Ο Sivas ξεφυλλίζει τα κιτάπια του για λογαριασμό του Sport-Retro.gr και φέρνει στην επιφάνεια μια σπάνια συνέντευξη του Παναγιώτη Φασούλα στην Κατερίνα Αναγνώστου για λογαριασμό του περιοδικού «Σπορ και Σκορ», τεύχος 17 (Δεκέμβριος 1993).
Αυτή τη συνέντευξη, η οποία δόθηκε λίγους μήνες αφότου η «αράχνη» του ελληνικού μπάσκετ μεταπήδησε από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό, είμαστε σίγουροι ότι θα ήθελε να την… εξαφανίσει, καθώς η μετέπειτα πορεία του διέψευσε σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν όσα δήλωνε σε αυτή.
Ο Παναγιώτης Φασούλας απέκλειε το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την πολιτική όταν αποσυρθεί από τη δράση, ωστόσο εξελέγη βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ έναν χρόνο αφότου σταμάτησε.
Τασσόταν κατά του γάμου, όμως παντρεύτηκε έναν χρόνο μετά τη συνέντευξη.
Υποστήριζε ότι θα σταματούσε πολύ νωρίτερα απ’ ότι τελικώς σταμάτησε, καθώς δεν του άρεσε να αγωνίζονται οι μπασκετμπολίστες σε μεγάλη ηλικία.
Δήλωνε κομμουνιστής, αλλά πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ.
Ήταν οπαδός του ΠΑΟΚ και εν τέλει εξελέγη δήμαρχος Πειραιά με τις ευλογίες του Ολυμπιακού.
Μεμφόταν όσους χρησιμοποιούσαν τους συλλόγους για να κάνουν πολιτική, αλλά ήταν εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος από την εποχή που αγωνιζόταν στον ΠΑΟΚ.
Τέλος, τόνιζε πως αν μπορούσε θα είχε σταματήσει πιο νωρίς από την Εθνική, ωστόσο φοβόταν το στίγμα του προδότη που αποδιδόταν σε όσους το έκαναν.
Αναλυτικά η ενδιαφέρουσα αυτή συνέντευξη του 1993:
-Αν ήσουν οπαδός του ΠΑΟΚ τι θα έλεγες στον Παναγιώτη Φασούλα;
«Μα είμαι οπαδός του ΠΑΟΚ! Και θα έλεγα στον Παναγιώτη Φασούλα να κάνει αυτό που έκανε τώρα. Γιατί το γεγονός ότι μου χρωστούσαν κάποια χρήματα κι έφυγα ήταν το τυπικό μέρος της υπόθεσης. Στην ουσία δεν υπήρχε θέληση απ’ τους ανθρώπους που διοικούσαν το σύλλογο και από τον προπονητή, να μείνω στην ομάδα. Οπότε γιατί να έμενα;»
-Άρα, δεν αισθάνεσαι υπεύθυνος που άνοιξε και πάλι μια βεντέτα μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ;
«Δε νομίζω ότι άνοιξε καμία βεντέτα. Κοίταξε, ο κόσμος καταλαβαίνει. Όσο κι αν προσπαθούν να τον φανατίσουν και να τον κάνουν να πιστέψει πράγματα που δεν ισχύουν, δε γίνεται. Ακόμα κι όταν παίξαμε στη Θεσσαλονίκη, τα συνθήματα και οι βρισιές δεν ήταν αυτά τα παθιασμένα που θ’ ακούγονταν σε άλλη περίπτωση. Τους ξέρω καλά τους ΠΑΟΚτζήδες, ξέρω καλά πως αντιδρούν. Κι αυτό δεν ήταν αντίδραση που έφυγα απ’ τον ΠΑΟΚ, αλλά επειδή ήμουν στον Ολυμπιακό. Δεν πρόκειται να συνεχιστεί η βεντέτα».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Η μεταγραφή του Φασούλα από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό
-Πιστεύεις ότι θα ‘ρθει μια μέρα που θα μπορείς χωρίς φόβο ή τη συνοδεία ιδιωτικής αστυνομίας να πας στη Θεσσαλονίκη;
«Μα δεν είχα ιδιωτική αστυνομία αυτή τη φορά. Υπήρχαν κάποια παιδιά έξω απ’ το ξενοδοχείο, μην τυχόν και γίνει κάποιος βανδαλισμός. Προφανώς αφορούσαν στο ίδιο το ξενοδοχείο. Άλλωστε, έχω πάει στη Θεσσαλονίκη χωρίς συνοδεία».
-Μίλησες για προδομένο λαό του ΠΑΟΚ. Εσύ αισθάνεσαι προδομένος;
«Καθόλου. Θα αισθανόμουν προδομένος αν έμενα στον ΠΑΟΚ και σιγά-σιγά εξαφανιζόμουν απ’ το προσκήνιο, γιατί αυτή ήταν η μεθόδευση που γινόταν. Λίγο-λίγο έβγαινα από την ομάδα, δεν είχα συμμετοχή στο παιχνίδι και φέτος θα ήταν ακόμα χειρότερα. Τότε, λοιπόν, θα έβγαινα προδομένος. Τώρα επειδή δεν τους άφησα να το κάνουν αυτό, αισθάνομαι δικαιωμένος».
-Πρόκειται να σε αποπέμψουν από το δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης…
«Δεν είμαι ο μοναδικός σύμβουλος που ζει σε άλλη πόλη λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, αλλά στη Θεσσαλονίκη όσοι ασχολούνται με την πολιτική κάνουν το λάθος να πιστεύουν ότι οι ψήφοι είναι ΠΑΟΚτσήδικες, Αρειανές και τα λοιπά. Όταν κάποιος σύμβουλος κατεβάσει πρόταση διαγραφής μου, νομίζει ότι μόνο που θα γραφτεί το όνομά του στην εφημερίδα θα κερδίσει όλες τις ΠΑΟΚτσήδικες ψήφους, γιατί θα διώξει τον «προδότη», και καλά, απ’ το Δ.Σ. του Δήμου Θεσσαλονίκης».
–Κι όμως, συνέβησαν τόσα πολλά!
«Νομικά και ηθικά, ίσως έπρεπε να είχε γίνει η διαγραφή μου. Δεν έχω παραστεί στον αριθμό των συνεδριάσεων που επιβάλλει ο κανονισμός. Όμως υποψηφιότητα έβαλα μετά από παράκληση κάποιων ανθρώπων που ήθελαν να βοηθήσω, ώστε να φύγει από τη δημοτική αρχή η παράταξη του κ. Κούβελα, και όχι για να βρεθώ στην αντιπολίτευση και να κριτικάρω το έργο της δημοτικής αρχής. Ακόμα και να ήμουν στην πόλη δε θα ήταν δυνατόν να ξέρω τα προβλήματά της και να κάνω αντιπολίτευση.
Και τώρα, η διαγραφή μου όπως μεθοδεύεται να γίνει, μάλλον προσβολή κιι αχαριστία θα ήταν. Κι όχι μόνο προς το πρόσωπό μου αλλά και προς όλους αυτούς που έχουν αγωνιστεί μέσα από άλλα πόστα για να προβάλουν αυτή την πόλη. Μέσα απ’ το μπάσκετ, τον Άρη και τον ΠΑΟΚ, βοηθήσαμε στην αναβάθμιση της Θεσσαλονίκης.
Δημιουργήθηκαν δουλειές, ένα σωρό κόσμος σήκωνε κεφάλι απ’ το κατεστημένο της Αθήνας, πίστεψε στον εαυτό του. Στο εξωτερικό ήξεραν: Ελλάδα ίσον Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη, πιστεύω, μπήκε στο χάρτη όταν μας ανέφεραν Σαλονίκ-Λιμόζ, για παράδειγμα».
–Η επικείμενη διαγραφή σου, λοιπόν, είναι η εξόφληση ενός τελευταίου χρέους για τη μεταγραφή σου στην Αθήνα και τον Ολυμπιακό…
«Ε, είναι καθαρό! Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που νομίζουν ότι το «ΠΑΟΚτζηλίκι» ή το «Αρειανηλίκι» είναι ιδεολογία, ακόμη και πολιτική ιδεολογία. Εφόσον «κατεβάζουν» το δημοτικό συμβούλιο εκεί, είναι δικό τους θέμα».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Η κολασμένη βραδιά που εζησε ο Παναγιώτης Φασούλας
-Για σένα τι σημαίνει πολιτική;
«Στην ηλικία των 17 ασχολούμασταν με την πολιτική γιατί πιστεύαμε ότι βοηθάμε κάποιο κόσμο, με αγνά ιδανικά. Όσο περνούν τα χρόνια, δεν μπορώ να φανταστώ ποιοι είναι αυτοί που αφιερώνουν τη ζωή τους, ως τα 70-80 τους χρόνια για το καλό της πατρίδας, χωρίς προσωπικό όφελος.
Κι αυτό με απωθεί, διότι δεν μπόρεσα να παίξω θέατρο και νομίζω πως όσοι ασχολούνται με την πολιτική, μοιραία παίζουν κάποιου είδους θέατρο. Πάλι, δεν το κατακρίνω. Αυτό θέλει να βλέπει ο κόσμος, αυτό του δίνουν. Στο μπάσκετ ένας προπονητής δεν μπορεί να κρατά ευχαριστημένους 10 παίκτες. Ένας πολιτικός που έχει να κάνει με 15.000 ψηφοφόρους, σίγουρα κάνει πράγματα που δεν τα πολυπιστεύει».
–Δεν σκέφτεσαι δηλαδή σταματώντας το μπάσκετ να ασχοληθείς…
«Όχι σε τέτοια βάση. Υποψήφιος βουλευτής και τα λοιπά, ούτε περνά από το μυαλό μου ούτε θέλω να περάσει».
–Προέρχεσαι από μια μικροαστική οικογένεια. Τώρα έχεις κότερο και όχι μόνο. Κοιτώντας μέσα σου, πόσο έχεις αλλάξει;
«Καθόλου δεν έχω αλλάξει. Απέκτησα κάποια χρήματα, εντάξει. Ο καθένας επενδύει και διαλέγει πως το διασκεδάζει. Αντί ν’ αγοράσω ένα εξοχικό στη Σαρωνίδα προτίμησα με τα ίδια λεφτά να πάρω ένα σκάφος. Για μένα δεν είναι στοιχείο πλούτου. Μόνο στη μαρίνα της Γλυφάδας ελλιμενίζονται χίλια σκάφη. Αν είναι τόσοι πολλοί οι εκατομμυριούχοι της Γλυφάδας… Εξάλλου, άλλο κότερο κι άλλο σκάφος αναψυχής».
–Κι ο κομμουνισμός;
«Μου φαίνεται λίγο γραφικό αυτό, αλλά εν πάση περιπτώσει νομίζω ότι μόνο θετικό ρόλο έπαιξε στη ζωή μου το γεγονός ότι βρέθηκα οργανωμένος σε μια πολιτική νεολαία. Ήταν η ΚΝΕ, θα μπορούσε να ήταν κάποια άλλη. Το ίδιο καλό θα ήταν φαντάζομαι. Μαθαίνεις πώς να πειθαρχείς σε ορισμένα πράγματα, να βρίσκεις πώς πρέπει να λειτουργείς για να βγαίνεις κερδισμένος από κάποιες υποθέσεις, γενικά παίρνεις ηθικές αξίες που δεν μπορείς να πάρεις έξω από μια κομματική νεολαία.
Σ’ εκείνη την ηλικία είχαμε μόνο αγνές προθέσεις και ιδανικά, έτσι ήμασταν καλοί δέκτες των ηθικοπλαστικών διδαγμάτων που έβγαιναν από την κομμουνιστική θεωρία. Δε λέω ότι ήταν η πλέον σωστή, αλλά θεωρητικά το κομμουνιστικό σύστημα είναι το καλύτερο. Πήραμε μόνο τις καλές αξίες κι ακόμη και σήμερα με επηρεάζουν στοιχεία απ’ την τότε ζωή μου».
–Δεν είσαι ακόμη κομμουνιστής. Θα ήταν οξύμωρο…
«Φυσικά και είμαι».
-Δήλωσες ότι ο Ολυμπιακός θα είναι ο τελευταίος σταθμός της καριέρας σου. Εκπλήρωση όλων των φιλοδοξιών ή έδωσες όσα ήταν να δώσεις στο μπάσκετ;
«Ερχόμενος βρήκα μια ομάδα -διοίκηση, παίκτες, κόσμο- με πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Δεν ξέρω γιατί μ’ αρέσει αυτή η ομάδα, ο Ολυμπιακός. Είμαι πλέον 30 χρονών. Αν μετακινηθώ και σ’ άλλο σύλλογο θα είναι κίνηση προς τα κάτω, όχι προς τα πάνω, και δεν το θέλω. Θα ήταν ευχής έργον να τελείωνα στον ΠΑΟΚ. Δεν μπόρεσε να γίνει έτσι, πήγα κάπου που υπάρχουν οι ίδιες φιλοδοξίες. Πού αλλού μπορώ να ξαναπάω και πότε;»
–Ο Ολυμπιακός χτίζει την αυτοκρατορία του. Ποιος ο δικός σου ρόλος σ’ αυτήν την προσπάθεια;
«Τα τρία τελευταία χρόνια, η ομάδα είχε μια πολύ εντυπωσιακή πορεία. Ξεκίνησε από 8η, πήγε 2η και πήρε το πρωτάθλημα. Οι στόχοι πλέον είναι το Final 4 και ο ευρωπαϊκός τίτλος. Ο δικός μου ρόλος είναι με την εμπειρία που έχω και χωρίς άγχος, να βοηθήσω τους νεότερους. Να βοηθηθώ κι εγώ από εκείνους και να φτάσουμε εκεί που θέλουμε όλοι».
–Σαφής, λοιπόν, ο στόχος. Ίδιος μ’ εκείνον του ΠΑΟΚ πέρυσι. Τι λάθος έκανε ο «δικέφαλος» που πρέπει να αποφύγει ο Ολυμπιακός;
«Ο ΠΑΟΚ δεν έκανε κάποιο λάθος. Ίσως κάναμε το λάθος ότι το συζητούσαμε πάρα πολύ κι ίσως το κάνω κι εγώ αυτή τη στιγμή. Απ’ την αρχή της περιόδου ήταν το μεγαλύτερο άγχος μας να πάμε στο Final 4 και φτάνοντας εκεί νομίσαμε ότι ο στόχος είχε επιτευχθεί. Χαλαρώσαμε, χάσαμε το πρώτο παιχνίδι εντός και… καταστραφήκαμε. Ήταν η αιτία που χάσαμε και το ελληνικό πρωτάθλημα».
–Εφέτος όλοι βλέπουν έναν… άλλο Φασούλα. Η αλλαγή περιβάλλοντος ή ο προπονητής;
«Πέρυσι ήταν μια πολύ άσχημη χρονιά για μένα. Και δεν το επέλεξα εγώ. Έχει μείνει, λοιπόν, η κακή εντύπωση στον κόσμο που βλέποντας 1-2 καλά παιχνίδια μου πιστεύει πως υπάρχει τεράστια διαφορά. Γεγονός είναι όμως πως με ευχαρίστησε η εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο Ιωαννίδης, τον οποίο θεωρώ ανεπιφύλακτα τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη. Με τη σειρά μου, προσπαθώ συνεχώς να δικαιώνω αυτόν τον άνθρωπο και νομίζω πως βγαίνει κάτι καλό».
-Δικαίωση. Η Εθνική ομάδα κάποτε ένωνε και δικαίωνε όλους τους Έλληνες. Τώρα έχει πρόβλημα να συγκεντρώσει ακόμη και τους παίκτες της. Τι άλλαξε από τότε μέχρι τώρα;
«Πάντα είχε πρόβλημα να συγκεντρώσει τους παίκτες της. Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν είναι ότι η Εθνική ομάδα δεν είναι καμία πολεμική μηχανή ή κάποιο εργαλείο, να το χρησιμοποιεί ο καθένας για να εμψυχώνει τους Έλληνες. Αλλά ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του μπάσκετ που παίζεται στη χώρα μας τώρα κι όχι εκείνου που παιζόταν πριν 10 χρόνια.
Κι είναι απαράδεκτο να αγωνίζονται σ’ αυτή την ομάδα οι ίδιοι παίκτες εδώ και μια δεκαετία. Πρέπει να ανανεώνεται, όπως συμβαίνει σ’ όλες τις χώρες του κόσμου. Αξιόλογοι παίκτες δεν πάνε στην Εθνική πάνω απ’ τα 30 τους χρόνια γιατί καταντά γραφικό και γελοίο».
–Εσύ, γιατί… πας κι έρχεσαι;
«Μόνο από φιλικά έχω λείψει. Αρνούμαι να κάνω ταξιδάκια αναψυχής στη μέση του πρωταθλήματος για προετοιμασία, υποτίθεται, για το Παγκόσμιο που θα γίνει τον Αύγουστο. Για τους καινούριους έχει κάποιο νόημα, αλλά για τους μεγαλύτερους; Άκαιρο και άσκοπο.
Όλοι μας ζητάνε να δώσουμε και την ψυχή μας για την πατρίδα και την Εθνική ομάδα, αλλά η πατρίδα κι η Εθνική ομάδα μας γράφουν στα παλιά τους παπούτσια αν τραυματιστούμε. Ακόμη, καμία προσωπική ασφάλεια δεν καλύπτει σε παιχνίδια με αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, παρά μόνο με άλλες εθνικές ομάδες».
–Εθνική ομάδα και Παναγιώτης Φασούλας, λοιπόν, μια σχέση δίχως αύριο;
«Πιστεύω πως χρειάζεται ανανέωση. Οι ομάδες Παίδων, Εφήβων, Ελπίδων είχαν καταπληκτικές επιτυχίες στην Ευρώπη και στα παγκόσμια. Αυτοί οι παίκτες πρέπει να αγωνιστούν στην Εθνική Ανδρών. Δεν μπορούμε εμείς συνέχεια να τραβάμε το κουπί της Εθνικής. Το να μην πας, όμως, ισοδυναμεί στην Ελλάδα με προδοσία κι έτσι κανείς από μας δεν μπορεί να σταματήσει. Δυστυχώς…».
-Αν μπορούσες δηλαδή…
«Φυσικά θα σταματούσα. Τα χρόνια περνούν γρήγορα κι εδώ και 15 χρόνια δεν έχω κάνει καλοκαίρι διακοπές πάνω από 12 μέρες. Η Εθνική ομάδα σου παίρνει 2-3 μήνες τον χρόνο απ’ τη ζωή σου, με επιπλέον κούραση και χωρίς οικονομική απολαβή. Σε κανέναν από όλους αυτούς που μας βρίζουν όταν δεν κατεβαίνουμε σε παιχνίδι, δε θα άρεσε να υπηρετεί δύο μήνες τον χρόνο στον στρατό, όπως κάνουν στο Ισραήλ».
–Θα μπορούσες να γίνεις ένας «δεινόσαυρος» του μπάσκετ;
«Δε θέλω να γίνω «δεινόσαυρος». Ήδη πολλές εφημερίδες μας αποκαλούν έτσι. Δε μου αρέσει να βλέπω μεγάλους σε ηλικία στα γήπεδα. Όσο καλός κι αν είναι κανείς. Πιστεύω ότι ο πρωταθλητισμός πρέπει να παίρνει κάποια χρόνια απ’ τη ζωή σου κι όχι όλη τη ζωή σου. Ήδη φτάνω στα 30. Έχω βέβαια κερδίσει πολλά απ’ το μπάσκετ, αλλά έχω χάσει και πολλά που θέλω να τα αναπληρώσω».
-Το τέλος;
«Σε 1-2 χρόνια από τώρα. Το πολύ».
–Ποιος είναι ο Φασούλας των 20, των 30, των 40;
«Θα τα ζήσω όλα στα 35 μου!»
–Μα τότε τι θα κάνεις στα 40…
«Δεν το έχω σκεφτεί. Σίγουρα κάτι που θα με ευχαριστεί και που θα ταιριάζει στην ηλικία μου. Ούτε να παλιμπαιδίζω ούτε να αισθάνομαι πολύ γέρος».
