“Πέθανα, αναστήθηκα, αν χρειαστεί θα ξαναπεθάνω στο γήπεδο”. Συγκλονιστικός Χρήστος Πατσατζόγλου στο Sport-Retro.gr

Sport-Retro.gr 19 Μαρ, 2018

«Όσο έχεις το πάθος, την πίστη και την θέληση να δουλέψεις σκληρά, όχι μόνο θα ανακαλύψεις το πεπρωμένο της ζωής σου αλλά θα καταφέρεις και τα πάντα».

Η καριέρα του Χρήστου Πατσατζόγλου μπορεί να περιγραφεί απόλυτα με τα παραπάνω λόγια. Ένας γεννημένος μαχητής και νικητής που θα αγωνίζεται μέχρι να «πεθάνει» στους αγωνιστικούς χώρους. Ένας ποδοσφαιριστής που δεν άφησε κανέναν και τίποτα να του στερήσει τα όνειρά του.

Η φιλοσοφία του Sport-Retro.gr είναι να επικεντρώνεται γύρω από σπουδαίες φυσιογνωμίες του παρελθόντος, όμως εκείνος εξακολουθεί να αγωνίζεται στον Φωστήρα Ταύρου.

Χαμογελαστός και ευδιάθετος, ο πρώην διεθνής άσος του Ολυμπιακού μας άνοιξε την καρδιά του και αποδείχθηκε χειμαρρώδης σε οτιδήποτε κι αν κλήθηκε να σχολιάσει.

Ανήμερα των 39ων γενεθλίων του (19 Μαρτίου), ο Χρήστος Πατσατζόγλου σβήνει… κεράκια στο Sport-Retro.gr και άπαντες του ευχόμαστε να είναι πάντα γερός κι ευτυχισμένος.

*******

“Ίνδαλμά μου το… ποδόσφαιρο”

–Από που κολλήσατε το “μικρόβιο” του ποδοσφαίρου και ποιος ήταν ο ρόλος της οικογενείας σας;

“Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου στις αλάνες. Δεν μπορούσα να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο πέρα από το να γίνω ποδοσφαιριστής. Ήταν το όνειρό μου από μικρό παιδί. Η οικογένειά μου από την πρώτη στιγμή ήταν στο πλευρό μου, με στήριξε με κάθε τρόπο σ’ αυτό που θέλω να κάνω, χωρίς να μου το απαγορεύσει ποτέ.

Αυτό μόνο που μου τόνιζαν κάθε φορά και με συμβούλευαν, όπως κάθε γονιός τα παιδιά του άλλωστε, είναι να είμαι προσεκτικός ώστε να μην υποστώ κάποια ζημιά. Το ποδόσφαιρο για μένα είναι λατρεία, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό, δεν φαντάζομαι καν τη ζωή μου μακριά του».

-Σε ηλικία 16 ετών αναδειχθήκατε από τα “σπλάχνα” της Αγίας Ελεούσας, κληθήκατε στην Εθνική Νέων και παράλληλα πήρατε μεταγραφή στην Ξάνθη. Πώς ένα νεαρό παιδί διαχειρίζεται τόσες ταυτόχρονες προκλήσεις;

«Παίζοντας σε πολύ μικρή ηλικία στην τότε Δ’ Εθνική, στην Αγία Ελεούσα στο παιδικό της, ξαφνικά με είδε ο προπονητής της πρώτης ομάδας και μου πρότεινε κατευθείαν να πάω στο αντρικό διότι αντιλήφθηκε ότι ξεχώριζα από τους υπόλοιπους.

Στην πρώτη ομάδα έδειξα ότι μπορώ να σταθώ και να αγωνιστώ, με τον προπονητή να παίρνει το ρίσκο και να με ρίχνει άμεσα στα βαθιά. Ο πιτσιρικάς Χρήστος, όμως, στάθηκε με τους άντρες και ήταν κάτι που ήθελα και μου άρεσε πάρα πολύ.

Δείτε στο 2:35 να σκοράρει με τη φανέλα της Αγίας Ελεούσας

Ο στόχος ο προσωπικός αλλά και κάθε παίκτη σε τέτοιες ηλικίες είναι να ανέβει στην πρώτη ομάδα. Το γεγονός ότι με κάλεσαν στην Εθνική ομάδα ήταν ένα όνειρο ζωής για μένα και σε αυτό θεωρώ πως έπαιξε μεγάλο ρόλο ότι αγωνιζόμουν τότε στη Μικτή Αθηνών.

Τους είχε κάνει πολύ εντύπωση ότι ένας 16χρονος παίζει στη Δ’ Εθνική μαζί με άλλους πολύ έμπειρους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι είχαν παίξει σε Α’ και Β’ αντίστοιχα.

Το γεγονός ότι βρέθηκα στην Εθνική Νέων έπαιξε καταλυτικό ρόλο ώστε να μεταγραφώ στην Ξάνθη. Όλοι γνωρίζουμε πώς οι ομάδες κοιτούν ταλέντα από τις Εθνικές και έτσι συνέβη και με μένα. Πάντα πίστευα στον εαυτό μου και είναι, ξαναλέω, όνειρο για κάθε νεαρό παίκτη να ξεκινάει τόσο χαμηλά και να παίρνει μεταγραφή σε ένα τόσο μεγάλο σωματείο όπως η Ξάνθη».

–Θαυμάζατε κάποιον ποδοσφαιριστή ;

«Το λέω αληθινά μέσα από την ψυχή μου, δεν είχα κανένα ίνδαλμα, απλά λάτρευα το ποδόσφαιρο αυτό καθαυτό. Γενικότερα, πάντα με ενδιέφερε το σύνολο και όχι οι μονάδες. Υπήρχαν και υπάρχουν βεβαίως κάποιοι παίκτες που ξεχωρίζουν, αλλά εγώ δεν είχα ποτέ κανέναν στο μυαλό μου τότε».

–Μια συμβουλή για όσα παιδιά επιθυμούν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο; Ποια είναι η γνώμη σας για τις θυσίες που πρέπει να κάνουν;

“Είναι πολύ δύσκολο να παίξεις ποδόσφαιρο, τίποτα δεν είναι εύκολο. Η συμβουλή μου είναι ότι πρέπει να σέβονται και να αγαπούν τα παιδιά αυτό που κάνουν. Επίσης, χρειάζεται σκληρή δουλειά μέσα από τις προπονήσεις για να τα καταφέρει κανείς σε υψηλό επίπεδο, αλλά πάνω από όλα ξαναλέω σεβασμός και αγάπη».

-Μεταγραφή στον Ολυμπιακό: Πιστεύετε ότι πέρα από τις εξαιρετικές επιδόσεις, σας βοήθησε πάρα πολύ και ο σύλλογος της Ξάνθης σε αυτό το τεράστιο βήμα;

«Εννοείται! Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος που πήρα μεταγραφή στην ομάδα της Ξάνθης γιατί εκεί προσέχουν σε μεγάλο βαθμό τα νέα παιδιά υπάρχει αξιοκρατία, όσοι αξίζουν αληθινά παίζουν.

Η Ξάνθη σε αυτό το κομμάτι θεωρώ πως είναι πρωτοπόρος σε σχέση με τους υπόλοιπους συλλόγους. Εκεί αναδείχθηκα, έπαιξα πρώτη φορά στην κορυφαία κατηγορία και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την εμπιστοσύνη και όλα τα εφόδια που μου προσέφεραν, ώστε να καταφέρω όλα όσα κατάφερα στη ζωή μου.

Το κάθε παιδί όταν ξεκινάει να κλωτσάει μια μπάλα έχει ως όνειρο να παίξει στον Ολυμπιακό. Όταν υπέγραψα ήταν κάτι το μοναδικό για μένα. Στην αρχή, στον δρόμο για τα γραφεία, δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω, αλλά όταν έφτασα εκεί, συναντήθηκα με τον κύριο Λούβαρη και υπέγραψα ήταν απίστευτα όμορφα όλα. Εκείνη τη στιγμή μονάχα καταλαβαίνεις το μεγαλείο του ποδοσφαίρου και ποια είναι η διαφορά των μικρομεσαίων ομάδων με τις μεγάλες».

-Εκεί βρίσκονταν πολλοί σπουδαίοι παίκτες όπως οι Ζιοβάνι, Τζόρτζεβιτς, Γιαννακόπουλος, Άντζας, Αλεξανδρής, Ζε Ελίας… Πόσο σημαντικό ήταν να πιστέψετε στον εαυτό σας παρά τον τεράστιο ανταγωνισμό και να πετύχετε να βρίσκεστε στα βασικά πλάνα του προπονητή;

«Σε όλες τις μεγάλες ομάδες είναι φυσιολογικό να υπάρχει και υψηλός ανταγωνισμός, πολλώ δε μάλλον εάν είναι υγιής. Σε κάνει και σένα πολύ καλύτερο, κάτι που προσπαθούσα κάθε μέρα ώστε να κερδίσω μια θέση στην ομάδα. Επίσης, το να υπάρχουν σπουδαίοι συμπαίκτες βοηθάει και το σύνολο, προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν καλύτερο και δυνατότερο.

Σίγουρα δεν ήταν καθόλου εύκολο να καθιερωθώ, όμως όπως προείπα πάντοτε πίστευα σε μένα από την πρώτη μέρα. Δούλεψα πάρα πολύ και έκανα τη δουλειά μου όσο πιο σωστά μπορούσα, όπως φάνηκε κιόλας στην πορεία, και πάνω από όλα έκανα όσα μου ζητούσε ο προπονητής μου. Ποτέ δεν ασχολήθηκα και δεν με ενδιέφερε η άποψη των άλλων για το εάν ή όχι είμαι ταλέντο».

–Στον Ολυμπιακό αγωνιστήκατε 9 χρόνια. Κατακτήσατε 8 πρωταθλήματα, 4 κύπελλα και 1 σούπερ Καπ. Ήταν ο σύλλογος με τον οποίον ταυτιστήκατε απόλυτα;

“Βεβαίως και ταυτίστηκα πλήρως. Για μένα ο Ολυμπιακός είναι το δεύτερό σπίτι μου και θα είναι για πάντα”.

“Κύριος με Κ κεφαλαίο ο Κόκκαλης”

–Τελικός Κυπέλλου με την ΑΕΚ, κάποιο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ίσως; Ποιο είναι το πιο αξιοσημείωτο και αξέχαστο παιχνίδι της καριέρας σας;

«Ειλικρινά, δεν ξεχώρισα ποτέ στη καριέρα μου κανένα παιχνίδι. Για μένα όλα ήταν πολύ σημαντικά και ήθελα να προσφέρω τα πάντα. Στον Ολυμπιακό οι παίχτες είναι… καταδικασμένοι σε όλα τα ματς να κερδίζουν, αυτή είναι η νοοτροπία και φιλοσοφία του συλλόγου. Όσο για το παιχνίδι με την ΑΕΚ ήταν μοναδικό, δεν έχει ξαναγίνει και θα το θυμάται όλη η Ελλάδα».

–Στον αγώνα με τη Βέρντερ σημειώσατε ένα από τα ωραιότερα γκολ ελληνικής ομάδας στο Champions League και βάλατε γερές βάσεις για την πρώτη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού στη διοργάνωση.

“Κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα εξηγήσεις με λόγια. Εκείνη τη στιγμή αυτό που νιώθεις, που βάζεις την ομάδα σου μπροστά στο σκορ… Δεν υπάρχουν λόγια να το περιγράψεις. Είναι τεράστια τα συναισθήματα χαράς, αδρεναλίνης και έντασης.

Αυτό το παιχνίδι, το είχα πει στον κ. Λεμονή ότι θα το κερδίσουμε και θα σκοράρω κιόλας. Γι’ αυτό μετά το γκολ έτρεξα στον πάγκο, ώστε να το πανηγυρίσω με τους συμπαίκτες μου, οι οποίοι ήταν πάρα πολύ σημαντικοί.

Αυτό ήταν το όμορφο πάντα στον Ολυμπιακό: ότι όλοι είτε έπαιζαν είτε όχι ήμασταν μια γροθιά. Το είχα νιώσει από την προηγούμενη ημέρα όταν πάτησα στον αγωνιστικό χώρο του σταδίου ότι θα φύγουμε νικητές και έτσι έγινε.

Το να σκοράρεις στο Champions League είναι κάτι το απίστευτο. Μπορώ να πω με βεβαιότητα πως ήταν το ωραιότερο μου γκολ και μια από τις σημαντικότερες στιγμές μου με τον Ολυμπιακό».

