Πριν από λίγες ημέρες, το Sport-Retro.gr παρέθεσε την τραγική ιστορία του Κόλιν Μακ Ρέι, του θρυλικού οδηγού του WRC, ο οποίος δεν βρήκε τον θάνατο κρατώντας τιμόνι αγωνιστικού αυτοκινήτου, αλλά ελικοπτέρου!
Εν προκειμένω, η ιστοσελίδα επικεντρώνεται σε μία ακόμη σπουδαία προσωπικότητα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, που σκοτώθηκε εξίσου νεότατος, με τη μόνη διαφορά ότι εκείνη γλίτωσε από αεροπορικό ατύχημα και «έφυγε» σε Ράλι.
Ο Πίτερ Γουάιτχεντ υπήρξε ένας καλλιεργημένος άνθρωπος, άριστος γνώστης των αγωνιστικών αυτοκινήτων και πολυταξιδεμένος. Το τελευταίο του ταξίδι έγινε στις 21 Σεπτεμβρίου 1958.
Τα χρόνια του Μεσοπολέμου
Γεννηθείς στις 12 Νοεμβρίου 1914, ο Πίτερ Νιλντ Γουάιτχεντ μεγάλωσε σε μία ευκατάστατη οικογένεια που έβγαζε τα προς το ζην από τη βιομηχανία μαλλιού.
Τα πρώτα του βήματα έγιναν στο χωριό Μένστον της κομητείας του Δυτικού Γιόρκσαϊρ, όπου αρχικά, το 1934, οδήγησε Riley και το 1936 αγόρασε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο της ERA (English Racing Automobiles), το οποίο διατήρησε μέχρι το 1948.
H απαιτούμενη ώθηση για τη λαμπρή συνέχεια δόθηκε σε έναν τοπικό αγώνα, το Limerick GP, χάρη στην 3η θέση που κατέλαβε με ένα Alta, δημιούργημα του περίφημου Βρετανού μηχανικού Τζέφρι Τέιλορ.
Το 1936 κατετάγη ξανά 3ος, αυτή τη φορά στο Grand Prix του Ντόνινγκτον, όπου μοιράστηκε το αυτοκίνητό του με τον Πίτερ Γουόκερ.
Δύο χρόνια αργότερα ο Γουάιτχεντ πραγματοποίησε το πολύ μακρινό ταξίδι προς την Αυστραλία, προκειμένου να ενισχύσει την οικογενειακή επιχείρηση, ωστόσο δεν απαρνήθηκε την αγάπη του για την ταχύτητα, δεδομένου ότι μετέφερε το R10B της ERA.
Το ίδιο έτος (1938) αναδείχθηκε νικητής στο αυστραλιανό Grand Prix του Μπάθερστ, όπως επίσης το ανεπίσημο Hillclimb Championship στις 13 Ιουνίου, προτού επιστρέψει στην Αγγλία το 1939.
Η 3η θέση στον αγώνα Nuffield Trophy ήταν η τελευταία του διάκριση για πολλά χρόνια, καθώς ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τον ενέταξε σε επικίνδυνες μάχες, όχι περισσότερες πάντως από εκείνες που έδινε από το 1934.
Πιλότος και στον αέρα, γλίτωσε από ατύχημα
Κατά τη «μαύρη» πενταετία 1940-1945, ο Γουάιτχεντ υπηρέτησε τη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία ως πιλότος και στάθηκε τυχερός, αφού το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τον βρήκε ζωντανό και αρτιμελή.
Η επιστροφή στη δράση συνδυάστηκε με τη 2η θέση στο British Empire Trophy το καλοκαίρι του 1947, ενώ το ίδιο διάστημα κατέλαβε την 6η θέση στο Grand Prix της Λοζάνης.
Λίγους μήνες αργότερα επιβιβάστηκε σε αεροπλάνο με προορισμό το Μιλάνο, προκειμένου να αποκτήσει την πρώτη του Ferrari 125, όμως ένα πρόβλημα στην απογείωση το καθήλωσε στο αεροδρόμιο του Κρόιντον.
Η απότομη προσγείωση που υποχρεώθηκε να κάνει ο πιλότος και τα τραντάγματα τον τραυμάτισαν σοβαρά και τον έθεσαν νοκ-άουτ για έναν χρόνο.
Εντούτοις, όταν ανάρρωσε το 1949 φέρεται να έγινε ο πρώτος πιλότος που απέκτησε αγωνιστικό αυτοκίνητο από τον Έντσο Φεράρι, τον ιδρυτή δηλαδή της Scuderia.
Με το πράσινο μονοθέσιο, ο Γουάιτχεντ κατέκτησε το -ανεπίσημο- τσεχοσλοβακικό Grand Prix και έγινε ο πρώτος Βρετανός που επικρατεί στο εξωτερικό μετά τον Ρίτσαρντ Σίμαν.
Η πορεία στην F1
O Πίτερ Γουάιτχεντ πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Formula 1 στις 21 Μαΐου 1950, στις κατατακτήριες του δεύτερου Grand Prix της σεζόν και κατ’ επέκταση όλων των εποχών.
Ωστόσο, δεν έλαβε μέρος στο… κυρίως πιάτο του Μονακό, εξαιτίας ενός προβλήματος στον κινητήρα, με συνέπεια η πρώτη του συμμετοχή να καταγραφεί στη Ρεμς.
Στις 2 Ιουλίου 1950, ο Βρετανός συμμετείχε στον 6ο από τους 7 συνολικά αγώνες της σεζόν και, μάλιστα, η 3η θέση τον αδικεί, καθώς στους τελευταίους 2 γύρους το κιβώτιο ταχυτήτων της Ferrari του δεν λειτουργούσε σωστά κι αυτό του στοίχισε την πρωτιά.
Εν πάση περιπτώσει, ο πιλότος που έπεισε τον Φεράρι να του πουλήσει μονοθέσιο χωρίς να αγωνιστεί με την ταμπέλα της Scuderia, είχε μόλις πανηγυρίσει το μοναδικό βάθρο της καριέρας του, σε σύνολο 10 εκκινήσεων (12 συμμετοχές αν συμπεριληφθούν οι κατατακτήριες) από το 1950 μέχρι το 1954.
Συν τοις άλλοις, την ίδια χρονιά αναδείχθηκε νικητής σε 2 άσημους αγώνες: το Jersey Road Race και το Ulster Trophy, προτού πουλήσει την 125 #10C και αγοράσει την 125 #0114.
Συνεπικουρούμενος από τον Πίτερ Γουόκερ, ο Βρετανός κέρδισε το Le Mans 24 Hour του 1950 και συνέχισε να καταγράφει αξιόλογες εμφανίσεις στη Formula Two, προτού στρέψει την προσοχή του στα αγωνιστικά αυτοκίνητα εν έτει 1953.
Ο άδικος χαμός
Τα τελευταία 6 χρόνια της ζωής του ο Πίτερ Γουάιτχεντ και ο ετεροθαλής αδερφός του Γκρέιαμ οδήγησαν πολλά αυτοκίνητα, τα περισσότερα εκ των οποίων με την υπογραφή της Jaguar.
Το 1953 μοιράστηκε την επιτυχία της νίκης στο Reims 12 Hours με τον Στέρλινγκ Μος, ενώ αναλόγως έπραξε το 1954 με τον Κεν Γουόρτον.
Αντίθετα, μόνος του πανηγύρισε τις πρωτιές σε αγώνες όπως το Lady Wigram Trophy της Νέας Ζηλανδίας και το Rand GP της Νοτίου Αφρικής.
Ένα XK150 της Jaguar τον συντρόφεψε το 1957 και ένα Aston Martin DB3S στο Λε Μαν το 1958, ενώ στον Γύρο της Γαλλίας της ίδιας χρονιάς, ο ίδιος κι ο αδερφός του προτίμησαν ξανά μια Jaguar, την εντυπωσιακή με τον εξακύλινδρο εν σειρά των 3.4 λίτρων.
Με αυτό το πανέμορφο αυτοκίνητο και τον ετεροθαλή αδερφό του Γκρέιαμ στο τιμόνι, ο Πίτερ Γουάιτχεντ έμελλε να βρει τραγικό θάνατο στις 21 Σεπτεμβρίου 1958.
Κατά τη διάρκεια του Γύρου της Γαλλίας, ο έλεγχος χάθηκε χωρίς να διευκρινιστούν ποτέ τα αίτια, η Jaguar έπεσε σε χαράδρα στη Λασάλ (κοντά στη Νιμ) και ο διάσημος οδηγός σκοτώθηκε σε ηλικία 43 ετών.
«Βρισκόμασταν στο δυσκολότερο σημείο της κούρσας, ανάμεσα στη Λασάλ και την Μπουμέν. Ήταν μια ομιχλώδης νύχτα.
Την ώρα που οδηγούσαμε σε μία μικρή γέφυρα, η οποία δεν είχε προστατευτικό, το αυτοκίνητο βρέθηκε στο κενό και προσγειώθηκε κάτω», δήλωσε ο τραυματίας Γκρέιαμ από το νοσοκομείο στο Γκανζ, όπου μεταφέρθηκε μετά το τραγικό συμβάν.
Ο Πίτερ Γουάιτχεντ έγινε ο 3ος Βρετανός οδηγός που σκοτώθηκε το 1958, ύστερα από τους Άρτσι Σκοτ Μπράουν (στο βελγικό Grand Prix του Μαΐου) και Πίτερ Κόλινς (στο γερμανικό Grand Prix του Αυγούστου).
***
Κατά την πρώτη εικοσαετία διεξαγωγής της Formula 1, δηλαδή από το 1950 μέχρι το 1970, παγκόσμιοι πρωταθλητές στέφθηκαν 12 πιλότοι.
Οι 2 σκοτώθηκαν σε τροχαία δυστυχήματα, άλλοι 2 σε Grand Prix, ένας σε δοκιμαστικά, ένας σε αεροπορικό δυστύχημα και ένας από καρδιακή προσβολή, κατά τη διάρκεια συμμετοχής σε Ράλι στην Αυστραλία.
O Πίτερ Γουάιτχεντ δεν κατέκτησε Grand Prix ούτε φυσικά πρωτάθλημα, αλλά υπήρξε ένας από τους δεκάδες πιλότους ή οδηγούς που είχαν την ίδια μοίρα με τους προαναφερθέντες…
Διαβάστε ακόμη:
Έγινε… video game, δεν σκοτώθηκε στο WRC αλλά από πτώση ελικοπτέρου. Αυτός ήταν ο Κόλιν Μακ Ρέι
Μπερντ Ροζεμάγερ: Απαρνήθηκε τη ναζιστική στολή, σκοτώθηκε για το Παγκόσμιο ρεκόρ
Ο άνθρωπος που έδειξε τον… δρόμο. Ένα Grand Prix για τον Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα