Ντοκουμέντο: Το αυτόγραφο του θρυλικού Λεφτέρ στον εμβληματικό ηθοποιό Νετζάτ Ουιγκούρ

Το φως της δημοσιότητας είδε την Τετάρτη (13/1) ένα αυτόγραφο του Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδη (ελληνιστί: Λευτέρης Αντωνιάδης) προς τον καλλιτέχνη Νετζάτ Ουιγκούρ.

Ο ποδοσφαιριστής-θρύλος με την ελληνική καταγωγή και την παρουσία στην εθνική Τουρκίας, είχε πλέξει το εγκώμιο του ξεχωριστού αυτού ηθοποιού.

«Στον αγαπημένο καλλιτέχνη Νετζάτ Ουιγκούρ που είναι σπάνιος στον κόσμο, εύχομαι υγεία και επιτυχίες στη ζωή σου, με ατελείωτο σεβασμό», είχε γράψει ο Λεφτέρ στις 22 Απριλίου 1982.

Το αυτόγραφο δημοσίευσε στο Twitter ο Μπεχζάτ Ουιγκούρ, ένα από τα πέντε παιδιά που απέκτησε ο αείμνηστος κωμικός με την αγαπημένη του Νετσλά και που ακολούθησε τα βήματά του στην υποκριτική.

Δεν έγινε τυχαία η συγκεκριμένη ανάρτηση, αφού σαν σήμερα (13 Ιανουαρίου) το 2012, ο αγαπημένος ποδοσφαιριστής των δύο γειτονικών χωρών είχε κλείσει για πάντα τα μάτια του σε ηλικία 87 ετών.

Στις 19 Νοεμβρίου 2013, ώρα 19:57, ταλαιπωρημένος από το βάρος 86 χρόνων αλλά και της απόφραξης εγκεφαλικών αγγείων που είχε υποστεί στις 10 Σεπτεμβρίου 2007, απεβίωσε και ο Νετζάτ Ουιγκούρ.

 

Δυο λόγια για τον Νετζάτ Ουιγκούρ

Για τον θρυλικό Λευτέρη Αντωνιάδη που μετατράπηκε σε Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδης έχετε ακούσει/διαβάσει πολλά και, πρώτα ο Θεός, θα έρθει η ώρα που θα ετοιμαστεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στο Sport-Retro.gr.

Τώρα είναι η ευκαιρία να παρατεθούν μερικές πληροφορίες για τον Νετζάτ Ουιγκούρ, τον αείμνηστο ηθοποιό που εκτιμούσε ιδιαίτερα ο διεθνής ποδοσφαιριστής και μετέπειτα προπονητής.

Γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1927 στην πόλη Κιλίς, ήταν το δεύτερο παιδί ενός αξιωματικού του τουρκικού στρατού και μιας δασκάλας, ενώ του άρεσαν αρκετά αθλήματα.

Ο νεαρός Νετζάτ εκτιμούσε τον στίβο και το πόλο, θεωρείτο καλός τζόκεϊ, όμως στην πυγμαχία που άρχισε στα 16 του, έδειχνε να έχει τη μεγαλύτερη έφεση.

Ο περίφημος, όμως, Ισμαΐλ Χακί Ντουμπουλού, ο οποίος θεωρείται ο τελευταίος εκπρόσωπος του παραδοσιακού τουρκικού θεάτρου (σ.σ. περιλάμβανε σάτιρα και μπόλικο αυτοσχεδιασμό), τον ωθούσε να ασχοληθεί με την υποκριτική.

Παράλληλα, ο Νετζάτ εισήχθη στο τμήμα γλυπτικής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών, όμως δεν κατάφερε να αποφοιτήσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στην πορεία δεν απέδειξε την καλλιτεχνική του φλέβα.

Όταν ήταν μικρός ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα του πιλότου, προτού αποφασίσει να γίνει ναυτικός και, τελικά, διαπιστώσει σε ένα πλοίο στον Παναμά ότι έκανε τους πάντες να ξεκαρδίζονται με τα αστεία και τις μιμήσεις του.

Το ίδιο συνέβη αργότερα και στον στρατό, όπου αντιλήφθηκε ότι είχε παθιαστεί με την πρόκληση γέλιου στον περίγυρό του, σε σημείο που έλαβε την οριστική απόφαση να ιδρύσει τη δική του θεατρική ομάδα.

Το 1950 παντρεύτηκε την αγαπημένη του Νετσλά και, κατά τη διάρκεια της 13χρονης περιοδείας τους στην Ανατολία, απέκτησαν πέντε γιους: τον Αχμέτ, τον Σουχεΐλ, τον Σουχά, τον Κεμάλ και τον Μπεχζάτ.

Μάλιστα ο ένας από τους δύο δίδυμους αδερφούς Σουχεΐλ (ο άλλος είναι ο Σουχά) και ο προαναφερόμενος Μπεχζάτ βάδισαν στα χνάρια του Νετζάτ, καθώς έγιναν ηθοποιοί.

Ο Νετζάτ Ουιγκού έλαβε μέρος σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, εμφανίστηκε στον κινηματογράφο, σκηνοθέτησε, έγραψε σενάρια και το 1998 έλαβε το βραβείο «Devlet sanatçısı» από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Αντί επιλόγου, ιδού το αυτόγραφο που είχε δώσει ο Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδης στον Νετζάτ Ουιγκού τον Απρίλιο του 1982: