Συνέχεια από το α’ μέρος…
Το βιοτικό και οικονομικό επίπεδο του Κεν Νόρτον είχε αλλάξει εντελώς και πλέον θεωρείτο ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους αθλητές των ΗΠΑ.
Όλος ο θόρυβος που είχε κάνει το όνομά του, τον οδήγησαν να διεκδικήσει τον κορυφαίο τίτλο του αθλήματος, δηλαδή τη ζώνη του πρωταθλητή βαρέων βαρών.
Αντίπαλος του ο τρομακτικός Τζορτζ Φόρμαν, ο άνθρωπος που είχε διαλύσει κάθε αντίπαλο που βρέθηκε στον δρόμο του, μεταξύ των οποίων και ο ανίκητος μέχρι τότε Τζο Φρέιζερ.
Μάλιστα, στην εν λόγω μονομαχία ο «Smokin’ Joe» έπεσε… 6 φορές με νοκ-ντάουν, προτού ο διαιτητής διακόψει τον αγώνα στα μέσα του δευτέρου γύρου.
Ο αγώνας προγραμματίστηκε για τις 26 Μαρτίου 1974 στο Καράκας, πρωτεύουσα της Βενεζουέλας, με εγγυημένη αμοιβή 500.000 δολαρίων για τον Φόρμαν και 200.000 για τον Νόρτον.
Ανάμεσα στους θεατές ο Μοχάμεντ Άλι, ο οποίος προέβλεψε νίκη του Νόρτον επειδή πλέον τον αποδεχόταν ως ικανότατο πυγμάχο, εν αντιθέσει με τον Φόρμαν που στο τεχνικό σκέλος υστερούσε σημαντικά.
Πράγματι, ο «Big George» δεν ήταν τεχνίτης, ωστόσο αποτελούσε ένα «θαύμα» της φύσης – ίσως ο δυνατότερος σε όλη την ιστορία του αθλήματος.
Φοβού τους… punchers
Έπειτα από ένα μοιρασμένο και πιο πολύ αναγνωριστικό πρώτο γύρο στο κατάμεστο «Poliedro», ο παγκόσμιος πρωταθλητής με ένα τρομερό διπλό άπερκατ πέταξε τον Νόρτον στα σχοινιά, ενώ στη συνέχεια με δυο αριστερά κροσέ τον έριξε με νοκ-ντάουν στο καναβάτσο.
Τότε, ο διαιτητής αναγκάστηκε να διακόψει τον αγώνα, φοβούμενος πλέον για τη σωματική ακεραιότητα – ακόμα και για τη ζωή του «Βlack Hercules».
Ακόμα και μετά την κόρνα της λήξης, ο Φόρμαν στεκόταν προκλητικά μπροστά στον υποβασταζόμενο αντίπαλο και τον κοιτούσε επίμονα, σαν να μην του έφτανε η ζημιά που του είχε προκαλέσει.
Λέγεται πως αυτός ο αγώνας ήταν και η αιτία που δημιουργήθηκε στον Νόρτον η μεγάλη φοβία εναντία στους μαχητές με πολύ δυνατά χτυπήματα, τους λεγόμενους punchers.
Ενώ κανένας τρανός πυγμάχος δεν κατάφερε να βγάλει νοκ-άουτ ή να πάρει άνετη νίκη από τον Νόρτον, αντίπαλοι χωρίς ιδιαίτερη τεχνική και αντοχή, αλλά με βαριά χτυπήματα, όπως ο Φόρμαν ή αργότερα ο Έρνι Σέιβερς και ο Τζέρι Κούνεϊ, τον διέλυσαν από τον πρώτο ή τον δεύτερο γύρο.
Σίγουρα αυτό ήταν αποτέλεσμα του φόβου που ένιωθε ο πρώην πεζοναύτης απέναντι σε τέτοιου στυλ μαχητές, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι ο τρόπος που αμυνόταν τον άφηνε αρκετά εκτεθειμένο σε κατά μέτωπο χτυπήματα, τα οποία δεν μπορούσε να αντέξει από τόσο δυνατούς αντιπάλους.
Εντούτοις, επανήλθε γρήγορα στις επιτυχίες με μία μεγάλη νίκη απέναντι στον Τζέρι Κουάρι (με τεχνικό νοκ-άουτ στον 5ο γύρο) και επιβλήθηκε (ξανά με νοκ-άουτ) του Χοσέ Λουίς Γκαρσία, από τον οποίο είχε ηττηθεί στις αρχές της καριέρας του.
«Rumble in the Jungle» και «Thrilla in Manila»
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1976 ήρθε η ώρα να διεκδικήσει και πάλι τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών, αυτή τη φορά ενάντια στον άνθρωπο που, κατά κάποιο τρόπο, τον είχε κάνει διάσημο.
Ο λόγος για τον Μοχάμεντ Άλι, ο οποίος στις 30 Οκτωβρίου 1974, κόντρα στα προγνωστικά που τον ήθελαν να χάνει εύκολα, είχε πάρει το στέμμα από τον Φόρμαν, με νοκ-άουτ στη θρυλική μονομαχία του Ζαΐρ που έμεινε στην Iστορία ως «Rumble in the Jungle».
Ο πανέξυπνος Άλι παρέσυρε τον αντίπαλό του σε ένα παιχνίδι με πολύ ρίσκο και τον προκαλούσε να τον χτυπήσει κατά βούληση, στηριζόμενος στα σχοινιά!
Αφού άντεξε τον καταιγισμό χτυπημάτων του, απάντησε με τρομερά ντιρέκτ, τον βρήκε ευάλωτο στον 8ο γύρο, οπότε και τον έβγαλε νοκ-άουτ με έναν τρομερό συνδυασμό χτυπημάτων που μέχρι σήμερα διδάσκεται από όλους τους προπονητές του αθλήματος.
Η ευκαιρία που παρουσιαζόταν στον Νόρτον ήταν τεράστια, αρχής γενομένης από το γεγονός ότι στην απέναντι πλευρά του ρινγκ βρισκόταν ένας πυγμάχος που του είχε πάρει τον αέρα.
Παρά την τρομερή οξυδέρκεια που διέθετε, ο Άλι δεν μπορούσε να βρει τρόπο να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το στυλ του, ενώ παράλληλα προερχόταν από μια ακόμα… αιματοχυσία στη Μανίλα των Φιλιππίνων.
Στο «Thrilla in Manila», όπως έμεινε στην Ιστορία, επικράτησε μετά από 14 γύρους του άσπονδου εχθρού του Τζο Φρέιζερ, δηλώνοντας στη συνέχεια ότι έφτασε πολύ κοντά στον θάνατο!
Δεν ήταν λίγοι οι ειδικοί του αθλήματος που μετά τον εξοντωτικό αγώνα στις Φιλιππίνες προέτρεπαν στον Άλι να αποσυρθεί.
Μάχη στο… ασφαλέστερο σημείο
Το Norton vs Ali 3 είχε οριστεί για τις 28 Σεπτεμβρίου 1976 στο «Yankee Stadium» της Νέας Υόρκης, ωστόσο η ατμόσφαιρα κάθε άλλο παρά ρόδινη ήταν εκείνη την περίοδο.
Το πανίσχυρο αστυνομικό τμήμα της πόλης είχε κηρύξει απεργία, διαμαρτυρόμενο για τη συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα στα γκέτο της περιοχής, σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη πολιτική βούληση του δημάρχου να δοθεί κάποια λύση.
Κατά συνέπεια, στο κατάμεστο και αφύλακτο ανοικτό στάδιο των Yankees, το ασφαλέστερο σημείο που υπήρχε εκείνο το βράδυ της 28ης Σεπτεμβρίου, ήταν το ρινγκ.
Οι δύο μονομάχοι, γνώριμοι πια, άρχισαν τον αγώνα σαν να εξαρτιόταν απ’ αυτόν η ίδια τους η ζωή και, όπως αποδείχθηκε, κάθε γύρος ήταν και μία πραγματική μάχη.
Ο πολύ καλά προετοιμασμένος Μοχάμεντ Άλι έδινε ιδιαίτερη βάση στην περίφημη ταχύτητα των ποδιών του, προκειμένου να αποφεύγει το πιεστικό στυλ του αντιπάλου του και, παράλληλα, να τον σημαδεύει με ντιρέκτ αποκλειστικά στο κεφάλι.
Ο Νόρτον απαντούσε συνεχώς με δυνατά κροσέ και άπερκατ στο σώμα, επομένως εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι ο καθείς με το στυλ του προσπαθούσε να διαλύσει τον αντίπαλο.
Χαρακτηριστικό του πόσο αμφίρροποι ήταν και οι τρεις μονομαχίες τους αποτελεί το γεγονός ότι ποτέ κανένας από τους δύο δεν έπεσε στο καναβάτσο αλλά ούτε και ο διαιτητής διέκοψε ποτέ τον αγώνα υπέρ του ενός ή του άλλου.
Νικητής με σκυμμένο κεφάλι
Στον 15ο γύρο ο Νόρτον, ο οποίος είχε πάρει το πλήθος με το μέρος του, έπαιξε συντηρητικά τον αντίπαλο του, αφού οι άνθρωποι της γωνίας του τον είχαν ενημερώσει πως είναι μπροστά στους πόντους.
Η συμβουλή τους ήταν να μη ρισκάρει ιδιαίτερα να επιτεθεί, απέναντι σε έναν πυγμάχο που ήταν ικανός να ανατρέψει έναν αγώνα σε μια στιγμή, εκμεταλλευόμενος το παραμικρό λάθος.
Αντίθετα, ο Μοχάμεντ Άλι επιτέθηκε από την αρχή του γύρου, δείχνοντας ακόμη μία φορά τα τεράστια ψυχικά αποθέματά του, χωρίς ωστόσο να επιτύχει κάτι σημαντικό.
Τουναντίον, στα τελευταία δευτερόλεπτα δέχτηκε ένα συνδυασμό χτυπημάτων και το καμπανάκι τον βρήκε να αποχωρεί σκυθρωπός για τη γωνία του, όσο ο αντίπαλος ούρλιαζε μέσα στ’ αυτί του εν μέσω έξαψης.
Οι δημοσιογράφοι προεξόφλησαν τη νίκη και την κατάκτηση του τίτλου από τον «Black Hercules», ενώ και το πλήθος ζητωκραύγαζε υπέρ του μέχρι να ακουστεί η απόφαση από τα μεγάφωνα.
Ποια ήταν αυτή; Πρώτος στα σημεία ο Μοχάμεντ Άλι, με σκορ 8-6 από τον διαιτητή και 8-7 από τους κριτές! Ο Νόρτον στη γωνία του ξεσπά σε λυγμούς, ενώ ο πρωταθλητής, πάρα τη νίκη του, φεύγει με σκυμμένο κεφάλι από το ρινγκ.
Το πλήθος ουρλιάζει κατά της απόφασης και απειλείται γενική σύρραξη, αφού αστυνομική παρουσία δεν υπάρχει, τη στιγμή που ο προπονητής του νικητή Άντζελο Ντάντι, μαζί με τη σύζυγό του και έναν φίλο, φυγαδεύεται από το στάδιο συνοδεία σωματοφυλάκων!
Το τελευταίο κίνητρο
Χρόνια αργότερα ένας από τους κριτές του αγώνα δήλωσε πως ήταν τυχερός που ο κόσμος δεν τον αναγνώρισε κατά την έξοδό του από το γήπεδο.
Ακόμα και σήμερα οι ειδικοί ερίζουν για την ορθότητα της απόφασης, με την πλειοψηφία να υποστηρίζει ότι ο Νόρτον ήταν ο πραγματικός νικητής.
Σαφώς λιγότεροι υποστηρίζουν πως σωστά δόθηκε η νίκη στον Άλι, αφού στον τελευταίο γύρο πέρασε μπροστά στα σημεία, τακτική που προσχεδίαζε και εφάρμοζε σε πολλούς από τους αγώνες του.
Όταν μετά τον αγώνα ο «Greatest» ρωτήθηκε αν αισθάνεται πραγματικά νικητής, σε αντίθεση με το γνωστό προκλητικό του στυλ, απάντησε ότι αφού οι κριτές έδωσαν τον αγώνα σ’ αυτόν, τότε αυτός είναι ο νικητής.
Αντίθετα, ο Νόρτον στην αυτοβιογραφία του ανέφερε πως αυτός ο αγώνας ήταν ο τελευταίος στην καριέρα του που πάλεψε γεμάτος κίνητρο, καθώς ένιωσε ότι του έκλεψαν τη νίκη και το πρωτάθλημα, τα οποία είχε κερδίσει καθαρά μέσα στο ρινγκ.
Είκοσι δύο χρόνια αργότερα, το έγκυρο περιοδικό «Boxing Μonthly Review» κατέταξε την απόφαση του αγώνα ως την πέμπτη πιο αμφισβητούμενη στην ιστορία της πυγμαχίας…
Αυτό ήταν το τέλος του δευτέρου μέρους της ζωής του Κεν Νόρτον. Σύντομα, θα δημοσιευθεί το τρίτο στο Sport-Retro.gr.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα