Ο Ντιέγκο Μαραντόνα αποτελεί μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της Αργεντινής, ενώ κατά πολλούς είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Τα επιτεύγματά του στα γήπεδα έχουν αφήσει εποχή, με το «Χέρι του Θεού» και το «Γκολ του Αιώνα» να αποτελούν δύο από τα πιο χαρακτηριστικά περιστατικά στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Εκτός απ’ την εθνική, ο Αργεντινός θρύλος μεγαλούργησε και σε επίπεδο συλλόγων, αγωνιζόμενος στην Ευρώπη κυρίως για τη Νάπολι.
Σαν σήμερα (30 Οκτωβρίου) ο «Πίμπε ντ’ όρο» είδε το πρώτο φως της ζωής και το Sport-Retro.gr καταγράφει την εξαιρετική πορεία που διέγραψε, ενόσω φορούσε τη φανέλα των «παρτενοπέι».
***
Η απόκτηση του Μαραντόνα από τη Νάπολι ανακοινώθηκε στις 5 Ιουλίου 1984, ενώ κατά την παρουσίασή του στο «Σαν Πάολο» το «παρών» έδωσαν 75.000 φίλαθλοι.
«Οι φίλοι του συλλόγου θεώρησαν ότι κατέφθασε ο σωτήρας», έγραψε ο αθλητικός συντάκτης Ντέιβιντ Γκόλντμπλατ, λόγω της φρενίτιδας που προκάλεσε η άφιξη του Αργεντινού στον ιταλικό Νότο.
Μία τοπική εφημερίδα σχολίασε ότι η Νάπολη μειονεκτεί ως πόλη σε λεωφορεία, δήμαρχο, σπίτια, σχολεία, θέσεις εργασίας και υγιεινή, ωστόσο, έχει στην ομάδα της τον Μαραντόνα κι αυτό αρκεί.
Την προηγούμενη σεζόν οι «παρτενοπέι» ήταν μια «ανάσα» από τον υποβιβασμό και «σώθηκαν» για έναν μόλις βαθμό, επομένως αυτός ήταν ένας ακόμη λόγος που η μεταγραφή θεωρήθηκε καθοριστικής σημασίας.
Το ντεμπούτο του Μαραντόνα με τη φανέλα της Νάπολι πραγματοποιήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1984 στο ματς κόντρα στη Βερόνα, η οποία και επικράτησε 3-1.
Κατά τον 1ο γύρο του πρωταθλήματος, η παρουσία του Ντιέγκο δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα σημαντική για τους «παρτενοπέι», οι οποίοι συνέλεξαν μόλις 9 πόντους.
Στον 2ο γύρο, ωστόσο, συγκέντρωσαν 24 επιπλέον βαθμούς και τερμάτισαν στην 8η θέση του βαθμολογικού πίνακα, με τη Βερόνα να κατακτά το πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα πρωτάθλημα στην ιστορία της.
Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι εκείνη την αγωνιστική περίοδο κανένα από τα τρία μεγάλα κλαμπ της χώρας (σ.σ. Γιουβέντους, Μίλαν και Ίντερ) δεν κατάφερε να βρεθεί έστω στη 2η θέση.
Ο Μαραντόνα, πάντως, με 14 γκολ κατετάγη 3ος στον πίνακα των σκόρερ, πίσω από τον Αλεσάντρο Αλτομπέλι της Ίντερ και τον Μισέλ Πλατινί της Γιουβέντους.
Τα καλά δείγματα που έδειξε η Νάπολι εκείνη τη σεζόν οδήγησαν τους διοικούντες στην αγορά κι άλλων φημισμένων ποδοσφαιριστών, όπως οι Κλαούντιο Γκαρέλα και Μπρούνο Τζιορντάνο, προκειμένου να πλαισιώσουν το αστέρι της ομάδας.
Τον Οκτώβριο του 1985 ανακοινώθηκε η λύση της συνεργασίας του Ντιέγκο με τον μάνατζερ Χόρχε Σιτερτσπίλερ, τον οποίο αντικατέστησε ο Γκιγιέρμο Κόπολα.
Το δίλημμα που έθεσε o Ντιέγκο Μαραντόνα στους Ναπολιτάνους
Το 1985-86 ο Αργεντινός βρήκε 11 φορές τα «καρέ» των αντιπάλων, ενώ η Νάπολι κατέκτησε την 3η θέση στο πρωτάθλημα, γεγονός που της έδωσε τη δυνατότητα να συμμετάσχει στο Κύπελλο UEFA της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.
Ως γνωστόν, το καλοκαίρι του 1986 η Αργεντινή πανηγύρισε το Παγκόσμιο Κύπελλο, με τον Μαραντόνα να αφήνει άφωνη ολόκληρη την υφήλιο με τα επιτεύγματά του.
Χάρη στην εκπληκτική απόδοση του «Πίμπε ντ’ Όρο», η Νάπολι σήκωσε το 1987 το πρώτο «σκουντέτο» στην ιστορία της, ενώ εμπλούτισε την τροπαιοθήκη της και με το Κύπελλο!
Ταυτόχρονα, έγινε η πρώτη ομάδα του Νότου που κατέκτησε το νταμπλ, καθώς έως τότε μόνο οι Γιουβέντους, Ίντερ και Τορίνο είχαν καταφέρει κάτι αντίστοιχο.
Πλην του δημιουργικού κομματιού, ο Μαραντόνα υπήρξε καταλυτικός παράγοντας και στο εκτελεστικό σκέλος, δεδομένου ότι σημείωσε 10 γκολ στο πρωτάθλημα και 7 στο Κύπελλο.
«Σειρήνες» απ’ το Μιλάνο ήχησαν στα αυτιά του Αργεντινού την ίδια περίοδο, αφού ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι προσέφερε ένα σημαντικό πόσο για τη μετακίνησή του στη Μίλαν.
Εντούτοις, ο Ντιέγκο είχε «δεθεί» ιδιαίτερα με τη Νάπολι, οπότε ανανέωσε τη συνεργασία μαζί της μέχρι το 1993, με ετήσιες απολαβές 5.000.000 δολάρια.
Το 1987 οι «παρτενοπέι» απέκτησαν τον Καρέκα, ο οποίος με τον Μαραντόνα και τον Τζιορντάνο δημιούργησαν το θρυλικό τρίο «MaGiCa» (σ.σ. το όνομα προέκυψε από τη συνένωση των πρώτων δύο γραμμάτων των ονομάτων τους).
Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς η «μαγική» τριάδα τα πήγαινε περίφημα και παρά το γεγονός ότι η Νάπολι ήταν το φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος για δεύτερη σερί φορά, η ήττα από τη Μίλαν στο «Σαν Πάολο» στοίχισε τον τίτλο.
Αρκετοί ήταν εκείνοι που θεώρησαν ότι η ομάδα «πούλησε» το ματς, λόγω πίεσης που της ασκήθηκε από σπείρα παράνομου στοιχηματισμού, με τον Μαραντόνα να φημολογείται ότι ανήκε σε αυτήν, γεγονός που ποτέ δεν αποδείχθηκε.
Για μία ακόμη φορά, ο Αργεντινός έκανε το καθήκον του, αφού σημείωσε 15 γκολ κι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.
Η σεζόν 1988-89 θα χαρακτηριζόταν ιδιαίτερα επιτυχημένη για τη Νάπολι, αφενός μεν διότι κατέλαβε τη 2η θέση στη Serie A, αφετέρου δε γιατί πανηγύρισε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιό της.
Στον πρώτο αγώνα του τελικού του Κυπέλλου UEFA οι «παρτενοπέι» έκαμψαν την αντίσταση της Στουτγκάρδης του Γιούργκεν Κλίνσμαν με 3-1, με τον Μαραντόνα να ανοίγει το σκορ απ’ το σημείο του πέναλτι, ενώ το δεύτερο ματς έληξε ισόπαλο 3-3.
Το 1989-90 ο «Πίμπε ντ’ Όρο» εξακολούθησε να μεγαλουργεί, ενώ η Νάπολι και η Μίλαν… κονταροχτυπήθηκαν, καθώς δύο «στροφές» πριν από την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος είχαν και οι δύο από 47 βαθμούς.
VIDEO: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΝΤΙΕΓΚΟ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
Εν τέλει, ο Νότος υπέταξε τον Βορρά, αφού στην προτελευταία αγωνιστική η Νάπολι νίκησε 4-2 την Μπολόνια, ενώ οι «ροσονέρι» ηττήθηκαν 2-1 από τη Βερόνα.
Αυτό σήμαινε ότι στο τελευταίο ματς απέναντι στη Λάτσιο οι «παρτενοπέι» ακόμη και με ισοπαλία θα κατακτούσαν τον τίτλο, αλλά πήραν τη νίκη με 1-0.
Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο 1990, ο Μαραντόνα απέλυσε τον Κόπολα και στη θέση του προσέλαβε τον Μάρκος Φράνκι.
Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, η Νάπολι πρόσθεσε στη συλλογή της και το Supercoppa Italiana, στο οποίο συνέτριψε 5-1 τη Γιουβέντους.
Η σεζόν θα ολοκληρωθεί με τον χειρότερο τρόπο για τον Ντιέγκο, αφού μετά τη νίκη με 1-0 επί της Μπάρι στις 17 Μαρτίου 1991, ο Αργεντινός επελέγη για αντί-ντόπινγκ κοντρόλ και βρέθηκε θετικός σε χρήση κοκαΐνης.
Η ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία θέλησε να τον τιμώρησε με 15μηνη αποχή απ’ τα γήπεδα, από τότε η καριέρα του πήρε την… κάτω βόλτα και το 1992 μεταπήδησε στη Σεβίλλη.
Έπειτα από μερικά χρόνια, οι ιθύνοντες της Νάπολι αποφάσισαν να αποσύρουν τη φανέλα με το νούμερο «10», προκειμένου να αποδοθεί φόρος τιμής στον άνθρωπο που χάρισε στην ομάδα τις πιο αξιόλογες στιγμές της ιστορίας της.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα