Ποιος ποιος ποιος; Ο Μαύρος ο Θεός!

Ένας κορυφαίος δημοσιογράφος προαναγγέλλει στο Sport-Retro.gr το βιβλίο που γράφτηκε για έναν κορυφαίο ποδοσφαιριστή!

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος παραθέτει στην ιστοσελίδα μερικές βιωματικές ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Θωμά Μαύρο, τον αρχισκόρερ της Α’ Εθνικής, τον μέγιστο “κανονιέρη” της ΑΕΚ, του Πανιωνίου και της Εθνικής ομάδας.

“Η δουλειά του σέντερ φορ θα είναι πάντα μία, να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Σε κάθε εποχή, σε κάθε χώρα, σε κάθε ομάδα, αυτός που μπορούσε να βάλει γκολ ήταν πάντα απαραίτητος”, αναφέρει μεταξύ άλλων ο εξαίρετος δημοσιογράφος.

“Ποιος ποιος ποιος; Ο Μαύρος ο Θεός!”. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από κάθε ποδοσφαιρόφιλο, όπως συνιστά και ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.

***

Ο λόγος περνά στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο:

“Αν ο Θωμάς Μαύρος  έπαιζε  στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, στα πόδια του ή γύρω από αυτά για να ακριβολογούμε, θα στηνόταν χορός εκατομμυρίων. Διαφωνώ όταν ακούω κάποιους να ισχυρίζονται πως σπουδαίοι παίκτες από άλλες εποχές δεν θα μπορούσαν σήμερα να πρωταγωνιστούν. Ειδικά για τους γκολτζήδες, αυτό δεν ισχύει. Αυτό το σπάνιο ένστικτο του να στέλνεις την μπάλα στα δίχτυα, ή το έχεις ή όχι, δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση!

Τα τελευταία 20 χρόνια, μπήκε στο λεξιλόγιο η έκφραση non scoring forward λες και η επιθετική δυνατότητα του να προκαλείς στον αντίπαλο την υπέρτατη ζημιά είναι καφές για να τον βρεις και να τον παραγγείλεις χωρίς καφεΐνη!

Η δουλειά του σέντερ φορ θα είναι πάντα μία, να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Σε κάθε εποχή, σε κάθε χώρα, σε κάθε ομάδα, αυτός που μπορούσε να βάλει γκολ ήταν πάντα απαραίτητος.

Ο Θωμάς Μαύρος είχε αυτό το μοναδικό ένστικτο που χαρακτηρίζει τους μεγάλους γκολτζήδες, να μπορεί να σου κάνει τη μισή φάση γκολ! Θυμάμαι τον πρωτοείδα, χειμώνα του 1971, σε ένα λασπωμένο τερέν στη Νέα Σμύρνη να παίζει και να σκοράρει εναντίον του Πιερικού. Ήταν παιδάκι αλλά στα δικά μου μάτια έμοιαζε ένας ο γίγαντας. Ήταν η χρονιά που ο Πανιώνιος έφτασε περισσότερο από ποτέ, τόσο κοντά στο να πάρει το πρωτάθλημα, που ίσως δεν θα του ξαναδοθεί τέτοια ευκαιρία. Για να μπει να παίξει, ένα δεκαεξάχρονο παιδί βασικός σε μία ομάδα που έκανε πρωταθλητισμό, οι καλές μοίρες φρόντισαν να είναι στην άκρη του πάγκου ένας οραματιστής προπονητής προερχόμενος από μια χώρα που αν είσαι ικανός είσαι και ποδοσφαιρικά ενήλικας, την Αγγλία.

Στον Τζο Μάλετ χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη το ελληνικό ποδόσφαιρο για την ευκαιρία που έδωσε στον αμούστακο Θωμά, αφού δεν είμαι βέβαιος πως θα έπαιρνε τέτοια ευκαιρία με προπονητή προερχόμενο από άλλη χώρα. Και από μία καλοδεχούμενη σύμπτωση, ένα χρόνο μετά πάλι κάποιος προερχόμενος από το νησί θα του έδινε την ευκαιρία να παίξει, πριν συμπληρώσει καν τα 18 του χρόνια, στην Εθνική ομάδα: ο Βορειοϊρλανδος Μπίλι Μπίγκαμ, ο οποίος θα τον έβαζε απευθείας στα βαθιά, τον Φεβρουάριο του 1972 στη συντριβή από τους υπερηχητικούς άσους της εθνικής Ολλανδίας με 0-5. Και όμως εκείνο το απόγευμα, από μία τέτοια συντριβή, η Εθνική Ελλάδας θα αποκτούσε τον σέντερ φορ της για την επόμενη δωδεκαετία!

Η μεταγραφή του στην ΑΕΚ υπήρξε περιπετειώδης, αλλά δικαίωσε απόλυτα τον αείμνηστο Λουκά Μπάρλο με την παρουσία του βοηθώντας την Ένωση να φτάσει μια ανάσα από τον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 1977 και να παίξει εξωπραγματικό ποδόσφαιρο τα επόμενα χρόνια κατακτώντας τίτλους.

Μαζί με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στην επίθεση δημιούργησαν το κορυφαίο δίδυμο που έχω δει σε αυτές τις δεκαετίες που παρακολουθώ το ελληνικό ποδόσφαιρο, ενώ το 1979 μπόρεσε να πάρει και το αργυρό παπούτσι στην Ευρώπη, ενώ δικαιούτο κατά τη γνώμη μου ακόμα και το χρυσό. Μέλος της Εθνικής ομάδας που έπαιξε για πρώτη φορά σε μια μεγάλη διοργάνωση, στο Euro της Ιταλίας το 1980, είχε προτάσεις για να αγωνιστεί στο εξωτερικό αλλά τότε τον πρώτο λόγο είχαν οι σύλλογοι και όχι οι παίκτες όπως γίνεται στις μέρες μας.

Δεν έφυγε όπως θα ήθελε από την ΑΕΚ, αλλά γύρισε στο σπίτι του στον Πανιώνιο και μία από τις ωραιότερες στιγμές ήταν όταν είχε σκοράρει εναντίον της “Ένωσης”, στη Νέα Φιλαδέλφεια και χειροκροτήθηκε από όλο το γήπεδο, με την ιαχή που έμελλε να σημαδέψει την καριέρα του: “Ποιος ποιος ποιος; Ο Μαύρος ο Θεός!”

Με αυτό τον τίτλο κυκλοφορεί η αυτοβιογραφία του, εδώ και λίγες εβδομάδες και ομολογώ ότι ειναι από τα βιβλία που με καθήλωσαν αυτό το καλοκαίρι. Από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, με εξαιρετική δουλειά στο αφήγημα και στο σενάριο από την Μαρία Ντότσικα που έκανε τον Θωμά να της ανοιχτεί και να μιλήσει με ανθρώπινο τόνο και όχι ξύλινη γλώσσα, με προσεγμένη δημοσιογραφική έρευνα από τη Βασιλική Τσουρή και πολύ όμορφη επιμέλεια κειμένου από τη Γιώτα Γκότση είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται χωρίς δυσκολία από κάθε φίλαθλο και όχι μόνο από αυτούς της ΑΕΚ και του Πανιώνιου.

Ένα ακόμη γκολ από τον Θωμά Μαύρο, λοιπόν, και πάρτε αυτό το βιβλίο στα χέρια σας. Αξίζει…”.