Ποια είναι η αναμέτρηση με τη μεγαλύτερη διαφορά γκολ στην Α’ Εθνική; Τις περισσότερες φορές που κάνεις την ερώτηση σε κάποιον παλαιότερο αναφέρει διάφορα ματς στα οποία χάθηκε το μέτρημα των γκολ, ενώ σταματάει την κουβέντα στο περιβόητο 11-0 του Ολυμπιακού επί του Φωστήρα τον Μάρτιο του 1974.
Και στο Κύπελλο; Ανάμεσα σε παλαιά δημοσιεύματα εφημερίδων, καταγραφή αγώνων που χάνονται στα βάθη της ιστορίας και μαρτυρίες της εποχής, εντοπίζει κανείς νίκες όπως αυτή του ΟΦΗ επί του Ολυμπιακού Ηρακλείου με 24-2 το 1964, της Παναχαϊκής επί του Αϊτού Ρίου Πάτρας με 22-0 το 1970, αλλά και της ΑΕΚ επί του Α.Ο. Κηπούπολης με 20-0 την ίδια σεζόν.
Η τελευταία νίκη με διψήφιο αριθμό γκολ που καταγράφηκε στον δεύτερο τη τάξει θεσμό της χώρας είναι αυτή του Ολυμπιακού επί της Καλαμάτας στις 5 Σεπτεμβρίου 2001 με 10-0.
Κανείς, όμως, δεν ξεπέρασε το επικό 23-0 του Απόλλωνα Αθηνών επί του ΠΑΟ Νέας Μελανδίας, στο πλαίσιο της α’ φάσης του Κυπέλλου Ελλάδας της σεζόν 1959-60
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1959 καταγράφηκε το εκκωφαντικό αυτό αποτέλεσμα υπέρ της «ελαφράς ταξιαρχίας» που σε εκείνο το ματς δεν ήταν καθόλου… ελαφρά.
To Sport-Retro.gr πήγε στο γήπεδο της Ριζούπολης, έψαξε στοιχεία για τον αγώνα, μίλησε με τον Σάββα Παπάζογλου, απόλυτο πρωταγωνιστή με 10 γκολ (σ.σ. η εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ» κάνει λόγο για 5, ωστόσο πιθανότατα ο συντάκτης έχει κάνει λάθος) και ανακάλυψε κάποιες άγνωστες ιστορίες.
«Ρε Σάββα, σε παρακαλώ, μην βάλεις άλλο…»
Ο σπουδαίος βετεράνος άσος θυμάται: «Ήμασταν μία φοβερή ομάδα τότε. Είχαμε 22 ισάξιους παίκτες, παίζαμε φοβερό ποδόσφαιρο και πραγματικά μπορούσαμε να κερδίσουμε οποιονδήποτε. Εκείνο το ματς είχε διεξαχθεί στο γήπεδο της Νήαρ Ηστ στην Καισαριανή, καθώς στη Ριζούπολη γίνονταν εργασίες.
Ο κόσμος δεν ήταν πολύς αλλά όσοι παρακολούθησαν το ματς θα έχουν να λένε ότι είδαν κάτι που δύσκολα θα επαναληφθεί, αφού δεν υπάρχει και υλικό να το δουν οι νεότεροι και δεν νομίζω να καταρριφθεί ποτέ ούτε το ρεκόρ της διαφοράς των 23 τερμάτων, ούτε το δικό μου με τα 10 γκολ σε επίσημο παιχνίδι.
Φτάναμε στην περιοχή της Μελανδίας με μεγάλη άνεση και εγώ απλά έβαζα την μπάλα στα δίχτυα. Είχε κάνει μεγάλο ματς και ο Γιάννης Χολέβας τότε».
-Η αντίδραση του αντιπάλου ποια ήταν σε αυτόν τον καταιγισμό;
«Έπαιζε τότε στη Μελανδία ένα παιδί που λεγόταν κι αυτός Παπάζογλου. Γιώργος στο μικρό. Όταν πια το σκορ είχε φτάσει στο 23-0, με πλησίασε και μου είπε ‘ρε Σάββα, σε παρακαλώ, μην βάλεις άλλο. Αρκετά δεν είναι τόσα;’
Τι να κάνω κι εγώ, τους λυπήθηκα. Όσες μπαλιές μου έβγαζαν από εκείνο το σημείο και μετά, άρχισα να τις κλωτσάω έξω για να μην ανέβει άλλο το σκορ.
Ο προπονητής μας βέβαια τότε, ο αείμνηστος πια Τζίνα Σιμονόφσκι, μου φώναζε από τον πάγκο ‘τι κάνεις εκεί; Κι άλλο γκολ, βάλε κι άλλο’. Ίσως να είχε δίκιο γιατί θα ανέβαινε κι άλλο το ρεκόρ αλλά ακόμα κι έτσι δεν νομίζω ότι μπορεί να καταρριφθεί».
Σύμφωνα με το βιβλίο της ιστορίας του Απόλλωνα που φέρει τον τίτλο: «Μια ομάδα-Δύο πατρίδες-Τρεις αιώνες», οι σκόρερ ήταν ο Σάββας Παπάζογλου με 10 γκολ, ο Γιάννης Χολέβας με 8, ο Σεραφείμ Σανίογλου με 2, ο Γιώργος Καμάρας με 2 και ο Βασίλης Μαστρακούλης με 1.
Η εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ» έχει αντίθετη άποψη, καθώς αναφέρει ως σκόρερ τους Χολέβα με 6, Σ. Παπάζογλου με 5, Γ. Παπάζογλου με 4, Γ. Καμάρα με 4, Μαστρακούλη με 3 και Δερμάτη με 1, όμως η πρώτη εκδοχή φαντάζει επικρατέστερη.
Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στον Απόλλωνα
Ο ΠΑΟ Νέας Μελανδίας
«Εάν δε οι κυνηγοί του Απόλλωνος επρόσεχαν περισσότερον, το σκορ θα ήτο ακόμη ευρύτερον, αφού μάλιστα οι αντίπαλοί των προ της τρομεράς δυνάμεώς των κυριολεκτικώς κατέρρευσαν.
Εις το α’ ημίχρονον ο Απόλλων προηγείτο με σκορ 10-0 και εις την επανάληψιν ολοκλήρωσε τον θρίαμβόν του», ανέφερε χαρακτηριστικά η «Αθλητική Ηχώ».
Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουν την ιστορία του Απόλλωνα Σμύρνης, όμως, ελάχιστοι ξέρουν ή θυμούνται τον ΠΑΟ Νέας Μελανδίας, ο οποίος από το 1933 άρχισε να υφίσταται ως Ένωσις Νέας Μελανδίας.
Η Μελανδία (ή Μελαντία ή Καρατάσι) ήταν παραθαλάσσιο προάστιο της Σμύρνης και ο σύλλογος είχε τις ρίζες του στον Γυμναστικό Όμιλο Πέλοψ Μελαντίας.
Πρόσφυγες της περιοχής βρέθηκαν στα Άνω Πετράλωνα στη συνοικία Κοίλη, η οποία μετονομάστηκε σε Νέα Μελανδία.
Παρέμεινε ανεξάρτητο σωματείο ως το 1952, οπότε περιέπεσε σε αδράνεια, δραστηριοποιήθηκε ξανά τον Ιούνιο του 1957, τον Ιανουάριο του 1959 εντάχθηκε στην ΕΠΣΑ ως ΠΑΟ Νέας Μελανδίας και από την επόμενη σεζόν συμμετείχε στη Δ’ Κατηγορία.
Αγωνίστηκε στις μικρές κατηγορίες της ΕΠΣΑ (Δ’, Γ’, Β1) ως το 1967 και εν συνεχεία συμμετείχε σε σειρά συγχωνεύσεων, οι οποίες στην πάροδο των χρόνων σχημάτισαν τη σημερινή Αθλητική Ένωση Πετραλώνων (από το 2017 κι ενώ για 34 χρόνια ονομαζόταν Αθλητικός Σύλλογος Πετράλωνα).
Ο Σάββας Παπάζογλου για τον Τόζα Βεσελίνοβιτς
«Έβγαλα το άχτι μου για το 23-0!»
Η διαφορά δυναμικότητας ήταν δεδομένη, αλλά το βαρύ σκορ πλήγωσε τους παίκτες και τους ιθύνοντες του ΠΑΟ Νέας Μελανδίας.
Περισσότερο απ’ όλους, όμως, πλήγωσε ένα 12χρονο τότε αγόρι που καθόταν έξω από τα σύρματα του γηπέδου και έβλεπε την ομάδα του να διασύρεται με αυτόν τον τρόπο.
Ο πιτσιρικάς αυτός ήταν ο Γιώργος Στολίγκας, μετέπειτα άσος του Ολυμπιακού, του Άρη και του Ατρομήτου Αθηνών, ο οποίος μίλησε στο Sport-Retro.gr, μοιράστηκε την εμπειρία του από το ματς, αλλά και τη στιγμή της προσωπικής του «εκδίκησης» κάποια χρόνια αργότερα.
«Άρχισα την καριέρα μου από τις ακαδημίες του ΠΑΟ Νέας Μελανδίας και φυσιολογικά υποστήριζα την ομάδα. Τότε είχε μόλις ιδρυθεί το ποδοσφαιρικό τμήμα και πολλοί από τους παίκτες δεν είχαν ιδιαίτερη επαφή με το άθλημα, ενώ ο Απόλλων είχε μία πολύ δυνατή ομάδα, η οποία κόντραρε στα ίσα τους μεγάλους εκείνη την εποχή και ήταν διεκδικητής του πρωταθλήματος.
Θυμάμαι ότι από ένα σημείο και μετά, κάθε σουτ που έκαναν οι παίκτες του Απόλλωνα κατέληγε στα δίχτυα και μετά από κάθε γκολ εγώ έβαζα τα κλάματα, ενώ έβλεπα τους «Απολλωνιστές» να γελούν και να κάνουν πλάκα με αυτό που έβλεπαν».
Εννέα χρόνια αργότερα, ο Γιώργος Στολίγκας αγωνιζόταν πλέον με τη φανέλα του Ολυμπιακού και στις 17 Νοεμβρίου 1968, στο πλαίσιο της 8ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής, η ομάδα του υποδεχόταν τον Απόλλωνα Αθηνών στο Στάδιο Καραϊσκάκη.
Η σχετική δήλωση τα λέει όλα: «Αυτό το ματς το θυμάμαι. Είχαμε νικήσει με 3-0. Εγώ είχα βάλει το δεύτερο γκολ, αφού πρώτα πέρασα… επτά παίκτες ξεκινώντας από τη δική μας περιοχή. Το είχα πανηγυρίσει έξαλλα γιατί έβγαλα το άχτι μου για το κλάμα που είχα ρίξει σε εκείνο το 23-0, όταν ήμουν παιδί».
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Γιώργος Στολίγκας βρέθηκε στον Ατρόμητο Αθηνών και προπονητής ήταν ο Σάββας Παπάζογλου, ο άνθρωπος που τον είχε κάνει να κλάψει το 1959.
Για το αξέχαστο εκείνο ματς δεν μίλησαν ποτέ όπως είπε στο Sport-Retro.gr, αλλά ήταν μία επιτυχής συνεργασία, η οποία επισφραγίστηκε με την πρώτη άνοδο της ομάδας στην Α’ Εθνική το 1972.