Ο Ιωνικός Νικαίας είναι, τούτη την εποχή, η καλύτερη ομάδα της Α2. Με παίκτες «ψημένους» και προπονητή με πλούσιες παραστάσεις.

Πριν από τρεις και τέσσερις δεκαετίες ήταν ένας εκ των εκπροσώπων του ελληνικού μπάσκετ στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Τη μία συμμετοχή του τη στερήθηκε, τις άλλες δύο όχι.

Δεδομένου ότι μοιάζει απίθανο να χάσει τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα των μεγάλων, ας θυμίσουμε τι είχαν πετύχει οι Νικαιώτες όταν έπαιξαν στο Κύπελλο Korać.

Όταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήταν «δράκος» και η έτερη παρέα της Πέτρου Ράλλη κατόρθωνε να σαγηνεύει με το μπάσκετ που έπαιζε. Κι ας μην πέτυχε τις ευρωπαϊκές υπερβάσεις που κυνήγησε.

***

Η ιστορία είναι ένας κύκλος. Το ακριβές μέγεθος εξαρτάται από τη διάμετρο και φυσικά το αντικείμενο της μελέτης. Ο κύκλος με κέντρο τον Ιωνικό Νικαίας διαθέτει διάμετρο μεγαλύτερη απ’ αυτήν που φαντάζεται σήμερα κάθε σύγχρονος μπασκετοφάν.

Ασχέτως αν η ομάδα του πειραϊκού προαστίου πρωταγωνιστεί στην Α2 και έχει ήδη προλειάνει το έδαφος για την επάνοδό της στην κορυφαία κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ με ρεκόρ 18-2 στις πρώτες 20 αγωνιστικές του πρωταθλήματος, η πορεία του από τα μακρινά 70s’ και για μία «γεμάτη» 10ετία υπήρξε λαμπρή και κυρίως αυτόφωτη.

Μια πορεία που συνδέθηκε με την ανάδειξη πρωτίστως του Παναγιώτη Γιαννάκη και πολλών άλλων παιδιών, όπως ο Θοδωρής Μπολάτογλου, ο Στάθης Σαρανταένας, ο Γιώργος Καλαφατάκης, ο Κώστας Αλεξανδρίδης ή ο Φώτης Κατσικάρης. Παιδιά που άφησαν το δικό τους σημάδι στα παρκέ των προηγούμενων 10ετιών. Για το ταλέντο και τις αρχές τους.

 

Η αρχή ήταν το ήμισυ

Ο Ιωνικός Νικαίας «γεννήθηκε» πριν από 54 χρόνια, το 1965, όταν συστάθηκαν ταυτόχρονα το ποδοσφαιρικό και το μπασκετικό τμήμα.

Το πρώτο παιχνίδι δόθηκε απέναντι στον ΑΟ Ζωγράφου, στις 9 Αυγούστου του 1966, στο γήπεδο του Σπόρτιγκ, αλλά στην Α’ Εθνική πάτησε το πόδι του τη σεζόν 1975-76. Αφού πρώτα άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του στις μικρότερες κατηγορίες χάρη στα δικά του παιδιά.

Από τότε και μέχρι το φινάλε της σεζόν 1986-87 η ομάδα αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της ελίτ και διέγραψε πορείες που την κατέταξαν μεταξύ των υπολογίσιμων δυνάμεων του πορτοκαλί κόσμου.

Ελληνικό πρωτάθλημα: Αμερικανοί που δεν ήξερες και λάτρεψες

Δεν είναι τυχαίο πως στην παρθενική σεζόν της κατέληξε να τερματίσει στην 7η θέση, ενώ τρεις φορές εξασφάλισε μία από τις ελληνικές θέσεις για το Κύπελλο Korać.

Τις δύο εξ αυτών βέβαια συμμετείχε, αφού την πρώτη, τη σεζόν 1977-78, τιμωρήθηκε από την Ελληνική Ομοσπονδία για επεισόδια και της επεβλήθη ποινή αφαίρεσης βαθμών, πέφτοντας κατά συνέπεια από την 5η θέση.

Μια εξέλιξη που ευνόησε το Μαρούσι, το οποίο είχε τερματίσει επίσης πάνω από ΑΕΚ, Άρη και ΠΑΟΚ! Στην πρώτη περίοδο της ακμής του.

 

Ευρώπη, ήρθε ο Ιωνικός

Η ηθική δικαίωση ήρθε ένα χρόνο αργότερα, πολλά χρόνια πριν ο ποδοσφαιρικός Ιωνικός του Κανελλάκη και του Μαρκαριάν πετύχει το αναπάντεχο. Οι Νικαιώτες το δικαιούνταν αγωνιστικά.

Πρώτα βέβαια ξεπέρασαν το σοκ του εξωαγωνιστικού αποκλεισμού, ανασυντάχθηκαν και με συνολικό ρεκόρ 13-13 (σε πρωτάθλημα 14 ομάδων πλέον) τερμάτισαν στην 6η θέση της τελικής κατάταξης (με πρωταθλητή τον Άρη).

Στα 20 του ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήταν ήδη ένα αστέρι του εγχώριου στερεώματος και παρόλο που το ιστορικό κλειστό του Πλάτωνα φάνταζε μικρών διαστάσεων για να χωρέσει το ταλέντο του, δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα του αποχωρισμού.

Στο πρώτο «Final 4» ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε με μια… ισοπαλία

Πρώτα θα ολοκλήρωνε την αποστολή του και μετά θα έπαιρνε την περιπετειώδη μεταγραφή για τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να βρει τον Νίκο Γκάλη και οι δυο τους αλληλοσυμπληρωθούν παρασύροντας τα πάντα στο διάβα τους.

Ο «δράκος» υπήρξε φυσικά ο πρώτος σκόρερ του Ιωνικού στα πρώτα δύο παιχνίδια του Κυπέλλου Korać, με 74 πόντους στο σύνολο, αλλά όχι ικανός να χαρίσει μια πρόκριση στο β’ γύρο που χάθηκε για μόλις 3!

Ο πρώτος αγώνας με αντίπαλο την ελβετική Νιόν, την τελευταία ημέρα του Οκτωβρίου (31/10/79), έληξε 113-104 για την ελληνική ομάδα του Κώστα Αναστασάτου.

Στο +9 ο Γιαννάκης είχε 32 πόντους, ο Σαρανταένας 22 και ο Τάσος Μπεζαντάκος άλλους 21 για τον Ιωνικό, ο οποίος αν είχε γλιτώσει τους 4 του Παρέδες ή τους ισάριθμους του Μπριακέτι, θα απέκλειε τους Ελβετούς. Διότι τους 32 του Τζόρνταν ή τους 26 του Γκετζ, των δύο καλύτερων της αντιπάλου, δεν ήταν εύκολο να τους μειώσει.

Πανελλήνιος και πάσης Ευρώπης!

Όπως δεν συνέβη ούτε στη ρεβάνς, η οποία διεξήχθη μία εβδομάδα αργότερα στο «Σαλ ντι Ροσέρ». Οι δυο τους ήταν οι πρωταγωνιστές της Νιόν, σκοράροντας μαζί περισσότερους από τους μισούς πόντους των νικητών.

2000-01: Το καλύτερο Περιστέρι όλων των εποχών

Οι γηπεδούχοι, με διψήφια διαφορά από το πρώτο ημίχρονο, επιβλήθηκαν εν τέλει 95-83 και καλύπτοντας το -9 του πρώτου αγώνα κατάφεραν την ανατροπή.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης τελείωσε το ματς με 42 πόντους, αλλά ήταν πολύ-πολύ μόνος για να οδηγήσει τον Ιωνικό στην πρόκριση.

Κατσαφάδος με 12 πόντους και Σαρανταένας με 11 ήταν οι έτεροι διψήφιοι της ελληνικής ομάδας, της οποίας η προσπάθεια δεν αρκούσε και το όνειρο έσβησε πρόωρα.

Ταυτόχρονα αποκλείστηκε ο Σπόρτιγκ του Καλιγκάρη και του Κάππος, που αποκλείστηκε επίσης στον α’ γύρο από τη γερμανική Μπαϊρόιτ και μόνο ο Ολυμπιακός έπαιξε στους ομίλους, αφού η ΑΕΚ αποχαιρέτησε έναν γύρο μετά.

 

Στο λάκκο με τη Χάποελ χωρίς Γιαννάκη

Η δεύτερη απόπειρα του Ιωνικού για μια ευρωπαϊκή υπέρβαση στις αρχές της σεζόν 1984-85. Στο Κύπελλο Korać εκ νέου.

Με την τρίτη πιο παραγωγική επίθεση της κατηγορίας, πίσω μονάχα από τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό και τον ισόβαθμο Άρη, που έδωσαν το μπαράζ της Κέρκυρας, ο Ιωνικός τερμάτισε 6ος με ρεκόρ 14 νίκες – 12 ήττες και τσέκαρε το εισιτήριο που τον έφερε αντιμέτωπο με τη Χάποελ (σ.σ. κανονικά Χαπόελ) Χάιφα.

Το καλοκαίρι που μεσολάβησε βέβαια, η ομάδα της Νίκαιας είχε χάσει τον Παναγιώτη Γιαννάκη, μετά από… απαγωγή που οργάνωσαν οι παράγοντες του Άρη υπό την έγκριση του τότε πανίσχυρου ΓΓΑ Κίμωνα Κουλούρη, και αναπόφευκτα αποδυναμώθηκε.

Παπάγος και Μαρούσι: Η ιστορία των Βορείων της Αθήνας

Οι «κιτρινόμαυροι» της Θεσσαλονίκης είχαν κατορθώσει να «κλέψουν» τον υπερταλαντούχο πλέι μέικερ από την αγκαλιά της ΑΕΚ επιχειρώντας αυτό που φάνταζε αδιανόητο μέχρι τότε: τη συνύπαρξη δύο μπασκετικών κολοσσών υπό τον Γιάννη Ιωαννίδη.

Μια συνύπαρξη που είχε ως αποτέλεσμα ένα εκρηκτικό μείγμα. Μην ξεχνάμε πως λίγα χρόνια πριν, τον Γενάρη του 1981, οι δυο τους είχαν ανταγωνιστεί σ’ ένα αλησμόνητο παιχνίδι 227 πόντων, στο οποίο ο Γιαννάκης πέτυχε 73 (πρώτος σκόρερ την προηγούμενη σεζόν με σχεδόν 30 ανά αγώνα) και ο Γκάλης 62!

Καταλαβαίνει κανείς πως χωρίς τον ηγετικό Γιαννάκη στο ρόστερ, ο Ιωνικός ήταν πολύ πιο ευάλωτος. Υπήρχε ο Κώστας Αλεξανδρίδης, ένας δαιμόνιος γκαρντ, ικανός να κατατροπώσει κάθε αντίπαλη άμυνα. Υπήρχαν επίσης οι παλιοί, υπήρχαν ο Γιώργος Καλαφατάκης και ο νεοσσός Φώτης Κατσικάρης. Έλειπε όμως ένας πόλος που θα προσέφερε την απαιτούμενη δυναμική του Γιαννάκη.

Το σταύρωμα με τη Χάποελ δεν ήταν δε το πιο ταιριαστό, τη στιγμή που στον α’ γύρο της διοργάνωσης υπήρχαν ομάδες πολύ πιο βατές. Τα προγνωστικά, απέναντι σ’ έναν αντίπαλο με παίκτες εξ Ηνωμένων Πολιτειών, επιβεβαιώθηκαν.

Παρά τη μάχη στον πρώτο αγώνα που διεξήχθη στις 3 Οκτωβρίου του 1984 στο κλειστό του Πλάτωνα ο Ιωνικός, που είχε προβάδισμα 5 πόντων (40-35) στο πρώτο μισό, ηττήθηκε 77-74.

Top 10: Η «συμμορία» των Γιουγκοσλάβων του ελληνικού μπάσκετ

Ο Αλεξανδρίδης με 24 πόντους είχε πρωτεύσει στο σκοράρισμα και ο Περτέσης τον ακολούθησε με 19. Παρ’ όλα αυτά οι φιλοξενούμενοι είχαν τον Χιούστον να σκοράρει 25 και τον Ζλότικμαν 22, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσουν ξεκάθαρο αβαντάζ.

Ούτως ή άλλως στην έδρα τους, ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Στις 10 Οκτωβρίου οι δύο ομάδες συναντήθηκαν εκ νέου και το 112-74, με 20 πόντους του Περτέση και 15 του Αλεξανδρίδη, επικύρωσε απλώς το αναπόφευκτο.

Την ίδια στιγμή Άρης (που έφτασε στα ημιτελικά) και Πανιώνιος συνέχιζαν με άνετες προκρίσεις επί Λέφσκι Σόφιας και Κεραυνού Λευκωσίας αντίστοιχα.

Οι Γιουγκοσλάβοι δεν ήταν μόνο 10

 

Η περίοδος της παρακμής

Αυτός ο αποκλεισμός ήταν η αρχή του τέλους για τον Ιωνικό Νικαίας. Η πτώση ήταν σταδιακή, αφού στο φινάλε της σεζόν τερμάτισε 9ος με αρνητικό συντελεστή (9-13), την επόμενη 8ος (11-15) γλιτώνοντας οριακά τα μπαράζ και την τρίτη και… φαρμακερή 10ος (τελευταίος δηλαδή) μετά το διαχωρισμό των κατηγοριών σε Α1 και Α2.

Στην κανονική περίοδο είχε μάλιστα υποστεί το ταπεινωτικό -89 από τον Άρη (153-64) στη Θεσσαλονίκη, σε παιχνίδι που ο Γιαννάκης τον «πλήγωσε» με 28 πόντους, ενώ άλλες επτά φορές δέχθηκε περισσότερους από 100 πόντους!

Στα πλέι οφ, διαδικασία που πρώτη φορά εντάχθηκε στο πρόγραμμα, είχε μια έξτρα ευκαιρία να γλιτώσει τον υποβιβασμό διεκδικώντας ακόμη και ένα από τα εισιτήρια για την Ευρώπη.

Ωστόσο οι δύο ήττες από τον Ηλυσιακό στην πρώτη φάση τον καταδίκασαν οριστικά σε πτώση και μια περίοδο αγωνιστικής καθίζησης.

Λέτε ο κύκλος με επίκεντρο τον Ιωνικό ν’ ανοίγει ξανά;