Η μεταγραφή ρεκόρ του Κρόιφ στην Μπαρτσελόνα ολοκληρώθηκε μέσω εκβιασμών και τραπεζικής βοήθειας

Η 13η Αυγούστου είναι σημαδιακή μέρα για την ιστορία της Μπαρτσελόνα. Ίσως η πιο καθοριστική, διότι πριν από 45 χρόνια, το 1973, αυτή ήταν η ημερομηνία που συνέδεσε μια για πάντα τον Γιόχαν Κρόιφ με την «οικογένεια» των Καταλανών.

Μετά από ένα τεράστιο σίριαλ τις προηγούμενες μέρες, εβδομάδες, μήνες, έτη, η Μπαρτσελόνα έπεισε τον Άγιαξ για τη μεταγραφή και ο «ιπτάμενος Ολλανδός» θα γινόταν στέλεχος των «μπλαουγκράνα» ουσιαστικά μέχρι τον θάνατό του το 2016.

Η μετακίνηση αυτή, όμως, η πιο ακριβή όλων των εποχών μέχρι τότε, μόνο απλή υπόθεση δεν ήταν. Οι δύο σύλλογοι είχαν κάκιστες σχέσεις, η Ρεάλ Μαδρίτης ενεπλάκη, ενώ κάποια στιγμή ο Κρόιφ μετατράπηκε σε… Γκερντ Μίλερ. Μάλιστα, παρότι η συμφωνία επήλθε μέσα Αυγούστου, ο Κρόιφ πρωτόπαιξε στην Μπαρτσελόνα στα τέλη Οκτωβρίου.

Το Sport-Retro.gr παρουσιάζει όλο το παρασκήνιο της πιο πολύκροτης και πιο σπουδαίας μεταγραφής της Μπαρτσελόνα.

Τα θέματα του Sport-Retro.gr για την Ισπανία

Η Φέγενορντ έβαλε στο παιχνίδι την Μπαρτσελόνα

Έτος 1971 και η πρωταθλήτρια Ευρώπης Φέγενορντ έρχεται σε επαφή με τον πεθερό και ατζέντη του Κρόιφ, Κορ Κόστερ, σε μία από τις τρεις προσπάθειες να αρπάξει τον Ολλανδό, αφού είχε ακούσει ότι ο Άγιαξ μπορούσε να αφήσει τον παίκτη να φύγει για έναν ποσό περίπου 1.200.000 γκίλντερς, που θα ισοδυναμούσε με 350.000 ευρώ, αρκεί να τον έπαιρνε ομάδα του εξωτερικού.

Ο team manager της Φέγενορντ, Γκους Μπροξ, μαζί με τους διοικούντες, σκέφτηκαν να βάλουν στο κόλπο τη βελγική Βάρεχεμ, η οποία θα αγόραζε τον παίκτη, θα τον κρατούσε ένα εξάμηνο στο δυναμικό της και έπειτα θα τον έδινε με μεταγραφή στη Φέγενορντ. Οι Βέλγοι ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν, ενώ και ο Κρόιφ εμφανίστηκε ανοιχτός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Η συμφωνία στην οποία έφτασαν Κρόιφ και Φέγενορντ αφορούσε συμβόλαιο πέντε ετών, με ετήσιες απολαβές 125.000 γκίλντερς τον χρόνο, πακτωλός χρημάτων για έναν ποδοσφαιριστή εκείνη την περίοδο.

Ο νόμος εμπόδισε τη «σφήνα» της Μπαρτσελόνα

Στο παιχνίδι, όμως, εμφανίστηκε ξαφνικά η Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί είχαν προγραμματίσει ένα φιλικό παιχνίδι με τη Φέγενορντ και πριν από τη διεξαγωγή του, οι ιθύνοντες των δύο ομάδων συναντήθηκαν σε ένα μπαρ του Ρότερνταμ. Εκεί, οι της Μπαρτσελόνα έριξαν τη «βόμβα»: ήθελαν να αποκτήσουν τον Κρόιφ.

Το πλάνο που εκπονήθηκε ήταν απλό. Η Μπαρτσελόνα θα αγόραζε τον ποδοσφαιριστή απευθείας από τον Άγιαξ και θα τον δάνειζε στη Φέγενορντ για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, μέχρι να τον πάρουν μόνιμα πίσω. Οι Ολλανδοί δέχθηκαν την πρόταση, ωστόσο η μετακίνηση αυτή δεν έγινε ποτέ.

Αιτία, η απαγόρευση μεταγραφής ξένων παικτών ή παικτών που δεν είχαν ισπανικές ρίζες στην Primera Division. Ο κανονισμός έμεινε στην ιστορία με την ονομασία «el timon de Paraguay» («το τιμόνι από την Παραγουάη»), όταν ανακαλύφθηκε ότι ένας επιτήδειος από τη νοτιοαμερικανική χώρα είχε εκμεταλλευτεί αυτόν τον κανονισμό για να βγάλει χρήματα, παρέχοντας πλαστά έγγραφα σε παίκτες που δεν είχαν ισπανικές ρίζες.

Οι «μπλαουγκράνα» είχαν σοβαρές υποψίες ότι ο κανονισμός αυτός υπαγορεύτηκε από τη Ρεάλ, ώστε σε περίπτωση που εμφανιζόταν στον ορίζοντα κάποιος νέος Αλφρέδο ντι Στέφανο, οι «μερένγκες» να ενημερωθούν πρώτοι για τη διαθεσιμότητά του από το καθεστώς του Φράνκο, με το οποίο υπήρχαν καλές σχέσεις. Γι’ αυτόν τον λόγο, η Μπαρτσελόνα αντιστάθηκε σθεναρά στην εφαρμογή του. Το 1971 θεωρούσε ότι θα κατέπεφτε, αφού δεν ήταν η μοναδική ομάδα που ήθελε ελευθερία στις μεταγραφικές κινήσεις και οι πιέσεις ήταν πανίσχυρες.

Παρ’ όλα αυτά, η αλλαγή έγινε δύο χρόνια μετά, όταν κι εν τέλει ο Κρόιφ έκανε το ταξίδι από την Ολλανδία στη Βαρκελόνη. Εκείνη την εποχή, όμως, η μεταγραφή χάλασε και το καλοκαίρι του 1971, παρότι ο προπονητής του Άγιαξ, Ρίνους Μίχελς, έφυγε από το Άμστερνταμ για να αναλάβει την Μπαρτσελόνα, ο καλύτερος μαθητής του, ο Κρόιφ, υπέγραψε επταετές συμβόλαιο συνεργασίας με τον «Αίαντα» και φαινομενικά δέσμευσε μια για πάντα το μέλλον του με τον σύλλογο, εξοβελίζοντας κάθε συζήτηση στο Ρότερνταμ για απόκτησή του.

Τον προσέγγισε η Ρεάλ, την απέρριψε ο Κρόιφ

Αυτή ήταν η πρώτη ουσιαστική επαφή Κρόιφ – Μπαρτσελόνα, όμως όχι και η τελευταία. Επίσης, δεν ήταν η μοναδική μεταξύ του Ολλανδού και ενός ισπανικού «κολοσσού». Στις αρχές του 1973, ο πρόεδρος της Ρεάλ, Σαντιάγο Μπερναμπέου, πραγματοποίησε ορισμένα ταξίδια προς τον βορρά, ώστε να δει από κοντά τα κατορθώματα του μεγάλου «αστεριού» του διεθνούς ποδοσφαίρου.

Ο παίκτης ταίριαζε στο πρεστίζ των «μερένγκες« και γι’ αυτό οι δύο ομάδες μπήκαν γρήγορα σε διαδικασία διαπραγματεύσεων. Η Ρεάλ, γνωρίζοντας τη διάθεση του παίκτη να αποχωρήσει από τον «Αίαντα», προσέφερε στον ολλανδικό σύλλογο το αστρονομικό ποσό των (σε σημερινές τιμές) 1.200.000 ευρώ. Την πρόταση μετέφερε το δεξί χέρι του προέδρου της ομάδας, Ραϊμούντο Σαπόρτα. Ο μπασκετικός πρόεδρος της Ρεάλ (και επί δεκαετίες παράγοντας του αθλήματος) και αντιπρόεδρος του συλλόγου είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στη μεταγραφή του Ντι Στέφανο και ο Μπερναμπέου πίστευε ότι θα έχει παρόμοια αποτελέσματα και στην προκειμένη περίπτωση.

Τα θέματα του Sport-Retro.gr για την Ολλανδία

 

Όταν ο Κρόιφ ενημερώθηκε για τις εξελίξεις και τις προχωρημένες συζητήσεις των δύο συλλόγων εν αγνοία του, εκνευρίστηκε και επιχείρησε να ανοίξει ξανά τον δίαυλο επικοινωνίας που είχε με την «αιώνια» αντίπαλο της Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα. Αρνήθηκε την πρόταση των «μερένγκες», υποστηρίζοντας ότι δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί σε έναν σύλλογο που σχετίζεται με τον δικτάτορα Φράνκο και γρήγορα μπήκε στις καρδιές των Καταλανών, έστω κι αν δεν είχε αγωνιστεί ποτέ γι’ αυτούς. Ο Μπερναμπέου, από την πλευρά του, απέδωσε την αποτυχία στην επίτευξη «γάμου» στα οικονομικά κίνητρα του Κρόιφ.

Ενεργοποίησε την επιλογή Μπαρτσελόνα

Ο Κρόιφ διατηρούσε σχέσεις με έναν εκ των διευθυντών της Μπαρτσελόνα, τον Αρμάντ Καραμπέν, ο οποίος είχε σύζυγο από την Ολλανδία. Όταν ο ηγέτης του Άγιαξ και της εθνικής ομάδας των «οράνιε» βρέθηκε για διακοπές στο Αλγκάρβε της Πορτογαλίας μετά από την κατάκτηση τρίτου σερί Κυπέλλου Πρωταθλητριών, άρχισε τις προσπάθειες να πείσει τον σύλλογό του να αποδεχθεί το αίτημα μεταγραφής του στους Καταλανούς.

Όμως το μέλλον του Κρόιφ είχε υποστεί σοβαρό πλήγμα από προηγούμενες διαπραγματεύσεις. Αφενός από το επταετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει πριν από δύο χρόνια με ετήσιες απολαβές περίπου 25.000 σημερινά ευρώ, καθώς και από τις συζητήσεις του Άγιαξ με τη Ρεάλ, που εκτόξευσαν την τιμή του.

Η Ρεάλ προσέφερε περίπου 30.000.000 πεσέτες, ο «Αίαντας» αξίωνε 50.000.000 πεσέτες, δηλαδή περίπου 300.000 ευρώ, με συνέπεια μετά από το 3ο Κύπελλο Πρωταθλητριών, η τιμή για την Μπαρτσελόνα να κλιμακώνεται στα 600.000 ευρώ!

Ο Κρόιφ έγινε Γκερντ Μίλερ

Με τον νόμο περί απαγόρευσης μεταγραφής ξένων να αποσύρεται στην Ισπανία, η Μπαρτσελόνα είχε αποκτήσει ήδη τον Περουβιανό Ούγκο Σοτίλ και είχε στείλει δανεικό στην Πόρτο τον Αργεντινό Χουάν Κάρλος Ερεδία, μέχρι να αποκτήσει ισπανική υπηκοότητα. Έδειχνε να είναι σε ετοιμότητα για να αντιμετωπίσει πιθανό «ναυάγιο» στην περίπτωση Κρόιφ, ειδικά από τη στιγμή που ο Άγιαξ αύξανε διαρκώς τις απαιτήσεις του.

Μάλιστα, οι «μπλαουγκράνα» έφτασαν σε σημείο να διεκδικήσουν ένα άλλο μεγάλο «μπαμ», με παίκτη που εκείνη τη δεκαετία θα πανηγύριζε τρία σερί Κύπελλα Πρωταθλητριών με πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτός ο παίκτης θα πήγαινε κι ένα σκαλί πιο πάνω, νικώντας τον Κρόιφ στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1974. Ο λόγος για τον Γκερντ Μίλερ!

Ο «μπομπέρ» της Μπάγερν Μονάχου και της Δυτικής Γερμανίας είχε πει το «ναι» στην Μπαρτσελόνα, όπως και οι Βαυαροί για ένα ποσό κοντά στις 60.000.000 πεσέτες. Η σύζυγός του, όμως, προέβαλε αντιρρήσεις, ενώ το γερμανικό κράτος ακολούθησε κι αυτό με αρνητική στάση, αφού το ποδόσφαιρο της χώρας είχε ήδη αποδυναμωθεί από τη μεταγραφή του Γκίντερ Νέτσερ από την Γκλάντμπαχ στη Ρεάλ λίγες ημέρες νωρίτερα. Τα εμπόδια αποδείχθηκαν απροσπέλαστα, με συνέπεια η Μπαρτσελόνα να επιστρέψει στην υπόθεση Κρόιφ.

Δύο τράπεζες χρηματοδότησαν τη μεταγραφή

Οι Καταλανοί ήθελαν να «χτυπήσουν» με μία προσφορά που ο Άγιαξ δεν θα μπορούσε να αρνηθεί. Για να το πετύχουν αυτό, έβαλαν στο παιχνίδι μέσα όπως ο… δικτάτορας Φράνκο. Υπό τις ευλογίες του, ο πρώην πρόεδρος της Καταλονίας και εκ των ιδρυτών της «Banca Catalana», Τζόρντι Πουζόλ, κίνησε τα νήματα για να βρεθούν οι τραπεζικοί πόροι που θα χρηματοδοτούσαν τη μεταγραφή.

Σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του, κανονίστηκε μία συνάντηση μεταξύ του Κρόιφ (που βρισκόταν στη Βαρκελώνη ως μέσο πίεσης προς τη διοίκηση του Άγιαξ) με τον αντιπρόεδρο των «μπλαουγκράνα» και εκ των διευθυντών της «Banca Catalana», Ραμόν Καράσκο, και τον Αντόνι Φορεγιάντ, σύμβουλο της «Banco Industrial de Cataluña» που είχε εξαγοράσει μετοχές της «Banca Catalan», όταν πρόεδρός της τελευταίας ήταν ο Καράσκο.

Ο Καράσκο, ο οποίος αργότερα θα ήταν ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα που… έδιωξε τον Κρόιφ και τον Μίχελς από τον σύλλογο, εξέφραζε τις θέσεις της διοίκησης που θεωρούσε ότι οι απαιτήσεις του Άγιαξ ήταν υπερβολικές. Πουζόλ και Φορεγιάντ επέμεναν η Μπαρτσελόνα να παλέψει για τον παίκτη και άρχισαν να κινούν τα νήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ο Μανουέλ Ορτίνεθ, ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της «Banco Industrial de Catalunya», η οποία ήταν η κύρια μέτοχος της «Banca Catalana», ήρθε σε επαφή με όλους τους πολιτικούς και οικονομικούς συνδέσμους που διέθετε στη Μαδρίτη και πρόλαβε εγκαίρως να βρει τα χρήματα μέσω ξένων κεφαλαίων, ώστε να αποζημιωθεί ο Άγιαξ για τη μεταγραφή και ταυτόχρονα η Μπαρτσελόνα να αντέξει οικονομικά και τον μισθό του Κρόιφ.

Παράλογες απαιτήσεις ο Άγιαξ, εκβιασμό ο Κρόιφ

Έχοντας καλύψει τη χρηματοδότηση για τη μεταγραφή, στις 11 Αυγούστου 1973, ο Καραμπέν μαζί με τον Κρόιφ και τον δικηγόρο του βρέθηκαν στην οικία του Γιάαπ φαν Πράαχ, του προέδρου του Άγιαξ, για να προχωρήσουν τις διαπραγματεύσεις. Δεν περίμεναν ποτέ να ακούσουν τις αξιώσεις του εκνευρισμένου από όλη αυτήν την πίεση Ολλανδού: 6.000.000 γκίλντερς, περίπου 1.800.000 ευρώ!

Όταν έφυγαν από το σπίτι του Φαν Πράαχ, όλα έδειχναν «ναυάγιο«. Ο Καραμπέν δεν έκανε αντιπρόταση, αφού πίστευε ότι καμία τράπεζα δεν θα κάλυπτε αυτό το ποσό. Ο Κρόιφ έπαιξε το τελευταίο «χαρτί» του, μία ημέρα πριν αρχίσει το πρωτάθλημα στην Ολλανδία. «Θα παίξω στην Μπαρτσελόνα ή θα κρεμάσω τα παπούτσια μου», δήλωσε στην τηλεόραση το ίδιο βράδυ.

Ο Φαν Πράαχ άκουσε τις δηλώσεις και τρομοκρατήθηκε, αφού θα έχανε το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο του συλλόγου χωρίς αποζημίωση. Κάλεσε τον Καραμπέν και ζήτησε νέα συνάντηση. Την ίδια στιγμή, ο Κρόιφ ετοιμαζόταν για την πρεμιέρα της Eredivisie, έχοντας λάβει διαβεβαιώσεις από τον δικηγόρο του ότι ακόμα κι αν αγωνιστεί, θα είχε δικαίωμα να παίξει στη συνέχεια με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Πριν από τον αγώνα, δήλωσε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο παιχνίδι του με τον Άγιαξ.

Στην αναμέτρηση της 12ης Αυγούστου 1973 απέναντι στη Χρόνινχεν, ο Κρόιφ σημείωσε δύο γκολ κι έβγαλε μία ασίστ. Απέδειξε πόσο σημαντικός είναι για τον σύλλογο και το ίδιο βράδυ θα αποδείκνυε πόσο σημαντικός είναι για την εθνική Ολλανδίας, όταν ανακοίνωνε ότι δεν θα κατέβει στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1974, εφόσον δεν πάρει μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα.

Τετράωρες διαπραγματεύσεις και «λευκός καπνός»

Ξημέρωσε Δευτέρα 13 Αυγούστου και ήρθε η ώρα για την τελική διαπραγμάτευση. Ως τόπος ορίστηκε το «Alpha Hotel» του Άμστερνταμ. Από τη μία πλευρά υπήρχε ο Κρόιφ, ο δικηγόρος του, ο Μίχελς, ο Καραμπέν και ο Κόστερ, από την άλλη ο Φαν Πράαχ και το επιτελείο του.

Χαρακτηριστικό της οξυμένης κατάστασης είναι το γεγονός ότι ο Κρόιφ δεν μπήκε στο δωμάτιο, αλλά περίμενε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, λόγω του μίσους που είχε εκείνη την περίοδο για τον Φαν Πράαχ. Οι διαπραγματεύσεις διήρκεσαν περίπου τέσσερις ώρες και περιελάμβαναν διακοπές για τηλεφωνική συνομιλία με τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, Αγουστί Μοντάλ, καθώς και για room service με σάντουιτς και μπύρες.

Στις 15:55, ο Φαν Πράαχ βγήκε βιαστικός από το δωμάτιο, κατέβηκε στο λόμπι του ξενοδοχείου και προ τριών Ολλανδών και δύο Ισπανών δημοσιογράφων δήλωσε ότι υπάρχει συμφωνία. Μάλιστα, απαθανατίστηκε να δίνει το χέρι με τους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα, φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν σε πρωτοσέλιδο δύο ημέρες μετά στην Ισπανία, αφού τις Τρίτες δεν κυκλοφορούσαν αθλητικές εφημερίδες.

Το πιο σημαντικό κομμάτι, αυτό της συμφωνίας των δύο συλλόγων, έμοιαζε να ολοκληρώθηκε. Το μόνο που απέμενε ήταν τα τυπικά της μεταγραφής, τουλάχιστον κατά τα φαινόμενα. Αυτά, όμως, πολλές φορές απατούν…

Ο Φαν Πράαχ είπε στην KNVB να βάλει φρένο

Ο Φαν Πράαχ είχε πει το «ναι» ουσιαστικά εκβιαζόμενος από τις απειλές του Κρόιφ, ωστόσο επιχείρησε να εμποδίσει με διαφορετική μέθοδο τη μεταγραφή. Εκμεταλλευόμενος τις ισχυρές διασυνδέσεις του στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ολλανδίας, προσπάθησε να διώξει από πάνω του την ευθύνη για ενδεχόμενο «ναυάγιο« και να την επωμιστεί η KNVB.

Στις 15 Αυγούστου, την ημέρα δηλαδή που οι εφημερίδες στην Ισπανία κυκλοφορούσαν με πρωτοσέλιδο τη συμφωνία, το διοικητικό συμβούλιο της ολλανδικής ομοσπονδίας συνεδρίαζε και αποφάσιζε να μην κάνει δεκτή τη μετακίνηση του Κρόιφ, επικαλούμενο το τέλος της μεταγραφικής περιόδου που είχε παρέλθει πριν από τη 13η Αυγούστου.

Η αρμόδια επιτροπή για την έγκριση οποιασδήποτε μεταγραφής, όμως, δεν ήταν το ΔΣ της ομοσπονδίας, αλλά η Επιτροπή Επαγγελματιών Παικτών, η οποία δεν είχε ενημερωθεί. Μεταξύ των μελών των δύο επιτροπών προκλήθηκε μεγάλη ένταση, με συνέπεια τη λύση να δώσει στις 17 Αυγούστου η Εκτελεστική Επιτροπή της ομοσπονδίας, η οποία πήρε την τελική απόφαση. Ενέκρινε μεν τη μεταγραφή, άλλαξε δε το χρονικό σημείο από το οποίο θα μπορούσε να τεθεί σε ισχύ. Η Μπαρτσελόνα θα παραλάμβανε την «μπλε» κάρτα του παίκτη την 1η Δεκεμβρίου, όταν άνοιγε το χειμερινό μεταγραφικό «παράθυρο» στη χώρα.

Με αυτά τα δεδομένα, στις 18 Αυγούστου, ο Κρόιφ αναγκάστηκε να αγωνιστεί ξανά με τη φανέλα του Άγιαξ, αυτήν τη φορά με αντίπαλο την Άμστερνταμ. Πριν μπει στον αγωνιστικό χώρο, ζήτησε εγγυήσεις από τον Φαν Πράαχ ότι θα έβαζε την υπογραφή του στη συμφωνία της μεταγραφής, μετά από τις τελευταίες εξελίξεις με την ομοσπονδία. Ο πρόεδρος του «Αίαντα» συμφώνησε, ο Κρόιφ αγωνίστηκε (αρχικά υπό αποδοκιμασίες, στο τέλος, όταν αντικαταστάθηκε, υπό χειροκροτήματα) και με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε η πρώτη θητεία του στον Άγιαξ.

Αργότερα μέσα στην ημέρα, ο Φαν Πράαχ έβαλε την υπογραφή του στα συμβόλαια της μεταγραφής και στις 23 του μήνα ο Κρόιφ ταξίδεψε στη Βαρκελώνη με τη σύζυγό του για τις δικές του υπογραφές. Στις 5 Σεπτεμβρίου φόρεσε τη φανέλα της νέας ομάδας του κατά την παρουσίασή του και αγωνίστηκε σε φιλικό με τη Σερκλ Μπριζ, όπου σημείωσε δύο γκολ στη νίκη με 6-0. «Το όνειρο της ζωής μου έγινε πραγματικότητα», δήλωσε στους δημοσιογράφους.

Ο Κρόιφ έπεισε την ομοσπονδία με τρικ

Ο Κρόιφ συνέχισε να αγωνίζεται σε φιλικά παιχνίδια με τους Καταλανούς, όταν υπήρχε αυτό το περιθώριο, αφού την 1η Σεπτεμβρίου άρχιζε το πρωτάθλημα της Primera Division. Παρότι δεν είχε ολοκληρωθεί η μεταγραφή, είχε αποφασιστεί να μην αγωνίζεται στον Άγιαξ στο διάστημα μέχρι την 1η Δεκεμβρίου και παρέμενε ουσιαστικά ανενεργός στη Βαρκελώνη.

Σαν άλλο θηρίο στο κλουβί, έβλεπε τη νέα ομάδα του να παραπαίει στο πρωτάθλημα και να μην μπορεί να τη βοηθήσει. Στην 7η αγωνιστική, η καταλανική ομάδα βρισκόταν στη 14 και προτελευταία θέση, με ρεκόρ 2 νίκες, 2 ισοπαλίες και 3 ήττες.

Η Μπαρτσελόνα χρειαζόταν τον Κρόιφ και ο Κρόιφ την Μπαρτσελόνα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αυτό διέβλεπε και ο ίδιος, με συνέπεια να πάρει μόνος του την απόφαση να ρίξει τον εγωισμό του και να απευθυνθεί στην ολλανδική ομοσπονδία, με την οποία είχε κάκιστη σχέση.

Αυτήν τη φορά δεν θα απειλούσε ότι δεν θα κατέβει στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο της Δυτικής Γερμανίας, αυτήν τη φορά θα έπαιζε το ανάποδο φύλλο. Ο Κρόιφ εξήγησε στους επιτελείς ότι σε περίπτωση που συνεχιστεί αυτή η αγωνιστική απραξία του, δεν θα είναι σε θέση να προσφέρει τα αναμενόμενα στο παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής του 3ου προκριματικού ομίλου με αντίπαλο το Βέλγιο στο Άμστερνταμ.

Ο αγώνας αυτός θα έκρινε τον πρωτοπόρο του ομίλου και αυτόν που θα έπαιρνε το «εισιτήριο» για το Παγκόσμιο Κύπελλο, με τις δύο χώρες να είναι ισόβαθμες στους 9 βαθμούς με 4 νίκες, 1 ισοπαλία και καμία ήττα και το πρώτο παιχνίδι στην Αμβέρσα να έχει λήξει 0-0. Η αναμέτρηση ήταν προγραμματισμένη για τις 18 Νοεμβρίου και ο Κρόιφ δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι την 1η Δεκεμβρίου για να αγωνιστεί ξανά σε επίσημο παιχνίδι και να ξαναβρεί τη φόρμα του.

Ντεμπούτο, πρόκριση, τίτλοι

Με αυτά τα δεδομένα, η ολλανδική ομοσπονδία έκανε πίσω και ενέκρινε την άμεση μεταγραφή του Κρόιφ στην Μπαρτσελόνα για 6.000.000 γκίλντερς, παγκόσμιο ρεκόρ εποχής, έστω κι εκτός μεταγραφικού «παραθύρου». Στις 28 Οκτωβρίου 1973, ο «ιπτάμενος Ολλανδός» έβαλε τη φανέλα της Μπαρτσελόνα για «παρθενική» φορά στο πλαίσιο κάποιας διοργάνωσης, εν προκειμένω για την 8η αγωνιστική της Primera Division απέναντι στη Γρανάδα. Το ντεμπούτο του συνοδεύτηκε από δύο γκολ, πρόγευμα για το τι θα ακολουθούσε.

Στις 18 Νοεμβρίου, στον «τελικό» των προκριματικών με το Βέλγιο, η εθνική Ολλανδίας παρατάχθηκε με τον Κρόιφ να φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Το παιχνίδι ήταν κάκιστο, το Βέλγιο αδικήθηκε από τη διαιτησία, και το 0-0 ευνόησε τους Ολλανδούς που λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων στον όμιλο, προκρίθηκαν στα τελικά της διοργάνωσης, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Στις 17 Φεβρουαρίου 1974, ο Κρόιφ βροντοφώναξε «παρών» στο ισπανικό ποδόσφαιρο, σημειώνοντας ένα γκολ και δημιουργώντας ακόμα ένα στη μεγαλύτερη νίκη της Μπαρτσελόνα στην έδρα της Ρεάλ στην ιστορία, το θρυλικό 5-0 του «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Το τέλος της σεζόν βρήκε την Μπαρτσελόνα πρωταθλήτρια για πρώτη φορά μετά από το 1960. Ο Κρόιφ, πια, ήταν εδώ…