–Είναι αλήθεια ότι αρραβωνιάζεσαι;
«Όχι, δεν ισχύει. Άλλωστε είμαι κατά του γάμου γιατί δεν μπορώ να επωμιστώ αυτού του είδους την ευθύνη που απαιτεί μια οικογένεια».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Το αγγελτήριο γάμου του Παναγιώτη Φασούλα
–Και η ερώτηση «σε κερδίζει μία, πόσες σε χάνουν» ήταν έτοιμη, αλλά…
«Α, δε χάνουν τίποτα σοβαρό».
–Πώς είναι η ιδανική γυναίκα;
«Όμορφος χαρακτήρας, με εμφάνιση που με κερδίζει. Πρώτα τραβά εξωτερικά ένας άνθρωπος για να τον πλησιάσεις. Για μένα, όμως, το βασικό είναι αυτός ο άνθρωπος να ξέρει πότε να ανοίξει το στόμα του και πότε να το κλείσει. Πιστεύω έτσι το βλέπουν και οι γυναίκες».
–Η ζωή είναι μαγκιά; Τι είναι;
«Η ζωή είναι μαγκιά γι’ αυτούς που ξέρουν να τη ζήσουν. Για εκείνους που αποβλακώνονται κάνοντας ένα συγκεκριμένο πράγμα για όλη τους τη ζωή, είναι κάτι μονότονο που είτε υπάρχει είτε όχι, είναι ένα και το αυτό».
–Κι αυτό που βρίσκεται στον αντίποδα;
«Μπορεί να είναι και πολύ ενδιαφέρον. Κανείς δεν ξέρει».
–Τι Θεό λατρεύεις τελικά; Και πάρε την ερώτηση όπως θέλεις…
«Την εκλαμβάνω τελείως… θρησκευτικά. Είναι, λοιπόν, ένας Θεός καλός, χωρίς τάσεις εκδίκησης, δεν τιμωρεί κανέναν, δέχεται τους ανθρώπους όπως είναι, αρκεί αυτοί να έχουν κάποιες ανθρώπινες αξίες. Τους υπόλοιπους θεούς με τις τιμωρίες, τις φωτιές και τα κολαστήρια, ούτε τους δέχομαι ούτε τους θέλω».
–Πώς απολαμβάνεις τη ζωή; Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια;
«Να πω την αλήθεια, είμαι σε φάση που τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, έχω αρχίσει να τα βαριέμαι. Απόλαυση είναι να κάνεις πράγματα που σε συναρπάζουν. Θα προτιμούσα αντί να χαλάσω 500.000 στα μπουζούκια, να πάω στην Κένυα για σαφάρι. Γενικά μ’ αρέσει ό,τι έχει το στοιχείο της περιπέτειας, του ρίσκου. Με συναρπάζει να βγαίνω με το σκάφος όταν ο καιρός είναι άσχημος. Το γλέντι για το γλέντι έχει πάψει να με ευχαριστεί».
–Αν είχες τη δυνατότητα ν’ αλλάξεις κάτι απ’ τον εαυτό σου, τι θα ήταν αυτό;
«Το γεγονός ότι είμαι ευκολόπιστος. Γενικά πιστεύω τους ανθρώπους και με πιάνουν μαλ… πολλές φορές!»
–Τι δε θα άλλαζες;
«Πάλι το ίδιο».
-Το γεγονός ότι πάντα μιλούσες χωρίς περιστροφές πόσο το πλήρωσες; Τελικά μήπως είναι καλύτερα να κρατά κανείς κάποιες αλήθειες για τον εαυτό του;
«Όταν μιλάς έτσι, κάνεις πολύ κόσμο να σε αντιπαθεί, αλλά και πολύ κόσμο να σ’ αγαπά. Φανατικά δε σε γουστάρουν και φανατικά σε γουστάρουν. Και μ’ αρέσει αυτό γιατί είμαι άνθρωπος των άκρων».
***
Είπε πολλά και για όλα. Κι αν κανείς αναρωτηθεί ποιος είναι τελικά ο Παναγιώτης Φασούλας, ας μην είναι σίγουρος ότι μόνο ο ίδιος ο Φασούλας γνωρίζει την απάντηση. «Θα σε γελάσω…», αποφαίνεται με ένα πλατύ χαμόγελο πριν πει αντίο.
*Η κεντρική φωτογραφία προέρχεται από τη σελίδα Ρετρό Ελληνικό Μπάσκετ
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα