Υπάρχουν κάποιες στιγμές που τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν το μεγαλείο ενός παίκτη. Το μεγαλείο της στιγμής. Η ομορφιά ενός αριστουργήματος.
Υπάρχουν στιγμές που αλλάζουν την ιστορία, τη γράφουν διαφορετικά. Μία στιγμή, ένα γκολ που αλλάζει την ιστορία ενός παίκτη, ενός έθνους. Μια τέτοια στιγμή είναι το “γκολ του αιώνα”.
Αυτό που σημείωσε ο Ντιέγκο Μαραντόνα κόντρα στην Αγγλία στο πλαίσιο της προημιτελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1986 στο Μεξικό.
Εκεί που πήρε… παραμάζωμα τους αντιπάλους και υπέγραψε με εμφατικό τρόπο ότι αυτός ήταν ο μεγαλύτερος αρτίστας όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο.
Ήταν το γκολ της ζωής του. Το γκολ της διοργάνωσης. Το γκολ του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το γκολ των γκολ! Μας συγχωρείτε για τις υπερβολές, αλλά αυτό το γκολ από μόνο του είναι μια υπερβολή.
Έχει ψηφιστεί ως το καλύτερο γκολ της διοργάνωσης σε ψηφοφορία που έγινε από τη FIFA το 2002, αφήνοντας πολύ πίσω εκείνο του Όουεν κόντρα στην Αργεντινή το 1998.
Έχει καθιερωθεί να λέγεται το “γκολ του αιώνα”. Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει; Ποιος μπορεί να μην ανατριχιάσει στην περιγραφή του Αργεντινού εκφωνητή κι ας μην καταλαβαίνει τη γλώσσα.
Ο πόλεμος των Φόκλαντ, η αδικία του 1966 και πάλι στα προημιτελικά, μετέτρεπαν τον συγκεκριμένο αγώνα σε κάτι παραπάνω από ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
Ο Μαραντόνα που έλαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα (1982-1994), έκανε το παιχνίδι της ζωής του, έδωσε μια αξέχαστη ποδοσφαιρική παράσταση που όμοιά της είναι δύσκολο να ξαναϋπάρξει.
Πήρε την μπάλα πίσω από τον χώρο του κέντρου, τρία λεπτά μετά το μη νόμιμο γκολ του, ξεκίνησε την επέλαση προς την αντίπαλη εστία, αποφεύγοντας τέσσερις παίκτες της Αγγλίας: τον Πίτερ Μπέρντσλεϊ, τον Πίτερ Ριντ, τον Τέρι Μπάτσερ (δύο φορές) και τον Τέρι Φένγουικ.
Αφού έφτασε απέναντι από τον Πίτερ Σέλτον, τον απέφυγε κι αυτόν, «φύσηξε» την μπάλα στην ανυπεράσπιστη εστία και διπλασίασε το προβάδισμα της Αργεντινής.
«Ήθελα να πασάρω στον Βαλδάνο, αλλά ξαφνικά με έκλεισαν και δεν είχα τον χώρο να πασάρω. Έπρεπε να συνεχίσω μόνος μου και να τελειώσω τη φάση», έχει πει.
Εξήρε, βέβαια, και το fair play των Άγγλων που δεν τον σταμάτησαν με αντιαθλητικό τρόπο: «Δεν πιστεύω ότι θα τα κατάφερνα κόντρα σε άλλο αντίπαλο, γιατί συνήθως με χτυπούν προκειμένου να με ρίξουν κάτω. Είναι ίσως η πιο ευγενής ομάδα».
Αντί επιλόγου τα λόγια του Αργεντινού εκφωνητή Βίκτορ Ούγκο Μοράλες, κατά τη μετάδοση του γκολ: “Μαραντόνα με την μπάλα, δύο παίκτες πάνω του. Ο Μαραντόνα ελέγχει την μπάλα, κατεβαίνει από τα δεξιά η διάνοια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αφήνει τα πλάγια, πάει κατά μέτωπο και θα την πασάρει στον Μπουρουτσάγκα…
Ακόμα Μαραντόνα, Διάνοια. Διάνοια, διάνοια. Εκεί, εκεί, εκεί, εκεί, εκεί, εκεί! ΓΚΟΟΟΛ! ΓΚΟΟΟΛ! Θέλω να κλάψω, ω Θεέ μου, τι γκολ! Ντιέγκολ! Ντιέγκολ! Μαραντόνα! Θέλω να κλάψω! Συγχωρέστε με! Ο Μαραντόνα σε ένα αξέχαστο σπριντ στην καλύτερη φάση όλων των εποχών. Aπό ποιον πλανήτη ήρθες για να αφήσεις τόσους Άγγλους πίσω, από ποιον πλανήτη ήρθες, ώστε η χώρα να γίνει μια γροθιά κλαίγοντας;
Αργεντινή 2, Αγγλία 0. Ντιέγκολ, Ντιέγκολ. Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα! Ευχαριστούμε, Θεέ, για το ποδόσφαιρο, για τον Μαραντόνα, γι’ αυτά τα δάκρυα, γι’ αυτήν την Αργεντινή. Αργεντινή 2, Αγγλία 0”.
Κι εμείς σε ευχαριστούμε Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα γι’ αυτό το σπάνιο θεϊκό ταλέντο που μοιράστηκες με όλους τους κοινούς θνητούς.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα