Έγινε… video game, δεν σκοτώθηκε στο WRC αλλά από πτώση ελικοπτέρου. Αυτός ήταν ο Κόλιν Μακ Ρέι

Η μοίρα πολλών εκπροσώπων του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι ένας ξαφνικός θάνατος τη στιγμή που το κοντέρ μπροστά τους «γράφει» έναν τριψήφιο αριθμό χιλιομέτρων.

Μία κυνική… εκκίνηση σε ένα θέμα για έναν οδηγό που ναι μεν «έφυγε» ακαριαία και με τον συγκεκριμένο αριθμό χιλιομέτρων, αλλά παραδόξως όχι σε κάποιον χωμάτινο ή ασφάλτινο δρόμο.

Το Sport-Retro.gr θυμάται τον Κόλιν Μακ Ρέι, ο οποίος κατέκτησε μόλις 1 πρωτάθλημα, αλλά έδωσε το όνομά του σε διάσημη σειρά video game, προτού σκοτωθεί (μαζί με τον γιο του και 2 οικογενειακούς φίλους) από πτώση ελικοπτέρου στις 15 Σεπτεμβρίου 2007.

Ακολούθησε την οικογενειακή παράδοση

Ο Κόλιν Στιλ Μακ Ρέι, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου 1968 στο Λάναρκ, μία πόλη της Σκωτίας με λιγότερους από 10.000 κατοίκους.

Πατέρας του ήταν ο Τζίμι Μακ Ρέι, ο οποίος είχε αναδειχθεί 5 φορές νικητής του Βρετανικού Πρωταθλήματος Ράλι, ενώ μικρότερος αδερφός του ο επίσης οδηγός Άλιστερ Μακ Ρέι.

Σε νεαρή ηλικία καβαλούσε ποδήλατα τύπου trial, ώσπου στα 16 του εντάχθηκε στη Λέσχη Αυτοκινήτου του Κόλτνες και άρχισε να διαγωνίζεται με ένα Mini Cooper.

Έναν χρόνο αργότερα πήρε στα χέρια του το τιμόνι ενός Hillman Avenger που ανήκε σε άλλο μέλος της Λέσχης και έλαβε μέρος σε τοπικό αγώνα ονόματι Kames, όχι πολύ μακριά από το πατρικό του.

Ολοκλήρωσε το Ράλι μόλις 14ος (σ.σ. πρώτος στην κατηγορία του), όμως στο μεγαλύτερο διάστημα βρισκόταν σε υψηλότερη θέση, παρά το πολύ νεαρό της ηλικίας του.

Το 1986 επέλεξε ένα Talbot Sunbeam προκειμένου να συμμετάσχει στο Σκωτσέζικο Πρωτάθλημα Ράλι και σύντομα ξεχώρισε για την ταχύτητα και το συναρπαστικό στυλ οδήγησης.

Πολλοί τον συνέκριναν με τον Άρι Βάτανεν, τον Φινλανδό παγκόσμιο πρωταθλητή του 1981, ο οποίος αποτέλεσε ίνδαλμα του νεαρού Κόλιν.

Ο Κόλιν Μακ Ρέι έβαλε… μπρος σε αγώνα WRC επί σουηδικού εδάφους με ένα Ford Sierra, προτού καν κλείσει το 19ο έτος της ζωής του.

Συνοδηγός του ήταν ο συμπατριώτης του Ντέρεκ Ρίνγκερ, τότε ηλικίας 30 χρονών, που έμελλε να «ριζώσει» στο διπλανό κάθισμα μέχρι και το 1996.

Μια τετραετία αργότερα, δηλαδή το 1991, ο Μακ Ρέι υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Subaru για το Βρετανικό Πρωτάθλημα Ράλι και μέσω αυτού θα αμειβόταν κατά 10.000 λίρες ανά χρόνο.

Ο Ντέιβιντ Ρίτσαρντς, ο άνθρωπος που τον επέλεξε, δεν άργησε να δικαιωθεί, καθώς ο νεαρός Σκωτσέζος κατέκτησε 2 διαδοχικά πρωταθλήματα, προτού προαχθεί στο WRC.

Το πρώτο ίσως μελανό σημείο της καριέρας του καταγράφηκε το 1992, όταν κατά τη διάρκεια της παρθενικής του συμμετοχής στο British Touring Car Championship, οι διοργανωτές υποστήριξαν ότι συγκρούστηκε εσκεμμένα με τον Ματ Νιλ και τον απέκλεισαν από τον αγώνα.

Παγκόσμιος πρωταθλητής!

Σε ηλικία 24 ετών ο Σκωτσέζος εδραιώθηκε στον κόσμο του WRC ως μέλος του Group A της Subaru Legacy, με συνοδοιπόρους τους Άρι Βάτανεν, Χάνου Μίκολα και Μάρκου Άλεν.

Η πρώτη του νίκη, επί νεοζηλανδικού εδάφους, σημειώθηκε ελάχιστα πριν από τη… μετάβαση της ομάδας από το Legacy στο Impreza 555.

Η χρονιά της ζωής του τουλάχιστον στο επαγγελματικό σκέλος ήταν το 1995, όταν και πανηγύρισε το μοναδικό παγκόσμιο πρωτάθλημα της καριέρας του.

Η μάχη με τον Κάρλος Σάινθ, έτερο οδηγό της Subaru, κράτησε μέχρι το τελευταίο Ράλι της σεζόν (Μεγάλη Βρετανία), όπου ο Μακ Ρέι πήρε τη νίκη τίτλου με 36’’ διαφορά, ασχέτως αν κατά τη διάρκεια του αγώνα μερικές μηχανικές δυσκολίες τον είχαν αφήσει πίσω για σχεδόν 2 λεπτά.

Μέχρι σήμερα παραμένει ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής, όντας 27 ετών και 109 ημερών, καθώς «πρόλαβε» τον Γιούχα Κάνκουνεν, ο οποίος όταν κατέκτησε τον τίτλο του 1986 ήταν 27 ετών και 249 ημερών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Ράλι της Καταλονίας οι υπεύθυνοι της ομάδας είχαν δώσει εντολή στον Σκωτσέζο να επιβραδύνει την πορεία του, προκειμένου να τερματίσει πρώτος ο Ισπανός, γεγονός που προκάλεσε μία διαμάχη μεταξύ των δύο οδηγών.

Όπως είναι φυσικό, η Subaru κατέκτησε και το πρωτάθλημα κατασκευαστών, ενώ τα στελέχη της πήραν την ίδια χαρά τόσο το 1996 όσο και το 1997, χρονιές που ο Μακ Ρέι κατέλαβε τη 2η θέση πίσω από τον Τόμι Μάκινεν της Μitsubishi.

To παράδοξο είναι ότι το 1996 συγκέντρωσε 92 βαθμούς έναντι 90 το 1995, αλλά ο Φινλανδός ήταν ασταμάτητος και κάτοχος της κορυφής στο WRC για 4 συναπτά έτη.

Το «κύκνειο άσμα» του στη Subaru γράφτηκε το 1998, όταν παρά τη νίκη του σε 3 αγώνες, ο 30χρονος αρκέστηκε στην 3η θέση.

Τρία χρόνια νωρίτερα, ύστερα από την κατάκτηση του παγκοσμίου πρωταθλήματος, είχε μετακομίσει στο Μονακό εξαιτίας και της στενής φιλίας του με τον Ντέιβιντ Κούλθαρντ, ενώ στην πορεία απέκτησε και ένα σπίτι στις όχθες της λίμνης της Γενεύης.

Έγινε video game!

Όσοι δεν ήταν λάτρεις του WRC ενδεχομένως να έγιναν το 1998, όταν κυκλοφόρησε το video game «Colin McRay Rally» από τη βρετανική εταιρεία Codemasters.

Δύο χρόνια αργότερα, οι κάτοχοι του PlayStation και οι χρήστες των Microsoft Windows έπιασαν… τιμόνι, ενώ το ίδιο συνέβη και με τους παίκτες του Game Boy Advance το 2002.

Στην πορεία, ως είθισται, κυκλοφόρησαν κι άλλες εκδόσεις σε περισσότερες κονσόλες, όπως το PlayStation Portable, το PlayStation 3 και το Xbox 360.

Το αποκορύφωμα ήταν η δημιουργία του «Dirt Rally» (σ.σ. εξέλιξη του «Colin McRae Rally»), όπου η version του Δεκεμβρίου του 2015 περιλάμβανε μερικά διάσημα αυτοκίνητα που οδήγησε ο εκλιπών, μεταξύ των οποίων το Subaru του 1995.

Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, ο Σκωτσέζος είχε τεράστια συμβολή στην προώθηση του WRC και γενικότερα των Ράλι ανά τον πλανήτη, προτού ο Σεμπαστιάν Λεμπ γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος.

Η ώρα της Ford

Έπειτα από μια πενταετία στη Subaru, ο Κόλιν Μακ Ρέι μεταπήδησε στη Ford, προκειμένου να πιάσει το τιμόνι του νέο Focus, να πληρωθεί με 6.000.000 λίρες σε 2 χρόνια και να γίνει ο πιο ακριβοπληρωμένος οδηγός Ράλι όλων των εποχών.

Άρχισε με νίκες στο Ράλι Σαφάρι της ανατολικής Αφρικής και σε εκείνο της Πορτογαλίας, όμως, τα προβλήματα που «έβγαλε» στην πορεία το νέο δημιούργημα της κολοσσιαίας αυτοκινητοβιομηχανίας τον υποχρέωσε στην 6η θέση.

Στα μισά της επόμενης σεζόν ο διάσημος Σκωτσέζος απείλησε ότι θα εγκαταλείψει την ομάδα αν δεν διορθωθούν οι παρατυπίες, ωστόσο η βελτίωση προς το τέλος και η 4η θέση της γενικής κατάταξης συνέβαλαν στη διετή ανανέωση της συνεργασίας μεταξύ των 2 πλευρών.

Η έναρξη της νέας περιόδου ήταν κάκιστη, αφού στους πρώτους 4 αγώνες ο Μακ Ρέι δεν… σταύρωσε βαθμό (σ.σ. εγκατέλειψε στους 3), προτού καταγράψει την αντεπίθεσή του με 3 διαδοχικές επιτυχίες σε Αργεντινή, Κύπρο και Ελλάδα.

Τελικά, εν αντιθέσει με το 1995 που πήρε τη νίκη στο τελευταίο Ράλι, το 2001 εγκατέλειψε στη Μεγάλη Βρετανία και κατετάγη στη 2η θέση της γενικής κατάταξης με 2 πόντους διαφορά από τον Ρίτσαρντ Μπερνς της Subaru.

Η τελευταία χρονιά του στη Ford συνδυάστηκε με το Σαφάρι, τον αγώνα που ολοκλήρωσε ιδανικά και που τον ανέδειξε ως τον οδηγό με τις περισσότερες νίκες (25) στην Ιστορία του WRC (σ.σ. αργότερα τον ξεπέρασαν οι Σεμπαστιάν Λεμπ, Σεμπαστιάν Οζιέ, Μάρκους Γκρένχολμ και Κάρλος Σάινθ).

Το «διαζύγιο» επήλθε επειδή η ομάδα δεν προτίθετο να καλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις του Μακ Ρέι (5.000.000 ευρώ ετησίως), χωρίς ωστόσο οι 2 πλευρές να χαλάσουν τις καρδιές τους.

Να σημειωθεί ότι τον Σεπτέμβριο του 2002 δοκίμασε την τύχη του στο ASCAR, τη βρετανική version του NASCAR, καταλαμβάνοντας την 6η θέση.

 

«Χειρόφρενο» με Citroën

Αφού ευχαρίστησε θερμά τη Ford για την τετραετία της συνεργασίας τους, ο Κόλιν Μακ Ρέι συνέχισε την καριέρα του στη Citroën, η οποία είχε γλυκαθεί από την πορεία του Σεμπαστιάν Λεμπ.

Η πορεία του 35χρονου, πια, Σκωτσέζου δεν ήταν η καλύτερη δυνατή (7η θέση/καμία νίκη), παρά το γεγονός ότι στο ντεμπούτο του κατέλαβε τη 2η θέση στο Ράλι του Μόντε Κάρλο.

Οι κανονισμοί εν όψει του πρωταθλήματος του 2004 προέβλεπαν τη χρησιμοποίηση 2 αντί για 3 οδηγών από την εκάστοτε ομάδα και τότε η Citroën κλήθηκε να επιλέξει Μακ Ρέι ή Σάινθ, αφού ο ανερχόμενος Λεμπ είχε υπογράψει πολυετές συμβόλαιο.

Ο Ισπανός προερχόταν από καλύτερη σεζον και παρέμεινε στην ομάδα, εν αντιθέσει με τον διάσημο Σκωτσέζο που δεν έβρισκε… επαγγελματική στέγη με τίποτα.

Μάλιστα ο Ρίτσαρντς, πρώην «αφεντικό» του στη Subaru και πλέον επικεφαλής των εμπορικών δικαιωμάτων του WRC, είχε προσπαθήσει πολύ να του κλείσει ένα καλό συμβόλαιο, προκειμένου να μην υποστεί ζημιά το image του πρωταθλήματος.

Τελικά, ο Κόλιν Μακ Ρέι δεν βρήκε ομάδα και για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια δεν θα λάμβανε μέρος στο WRC, προς απογοήτευση των φανατικών θαυμαστών του.

Δεν άφησε το τιμόνι

Δεδομένου ότι η Subaru είχε επιλέξει τον Μίκο Χίρβονεν στο πλευρό του Πέτερ Σόλμπεργκ, ο Μακ Ρέι το πήρε απόφαση ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψει την ιδέα για μία τελευταία έστω σεζόν στο WRC.

Ωστόσο, ένας άνθρωπος που είχε μετατρέψει το τιμόνι σε… προέκταση του εαυτού του δεν θα μπορούσε να το αφήσει από τη μια στιγμή στην άλλη.

Κατά συνέπεια, ο Σκωτσέζος έλαβε μέρος στο Ράλι Ντακάρ και στις 24 Ώρες του Λε Μαν, ενώ το 2004 και το 2005 εκπροσώπησε τη Μεγάλη Βρετανία στο Race of Champions, πλάι στον συμπατριώτη του Ντέιβιντ Κούλθαρντ.

Έναν χρόνο αργότερα έπραξε αναλόγως (σ.σ. το ίδιο και ο πιλότος της Formula 1), με τη μόνη διαφορά ότι έφερε τα χρώματα της ιδιαίτερης πατρίδας του από τη στιγμή που «κατέβασε» διαφορετική ομάδα από την Αγγλία.

Πάντως, δεν άργησε να ξαναπάρει μια γεύση από WRC, αφού το 2005 συμμετείχε στο Ράλι της Μεγάλης Βρετανίας και της Αυστραλίας, εκπροσωπώντας τη Skoda.

Στον πρώτο αγώνα κατέλαβε την 7η θέση, ενώ στον δεύτερο στάθηκε άτυχος, αφού ένα πρόβλημα στον συμπλέκτη τον έθεσε εκτός λίγο πριν από τον τερματισμό, προς απογοήτευση των στελεχών της τσεχικής ομάδας που ήλπιζαν σε podium για μόλις δεύτερη φορά στα χρονικά (σ.σ. η πρώτη και τελευταία από τον Άρμιν Σβαρτς το 2001 στο αφρικανικό Ράλι).

Οι δεσμοί του με τη Subaru διατηρήθηκαν αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι στις 5 Αυγούστου 2006 δέχθηκε να τιμήσει εκ νέου το σήμα της στο πρώτο τηλεοπτικό αμερικανικό Ράλι του Λος Άντζελες, στο πλαίσιο των X Games (σ.σ. ετήσια διοργάνωση extreme sports από το ESPN).

Μία ανεπιθύμητη προσγείωση που έπληξε τον μπροστινό προφυλακτήρα και το δίπλα αριστερό ελαστικό δεν τον εμπόδισε να τερματίσει κανονικά και, μάλιστα, μόλις 13’’ πίσω από τον νικητή Τράβις Παστράνα.

Το «κύκνειο άσμα» του στο WRC καταγράφηκε το τριήμερο 15-17 Οκτωβρίου 2006, όταν αντικατέστησε τον τραυματία Σεμπαστιάν Λεμπ στο Ράλι Τουρκίας, όμως ένα πρόβλημα στο δυναμό δεν του επέτρεψε να τερματίσει.

Παρεμπιπτόντως, ο Κόλιν Μακ Ρέι είναι ο 2ος οδηγός σε εγκαταλείψεις με 60, πίσω μόνο από τον Χάνου Μίκολα (61) και πάνω από Τόμι Μάκινεν (56), Ντιντιέ Οριό (55), Άρι Βάτανεν (54), Μάρκους Γκρένχολμ (53) κ.ο.κ.

Ο άδοξος «τερματισμός»

Δύο ημέρες πριν από τα 39α γενέθλιά του, ο Κόλιν Μακ Ρέι παραχώρησε δηλώσεις στην ιστοσελίδα autosport.com και, μεταξύ άλλων, είπε: «Αν δεν επιστρέψω ούτε του χρόνου στο WRC, τότε αυτό δεν θα συμβεί ποτέ, διότι σε τέτοιο επίπεδο δεν μπορείς να απέχεις για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Παράλληλα, αποκάλυψε ότι σε περίπτωση που δεν έβρισκε ομάδα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα θα εξέταζε σοβαρά το ενδεχόμενο να σχεδιάσει και αναπτύξει ένα δικό του αγωνιστικό αυτοκίνητο.

Αλίμονο. Το Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007 ο Κόλιν Μακ Ρέι, ο 5χρονος γιος του Τζόνι, ο 37χρονος Γκρέιμ Ντάνκαν (οικογενειακός φίλος που ζούσε στη Γαλλία και βρισκόταν στη Σκωτία για διακοπές) και ο 6χρονος Μπεν Πορτσέλι (φίλος του Τζόνι) ανέβηκαν σε ένα Eurocopter AS350, προκειμένου να επισκεφθούν έναν γνωστό του Κόλιν στο κοντινό χωριό Κουόρτερ.

Λίγο μετά τις 16:00 η παρέα επέστρεφε προς το Λάναρκ, υπό βροχή και σύννεφα σε κοντινή απόσταση από τη γη, όταν ξαφνικά ο ιδιοκτήτης και πιλότος του ελικοπτέρου έχασε τον έλεγχο μόλις 200 μέτρα μακριά από την οικία του, ένα περίφημο αρχοντικό του 17ου αιώνα, στο οποίο είχε επιστρέψει από το Μονακό για να μεγαλώσει τα παιδιά του.

Το ελικόπτερο κατέπεσε σε δέντρα και η πυρκαγιά που ξέσπασε με την πρόσκρουση έδωσε άδοξο τέλος στις ζωές 4 νέων ανθρώπων, 2 εκ των οποίων ήταν αγοράκια.

Οι αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι πριν από το δυστύχημα ακούστηκαν ασυνήθιστοι θόρυβοι από τον κινητήρα, ενώ οι αρχές ενημερώθηκαν από τον Ντένις Λόρι, έναν αγρότη που έμενε στην περιοχή.

«Δεν μπορούσα να δω τι είχε συμβεί όταν το ελικόπτερο βρέθηκε στο έδαφος. Η απόσταση ήταν περίπου 800 μέτρα και μέχρι εκείνη τη στιγμή φαινόταν ότι η πτήση εξελισσόταν ομαλά.

Είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε ελικόπτερα στην περιοχή. Τα ζώα μου δεν αντιδρούν καθόλου ακόμη κι αν πετούν ακριβώς από πάνω τους. Αυτό το συμβάν, όμως, θα έχει απίστευτο αντίκτυπο στην κοινότητα γιατί ο Κόλιν ήταν πολύ δημοφιλής», ήταν τα λόγια του 48χρονου, τότε, αγρότη.

Είπαν για τον Μακ Ρέι…

Στο πένθος βυθίστηκε η σύζυγος Άλισον, η 8χρονη Χόλι (το πρώτο παιδί του ζεύγους) και, βέβαια, οι οικογένειες των άλλων 2 θυμάτων του δυστυχήματος.

Ο Τζίμι Μακ Ρέι, πατέρας του Κόλιν και παππούς του Τζόνι, βρήκε τη δύναμη να μιλήσει: «Είναι απίστευτο ότι οι ζωές τους χάθηκαν τόσο πρόωρα και με τέτοιο τραγικό τρόπο. Ο Κόλιν ήταν ένας σπουδαίος γιος, ένας αγαπητός σύζυγος και ένας φανταστικός πατέρας του Τζόνι και της μεγαλύτερης αδερφής Χόλι.

Ο Τζόνι ήταν ένα πολύ καλό παιδί, ξόδευε κάθε λεπτό του ελεύθερου χρόνου του με τον πατέρα του και παρότι μικρός έδειχνε ότι έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση.

Οι σκέψεις μας βρίσκονται επίσης κοντά στις οικογένειες των Μπεν Πορτσέλι και Γκρέιμ Ντάνκαν».

Ο Ντέιβιντ Ρίτσαρντς, από την πλευρά του, σχολίασε: «Θα τον θυμόμαστε ως αληθινό μύθο του αγωνίσματος. Είχε ένα ανταγωνιστικό πνεύμα που δεν το έχω ξαναδεί, ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που διέθεταν εξαιρετικό πνεύμα, το οποίο δεν μπορούσες να καθορίσεις. Είναι μια τρομερή απώλεια.

Είχαμε συζητήσει κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Είναι απίστευτο και πολύ δύσκολο να το αποδεχθούμε. Υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι στη ζωή που μπορώ να χαρακτηρίσω θρύλους, αλλά για μένα ο Κόλιν ήταν ένας απ’ αυτούς. Ήταν τόσο δραστήριος και τόσο παθιασμένος με ό,τι έκανε… Και επίσης διέθετε χιούμορ».

Ο Άλεξ Σάλμοντ, τότε Πρώτος Υπουργός της Σκωτίας, χαρακτήρισε τον διάσημο εκλιπόντα ως έναν εξαιρετικό αθλητή με παγκόσμια αναγνώριση και προσφορά.

Ο Ντέιβιντ Κούλθαρντ, ο οποίος επρόκειτο να συνυπάρξει εκ νέου με τον Μακ Ρέι στο Race of Champions του προσεχούς Δεκεμβρίου στο «Γουέμπλεϊ», τόνισε μεταξύ άλλων: «Ήταν ένας ατρόμητος, λαμπερός και απίστευτα γρήγορος οδηγός. Εκείνος και η Άλισον ήταν πολύ καλοί φίλοι. Δεν μπορώ να φανταστώ τον έναν χωρίς τον άλλον.

Αγωνίστηκα μαζί του στο Race οf Champions λόγω του σεβασμού μου προς το πρόσωπό του. Θυμάμαι που με παρότρυνε να συμμετάσχω για τη Σκωτία. Περάσαμε μερικές όμορφες στιγμές και ο χαμός του αποτελεί μία τεράστια απώλεια για την οικογένειά του και όποιον είχε επαφή μαζί του».

Στο ιαπωνικό Grand Prix του 2007, μάλιστα, ο Κούλθαρντ αγωνίστηκε με κράνος όμοιο εκείνου που φορούσε ο στενός του φίλος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι προς το τέλος του Σκωτσέζικου Πρωταθλήματος Ράλι της ίδιας χρονιάς, στις διαδρομές που έφεραν το όνομα του εκλιπόντος δεν υπήρχε αυτοκίνητο με τον αριθμό Νο1, αφού επρόκειτο να το οδηγήσει ο ίδιος.

Ήταν, όμως, παρκαρισμένο στο σημείο της εκκίνησης, όπου οι θεατές είχαν την ευκαιρία να κάνουν αφιερώσεις σε ένα βιβλίο συλλυπητηρίων.

Οδηγοί όπως ο Τόμι Μάκινεν και ο Άντι Πρίολ αναφέρθηκαν με οδύνη στο συμβάν, ενώ ο κορυφαίος αναβάτης Βαλεντίνο Ρόσι αφιέρωσε στον Μακ Ρέι τη νίκη του στο Grand Prix του Εστορίλ.

«Ήταν ένα από τα ινδάλματά μου όταν ήμουν πολύ μικρός και χάρη σε εκείνον έχω μεγάλο πάθος για το Ράλι», είπε ο «γιατρός» για τον άνθρωπο που του δίδαξε τα βασικά της οδήγησης ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου.

«Οι νόμοι δεν εφαρμόστηκαν…»

Ο δεύτερος και τελευταίος συνοδηγός του Κόλιν Μακ Ρέι από το 2002 μέχρι το 2006, ο Νίκι Γκριστ, είπε μετά το τραγικό δυστύχημα: «Αγωνιζόταν πάντα στα όρια. Ήταν οι καλύτερες στιγμές της ζωής μου, όχι μόνο στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, αλλά και από πλευράς κοινωνικοποίησης.

Φημιζόταν για τα ρίσκα που έπαιρνε με τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, αλλά όταν πετούσε με ελικόπτερο ήταν εντελώς διαφορετικός. Ήταν ένας πολύ συνετός πιλότος που σκεφτόταν την ασφάλεια».

Τα αποτελέσματα των ερευνών, πάντως, που ολοκληρώθηκαν στις 12 Φεβρουαρίου 2009 δεν δικαίωσαν τα λεγόμενα του Ουαλού.

Καταρχήν, ο Μαρκ και η Κάρεν Πορτσέλι, οι γονείς του 6χρονου Μπεν, κατέθεσαν ότι δεν είχαν δώσει άδεια στον Μακ Ρέι για να ανεβάσει τον γιο τους στο μοιραίο ελικόπτερο.

Ο σερίφης Νίκολα Στιούαρτ, από την πλευρά του, ο οποίος παρακολούθησε τις έρευνες επί 16 ημέρες στο δικαστήριο του Λάναρκ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πιθανώς ο κακό θα είχε αποφευχθεί εάν ο Σκωτσέζος δεν πετούσε σε τόσο χαμηλό ύψος.

Στη γραπτή του αναφορά έγραψε τα εξής: «Οι θάνατοι και το δυστύχημα που τους προκάλεσε ενδεχομένως θα είχαν αποφευχθεί αν ο κ. Μακ Ρέι δεν πετούσε το ελικόπτερό του στην κοιλάδα του Μάους.

Δεν ήταν απαραίτητη η είσοδος στην κοιλάδα. Δεν υπήρχαν λειτουργικοί ή άλλοι λόγοι για να το κάνει αυτό. Ο κ. Μακ Ρέι επέλεξε να πετάξει στην κοιλάδα.

Για έναν ερασιτέχνη πιλότο, όπως ο κ. Μακ Ρέι, που δεν είχε την απαιτούμενη κατάρτιση, εμπειρία ή ανάγκη, οι χαμηλές πτήσεις σε τόσο δύσκολο έδαφος είναι παράλογες και αντίθετες προς τις αρχές της καλής airmanship (μτφρ. ικανότητα πτήσης)».

Τα αποτελέσματα έκαναν λόγο για ένα «άγνωστο συμβάν» που οδήγησε τον Μακ Ρέι στις, ανεπιτυχείς δυστυχώς, προσπάθειες να το αποφύγει.

Σύμφωνα με τον σερίφη, η θέση και η ταχύτητα του ελικοπτέρου δεν επέτρεψαν στον ερασιτέχνη πιλότο του να ελιχθεί με ασφάλεια ή να το προσγειώσει, ενώ επανέλαβε ότι δεν συμμορφώθηκε με τους κανόνες και πως προέβη σε περιττές ενέργειες παρά το γεγονός ότι μετέφερε επιβάτες.

Επιπλέον, ο σερίφης διαπίστωσε ότι ο Μακ Ρέι δεν διέθετε έγκυρη άδεια (είχε λήξει από τον Φεβρουάριο του 2005) ή έγκυρη «βαθμολόγηση» (δεν πέρασε από έλεγχο ικανοτήτων τον Μάρτιο του 2006) για το πιλοτάρισμα τέτοιου τύπου ελικοπτέρου.

Ένα από τα θύματα, ο Γκρέιμ Ντάνκαν, είχε βιντεοσκοπήσει ένα μέρος των πτήσεων της 15ης Σεπτεμβρίου 2007 και το υλικό χρησιμοποιήθηκε κατά την έρευνα.

Πιθανολογείται ότι ο Μακ Ρέι επιχείρησε στροφή σε χαμηλό ύψος, κατά τη διάρκεια της οποίας το ελικόπτερο παρέκκλινε από την προβλεπόμενη πορεία πτήσης εξαιτίας δυσκολιών στον χειρισμό, εσφαλμένης εκτίμησης, αποπροσανατολισμού, απόσπαση της προσοχής ή συνδυασμό των παραπάνω.

Υπήρχαν ενδείξεις ότι είχε αρχίσει να ανεβαίνει, αλλά το ανεπαρκές ύψος δεν του επέτρεψε να αποφύγει την πρόσκρουση με δέντρα της κοιλάδας, τη συντριβή του ελικοπτέρου και την πυρκαγιά.

Ο Τζίμι Μακ Ρέι υπογράμμισε ότι ο γιος του δεν ήταν μόνο εξαιρετικός οδηγός, αλλά και πολύ καλός πιλότος, ενώ εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ποτέ δεν θα γίνουν γνωστά τα ακριβή αίτια του δυστυχήματος.

Ο δικηγόρος της οικογένειας Πίτερ Γουότσον προσέθεσε: «Ακόμη κι αν είχε λήξει η άδεια του Κόλιν, αυτό το γεγονός δεν έπαιξε κανέναν ρόλο στην πρόκληση του δυστυχήματος».

***

Η κηδεία του Κόλιν και του Τζόνι έγινε στις 26 Σεπτεμβρίου 2007 στο κρεματόριο Daldowie κοντά στη Γλασκώβη, ενώ η τελετή έγινε από τον αιδεσιμότατο Τομ Χιούστον που πάντρεψε τους Μακ Ρέι κι από τον αιδεσιμότατο Στίβεν Ριντ, εφημέριο στο σχολείο του Τζόνι.

Το «Sittin’ On The Dock Of The Bay» του θρυλικού Ότις Ρέντινγκ ακούστηκε όταν οι συγγενείς μπήκαν στο παρεκκλήσι.

Το «Ι’m on My Way» των «The Proclaimers» ακούστηκε όταν οι συγγενείς αποχώρησαν.