ΣΠΑΝΙΕΣ PHOTOS: Από το μετάλλιο του 1991 στο Eurobasket της Πράγας. Η Άννη Κωνσταντινίδου στο Sport-Retro.gr

Να, λοιπόν, που υπάρχει και Εθνική Γυναικών μπάσκετ.

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα που υποχρέωσε την πλειοψηφία των Ελλήνων δημοσιογράφων και φιλάθλων να στρέψει το βλέμμα της προς την Πράγα.

Ο προπονητής Κώστας Κεραμιδάς, η Εβίνα Μάλτση, η Στέλλα Καλτσίδου και οι υπόλοιπες παίκτριες οδήγησαν τη γυναικεία Εθνική ομάδα στη σπουδαιότερη επιτυχία της Ιστορίας της: το πλασάρισμα στην τετράδα του Eurobasket .

Μέχρι πρότινος, το υψηλότερο πλασάρισμα είχε καταγραφεί στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1991, όταν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο.

Αναμφίβολα, το Eurobasket διαθέτει πολύ μεγαλύτερη αίγλη ως διοργάνωση, ωστόσο αυτή η προ 26ετίας επιτυχία μαρτυρά τα… ρηχά νερά που πλατσούριζε η Εθνική ομάδα.

Πλέον κάνει… μακροβούτια και με αφορμή τη σπουδαία πορεία επί τσεχικού εδάφους, το Sport-Retro.gr επικοινώνησε με μία εκ των κορυφαίων (αν όχι την κορυφαία) αθλητών του εγχώριου γυναικείου μπάσκετ.

Η Άννη Κωνσταντινίδου, επίλεκτο μέλος της ομάδας που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο του 1991 στη Θεσσαλονίκη, δεν αρνήθηκε να πει μερικά λόγια για το τότε και το τώρα.

«Έπειτα από την ολοκλήρωση των πρωταθλημάτων, μαζευόμασταν τα καλοκαίρια με την Εθνική ομάδα. Όπως τώρα, έτσι και τότε υπήρχε ένας κορμός. Αρκετές παίκτριες προέρχονταν από τον Σπόρτιγκ, άλλες από τη Θεσσαλονίκη.

Ξέρετε, τότε, δεν είχαν καταγραφεί επιτυχίες σε επίπεδο Εθνικής Γυναικών, συνεπώς το χάλκινο μετάλλιο ήταν μία σπουδαία διάκριση», είπε αρχικά ο “θηλυκός Γκάλης” στο Sport-Retro.gr για τη διοργάνωση του 1991.

-Υπήρχε ενδιαφέρον από τον κόσμο;

«Ναι αρκετό. Τότε, οι Μεσογειακοί Αγώνες δεν ήταν όπως τώρα που η αίγλη τους έχει χαθεί σε έναν σεβαστό βαθμό. Σίγουρα ένα μετάλλιο πχ. σε Eurobasket θα είχε μεγαλύτερη αξία, αλλά και οι Μεσογειακοί Αγώνες δεν έπαυαν να αποτελούν μία διεθνή διοργάνωση με αρκετές συμμετέχουσες ομάδες».

-Η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από τους Άνδρες είχε παίξει ρόλο;

«Σίγουρα. Από το 1987 και μετά υπήρχε μία γενική έξαρση αναφορικά με το άθλημα. Μην ξεχνάτε ότι και σε συλλογικό επίπεδο υπήρχε ο Άρης στους Άνδρες και ο Σπόρτιγκ στις Γυναίκες. Εμείς με τον Σπόρτιγκ είχαμε μεγαλουργήσει. Λάβαμε μέρος 2 φορές σε ευρωπαϊκό Final 4 που σημαίνει ότι είχαμε αρχίσει να γνωρίζουμε και εκτός των συνόρων επιτυχίες».

-Ποιοι ήταν οι λόγοι που δεν καταγράφηκαν άλλες επιτυχίες μετά το μετάλλιο του 1991;

«Έφυγαν κάποιες παίκτριες και έγινε μία ανανέωση που επέφερε κάμψη. Φυσικά, ύστερα από μερικά χρόνια, αρχής γενομένης από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, η Εθνική ομάδα έδειξε ότι δημιουργεί ξανά κάτι καλό».

-Ο «θηλυκός Γκάλης» της τωρινής ομάδας είναι η 39χρονη Εβίνα Μάλτση. Ένα σχόλιο;

«Είναι μία σωστή ηγέτιδα της ομάδας. Παρασύρει όλες τις υπόλοιπες και δεν παραδίνεται εύκολα. Αυτή η μίξη του πάθους με το ταλέντο την κάνει και ξεχωρίζει. Η ηλικία της μαρτυρά ότι είναι μία παίκτρια που προσέχει τον εαυτό της και ό,τι αγαπά αυτό που κάνει. Δεν είναι εύκολο να αγωνίζεσαι σε τέτοιο επίπεδο.

Νομίζω ότι ένας από τους λόγους που η Ελλάδα προχώρησε αρκετά σε αυτή τη διοργάνωση είναι η Εβίνα Μάλτση. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ομάδα δεν διαθέτει καλό προπονητή και άλλες παίκτριες υψηλού επιπέδου».

***

Παράλειψη θα ήταν αν δεν γινόταν αναφορά στα ονόματα του προπονητή Γιώργου Προεστού, του βοηθού του Απόστολου Τσάβα και των παικτριών που κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο με 2 νίκες και 2 ήττες.

Πρόκειται για τις: Βαρδάκη, Διαβολεμένου, Κλιγκοπούλου, Κούρτη, Κωνσταντινίδου, Πετρίδη, Χατζηζωγίδου, Σαρέγκου, Στασινού, Τριαλώνη, Τσομπανάκη, Ψήμμα.

Η Εθνική είχε αρχίσει με νίκη 92-82 επί της Αλβανίας, εν συνεχεία ηττήθηκε από Ισπανία (82-69) και Γαλλία (83-71), ενώ στη μάχη για το χάλκινο μετάλλιο είχε επικρατήσει 66-61 της Ιταλίας.

*Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο της Άννης Κωνσταντινίδου, η οποία είχε συμπεριληφθεί στην κορυφαία πεντάδα της διοργάνωσης (κεντρική photo θέματος)