«Ποτέ δεν ανταγωνίζομαι άλλους αθλητές της δισκοβολίας, παρά μονάχα τον ίδιο μου τον εαυτό, την ιστορία μου». Ο Άλφρεντ Έρτερ έλεγε μεγάλα λόγια, όμως ποτέ δεν έμεινε σε αυτά, καθώς με τις εμφανίσεις του τα αποδείκνυε στη πράξη.
Το Sport-Retro.gr γυρίζει 49 χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στην Πόλη του Μεξικού, με σκοπό να καταγράψει μια από τις κορυφαίες διακρίσεις σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Πρόκειται για τη διοργάνωση, όπου ο Αλ Έρτερ έγινε ο πρώτος αθλητής που κατέκτησε 4 συνεχόμενα χρυσά μετάλλια σε ένα αγώνισμα, σε αυτό της δισκοβολίας.
Ένας… ουρανοκατέβατος δίσκος
Γεννημένος στις 19 Σεπτεμβρίου 1936 στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, με γερμανική καταγωγή, ήταν από μικρός ταγμένος στον αθλητισμό.
Ασχολούνταν τόσο με το αμερικανικό ποδόσφαιρο όσο και με τα 100 μέτρα, όμως το πραγματικό του ταλέντο βρισκόταν αλλού.
Μια ημέρα του 1951, σε ηλικία 15 ετών ευρισκόμενος στην καθιερωμένη του προπόνηση, προσγειώθηκε στα πόδια του ένας… δίσκος.
Εκείνος ενστικτωδώς σταμάτησε να τρέχει, τον έπιασε και τον έριξε τόσο μακριά που ξεπέρασε ακόμα και τον αθλητή που είχε δοκιμάσει την αρχική ρίψη!
Η βολή αυτή ήταν η μεγαλύτερη όλων των εποχών στην ομάδα των δισκοβόλων και ο προπονητής κατάλαβε αμέσως ότι ο νεαρός θα μπορούσε να ακολουθήσει μια σπουδαία καριέρα στο αγώνισμα, καθώς πέρα από ταλέντο διέθετε και τα απαραίτητα σωματικά προσόντα (1.93μ., 127κ.).
Ένα… εγκυκλοπαιδικό διάλειμμα
Η δισκοβολία κρατά από την Αρχαία Ελλάδα και, βεβαίως, εντάσσεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Οι βασικοί της κανόνες είναι ότι ο αθλητής πρέπει να πετάξει το δίσκο όσο πιο μακριά μπορεί, μέσα στον τομέα ρίψης, χωρίς να πατήσει έξω από τη βαλβίδα.
Αντιθέτως, η προσπάθεια του κρίνεται αρνητική εάν και εφόσον ακουμπήσει με οποιοδήποτε μέρος του σώματός του επάνω ή έξω από τη στεφάνη σε όλη τη διάρκεια της προσπάθειάς του.
Στη δισκοβολία, επίσης, ο αθλητής κάνει μία και μισή περιστροφή μέσα στην κυκλική βαλβίδα και απελευθερώνει το δίσκο, δίνοντας ταυτόχρονα με τον δείκτη στροφές στον δίσκο καθώς τον αφήνει.
Προκειμένου να ξεκινήσει η περιστροφή, ο δισκοβόλος κάνει μία ή δύο αιωρήσεις για να αποκτήσει ρυθμό και να φέρει το δίσκο πίσω από το σώμα του.
Δεν ήταν «underdog», αλλά… σκύλος
Ύστερα από το περιστατικό στην προαναφερθείσα προπόνηση, όλα πλέον είχαν πάρει τον δρόμο τους αναφορικά με την καριέρα του Αλ Έρτερ.
Έπειτα από τις 6 διακρίσεις σε ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και την υποτροφία του 1954 από το πανεπιστήμιο του Κάνσας, όπου είχε ως προπονητή τον Μπιλ Ίστον, είχε έρθει η μεγάλη στιγμή για να δείξει τις ικανότητες του στη μεγαλύτερη «σκηνή».
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1956 διεξάγονταν στη Μελβούρνη της Αυστραλίας και ο 20χρονος θα έκανε την παρθενική του εμφάνιση.
Όπως είναι φυσιολογικό, του είχε δοθεί από τους δημοσιογράφους το παρατσούκλι «underdog», δηλαδή το «αουτσάιντερ», όμως, φρόντισε να τους διαψεύσει πλήρως.
Μπροστά σε 100.000 θεατές, οι οποίοι είχαν μείνει άφωνοι, πέταξε το δίσκο στην πρώτη του προσπάθεια πιο μακριά από όλους, στα 56 μέτρα και 36 εκατοστά, και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με παγκόσμιο ρεκόρ!
«Μετά τον αγώνα πρέπει να ομολογήσω ότι δυσκολευόμουν ακόμα και να σηκώσω το χέρι μου. Μέχρι τη στιγμή που έριξα την τελευταία μου βολή και είδα τα νούμερα, δεν είχα πιστέψει ότι θα μπορούσα να νικήσω», ήταν τα λόγια με τα οποία θα περιέγραφε εκείνη την ξεχωριστή ημέρα λίγα χρόνια αργότερα.
Ξεπέρασε και το τροχαίο
Οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του θα επαναπαυόταν με μια τέτοια επιτυχία, όμως το μάτι του Έρτερ συνέχισε να «γυαλίζει».
Επόμενα «θύματα» οι συναγωνιστές του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης (1960) και του Τόκιο (1964), όπου η ειρωνεία ήταν πως τα προγνωστικά τον θεωρούσαν και πάλι αουτσάιντερ.
Οι νίκες του ήρθαν κόντρα σε όλους και σε όλα, αφού ούτε ένα σοβαρό τροχαίο (λίγες εβδομάδες νωρίτερα) στάθηκε ικανό να τον σταματήσει στην Ιταλία (στα 59:18 η «χρυσή» βολή) ούτε όμως και το πρόβλημα στον αυχένα στην Ιαπωνία. το οποίο τον ανάγκασε να αγωνιστεί με κολάρο στο λαιμό.
Το αποτέλεσμα; Μετά από 5 γύρους σημείωσε νέο ρεκόρ σε παγκόσμιο επίπεδο, αφού πέταξε το δίσκο στα 61 μέτρα, γεγονός όμως το οποίο εκείνος δεν μπόρεσε να δει, καθώς είχε πέσει στο έδαφος από τους πόνους.
Το άθλημα της δισκοβολίας είχε μετατραπεί σε προσωπική υπόθεση για τους Αμερικανούς χάρη στον Αλ Έρτερ, όμως η μεγαλύτερη τιμή όλων θα λάμβανε χώρα 4 χρόνια αργότερα στο Μεξικό.
Η Πόλη του… Έρτερ
Παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικράτησαν λόγω της «σφαγής του Τλατελόλκο» (σ.σ. εκτελέσεις φοιτητών σε διαδηλώσεις κατά της διεξαγωγής των Αγώνων) και των ενεργειών των Μαύρων Πανθήρων, ο 32χρονος Έρτερ έγραψε το όνομα του με χρυσά γράμματα στα βιβλία της Ιστορίας.
Ο προκριματικός και ο τελικός του αγωνίσματος έγιναν το διήμερο 14-15 Οκτωβρίου στο στάδιο «Ολίμπικο Ουνιβερσιτάριο», όπου ο Αμερικανός προκρίθηκε ως 6ος στην τελική φάση.
Έπειτα, πέτυχε ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο αποτέλεσμα, καθώς έγινε ο πρώτος αθλητής στην Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που κατέκτησε χρυσά μετάλλια σε 4 διαδοχικές διοργανώσεις.
Ο δίσκος του έφτασε μέχρι τα 64.78, επίδοση η οποία αποδείχθηκε η κορυφαία και με την οποία άφησε δεύτερο τον Λόθαρ Μιντλ από τη Δ. Γερμανία και τον Λούντβιχ Ντάνεκ από την Τσεχοσλοβακία.
«Εάν θες να φτάσεις στην κορυφή θα πρέπει να είσαι καλύτερος από οτιδήποτε σε κρατάει πίσω από το να γίνεις ο καλύτερος όλων. Η πίεση δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ευκαιρία για να δεις αν μπορείς να ανταπεξέλθεις, τουλάχιστον εγώ αυτό πάντοτε θεωρούσα», είχε δηλώσει μετά την τεράστια αυτή νίκη.
Το ρεκόρ του έμεινε για 18 χρόνια «ζωντανό», καθώς ένας άλλος θρύλος του στίβου, ο Kαρλ Λιούις κατάφερε το ίδιο στους Ολυμπιακούς του 1984, 1988, 1992 και 1996.
Παρ’όλο που είχε ως στόχο και το 5ο χρυσό μετάλλιο, αποφάσισε λόγω της μεγάλης κούρασης και των τραυματισμών να αποσυρθεί.
Επιστροφή στα 44!
Ο ίδιος ήταν τόσο παθιασμένος με την καριέρα του, που επέστρεψε ξανά στη δράση 12 χρόνια μετά, σε ηλικία 44 ετών!
Εν τέλει, διεκδίκησε ανεπιτυχώς τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980, όταν στα προκριματικά των ΗΠΑ τερμάτισε 4ος ενώ το εισιτήριο έπαιρναν τρεις.
Βεβαίως, οι Αμερικανοί δεν έλαβαν μέρος σε εκείνη τη διοργάνωση εξαιτίας του μποϊκοτάζ που είχαν ασκήσει στη Σοβιετική Ένωση, συνεπώς η στεναχώρια του Έρτερ δεν μπορεί παρά να μετριάστηκε.
Στη συνέχεια της ζωής του αφοσιώθηκε εξολοκλήρου στη σύζυγο, τις δύο κόρες του, αλλά και στο αγαπημένο του χόμπι, τη ζωγραφική (σ.σ. διοργάνωνε και εκθέσεις).
Το 1983 έγινε με κάθε επισημότητα μέλος του Αμερικανικού Hall Of Fame, γεγονός που αποτέλεσε ύψιστη τιμή για εκείνον, αλλά και επιστέγασμα της εκπληκτικής του πορείας στον χώρο του αθλητισμού.
Επιπλέον, στους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες το 1984 και σε αυτούς της Ατλάντα το 1996, μετέφερε την Ολυμπιακή Σημαία και τη Φλόγα αντίστοιχα στο στάδιο.
Το τέλος
Όταν εγκατέλειψε τη δράση εργάστηκε επί 26 χρόνια ως ειδικός σε θέματα υπολογιστών, στην εταιρία «Grumman Aircraft Corporation».
Το 1991 στο πλαίσιο μια συνέντευξης είχε δηλώσει για τα φοβερά κατορθώματά του: «Στο πρώτο ήμουν πολύ μικρός, στο δεύτερο όχι ιδιαίτερα ικανός, στο τρίτο βαριά τραυματισμένος και στο τέταρτο μεγάλος σε ηλικία».
Από το 2003 άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε λόγω της ιδιαίτερα αυξημένης πίεσης αίματος, πρόβλημα το οποίο «κουβαλούσε» από παιδί.
Οι γιατροί του συνέστησαν να υποβληθεί σε εγχείρηση μεταμόσχευσης καρδιάς, όμως εκείνος αρνήθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη, εξηγώντας πως έζησε μια υπέροχη ζωή, όπως ακριβώς την είχε ονειρευτεί και πως θα συνεχίσει με ότι εξαρχής του έδωσε ο Θεός.
Την 1η Οκτωβρίου του 2007, ο Αλ Έρτερ άφησε την τελευταία του πνοή στη Φλόριντα.
Οι συνολικές του διακρίσεις
1954 U.S. high school record
1956, 1960, 1964, 1968 Olympic gold medal
1957, 1959-60, 1962, 1964, 1966 U.S. National Champion
1959 Pan-American champion
1963-64 American (3) and world records (2)
1974 USA Track & Field Hall of Fame
1983 Olympic Hall of Fame
Ο Άλφρεντ Αλ Έρτερ αποτέλεσε όχι μόνο έναν από τους καλύτερους αθλητές όλων των εποχών σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά ίσως και τον πιο πετυχημένο δισκοβόλο, καθώς εκείνος ήταν που πραγματικά έβαλε το συγκεκριμένο άθλημα στον χάρτη.
Γι’ αυτούς τους λόγους έχει και θα μείνει χαραγμένος στις μνήμες όλων ως ένας θρύλος των σπορ, ως ένας αληθινός και ολοκληρωμένος επαγγελματίας Ολυμπιονίκης, όπως άλλωστε τον αποκαλούσαν.
Κυριάκος Δημητρόπουλος
Τελειόφοιτος Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ
Διαβάστε ακόμη:
VIDEO: Ο εξωπραγματικός Καρλ Λιούις. Έκανε κάκιστη εκκίνηση, έφτασε στο παγκόσμιο ρεκόρ
Το πιο λαμπρό αστέρι των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων δεν ήταν ο Σπύρος Λούης…
Ντοράντο Πιέτρι: Ο Μαραθωνοδρόμος των Μαραθωνοδρόμων που «νίκησε» χωρίς να βγει πρώτος
Μπερντ Ροζεμάγερ: Απαρνήθηκε τη ναζιστική στολή, σκοτώθηκε για το Παγκόσμιο ρεκόρ
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα