Στις 7 Αυγούστου 2004 είχε δημοσιευθεί στο οπισθόφυλλο της εφημερίδας «Sportime» ένα άρθρο του Φιλίππου Συρίγου, αναφορικά με την επικείμενη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Ο αείμνηστος δημοσιογράφος παρέθετε τα «συν» και τα «πλην» όσων είχαν προηγηθεί κατά την επταετία που είχε μεσολαβήσει.
Διαβάστε πόσο εύστοχος είχε αποδειχθεί ο Φίλιππος Συρίγος στα περισσότερα (αν όχι σε όλα) που είχε γράψει λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης.
«Την Τετάρτη αρχίζουν με το ποδόσφαιρο, ανεπίσημα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Την Παρασκευή γίνεται η τελετή έναρξης και το Σάββατο θα έχουμε την πρώτη πλήρη αγωνιστική ημέρα, το μεγάλο γεγονός για το οποίο είχαν γίνει τόσες συζητήσεις και έχουν γραφτεί πάρα πολλά. Είναι δηλαδή προ των πυλών.
Μία τελευταία ψύχραιμη ανακεφαλαίωση νομίζω ότι είναι απαραίτητη. Ιδού, λοιπόν, τα «συν» και τα «πλην» των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
+ Η δημιουργία υποδομών που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων του Λεκανοπεδίου. Ο προαστιακός σιδηρόδρομος, η νέα οδός Μαραθώνα-Σταυρού, η διαπλάτυνση της Λεωφόρου Βάρης-Κορωπίου, η επέκταση του μετρό μέχρι το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», η επέκταση της εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας μέχρι την παραλία του Φαλήρου, οι ανισόπεδοι κόμβοι στο Νέο Φάληρο, οι ανισόπεδες διαβάσεις στη Λεωφόρο Κηφισίας είναι οι σημαντικότερες από αυτές. Το τραμ είναι μέχρι στιγμής μία αμφιλεγόμενη περίπτωση, γιατί υπάρχει η αίσθηση ότι τελικά δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει. Η διέλευσή του από περιοχές με πολύ αυξημένη κίνηση μοιάζει με έναν μικρό εφιάλτη τόσο για τους επιβάτες του όσο και για τους οδηγούς των άλλων Μέσων. Λειτουργεί υποδειγματικά μόνο κατά μήκος της παραλιακής ζώνης, όπου δεν αφαιρεί ζωτικό χώρο από τα άλλα Μέσα και παράλληλα προσφέρει ωραία θέα στους επιβάτες του.
+ Ο εκσυγχρονισμός ή η ανακατασκευή ορισμένων αθλητικών εγκαταστάσεων που είχαν αρχίσει να χάνουν τη μάχη με τον χρόνο. Επίσης η ανέγερση κάποιων νέων αθλητικών υποδομών, η έλλειψη των οποίων προκαλούσε χαρακτηριστικά και υστερήσεις. Ανάμεσα σε αυτά φυσικά, δεν περιλαμβάνεται το Στάδιο Καραϊσκάκη το οποίο υπό την πρόφαση των Ολυμπιακών Αγώνων εκχωρήθηκε σκανδαλωδώς για 49 χρόνια όχι στον Ολυμπιακό (όπως ελέγετο στην αρχή), αλλά στον μεγαλοεπιχειρηματία πρόεδρό του Σωκράτη Κόκκαλη.
+ Η προσωρινή αύξηση της απασχόλησης και η (επίσης προσωρινή) τόνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, κυρίως διαμέσου των πάσης φύσεως ολυμπιακών έργων.
+ Ο εξωραϊσμός σημαντικού μέρους της πρωτεύουσας που συμβάλλει στη γενικότερη αισθητική αναβάθμισή της, η οποία με τη σειρά της την καθιστά ελκυστικότερη στους επισκέπτες και στους ίδιους τους κατοίκους της
– Το τρομακτικό κόστος του όλου εγχειρήματος που ήρθε ως αποτέλεσμα της απουσίας στοιχειώδους προγραμματισμού των δραματικών καθυστερήσεων που σημειώθηκαν κατά την τριετία 1997-2000, της μετέπειτα «αιχμαλωσίας» της κρατικής μηχανής από τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες, της πλήρους αλλαγής των δεδομένων στον τομέα της ασφάλειας μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και της αδικαιολόγητης σπατάλης που παρατηρήθηκε στην κατασκευή πολλών ολυμπιακών (κυρίως αθλητικών) έργων. Ενώ αρχικά ορισμένα κυβερνητικά στελέχη υποστήριζαν ότι από τους Αγώνες η χώρα θα αποκομίσει άμεσο ταμειακό κέρδος, σήμερα το γενικό κόστος του εγχειρήματος προσδιορίζεται γύρω στα 10.000.000.000 ευρώ.
– Το γεγονός ότι ενώ η χώρα αναγκάστηκε να προβεί σε μία τερατώδη για τα μεγέθη της επένδυση, δεν συγκεντρώνει καμία πιθανότητα απόσβεσης αυτών των χρημάτων στα επόμενα χρόνια, κυρίως γιατί αντιμετώπισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες με αδικαιολόγητο ρομαντισμό και δεν φρόντισε να τους συνδυάσει με την επίτευξη ενός μεγάλου εθνικού στόχου. Το 1988 η Κορέα χρησιμοποίησε τους Αγώνες ως όχημα για την εξαγωγή των βιομηχανικών προϊόντων της, με οποία κατέκλυσε αμέσως μετά την οικουμένη. Κάτι ανάλογο θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς με τον τουρισμό που είναι βαριά βιομηχανία της χώρας. Όμως η ευκαιρία χάθηκε και ήδη από φέτος η τουριστική κίνηση αντί για αυξημένη παρουσιάζεται ανησυχητικά μειωμένη.
– Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων είχε ως αποτέλεσμα την ακύρωση σημαντικών περιφερειακών προγραμμάτων, με συνέπεια (σε συνδυασμό με τα ολυμπιακά έργα που εκτελέστηκαν κατά 90% στην Αττική) την ενίσχυση του υδροκεφαλισμού, για τον οποίο διακρίνεται το ελληνικό κράτος. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι θυσιάστηκαν γύρω στα 10.000.000.000 ευρώ (από το υστέρημα και όχι από το περίσσευμα του Έλληνα πολίτη) σε επενδύσεις εντελώς αντιπαραγωγικές, όπως αυτές της ασφάλειας και της ανέγερσης αθλητικών εγκαταστάσεων που αύριο δεν θα αποφέρουν κανένα απολύτως έσοδο, ενώ αντίθετα θα απαιτούν ένα τεράστιο κόστος λειτουργίας και συντήρησης.
– Η πολυδιαφημισμένη προίκα της Αθήνας, δηλαδή τα έργα υποδομής που θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της, αποδείχθηκε πολύ μικρότερη από την αναμενόμενη. Κύριες αιτίες ο κακός προγραμματισμός, η σπατάλη χρόνου και χρημάτων. Χαρακτηριστικά αξίζει να αναφερθεί ότι μόνο για τον Ιππόδρομο και το Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο στο Μαρκόπουλο δαπανήθηκαν γύρω στα 250.000.000 ευρώ, ποσό που ισοδυναμεί με το υπερδιπλάσιο της σημερινής αξίας του εθνικού αερομεταφορέα.
Το γενικότερο συμπέρασμα είναι ότι η χώρα, ενώ πλήρωσε και με το παραπάνω όλα όσα απαιτούνται για την επιτυχή διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που προσφέρει το γεγονός στον διοργανωτή του. Πράγμα που αποτελεί και τη μεγαλύτερη αποτυχία της.
Πολλοί νομίζουν ότι η επιτυχία ή η αποτυχία μας σε σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα κριθεί κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Όχι. Με βάση όσα παρατέθηκαν πιο πάνω, η ουσιαστική μας αποτυχία είναι εξασφαλισμένη και αυτό που μένει τώρα πια είναι αν θα ξεφτιλιστούμε ή όχι ως διοργανωτές του μεγαλύτερου επικοινωνιακού γεγονότος της σύγχρονης εποχής.
Και βάλτε το καλά μέσα στο μυαλό σας: η εικόνα της χώρας προς το εξωτερικό δεν θα εξαρτηθεί τόσο από το αν θα καθυστερήσει ή όχι κάποιος αθλητής να φτάσει έγκαιρα από το Ολυμπιακό Χωριό στον τόπο διεξαγωγής του αθλήματός του, όσο από το αν θα αντέξουν ορισμένα βασικά φορτία: των τηλεπικοινωνιών, της ηλεκτροδότησης και των συστημάτων πληροφορικής. Επίσης πάρα πολύ σημαντικός θεωρείται ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπιστεί κάποιο απρόοπτο γεγονός (π.χ. μία θεομηνία) και ενδεχόμενες επιπτώσεις του τόσο στη διεξαγωγή των Αγώνων όσο και στη ζωή της πόλης.
Φυσικά έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το πιο ευαίσθητο σημείο των Αγώνων είναι η ασφάλεια. Εδώ μας την έχουν στημένη όλοι, με πρώτους τους τρομολάγνους συνεργάτες μας σε αυτόν τον τομέα. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου η ασφάλεια έγινε το μαλακό υπογάστριο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Σε αυτόν τον τομέα, πάντως, κάναμε περισσότερο απ’ όσα δικαιολογούν οι οικονομικές μας δυνατότητες, αλλά και η λογική. Οπότε θα είναι εντελώς άδικο αν αύριο έχουμε την ατυχία να βρεθούμε κατηγορούμενοι. Έτσι δεν είναι;»
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα