Οι 40 ημέρες κλεισούρας και τα τηλεοπτικά του… Τζόρνταν. Ο «Ευρωκόουτς» Κώστας Πολίτης στο Sport-Retro.gr για το Έπος του 1987

Τριάντα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από το ριμπάουντ που τελικά δεν ήταν μοιραίο, το τρίποντο που δεν μπήκε, τον Ανδρίτσο που φάνηκε ψύχραιμος, τον κόσμο που έδωσε ό,τι είχε μέσα του… Το Έπος του 1987.

Οι ατάκες του σεβαστού Φίλιππου Συρίγου δεν θα σταματήσουν να ακούγονται στο βάθος του θυμικού μας κάθε 14η ημέρα του Ιουνίου και πάντα θα «ντύνονται» οπτικά με την κοψιά του «τίμιου γίγαντα» Αργύρη Καμπούρη, όταν «η μπάλα βρέθηκε στα χέρια του».

Το Eurobasket του 1987 αποτέλεσε το εφαλτήριο για το ελληνικό μπάσκετ, το οποίο έκτοτε πανηγύρισε δεκάδες διακρίσεις σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, ενώ μέχρι τότε είχε να επιδείξει μόνο το Κύπελλο Κυπελλούχων της ΑΕΚ το 1968.

Αρχιτέκτονας αυτής της τεράστιας επιτυχίας ήταν ο Κώστας Πολίτης, ο «Ευρωκόουτς» όπως αποκαλείται χαρακτηριστικά, που «πάντρεψε» τους παλιότερους με τους νεότερους, τήρησε πιστά το πλάνο του και στο τέλος δικαιώθηκε πανηγυρικά.

Το Sport-Retro.gr έχει την τιμή να φιλοξενεί τον προπονητή που σημάδεψε όσο κανείς άλλος την Εθνική ομάδα, ενδεχομένως και ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ.

«Έπαιρνα μόνο τους νέους»

-Ενδεχομένως να έχει περισσότερο ενδιαφέρον το «πριν». Θα μας περιγράψετε το «χτίσιμο» αυτής της ομάδας;

«Αρχικά θα πρέπει να πούμε ότι υπήρχε εμπιστοσύνη της διοίκησης προς τον προπονητή, παρά το γεγονός ότι δεν μπορέσαμε να προκριθούμε στο Eurobasket του 1985 στη Γερμανία. Τότε πήρα μια απόφαση να ξεκινήσω την ανανέωση, κι ενώ ήδη η χώρα είχε πάρει τη διοργάνωση του 1987.

Έπρεπε να προγραμματίσω κάτι διαφορετικό μετά την αποτυχία του ’85. Είχα και τη στήριξη της διοίκησης, που πάντα τη χρειάζεσαι. Διέθετα έναν κορμό από παλιούς παίκτες και ήθελα να τους συνδυάσω με τους νέους.

Άρχισα, λοιπόν, να πηγαίνω σε διάφορα τουρνουά μόνο με τους νέους, δηλαδή τον Φάνη, τον Ρωμανίδη, τον Καρατζά, τον Λινάρδο, τον Καμπούρη… Όλοι αυτοί μπήκαν αργά στην ομάδα. Πήγαμε στο Βαλκανικό… Άρχισε πια να γίνεται το «πάντρεμα» μεταξύ παλιών και νέων.

Στο Βαλκανικό της Ρουμανίας το 1985 ο Φάνης είχε αναδειχθεί κορυφαίος παίκτης με αντιπάλους όπως η Γιουγκοσλαβία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία, οι οποίες είχαν προκριθεί στο Eurobasket του 1985. Σταδιακά «έδεσαν» γιατί έζησαν πολλές παραστάσεις. «Έφαγαν» ξύλο στο Ισραήλ, πήγαμε Τσεχοσλοβακία και στο Βαλκανικό, όπως σας είπα».

-Έπειτα ήρθε η συμμετοχή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ισπανίας.

«Το 1986 αρχίσαμε να κάνουμε μία πορεία και για πρώτη φορά προκριθήκαμε σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ταξιδέψαμε στις ΗΠΑ, συμμετείχαμε σε τουρνουά, παίξαμε για την πρόκριση μέσα στη Γαλλία και την κερδίσαμε… Το «πάντρεμα» είχε γίνει πια. Αυτή ήταν η πρώτη διεθνής εμπειρία της ομάδας. Είχαμε την ατυχία να στερηθούμε τον Φασούλα, ο οποίος τότε βρισκόταν σε κολέγιο των ΗΠΑ».

«Δώσαμε 9 αγώνες σε 10 ημέρες!»

-Πώς κύλησε η προετοιμασία για το Eurobasket του 1987;

«Ξεκινήσαμε μία προετοιμασία πολλών ημερών και πολλών αγώνων, αφού σκεφτείτε ότι σε 10 ημέρες είχαμε προγραμματίσει 9 αγώνες εντός κι εκτός Ελλάδας! Συμμετείχαμε στο «Ακρόπολις», την άλλη μέρα το πρωί πήγαμε στη Γερμανία και αμέσως μετά στην Ιταλία. Γνωρίζαμε ότι για να πας ψηλά στο Eurobasket, δεν θα πρέπει να προετοιμαστείς για έναν μόνο αγώνα αλλά για 8.

Γι’ αυτό, εξάλλου, είχαμε και διάρκεια. Το πλάνο απέδωσε, γινόμασταν ολοένα και πιο καλοί. Αυτό συνέβαινε για πρώτη φορά. Να έχουμε κάνει δηλαδή πλήρη προετοιμασία εν όψει μιας μεγάλης διοργάνωσης, η οποία παρεμπιπτόντως θα γινόταν στη χώρα μας».

-Ποιες ήταν οι αρχικές σας προβλέψεις;

«Είχαμε μία ένδειξη πολύ θετική, έπειτα από τα τουρνουά που σας είπα. Ειδικά στην Ιταλία που κερδίσαμε τους Ισπανούς και χάσαμε στο καλάθι από τους Ιταλούς. Αυτά τα αποτελέσματα κάτι έδειξαν. Διαπιστώσαμε ότι είμαστε φτιαγμένοι για καλές θέσεις. Πιστεύαμε στο πλασάρισμα στην πρώτη τετράδα».

-Κλείνεστε στο περίφημο ξενοδοχείο της Γλυφάδας για πολλές ημέρες. Υπήρχε επικοινωνία με τον… έξω κόσμο;

«Συνολικά ήμασταν 40 ημέρες σε ένα ξενοδοχείο! Αρχικά ο κόσμος δεν είχε μπει στο πνεύμα των αγώνων, αλλά μετά το ματς με τη Γαλλία και την πρόκριση στους «8», το ενδιαφέρον μεγάλωνε. Ο κόσμος άρχισε να συμβάλλει και να μας πιστεύει. Απόδειξη για το πού μπορούμε να φτάσουμε ήταν η εύκολη πρόκριση επί της Ιταλίας, που είχε τερματίσει 1η στον όμιλό της.

Πλέον, είχαμε τη συμπαράσταση των φιλάθλων. Πηγαίναμε από τη Γλυφάδα στο ΣΕΦ και τα πεζοδρόμια αριστερά-δεξιά ήταν γεμάτα κόσμο. Ήξεραν τι ώρα θα περάσει το πούλμαν και μας περίμεναν. Όλα αυτά αποτέλεσαν ένα μεγάλο ψυχολογικό ντοπάρισμα για εμάς».

«Κάντε το όπως ο… Τζόρνταν»

-Τόσοι πιτσιρικάδες… εγκλωβισμένοι σε ένα ξενοδοχείο για 40 μέρες. Υπήρξαν πειθαρχικά παραπτώματα;

«Μια ομάδα για να έχει λειτουργία θα πρέπει τα μέλη της να πορεύονται όπως ένας σταρ. Δηλαδή δεν υπήρχε η αντίληψη να είμαστε απομακρυσμένοι κ.τ.λ. Έλεγα στους παίκτες «ο Τζόρνταν κάνει 2 τηλεοπτικά πριν να πάει να παίξει αγώνα». Τους συνιστούσα να δίνουν αυτόγραφα, να έχουν επαφή με τον κόσμο και όταν ερχόταν η ώρα της ανάπαυσης, ήταν… η ώρα της ανάπαυσης.

Τώρα αν ο ένας κάπνισε 1-2 τσιγάρα ή ο άλλος πήγε μια βόλτα παραπάνω, ε εντάξει όταν είσαι 40 μέρες κάπου, θα υπάρξουν κι αυτά. Το θέμα είναι να μην έχεις σοβαρά προβλήματα. Μια ομάδα λειτουργεί εντός γηπέδου, όπως λειτουργεί και εκτός. Αν ο ένας τραβάει από εδώ, ο άλλος τραβάει από εκεί κ.τ.λ., τότε αυτό δεν βγαίνει σε καλό».

-Τελικά υπήρχε μυστικό για την τεράστια αυτή επιτυχία;

«Το μυαλό μας και η φιλοσοφία μας ήταν η εξής: δεν ήμασταν ούτε Ισπανοί ούτε Ιταλοί ούτε Γιουγκοσλάβοι ούτε Σοβιετικοί. Ήμασταν μια ανερχόμενη δύναμη που αγωνιζόταν μπροστά στη χώρα της και έπρεπε να παίξει έναν πειθαρχημένο αγώνα. Αυτό που θέλαμε ήταν να βρισκόμαστε κοντά στον αντίπαλο. Ξέραμε ότι δεν μπορούμε να τον διαλύσουμε.

Αποδεδειγμένα μας βγήκε. Στο τελευταίο 5λεπτο κάναμε τις ανατροπές και με τη Γιουγκοσλαβία στον ημιτελικό και με τη Σοβιετική Ένωση στον τελικό. Αυτό ήταν το πλάνο μας. Ας χάναμε με 6-8 πόντους. Ξέραμε ότι στο τέλος θα μπορούσαμε να το γυρίσουμε αν βρισκόμασταν κοντά στο σκορ».

***

Παίκτες: Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Παναγιώτης Φασούλας, Φάνης Χριστοδούλου, Νίκος Φιλίππου, Λιβέρης Ανδρίτσος, Νίκος Σταυρόπουλος, Αργύρης Καμπούρης, Νίκος Λινάρδος, Παναγιώτης Καρατζάς, Μιχάλης Ρωμανίδης, Μέμος Ιωάννου.

Προπονητής: Κώστας Πολίτης.

«Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά. Πραγματικά είμαστε τόσο κοντά. Η… πρόκριση στα χέρια αυτού του «τίμιου γίγαντα». Αργύρης Καμπούρης. 101-102. Και μόνο 4 δευτερόλεπτα. Προσοχή μόνο μην επωφεληθούν οι Σοβιετικοί απ’ αυτά τα 4 δευτερόλεπτα. 101-103. Θέλει προσοχή. Ο Βάλτερς για τον Γιοβάισα σε σουτ 3 πόντων. Και η μπάλα έξω. Είναι το τέλος. Η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης! Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗΣ!»