Κώστας Μπράτσος

Το ανυπέρβλητο ταλέντο του Ντιέγκο Μαραντόνα τον έφερε στην πρώτη κατηγορία της Αργεντινής πριν καν συμπληρώσει 16 χρόνια ζωής. Σαν σήμερα, στις 20 Οκτωβρίου 1976, έκανε ντεμπούτο με την Αρχεντίνος Τζούνιορς.

Πρόκειται για μία από τις χειρότερες αθλητικές τραγωδίες στην ιστορία, έστω κι αν δεν είναι γνωστή στο ευρύ κοινό. Ογδόντα τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους επειδή απλά πήγαν να δουν τη Γουατεμάλα να αντιμετωπίζει την Κόστα Ρίκα.

Ο Ντιντιέ Ντεσάμπ είναι ο τεχνικός που οδήγησε τη Γαλλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ωστόσο μπορεί να μην ήταν ποτέ προπονητής, αν δεν υπήρχε ο Μάρκο Σιμόνε, ο Ιταλός επιθετικός με τον οποίο τελικά τσακώθηκε και τον έδιωξε.

Ο Τζιουζέπε Μπέργκομι κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο σε ηλικία 18 ετών, όταν λίγους μήνες νωρίτερα του ζητούσαν ταυτότητα για να αποδείξει ότι δεν είναι μεγαλύτερος. Στα 28 του η εθνική Ιταλίας τον έδιωξε, αλλά επέστρεψε ως "σημαία" της Ίντερ.

Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα ξυπνούσε στις 3 το πρωί για να δουλέψει σε εργοστάσιο γλυκών, έχοντας εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο. Πέντε χρόνια αργότερα, σήκωνε το Παγκόσμιο Κύπελλο 2002 ως βασικός και κυριολεκτικά αναντικατάστατος, στο πλευρό του Ρονάλντο και του Ριβάλντο.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα επέστρεψε στη δράση στις 4 Οκτωβρίου 1992, μετά από 15 μήνες τιμωρίας για χρήση κοκαΐνης. Όχι στη Νάπολι, αλλά στη Σεβίλλη του Ντιέγκο Σιμεόνε, του Ντάβορ Σούκερ και του Κάρλος Μπιλάρδο, όχι ως ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, αλλά ως υπέρβαρος.

Δύο χρόνια πριν χάσει τους περιβόητους τρεις τίτλους σε έντεκα μέρες, η Λεβερκούζεν ήθελε μία ισοπαλία απέναντι σε μία αδύναμη και αδιάφορη ομάδα για να κατακτήσει το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Ο Μίχαελ Μπάλακ φρόντισε να μην τα καταφέρει...

Μετά από δύο σερί "Χρυσές Μπάλες", ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε έψαχνε την κορυφή και σε ομαδικό επίπεδο το 1982, ωστόσο απέτυχε εξαιτίας χαμένων ευκαιριών του στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Έκτοτε, τον πήρε η κάτω βόλτα...

Η Δε Στρόνγκεστ κατέκτησε το πρωτάθλημα Βολιβίας το 1974, όταν πέντε χρόνια νωρίτερα είχε χάσει όλο το ρόστερ της σε ένα αεροπορικό δυστύχημα που έμεινε στην ιστορία ως η χειρότερη αθλητική τραγωδία της χώρας.

Ο Πάολο Ρόσι χάρισε ένα ολόκληρο Παγκόσμιο Κύπελλο στην εθνική Ιταλίας. Το έπος του 1982, όμως, είναι ίσως η μοναδική αγωνιστική στιγμή για την οποία έμεινε στην ιστορία. Εκείνα τα έξι τέρματα, εκείνο το χατ τρικ κόντρα στη Βραζιλία του jogo bonito, επισκίασαν οτιδήποτε άλλο. Αν υπήρχε κάτι τέτοιο...