και το 98-82 του Περιστερίου συνοδεύτηκε από 104-78 στο δεύτερο παιχνίδι επί αθηναϊκού εδάφους. Αποτέλεσμα που σφράγισε μια άνετη πρόκριση για τους «πρίγκιπες της δυτικής όχθης».
Το ραντεβού με τους πρωταθλητές
Το ζητούμενο βέβαια για μία από τις τέσσερις εκπροσώπους της Ελλάδας στη διοργάνωση ήταν να φτάσει στους ομίλους και το συναπάντημα με την Μπόσνα δεν ήταν το πλέον επιθυμητό.
Ξεσπιτωμένη τότε η θρυλική ομάδα από το Σαράγεβο, ήταν μια πρώην πρωταθλήτρια της χώρας, πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1979 (η πρώτη από την ενωμένη χώρα), αλλά και ημιφιναλίστ του Korać το 1990, στην προεμφυλιακή περίοδο! Άρα μια υπολογίσιμη αντίπαλος με ειδικό βάρος και παίκτες όπως ο γνωστός μας Νέναντ Μάρκοβιτς που έφτασε στα πρόθυρα της αποστολής που κατέκτησε το Παγκόσμιο στην Αργεντινή.
Η ελληνική ομάδα έπρεπε μάλιστα να συμβιβαστεί με την απουσία του Γκρεγκ Τσερτς, ο οποίος είχε χτυπήσει σοβαρά στην πρώτη φάση και θα έχανε το υπόλοιπο της σεζόν. Αντικαταστάθηκε ο σπουδαίος Αμερικάνος ψηλός, αλλά ήταν αδύνατο να καλυφθεί το κενό του μ’ έναν παίκτη που δεν ήξερε το σύνολο που εντασσόταν (Λεβέρτις Ρόμπινσον).
Παρά τις αντιξοότητες πάντως το Περιστέρι πήρε… ισοπαλία (84-84) στο παιχνίδι που διεξήχθη στο Πόρτο Σαν Τζόρτζιο της Ιταλίας (λόγω της κλιμακούμενης έντασης στην πρώην Γιουγκοσλαβία) και το 85-81 στην Αθήνα χάρισε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Ήταν μια αν μη τι άλλο η σπουδαιότερη στιγμή που βίωνε η ομάδα των δυτικών προαστίων, ως τότε στην ιστορία της.
Όμιλος του θανάτου
Η συνύπαρξη στον όμιλο με τρία σπουδαία σύνολα τη μεγάλωσε ακόμη περισσότερο.
> H ιταλική Τρεβίζο του Πέταρ Σκάνσι, από το κορυφαίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της εποχής, είχε στις τάξεις της τον ιδιοφυή Τόνι Κούκοτς, τον Βίνι ντελ Νέγκρο και τον Στέφανο Ρουσκόνι. Η εξελιγμένη μορφή της (χωρίς τον ενδιάμεσο) ήταν που σε 1.5 χρόνο από τότε θα διεκδικούσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, χάνοντας στο ΣΕΦ από τη Λιμόζ.
> H ισπανική Μπασκόνια (τότε Ταουγκρές) αποτελούνταν από τον Αμερικανό φόργουορντ Τζο Αρλάουκας (που έφυγε για τη Ρεάλ του Σαμπόνις), τον Πορτορικανό φόργουορντ Ραμόν Ρίβας και τον γκαρντ Πάμπλο Λάσο (νυν προπονητή των «μερένγκες»).
> Η κροατική Ζαντάρ ήταν ένας από τους δύο πόλους του τοπικού μπάσκετ μετά τη διάλυση της Γιουγκοπλάστικα, διαθέτοντας έναν τρομερό πιτσιρικά ονόματι Άριαν Κόμαζετς (που το επόμενο καλοκαίρι πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες), τον Άλαν Γκρέγκοβ (μέλος της Εθνικής στο Παγκόσμιο του ’94) και τον γερόλυκο Πέταρ Πόποβιτς – θείο του δεύτερου.
Το Περιστέρι δεν χρησιμοποιούσε ακόμη τη φυσική έδρα του και εξ ανάγκης έδινε τα εν Ελλάδι παιχνίδια του στη Γλυφάδα. Παρ’ όλα αυτά πολέμησε στα πρώτα δύο εξ αυτών και έχασε οριακά από Ισπανούς (87-84) και Κροάτες (89-83), προτού πέσει αμαχητί στο «Παλαβέρντε» του Τρεβίζο (103-66).
Προφανέστατα δεν είχε τύχη πρόκρισης σ’ ένα τέτοιο γκρουπ υψηλού βαθμού δυσκολίας και αυτοσκοπός ήταν η ανταγωνιστική εικόνα και η συλλογή εμπειριών για την επόμενη χρονιά. Στη Βιτόρια πάλεψε για το καλύτερο χάνοντας με 7 πόντους (89-82), στην Τεργέστη σκόραρε 92, αλλά ηττήθηκε με 26, καθώς δέχθηκε 118 από την «ξεσπιτωμένη» Ζαντάρ.
Η στιγμή της λύτρωσης
Η νίκη που είχε ανάγκη για ν’ αποχαιρετήσει με ψηλά το κεφάλι την παρθενική συμμετοχή της στην Ευρώπη ήρθε στο φινάλε της διαδρομής. Η Μπενετόν έπαιζε για την επιβίωσή της, αλλά το Περιστέρι δεν θα ‘χανε την ευκαιρία να εγκαινιάσει το νέο «σπίτι» του, στην Τζον Κένεντι, με μια κυριαρχική εμφάνιση και μια επιβλητική νίκη, παρά την απουσία του πάντα χρήσιμου Νίκου Κασουρίδη.
Οι Ιταλοί δεν περίμεναν τέτοια αντίσταση από την ελληνική ομάδα και μαθαίνοντας τα μαντάτα από τη Βιτόρια (νίκη της Ταουγκρές επί της Ζαντάρ) εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια, με αποτέλεσμα το 93-72 (39-34 στο πρώτο ημίχρονο) χάρη στους 18 πόντους και 7 ασίστ του Άγγελου Κορωνιού.
Για τους Ιταλούς ήταν εκείνη τη βραδιά ο «Κούκοτς των φτωχών»! Εξαιρετικός επίσης ο έτερος Αμερικανός (αγωνιζόταν μόνο στα ευρωπαϊκά ματς) Μπράιαν Βονς με νταμπλ-νταμπλ, αλλά και η ελληνική παρέα των Μυλωνά, Τσαγκόπουλου και του αδικοχαμένου Φάσουρα.
Άλλο τότε, αλλά…
Εν τέλει το Περιστέρι αποκλείστηκε (όπως επίσης ΑΕΚ, Παναθηναϊκός και Ηρακλής χωρίς νίκη), αλλά στην πρώτη εμφάνισή του στην Ευρώπη πέταξε εκτός ομίλων μια πρώην Πρωταθλήτρια Ευρώπης και μια μετέπειτα φιναλίστ. Όχι μικρό πράγμα.
Έκτοτε μεσολάβησαν σχεδόν τρεις 10ετίες. Οι εποχές δεν είναι, σε καμιά περίπτωση, οι ίδιες, αλλά η επιστροφή του Περιστερίου στα ευρωπαϊκά κύπελλα της FIBA σηματοδοτεί την πλήρη εναρμόνισή του με την ελίτ του ελληνικού μπάσκετ. Εκεί που ανήκει.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα