ΚΑΡΑΒΟΛΙΔΑ.gr: Το καταφύγιο των μερακλήδων του ελληνικού ποδοσφαίρου στο Facebook
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για τους συντελεστές αυτής της ιστοσελίδας από τις συζητήσεις με ανθρώπους που έχουν πραγματικό μεράκι για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Το δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο με το παρασκήνιο που βρίσκεται μπροστά από το… προσκήνιο (πάντα υπήρχε παρασκήνιο αλλά όσο περνούν τα χρόνια η κατάσταση χειροτερεύει), με τις μισοάδειες εξέδρες, με τα ακριβά εισιτήρια, με τη βία «απ’ όπου κι αν προέρχεται» ασχέτως αν εσχάτως τα κρούσματα έχουν περιοριστεί…
Ξέρετε, μια φορά κι έναν καιρό, κυρίως πριν από την υπόθεση Μποσμάν, ο κόσμος προλάβαινε να ταυτιστεί με τους ποδοσφαιριστές της αγαπημένης του ομάδας.
Για 15-20 χρόνια έβλεπε στον Παναθηναϊκό έναν Δομάζο, στον Ολυμπιακό έναν Σιδέρη, στην ΑΕΚ έναν Παπαϊωάννου, στον ΠΑΟΚ έναν Κούδα κ.ο.κ.
Στις μέρες μας αποτελεί πολύ σπάνιο φαινόμενο ένας ποδοσφαιριστής να φορά την ίδια φανέλα επί σειρά ετών και, βέβαια, η δύναμη της αφίσας στα παιδικά δωμάτια είναι περιορισμένη έως ανύπαρκτη.
Εντούτοις, ο κόσμος του διαδικτύου είναι γεμάτος με όμορφα site και σελίδες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως έχουν οριστεί να λέγονται από τους δημιουργούς τους.
Στην εποχή της «κατανάλωσης» και της τρομακτικής ταχύτητας, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να αφιερώσεις χρόνο μπροστά σε μία οθόνη, υπό την προϋπόθεση να μην εθιστείς.
Μία από τις πιο ξεχωριστές ομάδες για τους βετεράνους ποδοσφαιριστές και τους Έλληνες φιλάθλους όλων των ηλικιών είναι η ΚΑΡΑΒΟΛΙΔΑ.gr στο Facebook.
Αρχικά εκατοντάδες και, πλέον, περίπου 2.500 άνθρωποι συμμετέχουν ενεργά ή παρακολουθούν αυτόν τον σπάνιο αρχειακό πλούτο που βρίσκεται στο πιο γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Η ομάδα ήταν κλειστή μέχρι πρότινος, αλλά πριν από λίγες ημέρες, ο διαχειριστής της αποφάσισε να τη μετατρέψει σε δημόσια, προκειμένου ο καθένας να έχει δικαίωμα πρόσβασης σε αυτή.
Ο Ανδρέας Μούρτζης, ένας άνθρωπος βαθύτατα ηθικός και με απίστευτο μεράκι για τη συλλογή αρχείων, φωτογραφιών, στατιστικών κ.τ.λ., έχει φέρει εις πέρας μερικές πολύ όμορφες πρωτοβουλίες.
Με την πολύτιμη συνδρομή μερικών ακόμη προσωπικοτήτων που έχουν υπηρετήσει το ποδόσφαιρο από διάφορα πόστα, ο πάλαι ποτέ άσος στους «μικρούς» του Παναθηναϊκού έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα.
Όχι μόνο αναρτά καθημερινά δεκάδες σπάνια ντοκουμέντα στη σελίδα, αλλά με τη βοήθεια 2-3 ανθρώπων έχει καταφέρει να ενώσει τους παλαιμάχους άσους μέσω των συναντήσεων που πραγματοποιούνται κάθε Τρίτη πρωί σε καφετέρια της Καλλιθέας.
Το Sport-Retro.gr επικοινώνησε με τον Ανδρέα Μούρτζη, προκειμένου να αντλήσει μερικές πληροφορίες από το… background της τόσο ξεχωριστής δράσης του.
-Πώς δεχθήκατε το ερέθισμα;
«Το εγχείρημα άρχισε από την κλειστή ομάδα «Η ιστορία της Β’ Εθνικής» που διαχειρίζεται ο Γιάννης Μπέτσος. Ξεκίνησα να ‘ανεβάζω’ εκεί, έγινα συνδιαχειριστής της ομάδας, είδα πολύ ενδιαφέρον από τη συμμετοχή των μελών και σκέφτηκα να ανοίξω το ΚΑΡΑΒΟΛΙΔΑ.gr»
-Πότε δημιουργήσατε την ομάδα;
«Πριν από 14 μήνες. Αρχικά αποτελείτο από έναν πυρήνα 30-40 βετεράνων, οι οποίοι γνωρίστηκαν διαδικτυακά. Σιγά-σιγά η παρέα μεγάλωσε και, πλέον, την απαρτίζουν άσοι από την Α’ Εθνική μέχρι ανεξάρτητοι ποδοσφαιριστές. Γενικώς, έχουν μαζευτεί όσοι έχουν κοινό ενδιαφέρον το ποδόσφαιρο».
-Εσείς παίζατε ποδόσφαιρο;
«Στις μικρές ομάδες του Παναθηναϊκού από τα 14 μέχρι τα 18. Μετά σταμάτησα, αλλά έδινα το «παρών» στα γήπεδα».
-Είστε λάτρης των στατιστικών, των σπάνιων αρχείων, των φωτογραφιών… Θέλετε να μας μιλήσετε επί τούτου;
«Διατηρώ blog 30 ομάδων από Α’ Πειραιά μέχρι Α’ Εθνική, αφού προηγουμένως συγκέντρωσα πολλά στοιχεία. Υπάρχει στην κατοχή μου μια γκάμα 5.000 παικτών για τους οποίους γνωρίζω ανά πάσα στιγμή που έπαιξαν και πότε. Ακόμη και προπολεμικά».
-Με τους βετεράνους πώς άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι;
«Άρχισαν να μπαίνουν στο διαδίκτυο τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Έμαθαν σιγά-σιγά πώς να το χρησιμοποιούν και αφού έμαθαν για την ομάδα, τα μέλη αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο. Οι 500 βετεράνοι έγιναν 600 και τώρα είναι πολύ περισσότεροι».
-Πώς ξεκίνησαν οι συγκεντρώσεις της Τρίτης;
«Ο Κώστας Πάσχος ήταν ο πρώτος που διοργάνωσε μερικές συγκεντρώσεις. Πήγαμε 4-5 άτομα και γνωρίσαμε άλλους τόσους Πετραλωνίτες. Ο Γιώργος Πούλιος (σ.σ. τερματοφύλακας του Ιωνικού) μας βγάζει φωτογραφίες από χόμπι, ο Γιώργος Περούλης (σ.σ. άσος του Θριάμβου) είναι πολύ ανοικτό παιδί, εμπειρικός γνώστης του ποδοσφαίρου, ο Απόστολος Γαβαλάς… Αυτοί με βοήθησαν πολύ στο ξεκίνημα. Η πρώτη συνάντηση είχε 10 άτομα, η δεύτερη 30 και τώρα έχουν φτάσει να μαζεύονται 100!»
-Οι βετεράνοι πώς αντιδρούν;
«Αρκετοί δεν είχαν γνωριστεί ποτέ ούτε καν ξέρουν ονόματα, διότι είναι πολύ πιθανό να μην είχαν τεθεί ποτέ αντιμέτωποι. Πρόκειται ουσιαστικά για μια εικονική πραγματικότητα. Βλέπουν πρώτα παλιές φωτογραφίες από εφημερίδες στην ομάδα μου και μετά γνωρίζονται από κοντά. Τώρα που μπήκα στο Facebook, βρήκα 45 μηνύματα!
Έχει αποκτήσει νόημα η ζωή πολλών εξ αυτών. Είναι πολύ σημαντικό. Κάποιοι μπαίνουν ενώ βρίσκονται στο νοσοκομείο! Μερικοί δίνουν υλικό, φωτογραφίες από το προσωπικό τους αρχείο… Άλλοι κατοικούν στο εξωτερικό, όπως για παράδειγμα ο 96χρονος Λευτέρης Τριανταφύλλου που έπαιζε στον Ολυμπιακό και ζει στην Αυστραλία».
-Εκτός από τη δική σας ομάδα, υπάρχουν κι άλλες παρεμφερείς που αξίζει να τις αναφέρουμε.
«Ναι, βεβαίως. Υπάρχει το «Ρετρό Ελληνικό Ποδόσφαιρο», το «Ελληνικό Ποδόσφαιρο», η «Ιστορία της Β’ Εθνικής», το «Ποδοσφαιρικό Ευρετήριο».
-Γιατί πιστεύετε ότι αρκετός κόσμος ανατρέχει σε ιστοσελίδες ή διαδικτυακές ομάδες που αφορούν στο ρετρό;
«Παλιότερα ο κόσμος ταυτιζόταν με την ομάδα της γειτονιάς και της πόλης. Οι παίκτες φορούσαν για πολλά χρόνια την ίδια φανέλα και γίνονταν ένα με τους φιλάθλους. Τώρα κάθε χρόνο το ρόστερ είναι διαφορετικό και οι ποδοσφαιριστές δεν προλαβαίνουν να δοθούν.
Τότε, το ποδόσφαιρο ήταν ο μοναδικός τρόπος εκτόνωσης. Δεν υπήρχε κάτι άλλο. Γι’ αυτό η μνήμη σβήνει τα άσχημα του παρελθόντος και θυμόμαστε μόνο τα καλά. Νοσταλγούμε την παιδική ηλικία και την εφηβεία. Κάποιοι βετεράνοι που είχαν ξεχαστεί βλέπουν ότι κάποιος τους θυμάται. Όλοι θέλουν ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη».
-Σας έχει μείνει κάποια δυνατή εικόνα από αυτές τις συναντήσεις;
«Οι βετεράνοι φιλιούνται, κλαίνε, αγκαλιάζονται… Η πλειοψηφία το χαίρεται με την καρδιά της. Μοιράζονται αναμνήσεις, θυμούνται ανθρώπους και περιστατικά… Αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι τον χαμό του Μίμη Ντουνιά. Δυο μέρες πριν μου είχε σφίξει το χέρι σε μία από τις συγκεντρώσεις. Ήταν 74 ετών, ακμαιότατος».
-Έχετε σκεφτεί να διοργανώσετε φιλανθρωπικούς αγώνες;
«Υπήρχε μια ιδέα για ταμείο αλληλοβοήθειας, το οποίο θα απευθύνεται σε μερικούς βετεράνους που έχουν τις ανάγκες τους. Γενικώς, όλες αυτές οι σκέψεις έχουν εγκαταλειφθεί για διάφορους λόγους».
Διαβάστε ακόμη:
Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στην… Ball Epoque του ελληνικού ποδοσφαίρου
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα