Στις φλέβες του δεν κυλάει γαλάζιο αίμα, ωστόσο, δεσπόζει υπερήφανα σε έναν… θρόνο στο Λονδίνο.
Στο στήθος φέρει ένα λιοντάρι, όχι όμως εκείνο που εικονίζεται στο εθνόσημο του Ηνωμένου Βασιλείου.
Τα ρούχα του είναι μπλε, το κεφάλι του δεν κοσμείται από κορώνα και αντί για σκήπτρο κρατάει μία μπάλα ποδοσφαίρου.
Παλάτι του δεν είναι το Μπάκιγχαμ, αλλά το «Στάμφορντ Μπριτζ».
Το όνομα αυτού: Τζιανφράνκο Τζόλα!
Σε σχετική ψηφοφορία των φιλάθλων της Τσέλσι, ο Ιταλός επιθετικός το 2003 αναδείχθηκε σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του συλλόγου και από τότε κανένας δεν έχει καταφέρει να τον… εκθρονίσει.
Με αφορμή τα 52α γενέθλια του σπουδαίου παλαίμαχου άσου, το Sport-Retro.gr καταγράφει την ένδοξη πορεία του στα γήπεδα και κάποιες λιγότερο γνωστές πτυχές της ζωής του.
Με τον Μαραντόνα «δάσκαλο»
Ο Τζιανφράνκο Τζόλα γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1966 στην πόλη Ολιένα της ανατολικής Σαρδηνίας και από την πρώτη στιγμή που περπάτησε, η ποδοσφαιρική μπάλα αποτέλεσε… προέκταση των ποδιών του.
Παιδικό όνειρό του ήταν να αγωνιστεί με τη φανέλα της Κάλιαρι, ωστόσο, οι ιθύνοντες του κλαμπ τον είχαν απορρίψει πάνω από μία φορά, εξαιτίας του μικροσκοπικού σωματότυπού του.
Σε ηλικία 14 ετών εντάχθηκε στις ακαδημίες της τοπικής Κοράσι κι έπειτα από τέσσερα χρόνια άρχισε την επαγγελματική καριέρα του από τη Νουορέζε, προτού μεταπηδήσει το 1986 στην Τορές, τη δεύτερη σπουδαιότερη ομάδα της γενέτειράς του.
Η θέση που καθιερώθηκε ήταν αυτή του σέντερ φορ, παρά το γεγονός ότι απέδιδε εξίσου αποτελεσματικά και ως οργανωτής.
Το 1989 βρέθηκε στο «στόχαστρο» της Νάπολι, όμως, για μια ακόμη φορά η σωματική του διάπλαση δεν επέτρεψε την ολοκλήρωση της μεταγραφής.
Ο μόνος που είχε πιστέψει στον Τζιανφράνκο ήταν ο Λουτσιάνο Μότζι, το δεξί χέρι του τότε προέδρου Κοράντο Φερλαΐνο.
Λίγους μήνες μετά η ομάδα του ιταλικού Νότου «άπλωσε» εκ νέου τα «δίχτυα» της για την απόκτηση του ποδοσφαιριστή, με την μετακίνησή του να ολοκληρώνεται επιτυχώς αυτήν τη φορά.
Ο Τζόλα είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι ένιωσε απίστευτη ευτυχία όταν «έπεσαν» οι υπογραφές, καθώς διαισθάνθηκε ότι άνοιγε ο δρόμος για μια λαμπρή καριέρα.
Άλλωστε, τι καλύτερο για έναν άβγαλτο ποδοσφαιριστή από το να αγωνίζεται στο πλευρό του Ντιέγκο Μαραντόνα;
«Οι ποδοσφαιρόφιλοι μπορεί να μην το πιστέψουν, αλλά πραγματικά τον αγαπώ. Από την πρώτη κιόλας στιγμή με «αγκάλιασε» και μου έμαθε πάρα πολλά.
Πρόκειται για έναν ζωντανό θρύλο, η συμβολή του οποίου στο ποδόσφαιρο είναι ανεκτίμητη. Τον κατασκόπευα στις προπονήσεις και έμαθα να εκτελώ τα φάουλ όπως εκείνος», ήταν τα λόγια του για τον Αργεντινό αστέρα.
Κατά την άφιξη του Τζόλα στη Νάπολι ο «Πίμπε ντ’ Όρο» δήλωσε με χιουμοριστικό ύφος: «Eπιτέλους, η διοίκηση αγόρασε έναν παίκτη πιο κοντό από εμένα!»
Βέβαια, αρκετές πηγές στο διαδίκτυο αναφέρουν ότι ο Ιταλός επιθετικός είναι κατά τρεις πόντους ψηλότερος από τον «δάσκαλό» του.
H νύχτα που δάκρυσε ο Φαν Μπάστεν
Το 1990 πανηγύρισε την κατάκτηση της Serie A και του Super Cup Ιταλίας, αγωνιζόμενος δίπλα στον Μαραντόνα και τον Καρέκα.
Στο ματς με την Τζένοα μερικές αγωνιστικές προτού ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, έβαλε το νικητήριο γκολ και έδωσε στη Νάπολι «αέρα» δύο πόντων από τη συνδιεκδικήτρια του τίλου Μίλαν.
Τεχνικός ηγέτης της ομάδας ήταν ο Αλμπέρτο Μπιγκόν, ο οποίος 10 χρόνια αργότερα κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξή του σε πρωταθλητή.
Προτού αποδημήσει για τη Λατινική Αμερική και τη Νιούελς Ολντ Μπόις, ο Μαραντόνα τόνισε πως πλην του «μαθητή» του κανένας άλλος δεν είναι σε θέση να αντικαταστήσει τον ίδιο επάξια στην ομάδα.
Προς απογοήτευση του μέντορά του, ο Τζόλα μετακινήθηκε το 1993 στην Πάρμα, γεγονός που προκάλεσε την οργή των «παρντενοπέι» που τον χαρακτήρισαν «προδότη».
Την ίδια χρονιά κατέκτησε με τους «τζιαλομπλού» το Super Cup Ευρώπης και έπειτα από δύο χρόνια το Κύπελλο UEFA.
Πρώτος κύριος της Τσέλσι
Ελάχιστοι είναι οι Άγγλοι που έχουν διαπρέψει εκτός «Νησιού» (βλ. Ντέιβιντ Μπέκαμ), ενώ αρκετοί οι αλλοδαποί που έχουν γνωρίσει την αποθέωση επί βρετανικού εδάφους. Ο Tζόλα εντάσσεται στη δεύτερη κατηγορία.
Τον Νοέμβριο του 1996 μεταγράφηκε στην Τσέλσι έναντι του ποσού των 4.500.000 λιρών και αγωνίστηκε στο πλευρό του συμπατριώτη του Τζιανλούκα Βιάλι και του Ρουντ Γκούλιτ.
Η φανέλα με το Νο 25 έγινε σήμα κατατεθέν του, ασχέτως αν μέχρι τότε τον συγκεκριμένο αριθμό επέλεγαν μεγαλόσωμοι αμυντικοί.
Με τη βοήθεια του ο σύλλογος του Λονδίνου βρήκε ξανά τον δρόμο προς τις επιτυχίες, τον οποίο αναζητούσε για 26 χρόνια, καθώς από το 1996 έως το 2003 πανηγύρισε δύο Κύπελλα Αγγλίας, ένα League Cup, ένα Charity Shield και το 1998 το Κύπελλο Κυπελλούχων και το ευρωπαϊκό Super Cup.
Το 1997 σε μία αναμέτρηση κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σημείωσε ένα ασύλληπτο γκολ, αφού προσπέρασε αρχικά δύο αντιπάλους στο ύψος της μικρής περιοχής και στη συνέχεια ξεγέλασε τον Πίτερ Σμάιχελ.
Η ενέργεια αυτή άφησε άφωνο τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος στη συνέντευξη Τύπου έπλεξε το εγκώμιο του Ιταλού στράικερ, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Clever little so-and-so», δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση: «Όσο μπόι του λείπει τόσο μυαλό διαθέτει».
Η ονειρεμένη πορεία που πραγματοποίησε με τους «μπλε» συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξή του από τους φιλάθλους το 2003 σε καλύτερο ποδοσφαιριστή στην ιστορία της ομάδας.
Ιδού το Top5 της ψηφοφορίας:
1. Τζιανφράνκο Τζόλα
2. Πίτερ Όσγκουντ
3. Ντένις Γουάιζ
4. Τζίμι Γκριβς
5. Κέρι Ντίξον
Τη σεζόν 2003-04 εντάχθηκε στο ρόστερ της Κάλιαρι και ικανοποίησε τη λαχτάρα των παιδικών του χρόνων.
Αυτός άλλωστε ήταν ο λόγος που είπε «όχι» στα εκατομμύρια που του πρόσφερε ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς, ο οποίος είχε μόλις προβεί στην αγορά του λονδρέζικου συλλόγου.
Το 2004 ονομάστηκε Επίτιμο Μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ενώ συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη 11αδα της Τσέλσι όλων των εποχών.
Με την εθνική Ιταλίας πραγματοποίησε 35 εμφανίσεις, τίναξε 10 φορές το πλεκτό και οι συμμετοχές του στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ το 1994 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αγγλίας δύο χρόνια αργότερα θεωρούνται οι σημαντικότερες με το εθνόσημο.
Βέβαια, ανήμερα των 28ων γενεθλίων του, ο Τζόλα πέρασε ως αλλαγή στο ματς με τη Νιγηρία για τη φάση των “16” του Mundial 1994 και αποβλήθηκε, αδίκως, 12 λεπτά αργότερα με απευθείας κόκκινη. Τιμωρήθηκε για τα επόμενα δύο ματς και στον τελικό κόντρα στη Βραζιλία δεν αγωνίστηκε…
Η ποδοσφαιρική καριέρα του έφτασε στη δύση της το 2005 και από τότε αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική, αναλαμβάνοντας πόστο είτε πρώτου προπονητή είτε βοηθού σε Γουέστ Χαμ, Ιταλία Κ16, Γουότφορντ, Κάλιαρι, Αλ Αράμπι και Μπέρμιγχαμ
Ερμηνεία για Όσκαρ
Το ταλέντο του στην υποκριτική ξεδίπλωσε στη νεανική σειρά «Renford Rejects» που προβλήθηκε από τη συχνότητα του «Nickelodeon UK» για τρεις σεζόν (1998-2001) και το κεντρικό περιεχόμενό της αφορούσε στην προσπάθεια πέντε απορριφθέντων από τη σχολική ομάδα μαθητών να δημιουργήσουν το δικό τους team και να αποκτήσουν φήμη.
Συμμετείχε στο επεισόδιο με τίτλο «Famous Footballers» και ενσάρκωνε έναν εκ διαμέτρου αντίθετο με την προσωπικότητά του ρόλο, αυτόν του αδίστακτου ποδοσφαιριστή που έκανε τα πάντα, προκειμένου να αποχωρήσει νικητής από το γήπεδο.
Συμπρωταγωνιστής του ήταν ο Μάρτιν Κίοουν, ο οποίος κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990 μεγαλουργούσε με τα χρώματα των Άρσεναλ, Έβερτον και Άστον Βίλα.
Αν και η ιστοσελίδα δεν έχει σκοπό να κάνει spoil, θα χρειαστεί να αποκαλυφθεί το φινάλε του επεισοδίου, αφού ενδεχομένως κάποιοι από τους αναγνώστες να μην γνωρίζουν καλά αγγλικά.
Όσοι επιθυμείτε να το παρακολουθήσετε, απλά αγνοήστε την παράγραφο που ακολουθεί.
Η ομάδα «Rejects» επρόκειτο να διασταυρώσει τα ξίφη της με τη μισητή «Razors» που συχνά κατακρινόταν για το αντιαθλητικό παιχνίδι της.
Η πρώτη θα αγωνιζόταν με τη βοήθεια του Τζόλα, ο οποίος έπαιζε βίαια και η δεύτερη με του… τεχνίτη Κίοουν.
Τελικά αποκαλύπτεται ότι οι δύο ποδοσφαιριστές ήταν συννενοημένοι, προκειμένου να αναδείξουν το υγιές παιχνίδι και να κατακρίνουν το «βρώμικο».
Στο συγκεκριμένο σίριαλ είχαν πραγματοποιήσει κατά καιρούς guest εμφανίσεις θρύλοι του ποδοσφαίρου, όπως οι Ίαν Ρας, Ρομπέρτο ντι Ματέο, Χάρι Ρέντναπ…
Επίσης, ο Γκόρντον Μπανκς που πέρασε στην ιστορία για την «Απόκρουση του Αιώνα» σε ένα σουτ του Πελέ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού το 1970, αλλά και ο συμπατριώτης του Τζεφ Χερστ που σημείωσε το πολυσυζητημένο «γκολ φάντασμα» στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης κόντρα στη Δ. Γερμανία το 1966.
Μπάλα ή… μικρόφωνο
Η καλλιτεχνική φύση του Τζιανφράνκο δεν περιορίζεται μόνο στην υποκριτική, αλλά και στο… τραγούδι.
Τουλάχιστον έτσι πίστευαν όλοι όσοι ισχυρίζονταν ότι εμφανιζόταν στο video clip του τραγουδιού «Total eclipse of the heart» που ερμήνευσε με μεγάλη επιτυχία στα 80s’ η Μπόνι Τάιλερ.
Πάντως, ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής ξεκαθάρισε στον δημοσιογράφο Μπεν Ντέιβις (σ.σ. δεν έχει καμία σχέση με το αριστερό μπακ της Τότεναμ) πως ο νεαρός που εμφανίζεται στο μουσικό video δεν είναι εκείνος, αλλά κάποιος που του μοιάζει αρκετά.
Στο 5:16 του video
Απόσπασμα από τη συνέντευξη:
-Τζιανφράνκο, έχω μία ενδιαφέρουσα ερώτηση για εσένα. Έχεις συμμετάσχει στο video clip του «Total eclipse of the heart»;
«Δεν είσαι ο πρώτος που μου υποβάλλει αυτήν την ερώτηση. Πραγματικά, το παιδάκι αυτό δεν είμαι εγώ.
-Τώρα που το άκουσα με τα αυτιά μου, δεν έχω καμιά αμφιβολία. Παρ’ όλα αυτά, να σου δείξω το αγόρι του video;
«Βεβαίως…»
(Ο δημοσιογράφος αποκαλύπτει μία φωτογραφία)
«Μοιάζει πολύ με εμένα. Θα μπορούσα να την κρατήσω»; (γέλια)
-Φυσικά!
«Ένα θα σου πω. Αν η Μπόνι Τάιλερ με άκουγε να τραγουδώ…» (γέλια)
-Πολλοί θεωρούν ότι είσαι εσύ…
«Το γνωρίζω, νομίζω ότι το αναφέρει και η Wikipedia. Πίστεψέ με, δεν είμαι εγώ».
Το 2011 το συγκρότημα «Wonder Villains» αποφάσισε με τη δημιουργία του τραγουδιού «Zola» να αποδώσει φόρο τιμής στον Ιταλό, ο οποίος έλαβε μέρος στο video clip και έκλεψε την παράσταση με την επιβλητική παρουσία του.
https://www.youtube.com/watch?v=eiN_XEPIP7I
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα