Η μέρα που ο Ερίκ Καντονά πρωτοφόρεσε τη (μπλε) φανέλα (με το νο10) της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Η 1η Δεκεμβρίου αποτελεί σημαδιακή μέρα για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Ερίκ Καντονά φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της και άλλαξε την ιστορία του συλλόγου, που στα προηγούμενα 115 χρόνια ύπαρξης, είχε απλά μία άκρως επιτυχημένη δεκαετία (μέσα ’50 – μέσα ’60) και τίποτα παραπάνω.

Η μεταγραφή του «βασιλιά» από τη Λιντς ήταν αυτή που έδωσε την απαραίτητη ώθηση ώστε οι «κόκκινοι διάβολοι» να κυριαρχήσουν τη δεκαετία του ’90 στο αναμορφωμένο αγγλικό πρωτάθλημα και βάζοντας τα θεμέλια, να επεκταθούν αργότερα και στην Ευρώπη.

Ο Γάλλος επιθετικός αδιαμφισβήτητα αποτελεί μία από τις πιο επιδραστικές μορφές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και όλα οφείλονται σε ένα τηλεφώνημα για το οποίο κανείς ακόμα δεν έχει μάθει την αλήθεια…

Τα θέματα του Sport-Retro.gr για την Αγγλία

Η Λιντς έκλεψε τον τίτλο της Γιουνάιτεντ

Η δεκαετία άρχισε ενθαρρυντικά για τη Γιουνάιτεντ, η οποία είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων 1990-1991 επικρατώντας στον τελικό της Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ, ενώ το 1991-1992 είχε πανηγυρίσει τόσο το Super Cup Ευρώπης, όσο και το League Cup, ενώ όδευε και προς το τέλος της… κατάρας του πρωταθλήματος.

Από το 1966-1967 και την Αγία Τριάδα των Τζορτζ Μπεστ, Μπόμπι Τσάρλτον και Ντένις Λόου, υπό την καθοδήγηση του Ματ Μπάσμπι, η ομάδα δεν είχε πανηγυρίσει ξανά πρωτάθλημα, ωστόσο τον Απρίλιο του 1992 βρισκόταν σε τροχιά τίτλου.

Η νίκη επί της Σαουθάμπτον στις 16 Απριλίου τη βρήκε στην 1η θέση του βαθμολογικού πίνακα, ωστόσο ακολουθούσε ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα με αγώνα κάθε δύο μέρες. Οι καλές πορείες σε FA Cup και League Cup οδήγησαν σε αναπροσαρμογή του προγράμματος στο πρωτάθλημα, κάτι που πλήρωσε η Γιουνάιτεντ.

Η ισοπαλία με τη Λούτον στις 18 Απριλίου δεν κόστισε, αφού παρέμεινε πρωτοπόρος, ωστόσο στη συνέχεια έκανε 3 σερί ήττες, κόντρα σε Νότιγχαμ, Γουέστ Χαμ και Λίβερπουλ, με συνέπεια η Λιντς να την προσπεράσει και να κατακτήσει το 3ο πρωτάθλημα στην ιστορία της.

Ο πρωταθλητής Καντονά ήταν ανεπιθύμητος

Στέλεχος της πρωταθλήτριας Λιντς ήταν και ο Καντονά, αν και όχι βασικό. Όλοι στο «Έλαντ Ρόουντ» αναγνώριζαν το ταλέντο του και ήταν ικανοποιημένοι από τις 500.000 λίρες που έδωσε ο σύλλογος στις 4 Φεβρουαρίου 1992 για να κάνει μόνιμη τη μετακίνησή του από τη Νιμ, ωστόσο της μονάδας υπερίσχυε το σύστημα του προπονητή Χάουαρντ Γουίλκινσον.

Ο Άγγλος τεχνικός είχε δημιουργήσει ένα σύνολο στο οποίο δεν ξεχώριζε κανείς και ακόμα και τα «μαγικά» του Γάλλου επιθετικού έπρεπε να μπουν σε «καλούπια». Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν ήταν ποτέ αναντικατάστατος και η συνεισφορά του στον τίτλο βάσει αριθμών φαινόταν μικρή, αφού σημείωσε μόλις 3 γκολ στο πρωτάθλημα.

«Στις προπονήσεις, θα πήγαιναν για εξάσκηση στα στημένα και στις κινήσεις. Ο Χάουαρντ ήταν πολύ αυστηρός. Θα έλεγε ‘εσύ, Καντονά, πήγαινε και στάσου μπροστά από το στόπερ’. Ο Καντονά θα απαντούσε ‘δεν το κάνω αυτό’. Δεν θα πήγαινε εκεί να πάρει την κεφαλιά. Έφευγε. Αυτό έκανε τους προπονητές να θέλουν να τον διώξουν. Προκαλούσε λίγη τριβή», θυμάται ο τότε διευθυντής της Λιντς, Μπιλ Φόδερμπι.

Ακόμα κι αν άρχισε τη σεζόν με χατ τρικ κόντρα στη Λίβερπουλ στο Super Cup και σημείωσε το πρώτο χατ τρικ στην ιστορία της νεοσύστατης Premier League, κόντρα στην Τότεναμ, ο 26χρονος διεθνής, για πολλοστή φορά στην καριέρα του μέχρι τότε, είχε πέσει στη δυσμένεια του προπονητή.

Έψαχνε επιθετικό για να σώσει τη σεζόν

Από τη στιγμή που χάθηκε ο τίτλος την προηγούμενη χρονιά, η πρώτη σεζόν της Premier League άρχισε με απογοήτευση στο «Ολντ Τράφορντ». Μάλιστα, οι δύο ήττες στους πρώτους αγώνες κόντρα σε Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και Έβερτον άφησαν την ομάδα στην 22η και τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα.

Τον ίδιο Σεπτέμβριο, μετά από δύο «λευκές» ισοπαλίες κόντρα στην Τορπέντο Μόσχας, αποκλείστηκε στα πέναλτι από τον 1ο γύρο του Κυπέλλου UEFA, ενώ έναν μήνα αργότερα αποκλείστηκε από τον 3ο γύρο του FA Cup.

Το βασικό πρόβλημα ήταν εμφανές και παρά το σερί 5 νικών στο πρωτάθλημα δίχως να δεχθεί γκολ στη συνέχεια, από τις 19 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 7 Νοεμβρίου δεν έκανε νίκη σε 7 αγώνες πρωταθλήματος, σημειώνοντας μόλις 4 τέρματα.

Το θερινό μεταγραφικό απόκτημα που θα έλυνε αυτό το πρόβλημα, ο Ντιον Ντάμπλιν του 1.000.000 λιρών, είχε σπάσει το πόδι του, ενώ ο Άλεξ Φέργκιουσον απέτυχε στις προσπάθειές του να υπογράψει τον Άλαν Σίρερ από τη Σαουθάμπτον και τον Ντέιβιντ Χερστ από τη Σέφιλντ Γουένσντεϊ.

Στις 25 Νοεμβρίου 1992, ο πρόεδρος της Γιουνάιτεντ, Μάρτιν Έντουαρντς, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα στο γραφείο του και κάπου εκεί άρχισαν όλα. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Φόδερμπι, ο οποίος του τηλεφώνησε για να συζητήσουν το ενδεχόμενο μεταγραφής στη Λιντς του αριστερού μπακ των «κόκκινων διαβόλων», Ντένις Έργουιν. Ο Έντουαρντς αρνήθηκε. Οι μαρτυρίες γι’ αυτό που εκτυλίχθηκε στη συνέχεια διαφέρουν, όμως όλες καταλήγουν στο ίδιο σημείο, στη συμφωνία για τη μεταγραφή του Καντονά.

Οι δύο εκδοχές του Φέργκιουσον

Ο Σκοτσέζος τεχνικός διηγήθηκε το περιστατικό από τη σκοπιά του, μεταξύ άλλων στην αυτοβιογραφία του «Just Champion». Σε αυτήν υποστηρίζει ότι είχε επισκεφτεί το γραφείο του προέδρου της ομάδας για μεταγραφικά ζητήματα και μεταξύ άλλων γκρίνιαζε επειδή η Γιουνάιτεντ δεν κινήθηκε για τον Καντονά πριν υπογράψει στη Λιντς.

Εξάλλου, είχε θετική άποψη για τον Γάλλο επιθετικό, αφού του είχε δώσει συστάσεις ο ομοσπονδιακός τεχνικός του στους «τρικολόρ», Ζεράρ Ουγέ, μετέπειτα μεγάλος αντίπαλος ως τεχνικός της Λίβερπουλ. Ο Ουγέ ήθελε ο Καντονά να επανέλθει στη δράση για να τον υπολογίζει για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1994, αφού στη Λιντς δεν αγωνιζόταν πια.

Την ώρα που Έντουαρντς και Φέργκιουσον συζητούσαν τα μεταγραφικά ζητήματα (αφού εκείνη την εποχή επιτρέπονταν μεταγραφές τον Νοέμβριο), χτύπησε το τηλέφωνο. «Ο συγχρονισμός ήταν περίεργος, εντελώς αδιανόητος», εξήγησε ο Σκοτσέζος προπονητής.

Ο Έντουαρντς απέρριψε την πρόταση για τον Έργουιν και ανταπάντησε στον Φόδερμπι αν σκέφτεται την πώληση του Λι Τσάπμαν, ενός επιθετικού που εξέταζε η Γιουνάιτεντ για να λύσει το δικό της πρόβλημα. Όταν άκουσε το όνομα αυτό, ο Φέργκιουσον άρχισε να ψιθυρίζει και να κάνει νοήματα στον Έντουαρντς, ο οποίος δεν τον αντιλήφθηκε και συνέχισε τη συνομιλία. Τότε, ο Φέργκιουσον έγραψε το όνομα του Καντονά σε ένα χαρτάκι και του το έδωσε.

Ο Έντουαρντς ρώτησε τον Φόδερμπι για τον παίκτη και έλαβε την απάντηση που επιζητούσε. Ο Καντονά δεν ήταν καλά στη Λιντς και θα του απαντούσε σε 24 ώρες για το αν ήταν διαθέσιμος. Εν τέλει, απάντησε μέσα σε μία ώρα, με τα «παγόνια» να ζητούν 1.600.000 λίρες. Ο Έντουαρντς έριξε το ποσό μεταξύ 1.000.000 και 1.200.000 λιρών (υπάρχουν κι εδώ δύο εκδοχές) και όταν ο Φέργκιουσον ενημέρωσε τον βοηθό του, Μπράιαν Κιντ, για την επικείμενη μεταγραφή, εκείνος τον ρώτησε αποσβολωμένος για τη χαμηλή τιμή: «Έχασε κανένα πόδι;»

Αυτή είναι η πρώτη εκδοχή του Φέργκιουσον για τα γεγονότα και μοιάζει αρκετά πιο πειστική από τη δεύτερη, η οποία περιληπτικά ειπώθηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του Καντονά από τη Γιουνάιτεντ. «Μιλούσα με τον Χάουαρντ και έκανα την ερώτηση», δήλωσε, υπονοώντας ότι η μεταγραφή οφείλεται σε συζήτηση των δύο προπονητών και όχι στη συζήτηση των δύο διοικούντων.

Η εκδοχή του Έντουαρντς

Ο πρόεδρος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ διηγείται τα γεγονότα, τόσο στο βιβλίο του «Glory, Glory», όσο και σε διάφορες συνεντεύξεις του, με άλλον τρόπο. Η ειδοποιός διαφορά είναι η… απουσία του Φέργκιουσον από το γραφείο του, όταν έγινε το τηλεφώνημα από τον Φόδερμπι.

«Ήμουν καλός φίλος με τον πρώην πρόεδρο της Τότεναμ, Ίρβινγκ Σκόλαρ, ο οποίος ζούσε στο Μόντε Κάρλο. Έβλεπε πολύ γαλλικό ποδόσφαιρο και πάντα μου μιλούσε για τον Καντονά. Φυσικά, είχα δει τον Ερίκ στην Αγγλία, όμως τα λόγια του Ίρβινγκ μου ήρθαν στο μυαλό. Είχα ακούσει ότι τα πράγματα μεταξύ του Καντονά και του προπονητή της Λιντς, Χάουαρντ Γουίλκινσον, δεν ήταν τόσο καλά, οπότε αποφάσισα να αδράξω την ευκαιρία».

«Όταν τηλεφώνησε ο Μπιλ έκανα την ερώτηση, εντελώς εκτός κλίματος, αν υπήρχε περίπτωση να τον πουλήσουμε. Ο Μπιλ είπε ‘δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται, θα ρωτήσω τον Χάουαρντ’ και ότι θα τον έσφαζαν αν πουλούσε τον Καντονά, ειδικά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όταν έκλεισε το τηλέφωνο, πήρα τον Άλεξ. Προφανώς, ποτέ δεν θα έκανα τίποτα δίχως να μιλήσω με τον Άλεκ (σ.σ. όπως τον αποκαλεί). ‘Αν μπορώ να πάρω τον Καντονά από τη Λιντς, θα τον ήθελες;’ ρώτησα. ‘Φυσικά και θα τον ήθελα’, ήταν η απάντησή του. Δεν υπήρχε περίπτωση να θέλει να πουλήσει τον Έργουιν, ωστόσο ο Καντονά ήταν βέβαιο ‘ναι’».

«Όταν ο Μπιλ τηλεφώνησε την επόμενη μέρα είπε ότι ο μόνος τρόπος για να συμφωνήσουν ήταν να γίνει πολύ, πολύ γρήγορα. Γνώριζε ότι οι φίλαθλοι αγαπούσαν τον Καντονά και θα τρελαίνονταν. Προφανώς είπαμε ότι θα κάνουμε όσο πιο γρήγορα ήθελαν. Ζήτησαν 1.600.000 λίρες, όμως μετά από διαπραγματεύσεις πέσαμε στο 1.000.000. Η Λιντς ήθελε να διαρρεύσει το αρχικό ποσό για να κατευνάσει κάπως τους φιλάθλους. Τους είπα ότι μπορούν να πουν ό,τι ήθελαν. Ο Πέτερ Σμάιχελ ήταν μία απίστευτη αγορά στις 505.000 λίρες, όμως ο Ερίκ ήταν εξίσου σημαντικός».

Η εκδοχή του Φόδερμπι

Φυσικά, υπάρχει και η εκδοχή του ανθρώπου που βρισκόταν στην άλλη άκρη της γραμμής, του διευθυντή της Λιντς, ο οποίος διαπραγματευόταν την πώληση ενός τόσο σημαντικού περιουσιακού στοιχείου!

«Είχαμε προβλήματα. Ο Χάουαρντ μου είπε ‘Μπιλ, ξέρεις τον Μάρτιν Έντουαρντς. Μπορείς να του τηλεφωνήσεις και να τον ρωτήσεις αν υπάρχει περίπτωση να έχουμε τον Ντένις Έργουιν; Ο Έντουαρντς είπε ‘α, Μπιλ, δεν υπάρχει περίπτωση να πάρετε τον Ντένις Έργουιν, καμία περίπτωση’. Όμως ρώτησε αν θα αφήναμε τον Καντονά να φύγει. ‘Αδύνατον. Πρέπει να είσαι τρελός. Είναι ένα αστέρι. Θα μας κρεμάσουν’, απάντησα».

Ο Γουίλκινσον αναζητούσε νέο σπίτι στο Λιντς και δεν ήταν άμεσα διαθέσιμος, με συνέπεια ο Φόδερμπι να βρει και να μιλήσει γι’ αυτήν την πιθανή εξέλιξη στον βοηθό προπονητή, Μικ Χένιγκαν. «Όλες οι συζητήσεις μεταξύ του Χάουαρντ και του Μικ Χένιγκαν ήταν ‘αν μπορείς να διώξεις τον Καντονά από τη Λιντς, κάντο’. Οπότε, πήγα στον Χένιγκαν και του είπα για την πρόταση. Μου απάντησε ‘Μπιλ, αν μπορείς…’. Δεν το είπα στον Χάουαρντ, άφησα μερικές ώρες να περάσουν και τηλεφώνησα πίσω στον Μάρτιν. ‘Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που μου είπε ο Χάουαρντ. Θα τον αφήσει, αλλά θέλω 1.500.000 λίρες’», είπε ώστε να «φουσκώσει» την τιμή για έναν παίκτη που ουσιαστικά ήταν εκτός πλάνων.

Δεν το πίστευαν, δεν τον ήθελαν

Η μεταγραφή ολοκληρώθηκε και ελλείψει διαδικτύου και μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα νέα διαδόθηκαν με πιο αργούς τρόπους, όπως θυμάται και ο Γκάρι Πάλιστερ, βασικό στέλεχος της Γιουνάιτεντ και ένας από τους λόγους που το όνομα Καντονά είχε χαραχθεί στο μυαλό του Φέργκιουσον.

Ο Άγγλος κεντρικός αμυντικός μαζί με τον παρτενέρ του, Στιβ Μπρους, είχαν ταλαιπωρηθεί αφάνταστα από τον Γάλλο σε ένα παιχνίδι και το συζητούσαν αργότερα στο ντουζ. Ο Φέργκιουσον τους άκουσε να μιλούν και ζήτησε πληροφορίες.

«Ο προπονητής συνήθως ρωτούσε τον Στιβ κι εμένα για τους αντιπάλους επιθετικούς. Θυμάμαι εκείνη την περίοδο ψάχναμε για έναν επιθετικό να μας δώσει επιπλέον σκοράρισμα και προηγουμένως μας είχε ρωτήσει για τον Άλαν Σίρερ της Σαουθάμπτον και τον Ντέιβιντ Χερστ της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ», θυμάται ο Πάλιστερ στην αυτοβιογραφία του, «Pally».

«Αργότερα, έλαβα ένα τηλεφώνημα από έναν δημοσιογράφο που μου είπε ‘μάντεψε ποιον υπογράψατε’. Είπα πολλά ονόματα επιθετικών, αλλά ποτέ δεν ανέφερα τον Καντονά, επειδή ποτέ δεν περίμενα η Λιντς να τον πουλήσει. Υπήρχε τέτοια αντιπαλότητα μεταξύ των δύο συλλόγων, που ούτε για ένα λεπτό δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα άφηναν έναν παίκτη τέτοιας κλάσης να έρθει σε εμάς».

Ο μέσος της Γιουνάιτεντ, Λι Σαρπ, μοίραζε αυτόγραφα κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στο Λιντς για την προώθηση του παπουτσιού του. Όταν του είπαν ότι η ομάδα του απέκτησε τον Καντονά, δεν το πίστεψε. «Απάντησα ‘ναι, σίγουρα. Δεν υπάρχει περίπτωση’. Άνοιξα το ραδιόφωνο και ήταν αλήθεια. Μεγάλο σοκ. Μετά, ήρθαν όλες οι ιστορίες από τα ΜΜΕ για το παρελθόν του και λέγαμε ‘αυτός ο τύπος είναι εντελώς τρελός, τι κάνουμε;’»

Στο ίδιο μήκος κύματος βρέθηκε και ο πρώτος σκόρερ της σεζόν 1992-1993, Μαρκ Χιουζ, ο οποίος υποστήριζε ότι «αναρωτιόμασταν αν όλο αυτό θα κατέληγε σε δάκρυα», ενώ ο αρχηγός της ομάδας, Μπράιαν Ρόμπσον, εξιστόρησε στη δική του αυτοβιογραφία: «Οι παίκτες δεν ήταν πεπεισμένοι ότι ήταν μια καλή μεταγραφή. Ο Ερίκ είχε τη φήμη ότι πηδάει από ομάδα σε ομάδα, χωρίς να μένει πουθενά για αρκετό καιρό και γενικά ότι προκαλεί φασαρίες. Δεν ήταν τελικά ο τύπος ανθρώπου που φοβόμασταν».

Έπεισε τον Φέργκιουσον με επιπλέον προπόνηση

Ακόμα και ο ίδιος ο Φέργκιουσον, βλέποντας τον Τύπο και τους παίκτες του να έχουν ενστάσεις, απέκτησε δεύτερες σκέψεις για το αν έπραξε σωστά, μετά από την παρουσίαση του παίκτη στις 26 Νοεμβρίου.

«Μετά από τη συνέντευξη Τύπου, άρχισα να αμφιβάλλω για το όλο ζήτημα. Δεν ήταν ακριβώς πανικός, όμως ήταν αβεβαιότητα ως προς το αν κάναμε το σωστό. Άρχισα να ανησυχώ για όλα τα θέματα που αφορούσαν το παρελθόν του Ερίκ. Η κατάσταση με αναστάτωσε, όμως όχι για πάνω από μερικές ώρες. Από εκείνο το σημείο, έπρεπε να διαγράψουμε τα παλιά».

Το κλίμα αντιστράφηκε υπέρ του Γάλλου πολύ σύντομα. «Θυμάμαι την πρώτη μέρα του Ερίκ. Μετά από την ολοκλήρωση της προπόνησης ζήτησε έναν τερματοφύλακα, δύο παίκτες από την εφηβική ομάδα που ήταν ακόμα εκεί και μερικές μπάλες», θυμάται ο Φέργκιουσον.

Όταν εξαπλώθηκε η πληροφορία ότι ο Καντονά ήθελε επιπλέον προπόνηση, σιγά σιγά, περισσότεροι παίκτες άρχισαν να ακολουθούν το παράδειγμά του, αλλάζοντας τα δεδομένα «χάρη στην εργατικότητα και την επιρροή του Καντονά. Μου άνοιξε τα μάτια με τη σημασία της προπόνησης».

Ντεμπούτο με μπλε εμφάνιση και το νούμερο 10

Το πρώτο παιχνίδι με τη νέα ομάδα του θα μπορούσε να είναι το ντέρμπι κόντρα στην Άρσεναλ στις 28 Νοεμβρίου, ωστόσο τα χαρτιά του δεν είχαν ετοιμαστεί εγκαίρως. Ο παίκτης που ουσιαστικά διαδέχθηκε στην επίθεση της ομάδας, ο Χιουζ, σημείωσε το μοναδικό τέρμα της νίκης με 1-0.

Το ντεμπούτο του Καντονά πραγματοποιήθηκε την 1η Δεκεμβρίου, σε ένα φιλικό παιχνίδι στη Λισαβόνα με αντίπαλο την Μπενφίκα προς τιμήν του Εουσέμπιο.

Προηγήθηκε φιλικό παλαιμάχων ή παικτών που βρίσκονταν στη «δύση» της καριέρας τους, μεταξύ των οποίων οι Ριβελίνο, Τσάρλτον, Τζον Τόσακ, Μάριο Κέμπες, Ροζέ Μιλά, Μπάστος Λόπες, Φερνάντο Γκόμες, Ρικάρντο και φυσικά Εουσέμπιο.

Όταν ολοκληρώθηκε ο αγώνας Φίλοι Εουσέμπιο – Μικτή Κόσμου, πήρε σειρά η αναμέτρηση της Μπενφίκα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Λόγω… έδρας, οι Πορτογάλοι φόρεσαν την παραδοσιακή κόκκινη στολή τους, με συνέπεια ο Καντονά να κάνει ντεμπούτο στους «κόκκινους διαβόλους» με μπλε εμφάνιση και μάλιστα με τον αριθμό 10 στην πλάτη.

Αν και έχασε μία ευκαιρία για να σκοράρει, τελικά το μοναδικό τέρμα πέτυχε το άλλο 10 της αναμέτρησης, ο 20χρονος μέσος Ρούι Κόστα.

Άλλαξε την ιστορία της ομάδας

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο Καντονά διέψευσε και τους τελευταίους αμφισβητίες μέσα στη σεζόν, αφού ηγήθηκε ενός εκπληκτικού ντεμαράζ που περιελάμβανε μόλις δύο ήττες μέχρι το τέλος της σεζόν στο πρωτάθλημα.

Το ντεμπούτο του έγινε εντός έδρας στο ντέρμπι με τη Μάντσεστερ Σίτι και τη νίκη 2-0, περνώντας ως αλλαγή στο ημίχρονο στη θέση του Ράιαν Γκιγκς. Μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, η Γιουνάιτεντ είχε πατήσει κορυφή και με 9 γκολ του Γάλλου μέχρι το τέλος της σεζόν, έγινε η πρώτη ομάδα που κατακτούσε την Premier League.

Το 1992, στα 37 παιχνίδια πρωταθλήματος πριν την άφιξη Καντονά, η Γιουνάιτεντ είχε 54 πόντους και 38 γκολ. Στα επόμενα 37 παιχνίδια με τον Καντονά, συγκέντρωσε 88 πόντους και σκόραρε 77 φορές.

«Αν υπήρχε ένας παίκτης, οπουδήποτε στον κόσμο, που πλάστηκε για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ήταν ο Καντονά. Εμφανίστηκε, πέταξε έξω το στήθος του, σήκωσε το κεφάλι του και έριξε μια ματιά γύρω του σαν να ρωτούσε: ‘Είμαι ο Καντονά. Πόσο σπουδαίοι είστε; Είστε τόσο σπουδαίοι για μένα;’», εξήγησε ο Φέργκιουσον.

Μετά από τέσσερα πρωταθλήματα (δύο νταμπλ) στις πέντε σεζόν που έμεινε στο «Ολντ Τράφορντ», τεκμηριώθηκε η απάντηση. Η μοναδική σεζόν που χάθηκε το πρωτάθλημα ήταν η χρονιά που έχασε κι η Γιουνάιτεντ τον Καντονά λόγω της περίφημης κλοτσιάς του σε φίλαθλο της Κρίσταλ Πάλας που του έκανε ρατσιστική επίθεση.

Όλοι στον σύλλογο είναι πεπεισμένοι ότι αν δεν υπήρχε αυτό το περιστατικό, ο Γάλλος θα είχε το απόλυτο. Το σίγουρο είναι ότι από εκείνη την 1η Δεκεμβρίου, άλλαξε η ιστορία του συλλόγου, σύμφωνα με τον Έντουαρντς: «Δεν είμαι βέβαιος τι θα συνέβαινε χωρίς εκείνον, όμως γνωρίζω ότι όλα άρχισαν από τη στιγμή που τον υπογράψαμε».

Δείτε ΕΔΩ ένα videο-αφιέρωμα στον Ερίκ Καντονά