Ο Πάολο Ρόσι χάρισε ένα ολόκληρο Παγκόσμιο Κύπελλο στην εθνική Ιταλίας. Το έπος του 1982, όμως, είναι ίσως η μοναδική αγωνιστική στιγμή για την οποία έμεινε στην ιστορία. Εκείνα τα έξι τέρματα, εκείνο το χατ τρικ κόντρα στη Βραζιλία του jogo bonito, επισκίασαν οτιδήποτε άλλο. Αν υπήρχε κάτι τέτοιο…
Κι αυτό επειδή η καριέρα του εκτείνεται μόνο σε 14 χρόνια, ωστόσο ουσιαστικά αγωνίστηκε μόλις 10 σεζόν και σε αυτές, ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο του… Παμπλίτο από τα γήπεδα της Ισπανίας.
Ακόμα κι έτσι, ο Ιταλός επιθετικός, θα μείνει πάντα χαραγμένος στις καρδιές κάθε συμπατριώτη του, έστω κι αν αρκετοί λησμονούν τι άλλο πρόσφερε πλην του 1982…
Τα θέματα του Sport-Retro.gr για την Ιταλία
Πήγε στη Γιουβέντους με εισήγηση Μότζι
Γεννήθηκε στο Πράτο της Τοσκάνης και έπαιξε σε τοπικές ομάδες μέχρι να γίνει 16 ετών και να τον καλέσει η Γιουβέντους, αφού δύο χρόνια νωρίτερα τον είχε τσεκάρει ο Λουτσιάνο Μότζι, τότε υπεύθυνος στα τμήματα υποδομής του συλλόγου.
Οι γονείς του δεν ήθελαν να φύγει για το Τορίνο κι άλλος γιος τους, αφού νωρίτερα είχε πάει ο μεγάλος αδερφός του στις ακαδημίες των «μπιανκονέρι», αλλά έναν χρόνο μετά, τον έστειλαν πίσω. Ο πατέρας του έπιασε τον γιατρό της ομάδας στην οποία αγωνιζόταν ο Ρόσι για να τον πείσει να μην βάλει μία υπογραφή στα χαρτιά του και να αποτρέψει τη Γιουβέντους από την αγορά. Εν τέλει αυτή έγινε για 14.500.000 λιρέτες και ο Ρόσι ανηφόρισε για τη βόρεια Ιταλία.
Ο προπαρασκευαστικός χρόνος δεν ήταν ιδανικός, αφού μέσα σε δύο σεζόν υποβλήθηκε σε τρεις επεμβάσεις μηνίσκου, με συνέπεια να τίθεται συνεχώς νοκ άουτ για τεράστια χρονικά διαστήματα.
Η ώρα για το ντεμπούτο του ήρθε την Πρωτομαγιά του 1974, σε αγώνα κυπέλλου με αντίπαλο την Τσεζένα, όταν έπαιξε στο πλευρό παικτών όπως ο Φάμπιο Καπέλο και ο Ζοζέ Αλταφίνι που τελείωναν την καριέρα τους, αλλά και δίπλα στους Ντίνο Τζοφ, Κλάουντιο Τζεντίλε και Φράνκο Καούζιο με τους οποίους λίγα χρόνια αργότερα θα κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ακολούθησαν άλλες δύο συμμετοχές στη διοργάνωση το 1974-1975 και τη νέα σεζόν παραχωρήθηκε δανεικός στην Κόμο. Τα προβλήματα με τα γόνατα συνέχιζαν να του στερούν χρόνο συμμετοχής. Αγωνίστηκε σε έξι παιχνίδια και σημείωσε το πρώτο τέρμα του σε επαγγελματικό επίπεδο.
Παρ’ όλα αυτά, ο Οσβάλντο Μπανιόλι τον προτιμούσε στο δεξί άκρο της επίθεσης, δείχνοντας μεγαλύτερη πίστη σε έναν συνεπώνυμό του, τον Ρέντζο Ρόσι, ο οποίος αργότερα κατέληξε στην Ίντερ και μετά χάθηκε από το προσκήνιο.
Οδήγησε τη Βιτσέντζα στη 2η θέση
Το καλοκαίρι του 1976, η Γιουβέντους ήρθε σε συμφωνία με τη Βιτσέντζα για την συνιδιοκτησία του παίκτη.
Ο Ρόσι ανέπτυξε εξαιρετική σχέση με τον μεγαλομέτοχο Τζιουζέπε Φαρίνα και ιδίως με τον προπονητή Τζιοβάν Μπατίστα Φάμπρι και μέσα σε ένα πολύ καλό κλίμα για εκείνον, άρχισε να λειτουργεί.
Σε 36 αγώνες στη Serie B σημείωσε 21 τέρματα, χρίστηκε πρώτος σκόρερ της κατηγορίας και οδήγησε την ομάδα του στον προβιβασμό, σε ηλικία 21 ετών.
Ο πρόεδρος του συλλόγου αποφάσισε να του δώσει αύξηση από 8.000.000 λιρέτες σε 50.000.000 για να τον πείσει να παραμείνει στην ομάδα και από τη στιγμή που η Γιουβέντους προτίμησε την αγορά του Πιέτρο Πάολο Βίρντις αντί για την επιστροφή του Ρόσι, η νέα σεζόν τον βρήκε ξανά στη Βιτσέντζα.
Η αρχή ήταν δύσκολη, ωστόσο όταν ο Ρόσι πήρε μπροστά με τέσσερα γκολ στους αγώνες με Φιορεντίνα και Ρόμα, άρχισαν και να έρχονται οι νίκες. Σκόραρε και κόντρα στη Γιουβέντους στην ήττα με 2-3, σε έναν αγώνα που αποδείχθηκε καθοριστικός για το σκουντέτο, αφού η «γηραιά κυρία» τερμάτισε στην κορυφή της βαθμολογίας και η Βιτσέντζα στη 2η θέση, ισόβαθμη με την Τορίνο, έχοντας την καλύτερη επίθεση της κατηγορίας με 50 γκολ!
Τα 24 εξ αυτών ήταν του Ρόσι, που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ για 2η σερί χρονιά (ο πρώτος στην ιστορία με σερί τίτλους capocanonniere στις δύο κατηγορίες) κι έπεισε τον ομοσπονδιακό τεχνικό Έντζο Μπεαρτζότ, να τον καλέσει στην εθνική Ιταλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο 1978. Στα γήπεδα της Αργεντινής ήταν βασικός και αναντικατάστατος, σημειώνοντας τρία γκολ από τα εννέα της «σκουάντρα ατζούρα».
Ο Φαρίνα ζήτησε ποσό που προκάλεσε «σεισμό»
Ο πρόεδρος της Γιουβέντους και παλιά δόξα της ομάδας, Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι, πίστεψε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για την επιστροφή του Ρόσι. Συναντήθηκε με τον Φαρίνα στα γραφεία της ιταλικής λίγκας, έχοντας μία πρόταση 2.000.000.000 λιρετών στα χέρια του για το 50% των δικαιωμάτων που κατείχε η Βιτσέντζα, ποσό τεράστιο για την εποχή.
Ο Φαρίνα ήταν έτοιμος να πάρει όποιο ποσό του πρότεινε η Γιουβέντους, όταν δέχθηκε ένα τηλεφώνημα που του έλεγε ότι η πρόταση που θα του έκανε ο Μπονιπέρτι ήταν της τάξης των 2.500.000.000. Αυτό το ποσό αποτελούσε παγκόσμιο ρεκόρ εκείνη την εποχή, με συνέπεια ο πρόεδρος της Βιτσέντζα να προκαλέσει την τύχη του και να ζητήσει ακόμα 112.000.000 εκατομμύρια.
Το ζήτημα άλλαξε υπόβαθρο, αφού από αθλητικό, κατέστη πολιτικό. Η κοινωνία αναστατώθηκε από τα χρήματα που δίνονταν για το ποδόσφαιρο και οι αντιδράσεις ήταν τέτοιες που παραιτήθηκε ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, Φράνκο Καράρο. Η Γιουβέντους δεν τα βρήκε με την Βιτσέντζα και η μεταγραφή «χάλασε».
Ο Ρόσι παρέμεινε στην ομάδα, ωστόσο αντιμετώπισε ξανά προβλήματα με το γόνατό του τη νέα σεζόν, με συνέπεια να περιοριστεί σε 15 γκολ (από τα 29 της ομάδας του) σε 28 αγώνες και να μην καταφέρει να αποτρέψει τον υποβιβασμό της Βιτσέντζα.
Τιμωρία δύο ετών για συμμετοχή στο Totonero
Το 1979-1980 παρέμεινε στη Serie A, ως δανεικός για δύο χρόνια στην Περούτζια (500.000.000 η σεζόν), η οποία έναν χρόνο νωρίτερα πήρε τη θέση της Βιτσέντζα ως η έκπληξη της σεζόν, τερματίζοντας κι εκείνη στη 2η θέση και μάλιστα αήττητη.
Για να χρηματοδοτηθεί αυτή η μετακίνηση, η Περούτζια έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Serie A που εμφανίστηκε με χορηγό φανέλας, κάτι που επετράπη από τους κανονισμούς του ιταλικού ποδοσφαίρου μόλις έναν χρόνο νωρίτερα (η Ουντινέζε ήταν η πρώτη ιταλική ομάδα που… τόλμησε, αλλά στη Serie B).
Ο Ρόσι βρισκόταν σε καλή φόρμα και μετά από 28 αγώνες είχε σημειώσει 13 τέρματα και βρισκόταν στην 1η θέση του πίνακα των σκόρερ, όταν ξέσπασε το στοιχηματικό σκάνδαλο Totonero, που έπληξε το κάλτσιο. Ο Ρόσι ενεπλάκη σε αυτό με τα δύο τελευταία τέρματά του, σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι με την Αβελίνο, όπου οι γηπεδούχοι βολεύονταν με την ισοπαλία, ενώ οι φιλοξενούμενοι ήθελαν γκολ από τον Ιταλό επιθετικό.
«Δεν είχα ιδέα, το είπα και τότε στο δικαστήριο. Ένα ματς που βόλευε αυτούς να μην χάσουν και εμάς να συνεχίσω να είμαι πρώτος σκόρερ, αλλά όχι δεν το συζητούσαμε στα αποδυτήρια ή οτιδήποτε άλλο. Όταν πια έγινε το 2-2, ο αρχηγός της Αβελίνο μας ζήτησε να μην πιέζουμε, ωστόσο πιστεύω ότι θα το κάναμε έτσι κι αλλιώς», δήλωσε ο Ρόσι σε μία συνέντευξή του στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο το 2005.
Η Μίλαν και η Λάτσιο υποβιβάστηκαν στη Serie B, Αβελίνο, Μπολόνια, Περούτζια, Παλέρμο και Τάραντο τιμωρήθηκαν με ποινή αφαίρεσης 5 βαθμών, ενώ αρκετοί παράγοντες και ποδοσφαιριστές μεμονωμένα τιμωρήθηκαν με ποινές απαγόρευσης ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο για κάποιο χρονικό διάστημα. Ένας εξ αυτών, ο Ρόσι.
Από celebrity της χώρας, με αρκετές εμφανίσεις στα ΜΜΕ και έντονη ζωή, ο Ιταλός διεθνής βρέθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου να προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι αθώος. Η καριέρα του έμοιαζε να καταστρέφεται, παρότι ποτέ δεν αποδέχθηκε τις κατηγορίες. Ο δικηγόρος του φέρεται να προσέφερε ένα ποσό για να δωροδοκήσει μάρτυρα κατηγορίας, ενέργεια που δυσχέρανε τη θέση του πελάτη του.
Το ποινικό δικαστήριο έκρινε αθώο τον διεθνή Ιταλό επιθετικό, ωστόσο η ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία τον τιμώρησε με τρία χρόνια αποκλεισμού, που μετά από έφεση, μειώθηκαν σε δύο χρόνια.
Θα έχανε, ωστόσο, το Euro 1980 που διοργάνωνε η χώρα του και ήταν φαβορί (τερμάτισε στην 4η θέση). «Θέλησαν με τη δική μου ποινή να δώσουν έναν μήνυμα και πιθανώς το κατάφεραν, αλλά εμένα με έβαλαν μέσα σε έναν εφιάλτη που δεν μπορούσα να βγω, είτε ήμουν ξύπνιος είτε κοιμόμουν».
Το χειρότερο είναι ότι στο ενδιάμεσο δεν είχε δικαίωμα να προπονείται με καμία ομάδα στην Ευρώπη. «Από εκεί που ήμουν ο πιο ακριβός παίκτης στον κόσμο, τώρα δεν μπορούσα καν να προπονηθώ. Έκανα ένσταση για την ποινή, η οποία μειώθηκε από τα τρία στα δύο χρόνια και μου επιτράπηκε από τον Μάρτιο του 1982 να μπαίνω στο γήπεδο, ωστόσο δεν μπορούσα να παίξω μέχρι τον Μάιο».
Επέστρεψε, σκόραρε και πήγε Παγκόσμιο Κύπελλο
Παρά τον αποκλεισμό του, τα προσόντα του παρέμειναν ελκυστικά για τους μεγάλους συλλόγους. Ο Σάντρο Ματσόλα, εξέχων στέλεχος της Ίντερ μόλις εγκατέλειψε τη δράση ως ποδοσφαιριστής, προσέγγισε τη Βιτσέντζα και έδωσε τα χέρια, ωστόσο τελευταία στιγμή έκανε πίσω και δεν ολοκληρώθηκε η μεταγραφή.
Τον Μάρτιο του 1981, ο Μπονιπέρτι που συνέχισε να παρακολουθεί την εξέλιξη του Ρόσι παρά το φιάσκο του 1978, κάλεσε ξανά τον Φαρίνα για διαπραγματεύσεις. Αυτήν τη φορά του έδωσε όσα ζήτησε και ο παίκτης έγινε ξανά μέλος της Γιουβέντους το καλοκαίρι του 1981.
Η τιμωρία του έληξε τον Απρίλιο του 1982 και έχοντας στο μυαλό του τα λόγια του Μπεαρτζότ, πως θα κληθεί στην εθνική για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, φρόντισε να δικαιώσει τον ομοσπονδιακό τεχνικό για την εμπιστοσύνη του.
Στις 2 Μαΐου 1982 επέστρεψε στη δράση, σε αγώνα κόντρα στην Ουντινέζε. Αγωνίστηκε στο πλευρό του Βίρντις και σκόραρε μία φορά στη νίκη με 5-1. Ακολούθησαν ακόμα δύο συμμετοχές στη σεζόν, η κατάκτηση του 20ού πρωταθλήματος της Γιουβέντους και η κλήση στην εθνική Ιταλίας.
Ζήτησε νέο συμβόλαιο, εισέπραξε πάγκο
Οι άθλοι του στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1982 του έδωσαν τη «Χρυσή Μπάλα». Ήταν έτοιμος πλέον να εκτοξεύσει στα ουράνια την καριέρα του, παίζοντας σε μία από τις κορυφαίες ομάδες του κόσμου, έστω και στη δεύτερη θητεία του σε αυτήν. Φευ…
Το καλοκαίρι του 1982, η Γιουβέντους δεν επαναπαύτηκε στις «δάφνες» της και απέκτησε δύο πολύ σπουδαίους ποδοσφαιριστές, με απώτερο σκοπό να βελτιώσει ακόμα περισσότερο την παραγωγικότητά της.
Ο ένας ήταν ο Μισέλ Πλατινί, ο άλλος ο Ζμπίγκνιεβ Μπόνιεκ. Με τον Ρομπέρτο Μπέτεγκα επίσης παρόντα στο ρόστερ, έστω και στην τελευταία σεζόν του στη «γηραιά κυρία«, ο χρόνος στην ενδεκάδα ήταν περιορισμένος για τον Ρόσι.
Σε αυτό ίσως να «έφταιγε» κι εκείνος, αφού με την επιστροφή του από το Παγκόσμιο Κύπελλο ως ο ήρωας της χώρας, απευθύνθηκε στον Μπονιπέρτι ζητώντας του νέο συμβόλαιο, ώστε να καλύπτει και τις ανάγκες του ως οικογενειάρχης πλέον.
Ο πρόεδρος της Γιουβέντους εξοργίστηκε από τη στάση του παίκτη, θεωρώντας ότι ο Ρόσι θα έπρεπε να είναι ευγνώμων στον σύλλογο που τον εμπιστεύτηκε σε μία πολύ δύσκολη χρονική συγκυρία προ μηνών.
Οι «παλιοσειρές» (κι επίσης παγκόσμιοι πρωταθλητές) Μάρκο Ταρντέλι και Τζεντίλε έσπευσαν να υποστηρίξουν το αίτημα του Ρόσι, με συνέπεια να το «πληρώσουν» λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο Μπονιπέρτι τους πούλησε χωρίς δισταγμό με την πρώτη ευκαιρία.
Κατέκτησε τίτλους, όμως γινόταν πάντα αλλαγή
Ο Ρόσι αγωνίστηκε μόλις σε 23 παιχνίδια πρωταθλήματος, σημειώνοντας 7 τέρματα, ενώ έπαιξε και σε 11 αγώνες κυπέλλου με πέντε γκολ (πανηγύρισε το τρόπαιο) και σε 9 αγώνες στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όπου σκόραρε έξι φορές και χρίστηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά.
Στον τελικό που διεξήχθη στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, όμως, όταν η Γιουβέντους κυνηγούσε το γκολ της ισοφάρισης, αφού ο Φέλιξ Μάγκατ είχε ανοίξει το σκορ μόλις στο 9′ για το Αμβούργο, ο Τζιοβάνι Τραπατόνι επέλεξε να αντικαταστήσει τον Ρόσι μόλις στο 55′ για να βάλει στη θέση του έναν μέσο, τον Ντομένικο Μαροκίνο. Αυτή ήταν η μοναδική αλλαγή του Ιταλού προπονητή και το γκολ δεν ήρθε ποτέ…
Την επόμενη σεζόν, το 1983-1984, αγωνίστηκε περισσότερο και σε 30 αγώνες στη Serie A σκόραρε 13 φορές. Οι κούρσες του ως δεύτερος επιθετικός για να ανοίγει διαδρόμους στους Πλατινί και Μπόνιεκ που σκόραραν κατά ριπάς έπιασαν τόπο και η Γιουβέντους επανήλθε στους τίτλους, ενώ παράλληλα πανηγύρισε και την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων.
Πάντως, τον Δεκέμβριο του 1983 αγωνίστηκε για τελευταία φορά με την εθνική Ιταλίας για κάποια διοργάνωση, στη νίκη επί της Κύπρου, στα καταστροφικά προκριματικά του Euro 1984, όπου η Ιταλία πέρασε μόνο τους… Κύπριους στον όμιλο.
Το 1984-1985 άρχισε με έναν διεθνή τίτλο, όπου η Γιουβέντους νίκησε τη Λίβερπουλ, και τελείωσε με έναν διεθνή τίτλο, όπου η Γιουβέντους νίκησε τη Λίβερπουλ. Από το 2-0 του Super Cup Ευρώπης μέχρι το 1-0 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όμως, ο Ρόσι άρχισε να χάνει τη θέση του στην ενδεκάδα, με τον Τραπατόνι να προτιμάει άλλους ποδοσφαιριστές.
Η υπομονή του Ιταλού επιθετικού εξαντλήθηκε, αφού γινόταν πολλές φορές αλλαγή και στο πρωτάθλημα σημείωσε μόλις τρία τέρματα. Παρότι σκόραρε πέντε φορές στην Ευρώπη, όντας 3ος σκόρερ πίσω από τους Πλατινί και Τόρμπιερν Νίλσον (Γκέτεμποργκ) με επτά γκολ, ο «αιματοβαμμένος« τελικός του «Χέιζελ» θα ήταν το τελευταίο παιχνίδι του με την «μπιανκονέρα» φανέλα.
Οι «Vi-Ro-Ha» και τα γκολ κόντρα στην Ίντερ
Ο Φαρίνα είχε αναλάβει πρόεδρος της Μίλαν από τον 1982, μετά από τον δεύτερο υποβιβασμό του συλλόγου. Τον επανέφερε άμεσα στη Serie A και επιχείρησε να τον συνδέσει με το αγγλικό στοιχείο, κάνοντας μεταγραφές όπως αυτή του Λούθερ Μπλίσετ, του Μαρκ Χέιτλι και του Ρέι Γουίλκινς.
Το καλοκαίρι του 1985, όταν τηλεφώνησε στον Ρόσι, η απάντηση που εισέπραξε ήταν θετική. Τ
ο συμβόλαιο προέβλεπε ετήσιες απολαβές 700.000.000 λιρετών, ενώ ο Ρόσι κληρονόμησε τη φανέλα με το Νο10 του εμβληματικού Τζιάνι Ριβέρα.
Μαζί με τον Χέιτλι και τον Βίρντις σχημάτισαν τους «Vi-Ro-Ha», όπως τους βάφτισε ο κόσμος στα πρότυπα των «Gre-No-Li», όμως σε καμία περίπτωση δεν θύμισαν τους Σουηδούς του ’50, έστω κι αν τους καθοδηγούσε από τον πάγκο ένας εξ αυτών, ο Νιλς Λίντχολμ.
Ο Ρόσι σημειώνει και τα δύο γκολ στο ντέρμπι κόντρα στην Ίντερ που τελειώνει 2-2 και αισθάνεται «δόγης» του Μιλάνου για λίγες εβδομάδες. Παρ’ όλα αυτά, δεν κάνει τίποτε παραπάνω, μένει σε αυτά τα γκολ σε όλη τη σεζόν στη Serie A και τον Φεβρουάριο χάνει και το μοναδικό στήριγμά του στον σύλλογο, τον Φαρίνα.
Το τέλος πριν από τα 31 του
Ο ιδιοκτήτης της Μίλαν διαφεύγει στη Νότια Αφρική, αφού κατηγορείται για πλαστούς ισολογισμούς και φοροδιαφυγή.
Οι «ροσονέρι» είναι έτοιμοι να χρεοκοπήσουν, ωστόσο τον σύλλογο αναλαμβάνει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και σταδιακά αλλάζει τα πάντα.
Τον Μάιο του 1986, ο 29χρονος ήρωας της Ιταλίας στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, αγωνίστηκε στη φιλική νίκη επί της Κίνας με 2-0 και δεν φόρεσε ξανά τη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος.
Ο Ιούνιος του 1986 τον βρήκε περιττό και για τη Μίλαν, η οποία τον χρησιμοποίησε ως αντάλλαγμα για τη μεταγραφή ενός πρώην συμπαίκτη του στη Γιουβέντους, τον Τζιουζέπε Γκαλντερίζι.
Ο άνθρωπος που δεν τον πίστεψε την προηγούμενη δεκαετία στην Κόμο, ο προπονητής Μπανιόλι, τώρα του έδωσε την ευκαιρία στη Βερόνα. Ο Ιταλός επιθετικός σκόραρε τέσσερις φορές σε 20 αγώνες στο πρωτάθλημα, ενώ είχε και τρία γκολ σε επτά παιχνίδια κυπέλλου.
Η Βερόνα τερμάτισε στην 4η θέση, σε μία σεζόν που η Νάπολι του Ντιέγκο Μαραντόνα είχε προσελκύσει όλα τα βλέμματα. Το τέλος της, βρήκε τον Ρόσι να κρεμάει τα «παπούτσια» του, πριν συμπληρώσει 31 χρόνια ζωής.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα