Το ασημένιο μετάλλιο της Τασούλας Κελεσίδου στο Σίδνεϊ

Στις 27 Σεπτεμβρίου 2000 ήρθε μία σπάνια αθλητική επιτυχία για την Ελλάδα: ένα ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο στο άθλημα της δισκοβολίας για πρώτη φορά!

Το Sport-Retro.gr θυμάται την ξεχωριστή εκείνη στιγμή της 27χρονης τότε Τασούλας Κελεσίδου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ.

***

Γεννημένη στις 28 Νοεμβρίου 1972 στο Αμβούργο από γονείς μετανάστες, η Τασούλα Κελεσίδου έδειξε από μικρή ηλικία ότι είχε κλίση στον αθλητισμό.

Αν και 1,92 στο ύψος απέρριψε το μπάσκετ και το βόλεϊ για χάρη του στίβου και συγκεκριμένα του αθλήματος της δισκοβολίας με τα χρώματα του Γ.Σ. Ηρακλή.

Η πρώτη συμμετοχή σε σπουδαία διοργάνωση καταγράφηκε το 1995 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Στοκχόλμης, όπου η Ελληνίδα αθλήτρια κατετάγη 11η.

Έναν χρόνο αργότερα έδωσε το «παρών» για πρώτη φορά στην καριέρα της σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά με επίδοση 59,60 έμεινε εκτός τελικού.

Η πορεία της ήταν κάθε χρόνο και καλύτερη, αρχής γενομένης από το 1997, όταν και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του Μπάρι.

Την ίδια χρονιά, πάντως, κατετάγη 7η στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αθήνας, μιας και η διαφορά επιπέδου σε σχέση με τους Μεσογειακούς Αγώνες ήταν εμφανής.

Η 24χρονη αθλήτρια έριξε βολή 59.22μ. στη δεύτερη προσπάθεια του β’ γκρουπ της προκριματικής φάσης, έμεινε στην 7η θέση (σ.σ. 15η αν συμπεριληφθούν και τα δύο γκρουπ) και τέθηκε πρόωρα νοκ-άουτ.

Το 59.22μ. απείχε πολύ από το 66.18μ., τη μέχρι τότε δηλαδή κορυφαία επίδοσή της για το 1997, που παρεμπιπτόντως ήταν η 5η καλύτερη του κόσμου εκείνη τη χρονιά.

Εκείνη την ημέρα ήταν που έφυγε απογοητευμένη από το ΟΑΚΑ και μαζί με τον προπονητή της Κώστα Σπανίδη περπάτησαν μέχρι το ξενοδοχείο, όπου είχαν καταλύσει στους Αμπελόκηπους.

Αυτή η ατυχία, όμως, έμελλε να της… ετοιμάσει το έδαφος για τις μελλοντικές της διακρίσεις, με αποκορύφωμα φυσικά τα ασημένια μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ και της Αθήνας.

Ο Σπανίδης δικαιώθηκε αρχικά δύο χρόνια μετά τον ποδαρόδρομο της Αθήνας, καθώς η Τασούλα Κελεσίδου κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σεβίλλης.

Ανήμερα εκείνου του τελικού, μάλιστα, ο Έλληνας προπονητής είχε βρει ένα στιλό που έκτοτε θεωρήθηκε γούρι, διότι αυτό το φαινόμενο παρουσιάστηκε σε κάθε διοργάνωση που η δισκοβόλος ανέβηκε σε βάθρο!

Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, πλέον, η Κελεσίδου ήταν ένα από τα φαβορί για το χρυσό, καθώς η ατομική της επίδοση που επιτεύχθηκε στο διεθνές μίτινγκ του Χάλε έγραψε 66,86μ. και ήταν η τρίτη καλύτερη στον κόσμο εκείνο το έτος.

Παράλληλα, έναν χρόνο πριν στα «Βαρδινογιάννεια», η γεννηθείσα στο Αμβούργο δισκοβόλος είχε πετύχει την κορυφαία ατομική της επίδοση με 67,70μ.

Όπως είπε βέβαια αργότερα, ποτέ δεν ένιωσε φαβορί, γιατί σε τέτοιους αγώνες όλα είναι ανοιχτά και αυτό που χρειάζεται να έχεις είναι «κρύο» αίμα, ενώ στο Σίδνεϊ υπήρχαν 5-6 αθλήτριες στο ίδιο επίπεδο που εναλλάσσονταν στην κατάταξη.

Η πρόκριση στον τελικό ήρθε με μία βολή στα 63,64μ. που την κατέτασσε 3η στη γενική κατάταξη, ωστόσο το βράδυ πριν από τον τελικό της 27ης Σεπτεμβρίου δεν κοιμήθηκε καθόλου.

Το άγχος, η επιθυμία για το χρυσό και, φυσικά, τα θλιβερά νέα από την Ελλάδα που βίωνε την τραγωδία του ναυαγίου του «Εξπρές Σάμινα» με τους 81 νεκρούς, της είχαν προκαλέσει αϋπνία.

Την επόμενη μέρα η Τασούλα Κελεσίδου έστειλε τον δίσκο στα 65,71μ. στην πρώτη της βολή, μία επίδοση που τελικά ήταν αρκετή για να την κατατάξει στη 2η θέση, ανάμεσα στις δύο Λευκορωσίδες: τη«χρυσή» Ελίνα Zβέρεβα και τη «χάλκινη» Ιρίνα Γιατσένκο, με βολές 68,40μ. και 65,20μ. αντίστοιχα.

Η 27χρονη αθλήτρια είχε μόλις κατακτήσει το πρώτο της ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο και δήλωνε ευτυχής, όπως εξάλλου και όλοι οι Έλληνες.

Αυτό ήταν και το πρώτο μετάλλιο για τη χώρα στη δισκοβολία, μετά το χάλκινο του Νικόλαου Γεωργαντά το 1904 στο Σεντ Λιούις, καθώς και το πρώτο γενικότερα στις γυναίκες του αγωνίσματος.

Τέσσερα χρόνια αργότερα στην Αθήνα ήταν ξανά «ασημένια» Ολυμπιονίκης, καθώς με βολή στα 66,68μ. κατετάγη 2η πίσω από τη Ναταλία Σάντοβα (Ρωσία), αν και ήταν πρώτη μέχρι την πέμπτη προσπάθεια.

Η Τασούλα Κελεσίδου έγινε η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που κατέκτησε δύο συνεχόμενα ολυμπιακά μετάλλια και εν συνεχεία αποσύρθηκε από τη δράση.

Δύο ολυμπιακά, τρία παγκόσμια και ένα ευρωπαϊκό ήταν τα μετάλλια που συγκέντρωσε στην καριέρα της, τα οποία όπως έχει δηλώσει τα κρατάει σε θυρίδα, γιατί ο φόβος κλοπής και απώλειας τόσο σημαντικών κειμηλίων είναι μεγάλος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη δεν έχει εξιστορήσει την καριέρα της στους δύο γιους της, ηλικίας 6 και 12 ετών αντίστοιχα: «Στα παιδιά μου δεν έχω πει τίποτα για το τι ήμουν, τι έκανα, ούτε τα μετάλλια δεν τους έχω δείξει ακόμη! Σιγά-σιγά, μεγαλώνοντας και βλέποντας τον κόσμο να μου μιλά, καταλαβαίνουν τι έχει συμβεί.

Αναρωτιούνται γιατί με σταματούν και μου μιλούν άνθρωποι που δε γνωρίζω και θέλουν να βγουν φωτογραφία μαζί μου. Ο μεγάλος μου γιος καταλαβαίνει περισσότερα, είναι Α’ Γυμνασίου, ο μικρός είναι στην Α’ Δημοτικού», λέει η ίδια.

Παράλληλα, έχει πει ότι το μοναδικό που της έλειψε στο Σίδνεϊ ήταν η παρουσία των γονιών της, ενώ έχει επισημάνει ότι της έχει μείνει περισσότερο χαραγμένο το μετάλλιο της Αθήνας, επειδή κατακτήθηκε… εντός έδρας.