Δείτε στο 2:55 το γκολ του επί της Βέρντερ

-Θα μας περιγράψετε τον Σωκράτη Κόκκαλη και τη σχέση του με τους παίκτες της ομάδας; Ποια ήταν τα λόγια του πριν από κάθε σπουδαίο ευρωπαϊκό ή εγχώριο ματς;

«Δεν είμαι εγώ ικανός να μιλήσω για εκείνον. Είναι ένας εξαιρετικά πετυχημένος και καλός άνθρωπος, ένας κύριος με Κ κεφάλαιο. Ερχόταν πάντα στα αποδυτήρια ήρεμος και χαμογελαστός χωρίς φωνές και μας εξηγούσε πως πρέπει να δώσουμε τα πάντα για τη νίκη, για τον Ολυμπιακό μας. Ένας πρόεδρος με Π κεφάλαιο και είμαι απίστευτα τυχερός που τον είχα».

“Πέθανα και αναστήθηκα”

–Ποιες ήταν οι σκέψεις σας την περίοδο που τραυματιστήκατε και ποια ήταν η συμπεριφορά της ΠΑΕ Ολυμπιακός προς το πρόσωπό σας;

«Ποτέ δεν ήρθε στο μυαλό μου να τα παρατήσω, πάντα έλεγα ότι θα γίνω καλά. Η στήριξη της ΠΑΕ Ολυμπιακός ήταν απίστευτη. Από τον κ. Κόκκαλη μέχρι τους πάντες στον σύλλογο… Όλοι ήταν στο πλάι μου συνέχεια. Τόσο στο οικονομικό όσο και στο ψυχολογικό κομμάτι ήταν πάντα εξαιρετική η στάση τους, μου έδιναν τέτοια δύναμη κάθε μέρα και τους ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί χωρίς εκείνους θα είχα τεράστιο πρόβλημα.

Εγώ όμως ποτέ δεν τραυματίστηκα, κάταγμα κοπώσεως είχα και ο γιατρός με έστειλε στο χειρουργείο. Κάθε εμπόδιο όμως για καλό, ο Θεός ξέρει μόνο, καθενός ανθρώπου η ζωή θεωρώ πως είναι χαραγμένη».

–Η επιστροφή σας στους αγωνιστικούς χώρους αποτέλεσε την απόλυτη λύτρωση για εσάς αφού ξεπεράσατε τους πάντες και τα πάντα;

«Μπορώ να πω ότι… αναστήθηκα διότι είχα πεθάνει. Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε την ευκαιρία να ξαναγυρίσω στο γήπεδο και να κάνω αυτό που αγαπάω. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ».

–Ποια είναι η αλήθεια για το φλερτ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Υπήρξε κάποιο ραντεβού, πόσο προχωρημένες ήταν οι επαφές;

«Από όσα μου είχε μεταφέρει ο μάνατζερ μου και ήταν όλα αλήθεια, διότι εγώ δεν είχα ανάμειξη, οι επαφές ήταν πολύ προχωρημένες, όμως ο Ολυμπιακός δεν το συζητούσε καν, δεν ήθελε. Εγώ σεβάστηκα αυτό που ήθελε ο σύλλογος και ήμουν 100% αφοσιωμένος σε αυτόν. Παρόλα αυτά ήθελα να αγωνιστώ σε αυτήν την τεράστια ομάδα και στο κορυφαίο αυτό πρωτάθλημα”.

–Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής που συνεργαστήκατε;

«Ο Βαλβέρδε ήταν κατά γενική ομολογία ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο συνεργάστηκα. Μαζί του εξελιχθήκαμε σε τεράστιο βαθμό όλοι, καθώς μας έκανε να δούμε με πολύ διαφορετικά μάτια το ποδόσφαιρο. Ένας πολύ καλός άνθρωπος και εξαιρετικός στη δουλειά του. κάτι που φαίνεται και τώρα από την πορεία του.

Πάντα στη ζωή μου και ως παίκτης και ως άνθρωπος ήθελα να παίρνω τα καλά στοιχεία από τον κάθε προπονητή και συνάνθρωπό μου, διότι πιστεύω πως τις κακές στιγμές πρέπει να τις αφήνουμε στην άκρη, αυτή είναι η φιλοσοφία μου. Επιπλέον, σπουδαίοι προπονητές ήταν και ο κ. Λεμονής και ο κ. Κάτανετς από τους οποίους έμαθα αρκετά».

–Τάκης Λεμονής: Απομακρύνθηκε εφέτος από τον Ολυμπιακό γιατί λέγεται πως χρεώθηκε ότι έχασε τον έλεγχο των αποδυτηρίων. Με βάση και τις δικές σας εμπειρίες από εκείνον, ποια είναι η άποψή σας;

«Δεν νομίζω ότι συνέβη απολύτως τίποτα τέτοιο και στο λέω επειδή έχω δουλέψει μαζί του. Ήταν πολύ λάθος η απομάκρυνσή του από την τεχνική ηγεσία και στο timing και σε όλα. Το 99% των Ολυμπιακών να ρωτήσεις αυτό θα σου πει. Δεν ξέρω εάν είναι αλήθεια ο λόγος αυτός, αλλά από προσωπική εμπειρία ουδέποτε ο Λεμονής θα μπορούσε να χάσει τα αποδυτήρια».

-Κορυφαίος συμπαίκτης και αντίπαλος;

«Είχα την τύχη και την τιμή να παίξω πλάι σε εξαιρετικούς συμπαίκτες. Όλοι στον Ολυμπιακό ακόμα και οι αναπληρωματικοί ήταν ισάξιοι. Επίσης, έχω αντιμετωπίσει φοβερούς αντιπάλους σε Ελλάδα και Ευρώπη. Το σύνολο της ομάδας μας τότε ήταν εξαιρετικό και οι συμπαίκτες ήταν καταπληκτικά παιδιά πάνω από όλα, όχι να σου σκάψουν τον λάκκο. Η ομάδα έχει μόνο έναν στόχο και πρέπει πάντα να κερδίζει. Όλοι είναι σημαντικοί και πρέπει κάθε ποδοσφαιριστής να το καταλάβει αυτό».

“Ό,τι καλύτερο στη ζωή μου ο Ότο”

–Ποια θέση θεωρείται ότι σας ταίριαζε περισσότερο να αγωνίζεστε; Αριστερός μπακ ή αμυντικό χαφ;

«Η πραγματική μου θέση είναι εκείνη του αμυντικού χαφ, καθώς πάντα μου άρεσε να αγωνίζομαι στο κέντρο και στον άξονα. Κατ’ ανάγκη, όμως, χρειάστηκε να γίνω και δεξιός μπακ. Θα μπορούσα να πω πως διέθετα το χάρισμα να αγωνιστώ σε πολλές θέσεις και αυτό με βοήθησε στην καριέρα μου».

–Έχετε μετανιώσει για κάποια απόφαση στη καριέρα σας;

«Εάν γεννιόμουν ξανά το ίδιο πράγμα θα ήθελα να κάνω. Να παίξω ποδόσφαιρο, να παίξω στον Ολυμπιακό. Το μόνο πράγμα που έχω μετανιώσει στην καριέρα μου είναι οι ενέσεις κορτιζόνης και ξυλοκαΐνης που με ανάγκασε ο γιατρός τότε να κάνω στο πόδι μου, ώστε να μπορώ να αγωνιστώ σε κάποια παιχνίδια. Αυτό δεν θα το έκανα ποτέ ξανά. Όταν είσαι τραυματίας δεν ζορίζεις καταστάσεις».

-Δεν αγωνιστήκατε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004, αλλά συμμετείχατε σε αυτό του 2008 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010. Ποια είναι η γνώμη σας για τον Ότο Ρεχάγκελ και το εθνόσημο;

“Είναι μεγάλη και ύψιστη τιμή, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να εκπροσωπείς τη χώρα σου, φορώντας το εθνόσημο. Είναι κάτι μοναδικό. Η κάθε διοργάνωση είναι διαφορετική και οι δυο αυτές είναι οι κορυφαίες στον κόσμο, γι’ αυτό και τα μάτια όλων είναι στραμμένα πάνω σου.

Ο Ότο Ρεχάγκελ ήταν πατέρας όλων μας, τον νιώθαμε πάρα πολύ κοντά μας. Αυτό που κατάφερε αυτός ο άνθρωπος δεν πρόκειται ξαναγίνει.

Είναι ό,τι καλύτερο γνώρισα όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στη ζωή μου γενικότερα. Τον ευχαριστώ θερμά μόνο και μόνο που τον γνώρισα και που τον είχα προπονητή μου.

Είναι ένας απίστευτος άνθρωπος και πρέπει να τον… προσκυνήσουμε για όλα όσα μας προσέφερε.

Με πόνεσε και θα με πονάει πάντα που έλειψα από το Euro 2004, αλλά χάρηκα πάρα πολύ για όσα πέτυχαν τα παιδιά που ξεκινήσαμε μαζί αυτό το ταξίδι».

–Πείτε μου με δυο λόγια τι σημαίνει το ποδόσφαιρο για σας. Τι αποκομίσατε μέσα από αυτό;

«Είναι όλη μου η ζωή. Δεν το λέω αυτό απλά για να το διαβάσει ο κόσμος και να πει «α, ο Χρήστος αγαπάει το ποδόσφαιρο». Το αποδεικνύω κάθε μέρα και το λέω και στους συμπαίκτες μου στον Φωστήρα. Θέλω να πεθάνω μέσα στο γήπεδο!

Όσο για το πόσα έχω αποκομίσει, αυτά είναι πάρα πολλά όπως η πειθαρχία, φίλοι και εχθροί, τίτλοι, χρήματα, ταξίδια, μα πάνω από όλα έγινα καλύτερος άνθρωπος. Για να τα πετύχεις όλα αυτά, όμως, πρέπει να φτάσεις σε μεγάλο επίπεδο.

Στις μικρότερες κατηγορίες όλα είναι πάρα πολύ πίσω, είσαι σαφώς πιο περιορισμένος και η ταλαιπωρία είναι αφάνταστη – λυπάμαι που το λέω. Οι συνθήκες είναι τριτοκοσμικές, το πως δουλεύουν τα παιδιά, τα γήπεδα, τα αποδυτήρια, η περίθαλψη, ο μισθός όλα είναι άθλια.

Με πονάει πολύ που τα λέω όλα αυτά, όμως σε εκείνες τις κατηγορίες θα έπρεπε να δίνεται η μεγαλύτερη βαρύτητα γιατί σε αυτές βγαίνουν τα ταλέντα. Πολλά χρόνια θα κάνει να φτιάξει το ποδόσφαιρο σε αυτές – αν φτιάξει ποτέ».

“Τα κάνουν όλα μπουρδ…”

–Ποια είναι η άποψή σας για τη δυσμενή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ελληνικό ποδόσφαιρο με αφορμή και όσα έχουν γίνει τις τελευταίες βδομάδες; Υπάρχει λύση για να βγει από το αδιέξοδο;

“Είναι αυτό ακριβώς που περιέγραψα και πριν. Το ποδόσφαιρο στις μικρές κατηγορίες είναι η μικρογραφία των μεγάλων. Υπάρχει μια σοφή παροιμία που καταγράφει απόλυτα την κατάσταση στην Ελλάδα και λέει: «Το ψάρι από το κεφάλι μυρίζει».

Έχει μεγάλη δόση αλήθειας αυτό. Πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος. Οι νόμοι, οι κανόνες που έχουμε οφείλουν να εφαρμόζονται και να είναι ίσοι για όλους, εάν θέλουν να φτιαχτεί το ποδόσφαιρο μας.

Αν ο κόσμος δει ότι υπάρχει ισονομία και αξιοκρατία, κανένας δεν θα έχει παράπονο. Δεν μπορούμε, δεν είναι δυνατόν να μην εφαρμόζονται οι νόμοι εφόσον υπάρχουν. Όποιος δεν τους επιθυμεί να αποβάλλεται κατευθείαν και να μην μπαίνουμε στη διαδικασία να επεμβαίνουν οι κυβερνήσεις.

Προσωπικά διαφωνώ εντελώς με τη διακοπή, θα μας οδηγήσει στην καταστροφή και ειδικά όσα λέγονται για αποκλεισμό από την Ευρώπη, αν συμβούν τότε τελειώσαμε. Από σήμερα να πάρει ένας το καρπούζι και το μαχαίρι και να δώσει ένα τέλος.

Δεν γίνεται πλέον να εξυπηρετούνται συμφέροντα διαφόρων. Κάθε τόσο βγάζουν στην ΕΠΟ τον έναν, τον άλλον πρόεδρο από τις ενώσεις και κάθε φορά τα κάνουν όλα μπουρδ…

Πρέπει να καλέσουν τα παιδιά του Ευρωπαϊκού που μας έκαναν υπερήφανους να αναλάβουν αυτοί. Για μένα η λύση πέρα από αυτό είναι να τηρούνται οι νόμοι και οι κανόνες στα ίσα για όλους. Να γυρίσουμε επιτέλους σελίδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Να πάρουμε το παράδειγμα της Ευρώπης. Είναι απίστευτο το ότι έχουμε μείνει τόσο πίσω, όμως θεωρώ πως μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα».

–Τον Ολυμπιακό τον παρακολουθείτε; Πώς κρίνετε την εφετινή του εικόνα;

«Δεν μπορώ να ξέρω τι πάει λάθος, δεν βρίσκομαι μέσα στον σύλλογο. Σίγουρα δεν είναι αυτός ο Ολυμπιακός που θέλουμε να βλέπουμε. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δεν θα χαϊδεύουμε αυτιά, η ομάδα δεν είναι καλή εφέτος.

Πρέπει να αλλάξουν πράγματα, όσοι είναι μέσα και τα ζουν γνωρίζουν πολύ καλά. Εφέτος, πέρυσι και πρόπερσι αυτοί που διοικούν τον Ολυμπιακό μάλλον δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους για να είναι η εικόνα της ομάδας αυτή».

Προπονητική και δημοσιογράφοι

–Θα σκεφτόσασταν ποτέ το ενδεχόμενο να ασχοληθείτε με την προπονητική;

«Ήδη έχω βγάλει ένα δίπλωμα που μου επιτρέπει να δουλέψω σε ακαδημίες και σε Α’ τοπικό. Θέλω να γίνω προπονητής και ελπίζω να τα καταφέρω».

–Τα τελευταία χρόνια αγωνιστήκατε σε Ηρακλή Ψαχνών, ΑΕΚ Χαλκίδας, Α.Ο. Χαλκίδας, Προοδευτική και τώρα στον Φωστήρα. Ο Πατσατζόγλου θα παίζει για πάντα ποδόσφαιρο ή ο… Χρήστος θα του πει κάποια στιγμή να σταματήσει;

«Αγαπάω πάρα πολύ αυτό που κάνω και δεν έχω καν σκεφτεί ακόμα να σταματήσω, διότι θεωρώ πως βρίσκομαι ακόμα σε ένα πολύ θετικό επίπεδο, κάτι το οποίο μου λένε και οι συμπαίκτες μου. Το μόνο που με προβληματίζει και με κουράζει είναι οι συνθήκες.

Παρόλα αυτά πάντοτε σκέφτομαι πως όσοι ειδικά έχουμε παίξει σε υψηλό επίπεδο, εάν δεν βοηθήσουμε με την παρουσία μας αυτά τα πρωταθλήματα, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ τίποτα.

Προσωπικά πιστεύω πως με την παρουσία και τη συμπεριφορά μου βοηθάω αρκετά την κατηγορία. Πρέπει να αναφέρω πως όσα παιδιά αγωνίζονται σε αυτές τις κατηγορίες παίρνουν πολύ μεγάλη ταλαιπωρία και είναι πραγματικά άξιοι συγχαρητηρίων για την κατάθεση ψυχής που κάθε μέρα καταβάλλουν.

Ξυπνούν στις 06.00, πηγαίνουν για δουλειά και κάθε μεσημέρι δίνουν το “παρών” στις προπονήσεις. Ο κόσμος όμως αυτό δεν το ξέρει και δεν μπορεί να το καταλάβει».

–Ποια είναι η άποψή σας για τους δημοσιογράφους;

«Δεν θα σου πω κάτι κακό για εκείνους. Το μόνο που θα πω χωρίς να επεκταθώ παραπάνω είναι ότι όπως και στη ζωή, υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Έτσι γίνεται και στη δημοσιογραφία. Πρέπει να είμαστε καλοί στη ζωή μας, να αφήνουμε πίσω ένα καλό όνομα γιατί αυτή είναι η σημαντικότερη παρακαταθήκη στον κόσμο».