Οι περισσότεροι σίγουρα θα αναρωτιέστε πώς το όνομα «Εντίθ Πιάφ» μπορεί να σχετίζεται με μια ιστοσελίδα αθλητικού περιεχομένου. Κι όμως…
Η εξαίρετη αυτή φωνή παγκοσμίου εμβέλειας δεν έτρεφε λατρεία μόνο για το τραγούδι, αλλά και για τον Μαρσέλ Σερντάν, σπουδαίο πυγμάχο των δεκαετιών του 1930 και του 1940.
Το ημερολόγιο έγραφε 10 Οκτωβρίου του 1963, όταν η θρυλική Γαλλίδα άφηνε την τελευταία της πνοή στο Πλασκασιέ της πατρίδας της.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 54 ετών από τη μέρα του θανάτου της, το Sport-Retro.gr ετοίμασε αφιέρωμα, εστιάζοντας όχι τόσο στη λαμπρή καριέρα της όσο στη σχέση της με τον πυγμάχο.
Η εξέλιξη ενός παραμελημένου κοριτσιού σε σταρ
Το δειλινό της 19ης Δεκεμβρίου 1915 γεννήθηκε στο Παρίσι η Εντίθ Τζιοβάνα Γκασιόν, κατά κόσμον γνωστή ως Εντίθ Πιάφ.
Τα παιδικά της χρόνια θα χαρακτηρίζονταν εφιαλτικά, καθώς λίγες βδομάδες μετά τη γέννησή της, η μητέρα της την εγκατέλειψε.
Την ανατροφή της ανέλαβε αρχικά η μητρική της γιαγιά, έως ότου ο πατέρας της αποφάσισε να μετακομίσουν στο Μπερνέ της Νορμανδίας.
H μητέρα του τη μεγάλωσε στο ακατάλληλο περιβάλλον του οίκου ανοχής που διατηρούσε, γεγονός που τάραξε τα πιο τρυφερά χρόνια της ζωής της.
Το 1919, λόγω των κακών συνθηκών διαβίωσης, προσεβλήθη από μηνιγγίτιδα και τυφλώθηκε. Παρ’ όλα αυτά, δύο χρόνια μετά, η όραση της επανήλθε χωρίς να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση.
Από τα 14 ακολουθούσε στις περιοδείες τον ακροβάτη πατέρα της, με τον οποίο ποτέ δεν είχε καλές σχέσεις. Θα έλεγε κανείς πως οι μοίρες, κατά τη γέννησή της, την καταράστηκαν. Βέβαια, της χάρισαν απλόχερα μια υπέροχη φωνή, μέσω της οποίας άλλαξε ριζικά το μέλλον της.
Η μικρή Εντίθ άρχισε να τραγουδάει στους δρόμους, με σκοπό να βγάλει χρήματα και να ανεξαρτητοποιηθεί. Στην ηλικία των 15 ετών αποφάσισε να αφήσει τον πατέρα της, επιστρέφοντας στο Παρίσι.
Σε μια οδό που τραγουδούσε, ο Λουί Λεπλέ, ιδιοκτήτης ενός παριζιάνικου καμπαρέ, μαγεύτηκε από τη μελωδική φωνή της και της πρότεινε συνεργασία. Παράλληλα, ανέλαβε χρέη μουσικού δασκάλου, προκειμένου να της εμφυσήσει ό,τι ήταν απαραίτητο για να καταξιωθεί στον χώρο του τραγουδιού.
Η προσπάθεια της έπιασε τόπο, καθώς το 1935 κυκλοφόρησε ο παρθενικός της δίσκος. Από τότε η μία επιτυχία άρχισε να διαδέχεται την άλλη, με αποκορύφωμα τη δημιουργία της πρώτης της ταινίας το 1938, που γνώρισε αποθέωση τόσο από τους θαυμαστές της όσο και από τους φίλους του κινηματογράφου.
Η πολυτάραχη ερωτική ζωή της απασχολούσε για χρόνια τα διάφορα Μέσα της εποχής. Προτού αποκτήσει φήμη, ενώ ήταν 17 ετών, παντρεύτηκε τον Λουί Ντιπόν με τον οποίο απέκτησε ένα παιδί. Δυστυχώς, δύο χρόνια μετά το κοριτσάκι πέθανε από μηνιγγίτιδα.
Το ειδύλλιο και το άδοξο τέλος ενός μεγάλου έρωτα
Ο δεύτερος γάμος της με τον τραγουδιστή Ζακ Πιλ πραγματοποιήθηκε το 1952 και τελείωσε τέσσερα χρόνια μετά. Οι περιστασιακές της σχέσεις δεν ήταν λίγες. Ωστόσο, μεταξύ των εραστών της, ο φημισμένος μποξέρ Μαρσέλ Σερντάν κατείχε ξεχωριστή θέση στην καρδιά της.
Πολλοί φαν της πυγμαχίας τον θεωρούν ως τον πιο σπουδαίο Γάλλο στην Ιστορία του αθλήματος.
Ο «Μαροκινός βομβιστής», προσωνύμιο με το οποίο έγινε γνωστός, γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου του 1916 στο Σιντί Μπελ Αμπές της γαλλικής τότε Αλγερίας.
Ως έτος αφετηρίας της επαγγελματικής του καριέρας ορίζεται το 1934. Λόγω της σωματικής του διάπλασης, καθιερώθηκε στην κατηγορία των μεσαίων βαρών, ενώ στην περίπου δεκαπενταετή πορεία του σημείωσε συνολικά 113 νίκες σε 117 αγώνες.
Στην πρώτη του μάχη εναντίον του Μαρσέλ Μπουκιανερί, αναδείχθηκε νικητής επικρατώντας στα σημεία στον 6ο γύρο.
Ακολούθησαν πολύ σημαντικοί τίτλοι, με κορυφαίο αυτόν του παγκόσμιου πρωταθλητή το 1948. Αντίπαλος του ήταν ο Τόνι Τζέιλ, του οποίου τελικά επιβλήθηκε στον 12ο γύρο της αναμέτρησης.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Αμερικανός, λίγους μήνες πριν είχε επικρατήσει του Ρόκι Γκατσιάνο, μιας εμβληματικής προσωπικότητας του εγχώριου μποξ.
Το καλοκαίρι του 1948 ο Σερντάν γνώρισε την Πιάφ κατά τη διάρκεια του πρώτου της τουρνέ στις ΗΠΑ. Οι δυο τους ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά, παρά το γεγονός ότι ο «βομβιστής» ήταν παντρεμένος με τρία παιδιά. Ένα χρόνο μετά «πλήρωσε» με την ίδια του τη ζωή το πάθος του για εκείνη.
Τον Σεπτέμβριο του 1949, η μεγάλη φωνή της Γαλλίας έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη με το αισθηματικό τραγούδι «Ύμνος στην αγάπη». Ο τρόπος που το ερμήνευε ήταν μοναδικός, αφού εξέφραζε όλα τα συναισθήματα μιας ερωτευμένης γυναίκας που υποφέρει μακριά από τον άντρα της ζωής της.
Εκείνη την περίοδο ο Σερντάν βρισκόταν στο Παρίσι και επειδή του έλειπε, αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να πάει να τη βρει. Άλλωστε, ο ύμνος ερμηνευόταν αποκλειστικά για εκείνον, οπότε έκρινε πως θα έπρεπε να τιμήσει την αγαπημένη του με την παρουσία του.
Η μοίρα όμως του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Παρά τις προσπάθειες της γυναίκας του να τον αποτρέψει να πάει στη Νέα Υόρκη, εκείνος, με τη δικαιολογία πως τον Δεκέμβριο διεκδικεί τον τίτλο του παγκόσμιο πρωταθλητή, αποφάσισε να ταξιδέψει.
Το αεροπλάνο της «Air France», στο οποίο επιβιβάστηκε, έπεσε στο νησί Σάο Μιγκέλ των Αζόρων. Μαζί με τον Σερντάν βρήκαν τραγικό θάνατο 37 ακόμη επιβάτες και 11 μέλη του πληρώματος.
Η Πιάφ έπαθε κατάθλιψη, που όπως ισχυρίζονται αρκετοί, δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει. Μετά τον θάνατό του ηχογράφησε τον «Ύμνο» και πουλήθηκαν χιλιάδες δίσκοι. Βέβαια, το πρόσωπο για το οποίο γράφτηκε δεν κατάφερε ποτέ να τον ακούσει…
Η ρομαντική ιστορία της Πιάφ και του Σερντάν αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Γάλλο σκηνοθέτη Κλοντ Λελούς. Το 1983 δημιούργησε την ταινία «Εντίθ και Μαρσέλ», με αντικείμενο τον μεγάλο τους έρωτα. Την αοιδό υποδύθηκε η Εβελίν Μπουί, ενώ τον ρόλο του πυγμάχου ερμήνευσε ο πραγματικός του γιος Μαρσέλ Σερντάν Τζούνιορ.
Ο γάμος με τον «Τεό Σαραπό» και ο θάνατος
Παρά τον πόνο που ένιωθε για την απώλεια του αγαπημένου της, η ντίβα του γαλλικού τραγουδιού αναζήτησε καινούργιο σύντροφο, ώσπου το 1962 παντρεύτηκε τον ελληνικής καταγωγής τραγουδιστή Θεοφάνη Λαμπουκά.
Μαζί ερμήνευσαν με μεγάλη επιτυχία το «À quoi ça sert l’amour?» δηλαδή «Γιατί είναι η αγάπη;». Η Πιάφ ως πιο έμπειρη ανέλαβε να προωθήσει την καριέρα του, επινοώντας το ψευδώνυμο με το οποίο έγινε γνωστός στο καλλιτεχνικό στερέωμα, το «Τεό Σαραπό». Αξίζει να αναφερθεί ότι ήταν κατά 20 χρόνια νεότερός της.
Η Πιάφ παρά το γεγονός ότι προσεβλήθη από καρκίνο το 1950 δεν το έβαλε κάτω. Έναν χρόνο μετά τραυματίστηκε σοβαρά σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και από τότε οι γιατροί άρχισαν να της χορηγούν μορφίνη. Οι αυτοκαταστροφικές της τάσεις την έκαναν να εξαρτηθεί από το αλκοόλ, έως ότου «έσβησε» τον Οκτώβρη του 1963.
Αν και αρχικά αρνήθηκε, λόγω της άστατης ζωής της, ο αρχιεπίσκοπος της Γαλλίας ανέλαβε το τελετουργικό της ταφής της. Το κοινό έδειξε την αγάπη του για τη μεγάλη σταρ, καθώς η κηδεία της πραγματοποιήθηκε υπό την παρουσία 100.000 ανθρώπων.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα