Ανέκαθεν η ομάδα με τα πιο συναρπαστικά διοικητικά επεισόδια, θαρρείς και θέλει κάθε τόσο να επιβεβαιώνει τις καταβολές της, η ΑΕΚ είναι η επιτομή ενός μεταμοντέρνου Βυζαντίου με τα διλήμματα και τις έριδες να προκύπτουν διαχρονικά κάθε που η ομάδα μοιάζει να ηρεμεί.
Στην πραγματικότητα ήρεμη δεν ήταν ποτέ, κουβαλάει στα σπλάχνα της «Ησυχαστές και Δηλωτές», «Ενωτικούς και Ανθενωτικούς», σχίσματα, προσωπολατρείες που ακουμπούν το όριο εκείνων των μαχών στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης την περίοδο της εικονομαχίας.
Είναι η μοναδική ομάδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου με τόσες φήμες να περιβάλλουν την ιδιοκτησία της, από τη δεκαετία του ’70 ακόμη-ακόμη, όταν ο Λάτσης ήταν πάντα προ των πυλών και θα την εκτόξευε.
Πολυεθνικές, πολυμετοχικότητα, διαχειριστές παντός είδους, καμουφλαρισμένες λαϊκές βάσεις, παλιές δόξες, διοικήσεις διορισμένες από το Πρωτοδικείο, τραπεζικά ιδρύματα, hedge funds, εταιρείες φαντάσματα, κροίσοι από την Τουρκία και «κροίσοι» από το Manzanillo, ο θείος Μπομπ, τα Reservoir Dogs του Σταύρου Αδαμίδη, οι μετοχές που πάντα ανήκουν στον «Ζ», το αεροπλανάκι του Μιχάλη Τροχανά και του SòE. Αυτή είναι και η αφετηρία διότι από τον κυρ Μιχάλη έγινε η μετάβαση στην ENIC.
Ο Τροχανάς παρουσιάζεται στην ΑΕΚ ως επικεφαλής του ομίλου SòE και μέτοχος σε πάμπολλες εταιρείες. Δεν είναι ζάμπλουτος, αλλά δεν είναι και αμελητέα ποσότητα. Εποχές που το διαδίκτυο ήταν σε πολύ πρώιμα στάδια και εν πολλοίς δεν υπήρχε, οι φωνές που προειδοποιούν για το «πυραμιδωτό» σύστημα «ανάπτυξης» του SòE δεν εισακούονται.
Το ίδιο και κάποιες φωνές κυρίως από την Κύπρο που μιλούν για έναν άνθρωπο με sui generis χαρακτήρα και μια ερωτική σχέση με τη δημοσιότητα. Είναι σαφές ότι Μπάγεβιτς και Τροχανάς δεν ταιριάζουν, η παρεμβατικότητα του Τροχανά τον εξοργίζει, αντιλαμβάνεται ότι το άστρο της ΑΕΚ δύει παρόλο που στο encòre της η ομάδα του είναι η καλύτερη της εποχής και προσφέρει μοναδικό θέαμα.
Ο Τροχανάς δεν μπορεί να μείνει φρόνιμος και ανοίγει κόντρα και με τους οργανωμένους που παίρνουν σαφέστατα το μέρος του Μπάγεβιτς. Ιδιοκτήτης μπορεί να είναι ο Τροχανάς, είναι όμως αδιευκρίνιστο ποιος ασκεί διοίκηση στην ομάδα, τουλάχιστον μέχρι το πρώτο μισό της σεζόν και προτού διαρρεύσουν οι πρώτες φήμες περί συμφωνίας του Μπάγεβιτς με τον Σωκράτη Κόκκαλη και τον Ολυμπιακό.
Ο Τροχανάς προσφέρει ηγεμονικό συμβόλαιο στον προπονητή-τοτέμ, ο Βόσνιος αρνείται και αναφέρει ότι υπάρχει ασυμφωνία χαρακτήρων. Η πίεση του κόσμου και ειδικά της Οriginal είναι αφόρητη, ο Τροχανάς είναι ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος για να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση.
Ο ίδιος είναι ένας πολύ περίεργος άνθρωπος, ξένος με τον αγοραίο κόσμο του ποδοσφαίρου, εντελώς διαφορετικός με τη φιλοσοφία της ΑΕΚ. Εκδίδει ανακοινώσεις στα όρια της νουβέλας, τίτλοι όπως «η ΑΕΚ, η διανόηση και ο Μπρουκνέρ» περισσότερο μπερδεύουν παρά επιμορφώνουν το κοινό.
«Άμα τιμωρηθώ, θα πάω στη «σκεπαστή». Μία σπάνια συνέντευξη του Ντέμη Νικολαΐδη
Ο Τροχανάς ξεκινά να έχει σημαντικά προβλήματα και στον επιχειρηματικό στίβο, το αεροπλανάκι του SòE έχανε ύψος και πλησίαζε επικίνδυνα το έδαφος. Περισσότεροι από 20.000 συμπατριώτες μας είχαν εμπιστευτεί σεβαστά μέρη της περιουσίας τους από το 1994 στην ιδέα του Τροχανά, αλλά τα τουριστικά θέρετρα στη Σητεία δεν αχνοφαίνονταν ούτε γι’ αστείο. Δεν άργησαν οι πρώτες αγωγές και μηνύσεις.
Μια εταιρεία που ιδρύθηκε το 1991 με αρχικό κεφάλαιο 5.000.000 δραχμές, είχε βρεθεί εκτοξευμένη το 1996 μετά από αλλεπάλληλες ΑΜΚ στα 4.000.000.000 και είχε «γεννήσει» 16 θυγατρικές.
Οι επενδυτές του SòE κυνηγώντας το άπιαστο όνειρο του εύκολου πλουτισμού, κατέθεταν κεφάλαια για την αγορά μετοχών στις 17 συνολικά εταιρείες του ομίλου, κεφάλαια που με τη μέθοδο της υπεραξίας έφευγαν από τις εταιρείες και κατέληγαν στις τσέπες των ιδρυτικών στελεχών του ομίλου.
Ήταν σαφές ότι η ΑΕΚ αποτελούσε ασπίδα προστασίας για τον Τροχανά, απλώς έκατσε στην κέντα της «προδοσίας» Μπάγεβιτς και δεν κεφαλαιοποίησε τη δημοτικότητα και τη δυναμική της ομάδας.
Απέκτησε προς στιγμήν έρεισμα λόγω του τυφλού μίσους για τον Μπάγεβιτς και της απόκτησης του Ντέμη Νικολαΐδη από τον Απόλλωνα, αλλά η δεύτερη σεζόν του στην ομάδα είναι πολύ δύσκολη.
Αναγκάζεται να στραφεί σε λύσεις όπως η προεδροποίηση του Γιώργου Κυριόπουλου (δημάρχου Καλλιθέας) αναζητεί «περίεργους» συμμάχους πέραν του διαχρονικού παράγοντα της ΑΕΚ Νίκου Στράτου και αρχίζει να δρομολογεί την πώληση της ΠΑΕ, αφού η κόντρα με τους οργανωμένους καλά κρατεί και το κλίμα για εκείνον στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι εξαιρετικά εχθρικό.
Η ΑΕΚ αποχαιρετά έναν-έναν τους ποδοσφαιριστές που την έκαναν να μεγαλουργήσει, μετά τον Τσιάρτα που είχε αποχωρήσει για τη Σεβίλλη, αποχωρεί και ο Κετσμπάια για τη Νιούκαστλ, αποχωρεί και ο Μπορμπόκης για τη Σέφιλντ, ο Μανωλάς απέχει από την προετοιμασία.
Ο Τροχανάς αναζητά εναγωνίως αγοραστή, όλες οι πόρτες είναι κλειστές, στο μεταξύ έχει αντικαταστήσει τον Κυριόπουλο με τον Αλέξη Κούγια στον προεδρικό θώκο.
Ο κόσμος της ΑΕΚ βράζει, η ομάδα είναι ακόμη δυνατή, σε καμία περίπτωση όμως η ομάδα που οι ΑΕΚτζήδες θαύμαζαν επί Γενεράκη και επί Καρρά-Μελισσανίδη.
Οι παλινωδίες Τροχανά είναι συνεχείς, διαρρέει ψευδείς ενδιαφερόμενους και τα τέλη Αυγούστου του 1997 τον βρίσκουν ακόμη ιδιοκτήτη.
Η επίσημη «πρώτη» της ΑΕΚ γίνεται παρουσία δύο χιλιάδων εξαγριωμένων οπαδών που ξιφουλκούν κατά παντός υπευθύνου, η ένταση κλιμακώνεται και πέφτουν ακόμη και «ψιλές». Την πληρώνουν πρώτοι απ’ όλους ο Αλέξης Κούγιας και ο τότε τερματοφύλακας Βασίλης Καραγιάννης, ο κόσμος απαιτεί να φύγει ο Τροχανάς και ας ξαναπάει η ομάδα στο Πρωτοδικείο για να οριστεί διοίκηση.
Ο Τροχανάς βρίσκεται ενώπιον ενός ξεκάθαρου διλήμματος: είτε θα συνεχίσει στην ιδιοκτησία μέχρις ότου να επιτύχει την τιμή πώλησης που επιθυμεί είτε θα μετριάσει τις παράλογες απαιτήσεις του και θα πουλήσει.
Εκεί έρχεται η ENIC και ο ιδιοκτήτης της Τζο Λιούις να τον απαλλάξουν από τον τεράστιο βραχνά που λέγεται ΑΕΚ, μιας ομάδας που στερείται εσόδων και παράγει διαρκώς χρέη. Ο Τροχανάς χωρίς να το σκεφτεί δύο φορές συμφωνεί άμεσα με τους Έλληνες εκπροσώπους της αγγλικής πολυεθνικής και μια ωραία πρωία ανακοινώνεται στον κόσμο της ΑΕΚ ότι την αναλαμβάνει η ENIC.
Η English National Investment Company όπως είναι το πλήρες όνομά της, είναι μια επενδυτική εταιρεία που είχε εξαιρετικά επιθετική πολιτική στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο εκείνη την εποχή. Στο Ηνωμένο Βασίλειο η Τότεναμ και οι Ρέιντζερς, στην Τσεχία η Σλάβια Πράγας, στην Ιταλία η Βιτσέντσα, στην Ελλάδα η ΑΕΚ.
Ο κόσμος της ομάδας ακούει για τρελά λεφτά, μαθαίνει τον Τζο Λιούις, το δεξί του χέρι Ντάνιελ Λίβι, που έρχεται για το μεγάλο deal στην Αθήνα, ονειρεύεται πολλά λεφτά όταν μαθαίνει ότι ο Τροχανάς μεταπώλησε την ΠΑΕ λίγο κάτω από 3.000.000 δραχμές.
Το ματωμένο ντέρμπι ΑΕΚ-Ολυμπιακός
Οι Άγγλοι όπως τους αποκαλούσαν άπαντες τότε, τοποθετούν το σεβαστό απ’ όλους Λάκη Νικολάου στη θέση του προέδρου, αλλά δεν υπάρχει χρόνος για μεταγραφές. Υπομονή συστήνουν όλοι, ο χειμώνας είναι κοντά.
Η ENIC δε φείδεται χρημάτων, ανανεώνει τα συμβόλαια σε όλα τα «βαριά χαρτιά» της ομάδας με απίστευτα ποσά για το ελληνικό ποδόσφαιρο, έρχονται ο Δώνης, ο Τόμιτς, πληρώνονται 650 εκατομμύρια δραχμές για τον Κέλβιν Σέμπουε, τα ποσά είναι απίθανα όχι μόνο για τα δεδομένα της ΑΕΚ αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα.
Τις συμφωνίες συνάπτει ο διευθύνων σύμβουλος της ΠΑΕ – «τοποτηρητής» όπως ήταν της μόδας να γράφεται τότε – και ουσιαστικό κουμάντο της ENIC στην Ελλάδα, ο Πέτρος Στάθης. Η ΑΕΚ ξοδεύει και ξαναξοδεύει, τα ποσά είναι ιλιγγιώδη αλλά η ομάδα δεν τα καταφέρνει, μένει τρίτη, πολύ πίσω από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.
Το καλοκαίρι η επένδυση γίνεται ακόμη πιο γενναιόδωρη. Η ENIC ξοδεύει, ξοδεύει, ξοδεύει. Πολύ αργότερα βέβαια θα γίνει σαφέστατο ότι δεν χάρισε αλλά δάνειζε.
Η ΑΕΚ φτάνει μια ανάσα από τον Γιόαχιμ Λεβ, καταλήγει στο Ντράγκοσλαβ Στεπάνοβιτς, ο Στάθης πληρώνει 700.000.000 και παίρνει τον Λάκη από τον Πανηλειακό, έρχονται με βασιλικά συμβόλαια Ίλιεφ, Μπαμπούνσκι (ως αντικαταστάτης του Μανωλά που σταμάτησε), Ζήκος, Μάρκος, Ζουμπούλης, γενικότερα η χαρά του μάνατζερ.
Η ομάδα και πάλι δεν απογειώνεται, ο Στεπάνοβιτς απολύεται πριν από την παρέλαση, το άνοιγμα στα οικονομικά είναι μεγάλο και είναι υπεραπαραίτητη η προστασία της επένδυσης της ENIC.
Ο Στάθης φέρνει σε επαφή το Λίβι με το Μελισσανίδη, εγγυάται ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να ξεκινήσουν οι Άγγλοι να ρεφάρουν το απίστευτο ρευστό που στέλνουν στην Ελλάδα, ο τρόπος για να γίνει απόσβεση των χρημάτων τους σε ένα πρωτάθλημα διαπλοκής που το ελέγχει ο Σωκράτης Κόκκαλης.
Νέες μεταγραφές τον Δεκέμβριο, δανεικοί και από την Άρσεναλ, ο Παναθηναϊκός όμως είναι σκληρό καρύδι και η δεύτερη θέση που οδηγεί στα προκριματικά του Champions League τίθεται εν αμφιβόλω.
Η νίκη του Ντέμη Νικολαΐδη επί του Δημήτρη Μελισσανίδη
Η ΑΕΚ τελικά κατακτά τη δεύτερη θέση, που εξ ολοκλήρου πιστώνεται στον Μελισσανίδη, ο οποίος στο καθοριστικό παιχνίδι με τον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο, κάθεται ακόμη και στον πάγκο και συμμετέχει ενεργά στο ματς. Η ΑΕΚ με το λάθος του Καρκαμάνη κερδίζει 3-2 στη Θεσσαλονίκη και τα νέα χαροποιούν τους Άγγλους που ονειρεύονται τους χρυσοφόρους ομίλους.
Μεγάλες προσδοκίες, (ξανά) πολλά λεφτά για μεταγραφές, ο Μελισσανίδης επιλέγει Τουμπάκοβιτς ανακηρύσσοντάς τον τρόπον τινά σε αντί-Μπάγεβιτς, φέρνει 10 παίκτες μεταξύ των οποίων ο δανεικός των 2.500.000.000 δραχμών Ντράγκαν Τσίριτς από την Μπαρτσελόνα που γκρεμίζει το αεροδρόμιο. Και πάλι όμως η ομάδα δεν φέρνει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Ο αποκλεισμός από την ΑΪΚ Στοκχόλμης είναι συνώνυμο καταστροφής, η ΑΕΚ μένει εκτός ομίλων και η τρύπα μόνο για την τρέχουσα χρήση φτάνει τα 5.000.000.000. Και είναι ακόμη Αύγουστος… Στο πρωτάθλημα τα πράγματα ακολουθούν την ίδια μίζερη πορεία, ο Μελισσανίδης φεύγει πρώτος από το φουρτουνιασμένο καράβι αντιλαμβανόμενος ότι πάει ολοταχώς στα βράχια.
Αρχικά αντικαθίσταται από τον επιστήθιο φίλο του Στέφανο Μαμαντζή, αφού ο Στάθης έκανε ότι μπορούσε για να μένει ο κόσμος με την εντύπωση ότι ο Μελισσανίδης ασχολείται με την ομάδα.
Η σεζόν είναι καταστροφική απ’ όλες τις απόψεις, ο σεισμός της Πάρνηθας επί της ουσίας είναι η αρχή του τέλους για το «Νίκος Γκούμας», γίνεται το περιβόητο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό του ’99 με το Δημητρόπουλο και τους πυροβολισμούς στο Members Club, η ΑΕΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν πιάσει πάτο.
Η ENIC αναζητά μετά βδελυγμίας τρόπο να απεμπλακεί από την ΑΕΚ, εξουσιοδοτείται ο Στάθης να ψάξει άμεσα για επενδυτές, τίθεται εν αρχή στο περιθώριο και εμφανίζεται ο πρώτος αλλοδαπός που αναλαμβάνει τα ηνία της ομάδας.
Είναι ο θρυλικός Κορνίλιους-Θεόδωρος-Νικόλαος Σίρχαουζ, ο χαμογελαστός ξανθομάλλης Ολλανδός που μάλλον δεν έχει και μεγάλη σχέση με το ποδόσφαιρο, αλλά είναι η επιλογή του Λίβι για να σταματήσει η οικονομική αιμορραγία. Ο λογιστής από το Άμστερνταμ από το 1994 ήταν manager της Nethold από το 1995 είχε εγκαθιδρύσει στις Βρυξέλλες το αθλητικό κανάλι SuperSport.
Το παρασκήνιο και το domino που κρύβεται πίσω από την επιλογή Σίρχαουζ είναι απίστευτο: η Nethold αποκτά το Canal+ από τη Nethold, ο Κορνήλιος πρώτα πηγαίνει στην Κύπρο, κατόπιν στην Αθήνα ως Chief Financial Officer της Netmed, που είναι ένα από τα τμήματα της MIH, η οποία ελέγχει την Multichoice, τη Hellenic Interactive Services και πλέον την ΑΕΚ και την αθλητική εταιρεία BASIC που έντυνε τότε τον «δικέφαλο».
Μετά την ENIC οι ΑΕΚτζήδες μαθαίνουν ότι στην ομάδα γίνεται συμμέτοχος και η Netmed, η εταιρεία δηλαδή που ελέγχει το τηλεοπτικό προϊόν του ποδοσφαίρου (και όχι μόνο) στην Ελλάδα, μέσω του SuperSport ή Filmnet όπως αρέσκοντο να το αποκαλούν όλοι τότε.
Όταν ο Γιόαχιμ Λεβ πλησίαζε στην ΑΕΚ
Θορυβημένοι από την εμφάνιση νέας ψηφιακής και καλωδιακής δορυφορικής πλατφόρμας, οι Ολλανδοί προσπαθούν με έμμεσο τρόπο να εξασφαλίσουν ένα από τα μεγαλύτερα brand του πρωταθλήματος, θέλουν να αναγκάσουν την ΑΕΚ να υπογράψει συμβόλαιο δεκαετούς συνεργασίας, προσφέρουν 10.000.000 ευρώ στον Λίβι και το κατορθώνουν.
Μαζί με τον Σίρχαουζ, εμφανίζεται για πρώτη φορά στα κοινά της ΑΕΚ και ο σημερινός μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ Μάκης Αγγελόπουλος. Μετά το πρώτο διάστημα Σίρχαουζ, η ΑΕΚ κατακτά το Κύπελλο, αλλά και πάλι μένει εκτός πρωταθλήματος, τα χρέη έχουν αρχίσει να σωρεύονται επικίνδυνα και είναι αδύνατον να μείνει κρυφή η συμμετοχή της Netmed στο μετοχικό σχήμα.
Ντοκουμέντο: Η πρωταθλήτρια ΑΕΚ του 1994 μέσα από τα αυτοκόλλητα της Panini
Από τα μέσα της επόμενης περιόδου γίνεται προσπάθεια να βρεθεί μια παρένθετη λύση, η ENIC μαζί με τη Netmed επικοινωνούν ότι η ΑΕΚ πωλείται, αναζητούνται επενδυτές για να «απαλλάξουν» τις πολυεθνικές από το βάρος, ενώ στην πραγματικότητα η ΑΕΚ είναι σιδηροδέσμιά τους.
Ο Στάθης επανακάμπτει (ουσιαστικά δεν είχε φύγει ποτέ, απλώς έμεινε μακριά από το προσκήνιο για να αποφευχθούν οι επικοινωνιακοί κραδασμοί) πραγματοποιεί δεκάδες ραντεβού, αναζητεί επενδυτές μαζί με τον Τάκη Κασιούλα και τον δικηγόρο Σωκράτη Λοϊζίδη.
Κάποιες περιπτώσεις δείχνουν να προχωρούν, ο «Βασιλιάς της Πέστροφας» Γιώργος Πετσάλης θα καταθέσει και έγγραφη πρόταση, αλλά υπάρχουν φήμες για ενδιαφέρον του Σπύρου Λάτση, οι οποίες ασφαλώς δεν έχουν ψήγμα βάσης.
Ο Στάθης πείθει σχεδόν τον Μιχάλη Σπανό να εμπλακεί, λίγο πριν να πέσουν οι υπογραφές, ο ιδιοκτήτης της ΕΤΕΚΑ κάνει πίσω ενώ ακούγονται φήμες για τον Ευάγγελο Μυτιληναίο. Εμφανίζεται και διενεργεί έλεγχο ο Δημήτρης Αγγελόπουλος, τότε μεγαλομέτοχος του Απόλλωνα Καλαμαριάς, αποχωρεί και αυτός διαπιστώνοντας ότι η εταιρεία δεν έχει και πολλές ελπίδες πολυτελούς διαβίωσης.
Κυκλοφορεί έντονα το σενάριο ότι επανακάμπτει ο Δημήτρης Μελισσανίδης μαζί με τον Στέλιο Χατζηιωάννου της EasyJet, ο Στάθης διαρρέει ότι η Netmed συζητάει με το Γιώργο Δαυίδ της Coca Cola (3E) ενώ παρουσιάζεται και ο Θανάσης Αθανασούλης (τότε του Alter) σαν επίδοξος σωτήρας.
Ο Λοϊζίδης από την άλλη διαρρέει ενδιαφέρον του Μίνωα Κυριακού του Ομίλου ΑΝΤ1, ως Κύπριος φέρνει στην επικαιρότητα και τα ονόματα του Ομίλου Λανίτη (σ.σ. το έμαθε ο Μάριος Λανίτης και το διέψευσε άμεσα), του Γιώργου Ψάλτη, η λίστα με τα ονόματα που προσεγγίστηκαν είτε πραγματικά είτε στη φαντασία των εντολοδόχων είναι ατέλειωτη.
4 Αυγούστου 2004: Πρόεδρος της ΑΕΚ ο Ντέμης Νικολαΐδης
Η Netmed προσεγγίζει και τον τότε ισχυρό άνδρα της ΚΑΕ ΑΕΚ Γιάννη Φιλίππου της ΦΑΓΕ, ο επιχειρηματίας μοιάζει εν αρχή θετικός, εν συνεχεία απορρίπτει κάθε ανάμειξη όταν τα σχέδια του για κατασκευή γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια μέσω του Γιάννη Γρανίτσα απορρίπτονται συλλήβδην από ENIC και Netmed.
Ο χρόνος πίεζε επικίνδυνα, ακόμη και ο Σταύρος Παπαδόπουλος της Καλαμάτας απορρίπτει πάσα εμπλοκή με το φουρτουνιασμένο καράβι που λέγεται ΑΕΚ, εμφανίζεται ακόμα και ο Βίκτωρας Μητρόπουλος ως επικεφαλής consortium επιχειρηματιών, αλλά κανένα από τα deals δεν τελεσφορεί. Μέχρι που φτάνει η μεγάλη ώρα και σκάει η βόμβα που ταράσσει τα νερά στο ελληνικό ποδόσφαιρο: ο Αλεχάντρο Σκλαβενίτης.
Ο «Πρίγκιπας του Μαντσανίγιο» γίνεται άμεσα η αγαπημένη ενασχόληση των εφημερίδων, λέγεται ότι θα επενδύσει πάνω από 25.000.000.000 σε βάθος τετραετίας και είναι διατεθειμένος να ρίξει άμεσα 8.000.000.000 στην ΠΑΕ. Τα ρεπορτάζ παίρνουν φωτιά, αναζητούν πληροφορίες στο Μεξικό για το ποιόν του ομογενούς επιχειρηματία, βρίσκουν όμως ελάχιστα πράγματα.
Οι μοναδικές εναπομείνασες αξιόλογες περιπτώσεις σοβαρών επιχειρηματιών όπως ο Μιχάλης Σωτηρόπουλος (ομογενής από το Χιούστον) και ο εφοπλιστής Ιωάννης Καραγιώργης τίθενται άμεσα στο περιθώριο, με το που εμφανίζονται τα δισεκατομμύρια από το Μαντσανίγιο.
Ο Σκλαβενίτης παρουσιάζεται διά εγγράφων ως πρόεδρος του τεράστιου επιχειρηματικού ομίλου Hercules Marines Services και τροφοδότης δεξαμενόπλοιων, σε χρόνο-ρεκόρ παρουσιάζεται να τα βρίσκει σε όλα με τη NetΜed, διαρρέεται μάλιστα ότι προορίζεται και ο ίδιος για πρόεδρος της ΠΑΕ.
Δημοσιογράφοι, παράγοντες και ασφαλώς ο κόσμος της ΑΕΚ με τις προσδοκίες να χτυπάνε κόκκινο, περιμένουν εναγωνίως την άφιξη του μεγάλου Alejandro στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Η ιστορική μέρα φτάνει και ο σούπερ επιτυχημένος ομογενής επιχειρηματίας από το μακρινό Μεξικό καταφθάνει στην Αθήνα.
Στο αεροδρόμιο εμφανίζεται ένας ιδρωμένος και ταλαιπωρημένος τύπος, φορώντας ένα φαρδύ καφέ t-shirt και παπούτσια χωρίς κάλτσες. Βγαίνει από την economy και όχι από τα VIP του Ελληνικού, τον υποδέχεται σχεδόν γελώντας ο Σίρχαουζ.
Η μέρα που «σκεπάστηκε» η Νέα Φιλαδέλφεια
Ο Σκλαβενίτης, δίνει συνέντευξη Τύπου στο Divani Caravel, παρουσιάζει τους συνεργάτες του, τον Νοτιοαφρικανό πρώην διευθυντή της Labat Technologies Μαρκ Αλεξάντερ και «τον ιδρυτή» του Ομίλου Salec και νυν «συγγενή στελέχους της ΜΙΗ» Ζουχαΐρ Αλ Αζχάρ, ο οποίος διέγνωσε την τεράστια επενδυτική ευκαιρία της ΠΑΕ ΑΕΚ και αποφάσισε να παρατήσει την Αίγυπτο για τον «δικέφαλο».
Η κωμωδία δεν έχει τέλος. Η αγοραπωλησία επικοινωνιακά δείχνει να ολοκληρώνεται και μάλιστα επιδεικνύεται και το προσύμφωνο μεταβίβασης των μετοχών, υπογεγραμμένο από τη NetMed και από μια off shore εταιρεία αγνώστου ονόματος και προέλευσης. Στην πραγματικότητα οι δύο πολυεθνικές φρόντιζαν τα νώτα τους.
Αφενός φημολογείτο η πρόθεση της Βουλής με την αναθεώρηση του συντάγματος το 2001, να εισάγει το ασυμβίβαστο μεταξύ ιδιοκτήτη κάθε μέσου ενημέρωσης με το Δημόσιο και αφετέρου η μεν ENIC αντιμετώπιζε σοβαρότατο πρόβλημα από την UEFA λόγω της πολυϊδιοκτησίας (αργότερα υποχρεώθηκε να υποχωρήσει όσον αφορά το μεγαλεπήβολο σχέδιο του Lewis για μερικό έλεγχο του ποδοσφαίρου ανά την Ευρώπη) και η Netmed αναζητούσε κάποιον να φορτωθεί το βάρος που λέγεται ΑΕΚ.
Όταν έγινε με κάθε επισημότητα η εκδήλωση σε αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου, στην αίθουσα επικρατεί νεκρική σιγή. Ο Σκλαβενίτης μετά τις χειραψίες με τον Κορνήλιο, παρουσιάζει τον εντεταλμένο σύμβουλο επί θεμάτων ποδοσφαίρου και νέο διευθύνοντα σύμβουλο της ΠΑΕ, κύριο Χρυσόστομο Ψωμιάδη.
Πρώτα φτάνει το πούρο και μετά ο Μάκης, το κομπολόι ακούγεται πιο βαρύ κι από αμόνι, ο χώρος γεμίζει μπράβους. Η ΠΑΕ ΑΕΚ είχε μόλις μπει στη δίνη Ψωμιάδη και για την ENIC δεν ξανακούσαμε ποτέ μέχρι την υπαγωγή στο άρθρο 44 από την «ομάδα Νικολαΐδη».
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα