Στη μεγάλη της πάλης ελληνική σχολή, τα αδέρφια Ποικιλίδη είναι… βαθμοφόροι. Ο Γιώργος και ο Παναγιώτης γνώρισαν σπουδαίες διακρίσεις με την Εθνική ομάδα σε όλα τα επίπεδα.
Σαν σήμερα (27 Φεβρουαρίου) το 1965 είχε έρθει στον κόσμο ο μικρότερος εκ των δύο και το Sport-Retro.gr καταγράφει τη, σύντομη αλλά με αρκετές όμορφες στιγμές, ζωή του.
Παιδί-θαύμα
Ο μικρός Παναγιώτης από την Καλαμαριά ήταν ένα πολύ ψηλό παιδί, γεγονός που ερχόταν σε αντίθεση με τον μύθο που ήθελε τους επιτυχημένους παλαιστές να είναι κοντοί.
Ωστόσο, το πολύ γυμνασμένο του σώμα και η αγάπη του για τα σπορ (έπαιζε ποδόσφαιρο, μπάσκετ κ.τ.λ.) του έδωσαν την απαιτούμενη ώθηση για να ενταχθεί από νωρίς στον αθλητικό βίο.
Γύρω στην ηλικία των 15 ετών, ο Παναγιώτης αποφάσισε να ασχοληθεί τόσο με την ελευθέρα όσο και με την ελληνορωμαϊκή πάλη, δεδομένου ότι ο κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος Γιώργος είχε ήδη μπολιαστεί από τον κόσμο των ταπί και θα του παρείχε κάθε είδους βοήθεια.
Όταν το 1983 στο Σικάγο κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και στις δύο κατηγορίες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Εφήβων, ο 18χρονος αθλητής του ΒΑΟ συγκέντρωσε δικαίως όλα τα βλέμματα προς το πρόσωπό του.
Σε συνδυασμό με την 4η θέση στην ελευθέρα και την ελληνορωμαϊκή των Μεσογειακών Αγώνων της ίδιας χρονιάς, ο νεαρός Παναγιώτης κερδίζει επάξια μία θέση στην Εθνική ομάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες.
Λιποθυμίες και αναγνώριση
Εντυπωσιακό ήταν το ξεκίνημα του Παναγιώτη Ποικιλίδη στην πρώτη του ολυμπιακή συμμετοχή, αφού «λύγισε» τον Άντο Μασάγια από την Ιαπωνία με 11-7 στα σημεία.
Η επόμενη μάχη του 19χρονου, εκείνη με τον Τζεφ Μπλάτνικ, ο οποίος επίσης δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας, ήταν ακατάλληλη για καρδιακούς και προκάλεσε λιποθυμίες στις τάξεις των θεατών.
Ο αθλητής του ΒΑΟ προηγήθηκε νωρίς-νωρίς με 4-1 στα σημεία, με συνέπεια ο εκφωνητής να αρχίσει τις ιαχές για να ξεσηκώσει το κοινό κι εκείνο με τη σειρά του να δώσει ώθηση στον συμπατριώτη του.
Ο Μπλάτνικ πλησίασε στο 4-3, ο κόσμος σηκώθηκε στο πόδι για να τον σπρώξει προς την ισοφάριση, όμως ο ύψους 1,88μ. Ποικιλίδης αποδείχθηκε «βράχος» και κράτησε το προβάδισμα μέχρι τέλους.
Ορισμένοι φίλαθλοι, μάλιστα, λιποθύμησαν από την ένταση και την τεράστια αγωνία, ενώ η πλειοψηφία χειροκρότησε ιπποτικά τον ταλαντούχο Έλληνα γίγαντα, ο οποίος αμέσως μετά χάθηκε στην αγκαλιά του αδερφού του και των προπονητών Πέτρου Γαλακτόπουλου-Δημήτρη Σάββα.
«Ο Πάνος είναι από τους γίγαντες της πάλης και ήδη άνοιξε τον δρόμο προς το μετάλλιο», είχε δηλώσει τότε ο «ασημένιος» Ολυμπιονίκης του 1972 στο Μόναχο.
«Χάθηκε χρυσό»
Αυτές οι δύο λέξεις ήταν οι πιο έντονες στο πρωτοσέλιδο της «Αθλητικής Ηχούς» την 3η Αυγούστου του 1984.
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης είχε τη δυνατότητα να χάσει μέχρι και με 7-0 από τον Ρέφικ Μεμίσεβιτς, στην τελευταία μάχη πριν από τον τελικό των βαρέων βαρών.
Η απειρία, όμως, και ενδεχομένως το άγχος να επηρέασαν την απόδοση του 19χρονου Μακεδόνα, ο οποίος στο 4:37 έχανε ήδη με 8-0 από τον Γιουγκοσλάβο.
Ο αγώνας ολοκληρώθηκε με δύο παρατηρήσεις εις βάρος του Ποικιλίδη στο 5:27, ο οποίος πάντως κατάφερε να νικήσει με 7-3 στα σημεία τον Χασάν Ελ Χαντάντ από την Αίγυπτο.
Μάλιστα, το γεγονός ότι ο Τόμας Γιόχανσον, εκ των φιναλίστ της κατηγορίας, βρέθηκε θετικός σε απαγορευμένη ουσία έδωσε την ευκαιρία στον 19χρονο να κερδίσει μία θέση και, κατά συνέπεια, από 5ος κατετάγη 4ος.
Το μεγάλο παράπονο του Έλληνα πρωταθλητή ήταν ότι το χρυσό μετάλλιο των βαρέων βαρών της ελληνορωμαϊκής κατέληξε στον Μπλάτνικ, που ο ίδιος είχε νικήσει την πρώτη ημέρα των αγώνων.
Στο παρακάτω video, ο Παναγιώτης Ποικιλίδης μάχεται με τον Αϊχάν Τασκίν (Τουρκία) στον 1ο γύρο της ελευθέρας, όπου κατέλαβε την 8η θέση.
Εκείνος τις νίκες, εκείνοι τα μετάλλια…
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης συνέχισε να λαμβάνει μέρος σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κατακτήσει κάποιο μετάλλιο.
Η ΕΟΕ έκανε το λάθος να μην του επιτρέψει να ταξιδέψει στη Σεούλ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, καθώς δεν είχε πιάσει καλή απόδοση σε μία από τις προηγούμενες διοργανώσεις.
Προφανώς, η Επιτροπή θεώρησε αμελητέες τις νίκες του επί του Αντρέι Βρόνσκι και του Ντένις Κοσλόβσκι σε ένα πρόσφατο τουρνουά.
Σημαντική λεπτομέρεια: ο Πολωνός κατέκτησε το χρυσό και ο Αμερικανός το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των βαρέων βαρών της ελληνορωμαϊκής στη Σεούλ.
Καλή αρχή, αλλά…
Η επόμενη πρόκληση του, 27χρονου πια, Παναγιώτη Ποικιλίδη ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, εν προκειμένω στην κατηγορία των υπερβαρέων βαρών.
Ο γίγαντας από την Καλαμαριά έκαμψε, αρχικά, την αντίσταση του Γέρζι Χορομάνσκι (Πολωνία) και κατόπιν εκείνη του Κενίτσι Σουζούκι (Ιαπωνία), προτού ηττηθεί κατά σειρά από τους Τόμας Γιόχανσον (Σουηδία) και Λάσλο Κλάουζ (Ουγγαρία).
Η 8η θέση, μετά και την ήττα από τον Γιούχα Αχόκας (Φινλανδία) κρίνεται φυσιολογική από τη στιγμή που ταξίδεψε σχεδόν απροπόνητος στη Βαρκελώνη, καθώς δεν περίμενε ότι θα κληθεί στους Αγώνες.
Πάντως, η 4η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αθήνας το 1994 του επέτρεπε να ελπίζει σε ένα καλύτερο πλασάρισμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.
Έπεσε πάνω στον Καρέλιν…
Φουριόζος όπως σε κάθε Ολυμπιακή του συμμετοχή μπήκε στην Ατλάντα το 1996 ο Παναγιώτης Ποικιλίδης.
Αρχικά, κατατρόπωσε με 10-0 τον Γκιγέρμο Ντίας από το Μεξικό, εν συνεχεία επιβλήθηκε με 3-0 του Χέλγκερ Χάλικ από την Εσθονία και πέρασε με «μπάι» στον 4ο γύρο.
Δυστυχώς για εκείνον, στο ταμπλό των νικητών τον περίμενε ο κορυφαίος παλαιστής της Ιστορίας, ο αήττητος επί 13 χρόνια Αλεκσάντρ Καρέλιν, ο οποίος τον νίκησε με πτώση σε 2:59.
«Ήταν μεγάλη τιμή για μένα να αντιμετωπίσω τον Καρέλιν και προσπάθησα να αντέξω όσο περισσότερο ήταν δυνατό», δήλωσε μετά τον αγώνα ο Ποικιλίδης.
Εν συνεχεία, ο 31χρονος γίγαντας τα έδωσε όλα με τον Πέτρο Κότοκ από την Ουκρανία, όμως η ήττα με 3-1 δεν αποφεύχθηκε.
Ο αγωνιστικός επίλογος του Ποικιλίδη, πάντως, ήταν θετικός αφού νίκησε με 3-0 τον Ρενέ Σχίκελ (Γερμανία) και κατέλαβε την 5η θέση.
Τα χρόνια μετά την πάλη και το τέλος
Αντιδήμαρχος της Καλαμαριάς το 1999 και το 2005, καθώς και εκπρόσωπος του δήμου στο Δ.Σ. του τοπικού Απόλλωνα υπήρξε ο Παναγιώτης Ποικιλίδης.
Παράλληλα, το 2000 επανίδρυσε το τμήμα πάλης του ΠΑΟΚ, το οποίο είχε καταργηθεί από την περίοδο της Κατοχής, ενώ από το 2007 βρισκόταν στο Δ.Σ. της ΠΑΕ.
Πάντα κοντά στον αθλητισμό, λάτρης του μπάσκετ και του ψαρέματος, ο γίγαντας από την Καλαμαριά απέκτησε τρία παιδιά: την Αναστασία, την Πηνελόπη και τον Αλέξανδρο.
Δυστυχώς, ο πρώην Ολυμπιονίκης δεν πρόλαβε να χαρεί περισσότερο την οικογένειά του…
Στις 21 Μαΐου 2014, ο Ποικιλίδης μεταφέρθηκε με καρδιολογικό πρόβλημα από το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης στη Γενική Κλινική.
Λίγο αργότερα, υποβλήθηκε σε πολύωρη επέμβαση ανοικτής καρδιάς, κατά την οποία έγινε αντικατάσταση της ανιούσης αορτής, του αορτικού τόξου και της ανώνυμης αρτηρίας, προτού μεταφερθεί στη ΜΕΘ.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Γενικής Κλινικής: «Κατά τη διάρκεια της πρώτης μετεγχειρητικής ημέρας παρέμεινε σταθερός, αλλά κατά τα μεσάνυχτα εμφάνισε ραγδαία επιδείνωση με υψηλό πυρετό (40-42 C), αγγειοπαράλυση και υπόταση ενδεικτικά εγκεφαλικής δυσλειτουργίας, η οποία και τεκμηριώθηκε με τη διενέργεια αξονικής τομογραφίας εγκεφάλου.
Επιστρατεύθηκε κάθε δυνατή θεραπευτική παρέμβαση, ωστόσο, παρά τις συνεχείς και έντονες προσπάθειες των Ιατρών, ο ασθενής κατέληξε την Παρασκευή 23/05/2014 και ώρα 22:45».
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα