Ο θάνατος του Σπύρου Λούη και ο αγώνας του Ολυμπιακού προς τιμήν του

Μάνος Ανδρουλάκης 26 Μαρ, 2018

Αποτελεί τον… νονό του ΟΑΚΑ, το όνομά του έχει συνδεθεί με την υψηλή ταχύτητα (έγινε Λούης), είναι ο πρώτος νικητής του Μαραθωνίου στους 1ους Σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896.

Θαρρείς πως ο νερουλάς από το Αμαρούσιο (έτσι λεγόταν τότε το Μαρούσι) υπήρξε μόνο και μόνο για να ταυτιστεί με την Ιστορία της Ελλάδας.

Το κεντρικό πρόσωπο των Αγώνων του 1896, πέθανε μία ημέρα μετά την επέτειο της Επανάστασης του 1821 και λίγους μήνες πριν από την 28η Οκτωβρίου 1940, η οποία έμελλε να αποτελέσει τη δεύτερη εθνική γιορτή.

Η προσφορά του κλαδιού ελιάς στον Αδόλφο Χίτλερ τον Αύγουστο του 1936 έκανε τον γύρο του κόσμου, όμως ο ίδιος δεν έζησε όσο χρειαζόταν για να διαπιστώσει ότι το συμβολικό του δώρο έπεσε στο κενό…

Εν προκειμένω, το Sport-Retro.gr αναδημοσιεύει πληροφορίες για τον θάνατο του Σπύρου Λούη στις 26 Μαρτίου 1940 από τον Τύπο της εποχής.

«Αιφνιδίως χθες απέθανεν ο Ολυμπιονίκης του 1896 Λούης. Η κηδεία του ενδόξου και θρυλικού Έλληνος μαραθωνοδρόμου θα γίνει σήμερον (σ.σ. 27/3) εις το Αμαρούσιον δημοσία δαπάνη», ανέφερε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Αθλητισμός».

Ο μετέπειτα «νονός» του ΟΑΚΑ ταλαιπωρείτο από ένα ελαφρύ κρυολόγημα στις 25 Μαρτίου, όμως ήταν ευδιάθετος και συζητούσε ορεξάτος με τα κοντινά του πρόσωπα.

Το πρωί της Τρίτης 26 Μαρτίου 1940, ο Λούης αισθανόταν συνεχώς πονοκεφάλους και μία τρομερή υπνηλία, ωστόσο οι τρεις γιοι του δεν ανησύχησαν ιδιαίτερα.

Τελικά στις 17:00, κι ενώ είχε αρχίσει να επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα, υπέστη συγκοπή καρδιάς και λίγες στιγμές αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή.

Σύμπτωση: Την ίδια ώρα είχε μπει πρώτος στο Παναθηναϊκό Στάδιο στις 29 Μαρτίου 1896 (με το Ιουλιανό ημερολόγιο).

**Το κατευόδιο από τον Παύλο Κριναίο, ποιητή, δημοσιογράφο και διευθυντή της εφημερίδας “Αθλητισμός”**

Η κηδεία του τελέστηκε την επόμενη ημέρα δημοσία δαπάνη από την Κοινότητα Αμαρουσίου, τιμής ένεκεν για το επίτευγμα του 1896.

Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, στο «αντίο» παρέστησαν ο υπουργός-διοικητής πρωτευούσης κ. Κοτζιάς, οι τοπικοί φορείς, ο Ι. Κετσέας (γ.γ. της Ολυμπιακής Επιτροπής) και εκπρόσωποι του ΣΕΓΑΣ.

«Ο Σπύρος Λούης υπήρξεν ο Ολυμπιονίκης που εκέρδισεν την περισσοτέραν δόξαν από κάθε άλλον αθλητήν εις τον κόσμον», ανέφερε ο «Αθλητισμός».

Σύγχυση υπάρχει αναφορικά με το έτος γέννησης, αφού στη συγκεκριμένη εφημερίδα αναγραφόταν το 1871, ενώ σε άλλες πηγές είτε το 1872 είτε το 1873.

Λίγες ημέρες αργότερα ήρθε επιστολή από την οργανωτική επιτροπή της Φινλανδίας, η οποία επρόκειτο να διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1940, επειδή η πρώτη ορισθείσα Ιαπωνία βρισκόταν σε εμπόλεμη διαμάχη με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

«Υπήρξε φωτεινόν παράδειγμα διά χιλιάδας νέων, όχι μόνον εις την Ελλάδα, την ένδοξον γενέτειραν των Ολυμπιακών Αγώνων και του Μαραθωνίου, αλλά και εις όλον τον κόσμον και ιδία εν Φινλανδία, όπου αμιλλώνται διά τον κότινον, διά τον ψυχικών και φυσικών δυνάμεων επί των αθλητικών στίβων», αναφερόταν χαρακτηριστικά.

Επιπλέον, την Κυριακή 21 Απριλίου 1940, ο Ολυμπιακός διοργάνωσε τον «Γύρον του Πειραιώς», προκειμένου να τιμηθεί η μνήμη του Σπύρου Λούη.

Ήταν ένας αγώνας ανωμάλου δρόμου 10 χιλιομέτρων (ατομικός και ομαδικός) που πραγματοποιήθηκε υπό την έγκριση του ΣΕΓΑΣ, με αφετηρία τις ναυτικές εγκαταστάσεις του συλλόγου στην Ακτή Μουτσοπούλου.

Ο Παναθηναϊκός, ο Εθνικός Πειραιώς, ο Πειραϊκός και ο Αιολικός ήταν μερικές από τις ομάδες που έσπευσαν αμέσως να δηλώσουν συμμετοχή στον «Γύρον του Πειραιώς».