Το 1998 και το 1999 έχουν γραφτεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία του ΠΑΟΚ, αφού αυτά τα χρόνια ένας ποδοσφαιριστής και έξι υποστηρικτές του έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο.
Ο Παναγιώτης Κατσούρης ήταν ο πρώτος που εγκατέλειψε πρόωρα, πολύ πρόωρα αφού ήταν μόλις 21 ετών, τα εγκόσμια.
Οι έξι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ, αφού θρήνησαν για τον χαμό του νεαρού μέσου, τον ακολούθησαν στο «ταξίδι» αυτό έναν χρόνο και λίγους μήνες αργότερα.
Ανήμερα της θλιβερής επετείου από τον θάνατο του Παναγιώτη Κατσούρη, τo Sport-Retro.gr καταγράφει στιγμές από τη σύντομη ζωή και την καριέρα του.
Στην καλύτερη Νάουσα όλων των εποχών
Σε ηλικία 17 ετών, ο Παναγιώτης Κατσούρης, πρώην άσος της Ακαδημίας Πλάτωνος των Αθηνών, εντάχθηκε στο δυναμικό μιας ομάδας που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Α’ Εθνική.
Η Νάουσα των Βασίλη Τσιάρτα, Βασίλη Λάκη, Ηλία Σαπάνη κ.ά. είχε καταπλήξει την ποδοσφαιρική Ελλάδα με τις εμφανίσεις της, προτού κερδίσει την άνοδο.
Ο ανήλικος ακόμη μέσος από το Περιστέρι εντάχθηκε στο σπουδαίο αυτό ρόστερ έναντι 5.000.000 δραχμών και την Κυριακή 31 Οκτωβρίου 1993 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στα μεγάλα σαλόνια στην εντός έδρας ήττα με 3-1 από την πρωταθλήτρια ΑΕΚ.
Ο Κατσούρης πέρασε ως αλλαγή στο 70’ στη θέση του Βασίλη Αργυρίου και είδε από το χορτάρι τον πρώην άσο της ομάδας του, Βασίλη Τσιάρτα, να διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα στο 76’.
Στις 19 Δεκεμβρίου 1993, ο νεαρός αγωνίστηκε για πρώτη φορά ως βασικός, αλλά αποχώρησε με πρόβλημα τραυματισμού στο α’ ημίχρονο, σε μία εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Λεβαδειακό, όπου η Νάουσα έχασε 3-1 (σ.σ. οι γηπεδούχοι απώλεσαν και δύο πέναλτι).
Συνολικά, τη σεζόν 1993-94 ο Κατσούρης κατέγραψε 13 συμμετοχές στην Α’ Εθνική (τις 5 ως βασικός), ενώ το μοναδικό του γκολ σημειώθηκε στο χορταστικό 3-3 με τον Ηρακλή στις 27 Φεβρουαρίου 1994.
Ο 17χρονος άσος είχε δώσει προσωρινά το προβάδισμα (2-1) στη Νάουσα με κεφαλιά, έπειτα από φάουλ του Γρηγόρη Τρούπκου στο 51ο λεπτό.
Εκείνη στη Β’ Εθνική, εκείνος στον ΠΑΟΚ
Η Νάουσα δεν κατάφερε να δώσει συνέχεια στις ένδοξες ημέρες των αρχών της δεκαετίας του 1990, με συνέπεια να υποβιβαστεί άμεσα.
Ο Κατσούρης, πάντως, συνέχισε να αποκτά πολύτιμες εμπειρίες, ασχέτως αν τη διετία 1994-96 (25 συμμετοχές την πρώτη σεζόν, 30 συμμετοχές/8 γκολ τη δεύτερη) η ομάδα της Ημαθίας αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική.
Ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, ο Πανηλειακός ήταν μερικοί από τους συλλόγους που «γλυκοκοίταζαν» τον νεαρό άσο, ο οποίος είχε ήδη αποτελέσει στέλεχος της Εθνικής Παίδων, της Εθνικής Νέων και της Εθνικής Ελπίδων.
Οι Παναγιώτης Κερμανίδης και Κούλης Αποστολίδης εκφράστηκαν με θετικά σχόλια στον Γκίντερ Μπένγκτσον κι εκείνος άναψε το «πράσινο φως» για την απόκτηση του Κατσούρη.
Ο Γιώργος Καλύβας τηλεφώνησε στον Νίκο Σομπατζή, πρόεδρο του συλλόγου της Ημαθίας και εντός 20 λεπτών επήλθε συμφωνία.
Ο «δικέφαλος» κατέβαλε πάνω από 35.000.000 δραχμές στη Νάουσα, ενώ το πενταετές συμβόλαιο με τον διεθνή άσο υπογράφηκε την Πέμπτη 6 Ιουνίου 1996 και προέβλεπε 150.000 δραχμές μηνιαίως, συν την εξόφληση του ενοικίου του.
«Με ανατριχιάζει η ιδέα ότι θα παίξω σε γεμάτη Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ είναι η μεγαλύτερη ομάδα του βορειοελλαδικού ποδοσφαίρου και είναι τιμή για μένα που θα φορέσω τη φανέλα του, δίπλα σε σπουδαίους παίκτες όπως είναι ο Ζαγοράκης και ο Τουρσουνίδης.
Τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχεια. Από εδώ και πέρα πρέπει να μιλήσω μέσα στο γήπεδο για να δικαιώσω την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ», ήταν τα πρώτα λόγια του αριστεροπόδαρου άσου, ο οποίος παρουσιάστηκε στις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων του «δικεφάλου» στη Μεταμόρφωση της Χαλκιδικής μαζί με τον Τάσο Τασσιόπουλο.
Ο Γκίντερ Μπένγκτσον, από την πλευρά του, είχε πει ύστερα από ένα φιλικό προετοιμασίας του ΠΑΟΚ κόντρα στην άσημη γερμανική Ντίσινγκεν: «Αυτό το παιδί μπορεί να καθιερωθεί πολύ γρήγορα αν συνεχίσει να δουλεύει τόσο σκληρά».
Βασικός με το «καλημέρα»
Ο Παναγιώτης Κατσούρης πραγματοποίησε το επίσημο ντεμπούτο του με τη φανέλα του ΠΑΟΚ στις 8 Σεπτεμβρίου 1996 και συγκεκριμένα στην εκτός έδρας ήττα από τον ΟΦΗ με 3-1.
Το πρώτο του γκολ σημειώθηκε στις 2 Οκτωβρίου, στο 70ό λεπτό του αγώνα της Τούμπας με τον Πανιώνιο (διαμόρφωσε το τελικό 4-0) για τη φάση των «32» του Κυπέλλου Ελλάδας.
Αναφορικά με την Α’ Εθνική, ο Κατσούρης έβαλε το πρώτο του, νικητήριο, γκολ στις 20 Οκτωβρίου, σε εντός έδρας αναμέτρηση με τον Αθηναϊκό (1-0).
Ο 20χρονος άσος κράτησε τη φανέλα του βασικού μέχρι τον Δεκέμβριο, όταν ύστερα από μία βαριά ήττα (5-0) από τον Παναθηναϊκό, ο Μπένγκτσον αποχώρησε και τη θέση του πήρε ο Χρήστος Αρχοντίδης.
Μόλις ένα ματς ως βασικός (εντός με Παναχαϊκή) κατέγραψε στον β’ γύρο ο Κατσούρης, ενώ από τις 21 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, οι 14 αφορούσαν τον α’ γύρο.
Βέβαια, σημαντικό ρόλο για τον παραγκωνισμό του έπαιξαν ένας τραυματισμός, η στράτευσή του και οι εξαιρετικές εμφανίσεις των Δημήτρη Καπετανόπουλου, Ιονέλ Πάρβου.
Παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη
Περιζήτητος ήταν το τελευταίο καλοκαίρι της ζωής του, εκείνο του 1997, ο Παναγιώτης Κατσούρης.
Ο νεαρός διεθνής βρισκόταν στο στόχαστρο αρκετών ομάδων, όπως η Βέροια, ο Πανηλειακός και η Καλαμάτα, ωστόσο καμία εξ αυτών δεν κατάφερε να τον αποκτήσει ως δανεικό.
Τη σεζόν 1997-98, ο Κατσούρης πρόλαβε να αγωνιστεί σε τρία ματς πρωταθλήματος, ένα Κυπέλλου και ένα για το Κύπελλο UEFA, το 2-5 από την Ατλέτικο Μαδρίτης στο «Βιθέντε Καλδερόν».
Ο Αθηναίος άσος αντικατέστησε τον Καπετανόπουλο στο 70ό λεπτό της πρώτης και τελευταίας ευρωπαϊκής αναμέτρησης της σύντομης καριέρας του.
Στις 25 Ιανουαρίου 1998, ο νεαρός μέσος του ΠΑΟΚ πέρασε στη θέση του Κώστα Φρατζέσκου στο 78’, χειροκροτήθηκε από περίπου 10.000 φιλάθλους και πραγματοποίησε την ύστατη συμμετοχή της ζωής του.
Αντίπαλος ήταν ο ΟΦΗ, ο αγαπητός στους φίλους του «δικεφάλου» κρητικός σύλλογος, κόντρα στον οποίο είχε πραγματοποιήσει και το επίσημο ντεμπούτο του.
Όταν έγινε «αετός»
Το ποδόσφαιρο ήταν το μεγάλο πάθος του Κατσούρη, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι το βράδυ της 9ης Φεβρουαρίου αγωνίστηκε σε γήπεδα 5Χ5.
Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, ο νεαρός άσος που επέστρεφε μόνος με ένα Rover Cabrio 1.600 κυβικών (σ.σ. το είχε αγοράσει από την αντιπροσωπεία του αναπληρωτή προέδρου της ομάδας Πέτρου Καλαφάτη), έπιασε υψηλή ταχύτητα κοντά στην κεραμοποιία Θέρμης, με συνέπεια να προσκρούσει από το μέρος του οδηγού σε τσιμεντένιο γεφυράκι.
Δυστυχώς, όταν λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του, ο οποίος ήταν ακαριαίος.
Αρχικά, τα μέλη του ΠΑΟΚ ενημέρωσαν την οικογένειά του ότι ο νεαρός άσος έχει τραυματιστεί σοβαρά, μέχρι τη στιγμή που ο Κώστας Ορφανός αποφάσισε να πει την αλήθεια.
Ο Άγγελος Αναστασιάδης απορούσε γιατί ενώ το απόγευμα είχε προπόνηση και την επόμενη ημέρα το ματς Κυπέλλου με την Ξάνθη, εκείνος αποφάσισε να παίξει ποδόσφαιρο σε 5Χ5.
Ο Γιώργος Κούδας θυμόταν το παράπονο του αδικοχαμένου παίκτη: «Θυμάμαι πολύ πρόσφατα που μου είπε «κύριε Κούδα δεν γίνεται να ταλαιπωρούμαι λιγότερο στον στρατό;»
Ανέφερα το πρόβλημα στον κ. Καλαφάτη και του είπα ότι κάτι πρέπει να κάνουμε με τον Παναγιώτη. Τώρα λέω ότι δεν θα έπρεπε να κάνουμε τίποτε. Καλύτερα να ήταν μέσα στη μονάδα, παρά έξω. Αν ήταν υπηρεσία ο Παναγιώτης, δεν θα συνέβαινε το κακό».
Άλλα στελέχη του ΠΑΟΚ θυμόντουσαν ότι ο νεαρός μέσος δεν ήθελε να μετακινηθεί ως δανεικός στον Πανηλειακό, προκειμένου να γίνει η μεταγραφή του Βασίλη Λάκη, με φράσεις όπως: «Μπορεί σήμερα να ήταν δυσαρεστημένος ή πικραμένος, αλλά θα ήταν ζωντανός».
H σωρός του εκτέθηκε σε προσκύνημα στο Kοιμητήριο Aναστάσεως, όπου εκατοντάδες φίλαθλοι του ΠΑΟΚ, αλλά και απλοί πολίτες, έσπευσαν να τον αποχαιρετήσουν για τελευταία φορά.
Κατόπιν αιτήματος του πατέρα του Κατσούρη, ο αγώνας Κυπέλλου της 11ης Φεβρουαρίου με την Ξάνθη πραγματοποιήθηκε κανονικά και ο «δικέφαλος» επικράτησε 2-0.
Η μουσική από τα μεγάφωνα ήταν πένθιμη, πίσω από τους πάγκους είχε στηθεί πορτρέτο του αδικοχαμένου και γύρω του εκατοντάδες λουλούδια, ενώ τα μοναδικά πανό που είχαν αναρτηθεί ανέφεραν «Παναγιώτη ζεις» και «Αντίο φίλε».
Οι εμφανίσεις των παικτών του ΠΑΟΚ ήταν ολόμαυρες, αμφότερες οι ομάδες αγωνίστηκαν με μαύρα περιβραχιόνια, ενώ πριν από τη σέντρα παίκτες και διαιτητές εναπόθεσαν ανθοδέσμες μπροστά στη φωτογραφία του Κατσούρη.
Ύστερα από τη λήξη του ματς, οι άσοι του «δικεφάλου» ξαναβγήκαν στον αγωνιστικό χώρο, άφησαν και τις φανέλες τους στο ίδιο σημείο, χαιρέτησαν τους φιλάθλους που τους αποθέωσαν και το επόμενο πρωί πραγματοποίησαν αυτό το πολύ δύσκολο ταξίδι με προορισμό την Αθήνα.
Οικογένεια (σ.σ. ο μικρός αδερφός του Στέλιος έπαιζε τότε στο εφηβικό τμήμα του Παναθηναϊκού), φίλοι, συμπαίκτες, αντίπαλοι, παράγοντες και απλός κόσμος (συνολικά περίπου 2.000 άνθρωποι) βρέθηκαν το πρωί της 12ης Φεβρουαρίου στον Ιερό Ναό του Αγ. Βασιλείου στο Ρουφ και κατόπιν στο Γ’ Νεκροταφείο των Αθηνών στο Περιστέρι για το τελευταίο «αντίο».
Μπροστά από τη Θύρα 1, στην έξοδο από τη φυσούνα των αποδυτηρίων του γηπέδου της Τούμπας, υπάρχει προτομή στη μνήμη του Κατσούρη.
Παράλληλα, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ διοργανώνει από το 2009 ένα ετήσιο ποδοσφαιρικό τουρνουά, το οποίο φέρει το όνομα του αδικοχαμένου άσου, ενώ η φανέλα με το Νο17 έχει αποσυρθεί.
Αυτό που δεν θα αποσυρθεί ποτέ είναι το πένθος της «ασπρόμαυρης» οικογένειας και όχι μόνο για την άδικη απώλεια ενός τόσο νέου ανθρώπου. Ή πιο σωστά, για τις απώλειες όλων εκείνων, των αμέτρητων, που «έφυγαν» στην άσφαλτο.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα