Αν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού έχουν συνδέσει με κάποιον παίκτη την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος μπάσκετ το 1997, τότε αυτός είναι ο Ντέιβιντ Ρίβερς.
Μέγας πρωταγωνιστής του Final 4 της Ρώμης, ο Αμερικανός πλέι μέικερ από το Νιου Τζέρσεϊ αγαπήθηκε όσο λίγοι ξένοι στην Ελλάδα.
Τίποτα από τα παραπάνω, όμως, και πολλά περισσότερα, δεν θα είχαν συμβεί αν η τύχη δεν ήταν με το μέρος του στις 24 Αυγούστου 1986.
Θρήνησε για 2 από τα 14 αδέρφια
Στις 20 Ιανουαρίου 1965 ο Γουίλι Τζόζεφ και η Μέιμι Ρίβερς κράτησαν για πρώτη φορά στην αγκαλιά τους τον Ντέιβιντ Λι Ρίβερς, όπως είναι το πλήρες όνομά του.
Ο πατέρας έκανε δυο δουλειές (διακοσμητής πολυελαίων και υπάλληλος σε απολυμαντική εταιρεία) για να ζήσει την οικογένειά του, ενώ η μητέρα του ήταν καμαριέρα σε ξενοδοχείο.
Σε νεαρή ηλικία έχασε τα δύο από τα 14 αδέρφια του (ο ένας μαχαιρώθηκε, ο άλλος χτυπήθηκε από φορτηγό), ενώ το 15ο παιδί πέθανε στη γέννα.
Στεναχωριόταν που η μητέρα του έσπρωχνε με δυσκολία το καρότσι στο ξενοδοχείο, εξ ου και η υπόσχεση ότι μόλις τελείωνε το Πανεπιστήμιο θα έβγαζε χρήματα στο ΝΒΑ.
Προς το παρόν έπαιζε μπάσκετ και φρόντιζε να απομακρύνει από την καθημερινότητά του όσους φίλους συνδέονταν με τον κόσμο των ναρκωτικών, όπως επίσης και εκείνους που είχαν παρατήσει το σχολείο.
«Αν ονειρεύεσαι, το πιστεύεις και έχεις πίστη, όλα είναι πιθανά», υποστήριζε ο νεαρός ακόμη Ρίβερς, ο οποίος έβλεπε τον κόσμο από τα 188 εκατοστά.
«Ο Ντέιβιντ είχε λιγότερες ανέσεις από τους περισσότερους ανθρώπους, αλλά περισσότερη αγάπη», έχει πει ο Μπομπ Χάρλεϊ, προπονητής του στο Λύκειο του Σεντ Άντονι στο Νιου Τζέρσεϊ.
«Μέσα από όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές, βρίσκω πάντα τον τρόπο να διασκεδάζω», επεσήμαινε ο ίδιος λίγους μήνες μετά το ατύχημα που τον έφερε ένα βήμα πριν από τον θάνατο.
Το ατύχημα με τον Κεν Μπάρλοου του ΠΑΟΚ!
Στη 01:00 της Κυριακής 24 Αυγούστου 1986, οι 21χρονοι Ντέιβιντ Ρίβερς και Κεν Μπάρλοου, αμφότεροι φοιτητές του Πανεπιστημίου του Νοτρ Νταμ επέβαιναν σε ένα βανάκι.
Επέστρεφαν στο σπίτι του Ντιν Γκόνγκουερ, ενός εστιάτορα που κάθε καλοκαίρι προσλάμβανε παίκτες του Πανεπιστημίου σε τοπικές επιχειρήσεις και τους παραχωρούσε στέγη.
Οδηγός ήταν ο μετέπειτα άσος του ΠΑΟΚ, ο οποίος είχε αποφοιτήσει τον περασμένο Μάιο και αποτελούσε επιλογή των Λος Άντζελες Λέικερς στον πρώτο γύρο των drafts.
Σύμφωνα με όσα κατέθεσε στην Αστυνομία, ο Μπάρλοου προσπάθησε να αποφύγει ένα αυτοκίνητο, το οποίο παραβίασε το STOP στο Νο30 του επαρχιακού δρόμου που βρίσκονταν.
Το βανάκι γλίστρησε στον παρακείμενο χωματόδρομο, ανατράπηκε, ο Ρίβερς εκσφενδονίστηκε από το μπροστινό τζάμι, κατέληξε σε ένα χαντάκι και υπέστη ένα σοβαρό τραύμα στην κοιλιακή χώρα, με αποτέλεσμα να υποβληθεί σε τρίωρη χειρουργική επέμβαση στο Νοσοκομείο του Έλκχαρτ.
Ο Μπάρλοου, από την πλευρά του, ο οποίος πάτησε απότομα φρένο για να αποφύγει τη σύγκρουση και βρέθηκε στο πίσω μέρος του βαν, την έβγαλε καθαρή με μια βαθιά πληγή στο πόδι.
Δεν φορούσαν ζώνες, ενώ οι εξετάσεις έδειξαν ότι δεν είχαν καταναλώσει αλκοόλ ούτε είχαν κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Το Κύπελλο Πρωταθλητριών του Ολυμπιακού το 1997
«Μην με αφήσεις να πεθάνω»
Ο διάλογος μεταξύ των δύο συμπαικτών αμέσως μετά το ατύχημα προκαλεί ανατριχίλα και είναι ενδεικτικός του σοκ που υπέστησαν.
Μπάρλοου: «Είσαι εντάξει;»
Ρίβερς: «Όχι»
Μπάρλοου: «Είσαι σίγουρος ότι είσαι καλά;»
Ρίβερς: «Όχι, δεν είμαι καλά»
Μπάρλοου: «Ντέιβιντ, μην πεθάνεις!»
Ρίβερς: «Μην με αφήσεις να πεθάνω».
Ο Μπάρλοου χτύπησε αμέσως την πόρτα ενός κοντινού σπιτιού και τηλεφώνησε για να ζητήσει βοήθεια, τη στιγμή που ο Ρίβερς κρατούσε το στήθος του για να προστατεύσει τα ζωτικά όργανα στο εσωτερικό του.
«Απλώς ήξερα ότι είχε έρθει η ώρα μου. Μετά από λίγα λεπτά το είχα αποδεχθεί. Έψαχνα για τον Δημιουργό μου και γνώριζα ότι πήγαινα στον Παράδεισο.
Αλλά τότε αισθάνθηκα λίγο απογοητευμένος που επρόκειτο να πεθάνω κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν ήθελα να γίνει έτσι. Ήθελα να έχω εκεί κάποιον από την οικογένειά μου απλά για να τους πω ότι τους αγαπώ.
Δεν λυπόμουν που πέθαινα. Ήθελα κάποιον να είναι εκεί για να ακούσει τις τελευταίες μου λέξεις. Νομίζω ότι η απογοήτευση που αισθάνθηκα με βοήθησε να κρατηθώ», δήλωσε αργότερα.
Όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο του Έλκχαρτ για την τρίωρη επέμβαση, μερικοί συμπαίκτες του όπως ο Σκοτ Χικς βρίσκονταν ήδη εκεί για να του κρατούν το χέρι.
«Προσπαθούσαμε να του απαλύνουμε τον πόνο. Ήθελα να τον ενθαρρύνω. Όταν, όμως, είδα την κατάσταση του τραύματος του, είχα τάσεις λιποθυμίας και οι γιατροί έπρεπε να ασχοληθούν και μαζί μου», αποκάλυπτε αργότερα ο Χικς.
Δεκαπέντε ράμματα έκλεισαν το τραύμα των περίπου 40 εκατοστών και άλλες τόσες εβδομάδες χρειάστηκαν για να επανέλθει στη δράση ο Ρίβερς, αφού προηγουμένως έκανε αποκατάσταση που περιελάμβανε ποδήλατο, κολύμπι και χαλαρό τρέξιμο.
«Ήταν σοβαρό το σκίσιμο, αλλά ευτυχώς και ως εκ θαύματος, το παχύ έντερο, το λεπτό έντερο και τα νεφρά δεν πειράχτηκαν», ήταν τα λόγια του Dr. Κίρμπι Γκρος, του ανθρώπου που χειρούργησε τον Ρίβερς.
Αυτά τα λόγια μαρτυρούν ότι ο μετέπειτα άσος του Ολυμπιακού έφτασε πολύ κοντά στον θάνατο, αλλά τον ντρίμπλαρε με μαεστρία και μετέτρεψε σε πραγματικότητα το όνειρό του να παίξει μπάσκετ, ασχέτως αν δεν έκανε λαμπρή καριέρα στο ΝΒΑ.
Είχε προβλέψει ότι σε λίγα χρόνια θα έβγαζε χρήματα από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, όμως αν ήξερε τι θα συνέβαινε στο Νο30 εκείνου του επαρχιακού δρόμου, θα προτιμούσε να μην βγάλει ούτε σεντ από αυτό, αρκεί να απολάμβανε το υπέρτατο αγαθό της ζωής…
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα