Η μάχη του Ολυμπιακού με την Μπασκόνια στη Βιτόρια είναι η αφορμή για ν’ ανατρέξει η ιστοσελίδα στο παρελθόν και να εντοπίσει παίκτες που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο φόρεσαν τις φανέλες αμφότερων. Ο αριθμός τους διψήφιος, υπό συγκεκριμένες παραμέτρους πάντως.
***
Έγινε αρχικά γνωστή ως Ταουγκρές. Τότε που το Περιστέρι του Άγγελου Κορωνιού στο Κύπελλο Korać και μετέπειτα ο Ηρακλής των Γιούρι Ζντοβτς και Γουόλτερ Μπέρι στο Κύπελλο Κυπελλούχων πάλευαν να την αποκλείσουν.
Αργότερα έγινε Ταού Κεράμικα, προτού κοπεί το δεύτερο συνθετικό και συνεχίσει αυτόνομη πορεία ως τους τελικούς της πρώτης, πειρατικής μορφής, της Euroleague. Για λίγο, πάντως, καθώς επανασυστήθηκε ως Κάχα Λαμποράλ και Λαμποράλ Κούτσα. Μέχρι να επιστρέψει στις ρίζες της. Διότι Μπασκόνια είναι η επωνυμία του μπασκετικού κλαμπ από τη βιομηχανική Βιτόρια στη Χώρα των Βάσκων.
Ένα κλαμπ με ημερομηνία γέννησης την 26η Δεκεμβρίου του 1959, η οποία από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 ανήκει στις σταθερές αξίες του ισπανικού μπάσκετ. Η άνθηση βέβαια συνδυάστηκε με την ανάληψη των ηνίων από τον παμπόνηρο και οξυδερκή Χοσεάν Κερεχέτα, επί των ημερών του οποίου έχει κατακτήσει τους 14 τίτλους της ιστορίας της. Μεταξύ των οποίων 3 πρωταθλήματα και 1 ευρωπαϊκό τρόπαιο.
Η ιστορία της Μπασκόνια είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μ’ αυτήν του Ολυμπιακού. Άλλα μεγέθη ως παράδοση και ιστορία, μα ταυτόχρονα κοινά σημεία αναφοράς στην ιστορία των τελευταίων 20 χρόνων.
Πέρα από τη σύμπλευση για τη σύσταση της Euroleague, μέσω της ULEB, οι δυο τους ενώνονται μ’ ένα νοητό σχοινί στο οποίο έχουν θέση 2 Έλληνες παίκτες και (τουλάχιστον) 11 ξένοι. Οι δύο ντόπιοι ήρωες είναι ο Χρήστος Χαρίσης και ο Γιάννης Μπουρούσης.
Ιδού οι ξένοι που η ιστοσελίδα ξεχώρισε:
Ντούσαν Γέλιτς: Σέρβος στην καταγωγή, από την Μπανάτσκα Παλάνκα της Βοϊβοντίνα, ελληνοποιημένος στα χαρτιά ο 45χρονος σήμερα σέντερ. Στο ελληνικό κοινό τον σύστησε ο Πανιώνιος των 90s, όπου εξελίχθηκε σ’ έναν αργό αλλά καθ’ αξιόπιστο ψηλό.
Του Ολυμπιακού του γύαλισε και στον Πειραιά πήγε εν τέλει το καλοκαίρι του 2001, προτού δύο χρόνια μετά καταλήξει στη Βιτόρια για να καλύψει το κενό του τραυματία Άντριου Μπετς, υπογράφοντας πρώτα για ένα μήνα και μετά για μεγαλύτερο διάστημα, αφού προτιμήθηκε του Κοτούροβιτς. Είχε μεσολαβήσει η θητεία στην ιταλική Αβελίνο.
Φαμπρίτσιο Ομπέρτο: Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της κοκκαλικής περιόδου στο λιμάνι ήταν ο Αργεντινός. «Μαραντόνα του μπάσκετ» τον είχε ονοματίσει ο «Ριζοσπάστης», δείγμα της αξίας του 23χρονου, όταν ερχόταν στον Πειραιά σέντερ έναντι 3.000.000 δολαρίων.
Οι «ερυθρόλευκοι» τον είχαν τσεκάρει στο McDonald’s Open του 1997, όταν ανήκε στην Ατένας δε Κόρδοβα, και κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν την υπογραφή του τη στιγμή που πλειοδοτούσαν Μπαρτσελόνα, Βίρτους Μπολόνια και Τρεβίζο. Μόνο που ούτε ο Ολυμπιακός ούτε ο Ομπέρτο ωφελήθηκαν απ’ αυτήν τη συνεργασία που ολοκληρώθηκε συντομότερα του αναμενομένου, τον Νοέμβριο του 1999.
Ήταν τότε που παραχωρήθηκε στην Μπασκόνια, έχοντας προηγουμένως σκεφτεί να επιστρέψει στην πατρίδα του για να βρει ξανά τη χαρά του παιχνιδιού. Δεν χρειάστηκε, καθώς η ισπανική ομάδα του προσέφερε όσα ήθελε και μετά από τρεις σεζόν στη Βαλένθια κατέληξε στο ΝΒΑ, όπου ανήκε ως μέλος της χρυσής γενιάς του αργεντίνικου μπάσκετ.
Ρούμπεν Βολκοβίσκι: Ο «Κολοράντο» ήταν ο πρώτος Αργεντινός που αγωνίστηκε ποτέ στο ΝΒΑ (2000-01, Σόνικς), πριν δηλαδή από τον Μανού Τζινόμπιλι. Στην Ευρώπη αφίχθη για την ΤΣΣΚΑ, προτού υπογράψει στην Μπασκόνια για 20 παιχνίδια, στο φινάλε της σεζόν 2002-03. Το καλοκαίρι του 2003 ήταν η σειρά του Ολυμπιακού να ενδιαφερθεί για την περίπτωσή του. Δεν ήταν κακός, τουναντίον μαχητικός, υποστηρικτικός και χρήσιμος, παίζοντας σε 24 παιχνίδια. Απλώς δεν έκανε τη διαφορά.
Μάρτιν Ράντσικ: Μια πολύ περίεργη υπόθεση αυτή του Σλοβάκου. To καλοκαίρι του 2005 ο Ολυμπιακός επένδυε σ’ έναν πάουερ φόργουορντ που είχε πολύ καλά νούμερα στην Ιταλία (Μιλάνο, Φορτιτούντο Μπολόνια) και ικανό να φέρει μια προσωπικότητα στο παρκέ. Το συμβόλαιό του ήταν 1+1, αλλά τον Νοέμβριο αποχώρησε… νύχτα.
Η καρδιακή αρρυθμία που εμφάνισε στις εξετάσεις θορύβησε τους γιατρούς, οι οποίοι δεν έδωσαν ποτέ τη συγκατάθεσή τους προκειμένου ο Ράντσικ να φορέσει τα ερυθρόλευκα, με συνέπεια τον Νοέμβριο να λύσει τη σύμβαση που είχε υπογράψει και να επιστρέψει στην πατρίδα του ως το φινάλε της σεζόν.
Η συνέχεια, ωστόσο, τον βρήκε να κάνει γεμάτες χρονιές στην Μπιλμπάο, την Εστουδιάντες και την Αλικάντε, προτού προσθέσει κάποια ένσημα σε Ίντερ Μπρατισλάβας και Νίμπουργκ. Ενδιάμεσα, το 2010, στα 32 του δηλαδή, είχε περάσει ένα μικρό φεγγάρι (μηνιαίο συμβόλαιο) από την Μπασκόνια του Ιβάνοβιτς με 9.6 πόντους σε 5 αγώνες της Euroleague. Ήταν ικανός δηλαδή ν’ αγωνιστεί.
Άρβιντας Ματσιγιάουσκας: Ο Λιθουανός σούπερ σταρ ακολούθησε το αντίθετο δρομολόγιο με ενδιάμεσο σταθμό τη Νέα Ορλεάνη/Οκλαχόμα Σίτι. Είχε φύγει από τη Βιτόρια το καλοκαίρι του 2005, διότι η προσφορά των Χόρνετς σ’ έναν από τους καλύτερους σουτέρ του ευρωπαϊκού μπάσκετ ήταν άκρως δελεαστική και ταυτόχρονα ο ίδιος θα ικανοποιούσε μια ενδόμυχη επιθυμία.
Μόνο που τα χρήματα δεν τον αποκλειστικό ζητούμενο για τον «Μάτσε» που παίζοντας 135 λεπτά σε 19 αγώνες κατάλαβε ότι δεν ανήκει σ’ αυτόν τον κόσμο. Για 4 χρόνια θα έπαιρνε 9.000.000 ευρώ από τον Ολυμπιακό, ως μια τεράστια επένδυση των αδερφών Αγγελόπουλων.
Ο σοβαρότατος τραυματισμός του στον αχίλλειο, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας στην Ιταλία, έμελλε να γίνει ο λόγος που σταμάτησε το μπάσκετ, αφού ποτέ του δεν επέστρεψε στην ίδια πρότερη κατάσταση, κυρίως πνευματικά, ακόμη κι αν το 2007-08 είχε 14.8 πόντους σε 12 αγώνες της Euroleague.
Τζόι Ντόρσεϊ: Ένας παίκτης που όσο περιττός ήταν στην Μπασκόνια, από τον Οκτώβρη ως τα Χριστούγεννα του 2011, τόσο κομβικός αποδείχθηκε για τον Ολυμπιακό. Αποκτήθηκε τον Γενάρη του 2012 και στους μήνες που μεσολάβησαν ως τον Μάιο ήταν ο αμυντικός άξονας γύρω από τον οποίο στήθηκε όλο το αμυντικό πλάνο του Ντούσαν Ίβκοβιτς, στον δρόμο για το ευρωπαϊκό τρόπαιο στην Κωνσταντινούπολη.
Η διαχείρισή του βέβαια δεν ήταν εύκολη δουλειά και όταν προκάλεσε με τη συμπεριφορά του στ’ αποδυτήρια αποτέλεσε γρήγορα παρελθόν από τον Ολυμπιακό, χωρίς επί της ουσίας να εμφανίσει ποτέ την ίδια συνέπεια στην απόδοσή του.
Ντορόν Πέρκινς: Ένας αθλητικός γκαρντ που είχε ήδη φτιάξει το όνομά του στη Μακάμπι Τελ Αβίβ και τον διάλεξε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ψάχνοντας έναν άξιο αντι-Λο τον Φλεβάρη του 2013. Φρούδες οι ελπίδες του, αφού ο Αμερικανός πρόλαβε να παίξει μόνο 5 παιχνίδια στη Euroleague, έχοντας όλους κι όλους 2 πόντους (0.4 πόντους) χωρίς εύστοχο σουτ (0/5). Στην Μπασκόνια, που βρέθηκε λίγους μήνες μετά, ήταν επίσης αναλώσιμος. Μόνο 9 οι συμμετοχές του με την ισπανική ομάδα στην Euroleague.
Μίρζα Μπέγκιτς: Σύγχρονος, αλλά ξεχασμένος από τον Θεό. Στον Ολυμπιακό δεν έχουν λόγο να θυμούνται τον Σλοβένο σέντερ που σπανίως πατούσε το παρκέ τη σεζόν 2013-14 και όταν γινόταν πλακωνόταν στο ξύλο με τον Ποπς Μενσά-Μπονσού. Στην Μπασκόνια πήγε την επόμενη σεζόν, έπαιξε λίγο περισσότερο, μα ούτε εκεί είχε λόγο ύπαρξης.
Κιμ Τιλί: Η πιο πρόσφατη από τις περιπτώσεις είναι ο Γάλλος ψηλός. Από το 2014 ως το 2017 ανήκε στην Μπασκόνια, εμφανίζοντας σταθερά ανοδική πορεία από σεζόν σε σεζόν. Ακριβώς εκεί πόνταραν οι «ερυθρόλευκοι», όταν το καλοκαίρι του 2017 τον προσέγγισαν για να καλύψει δύο θέσεις (4-5).
Τραυματίστηκε στην προθέρμανση του αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα και έχασε ένα μεγάλο κομμάτι της σεζόν, χωρίς να βοηθήσει ουσιαστικά. Δεν ένιωσε ποτέ κομμάτι του συνόλου και αποχώρησε συνοπτικά μετά από ένα χρόνο συνεργασίας.
Τόμας Κελάτι: Με πολωνικό διαβατήριο ο Αμερικανός (με ρίζες από την Ερυθραία) σούτινγκ γκαρντ που ήρθε το καλοκαίρι του 2009 στον Πειραιά ως επιλογή του Παναγιώτη Γιαννάκη. Ήταν μια απόφαση – έκπληξη, καθώς ο γκαρντ της Μάλαγα δεν ανήκε σ’ ένα γκρουπ παικτών εγνωσμένης αξίας ούτε και η προηγούμενη χρονιά του ήταν τόσο εντυπωσιακή για να δικαιολογήσει την απόκτησή του.
Το ιατρικό, όμως, πρόβλημα που προέκυψε με τον Κελάτι (σύνδρομο κοιλιακών-προσαγωγών) απέτρεψε την ολοκλήρωση της ένταξής του και τελικά ήρθε ο Βον Γουέιφερ. Βέβαια ο έμπειρος περιφερειακός βρήκε δουλειά σε Βαλένθια (δύο φορές), Χίμκι, Μούρθια και Ζιελόνα Γκόρα προτού αποσυρθεί. Ενδιάμεσα είχε υπογράψει στην Μπασκόνια για ένα δίμηνο, δίνοντας λύσεις που είχε ανάγκη η ομάδα.
Τέιλορ Ρότσεστι: Ακόμη δεν ήρθε στον Ολυμπιακό, αναμένεται οσονούπω, ωστόσο στην Μπασκόνια έχει ήδη θητεύσει, τη σεζόν 2012-13. Ήταν η πρώτη ισχυρή ομάδα που δοκίμαζε τις αντοχές του, αφήνοντας το γαλλικό πρωτάθλημα και τη Λε Μαν. Δεν άρχισε καλά και γρήγορα αντικαταστάθηκε από τον Ζαν Τάμπακ, καθώς δεν υπήρχε υπομονή στο πρόσωπό του.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα