Πρόκειται για το πιο επικίνδυνο σπορ στον πλανήτη. Κι όμως, υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που αψηφούν τον κίνδυνο. Ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή, επειδή απλά έχουν γεννηθεί για να γίνουν πιλότοι της Formula1.
Ο Εουτζένιο Καστελότι δεν είναι ευρέως γνωστός στο φίλαθλο κοινό, ωστόσο, ανήκει στη λίστα εκείνων που άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο, ενώ βίωναν τη χαρά της ιλιγγιώδους ταχύτητας.
Ο αείμνηστος Ιταλός αγωνίστηκε για τις ομάδες της Lancia και της Ferrari, ενώ είχε λάβει μέρος και σε αγώνες σπορ αυτοκινήτων.
Υπήρξε φίλος του Αλμπέρτο Ασκάρι, ο οποίος όταν σκοτώθηκε φορούσε το κράνος του Εουτζένιο.
Ο «ωραίος», όπως αποκαλείτο από τον Τύπο της χώρας του, λόγω της πέρασης που είχε στο γυναικείο φύλο, διατηρούσε σχέση με μία τραγουδίστρια της όπερας, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του.
Σαν σήμερα (10 Οκτωβρίου) το 1930 ο Ιταλός πιλότος αντίκρισε το πρώτο φως της ζωής, επομένως το Sport-Retro.gr ετοίμασε αφιέρωμα για να τιμήσει τη μνήμη του.
Το «όχι» του πατέρα του
Ο Εουτζένιο Καστελότι ήρθε στον κόσμο στις 10 Οκτωβρίου 1930 στο Μιλάνο, αλλά μεγάλωσε στην επαρχία Λόντι, η οποία βρίσκεται στη βόρεια Ιταλία.
Η οικογένειά του ήταν ευκατάστατη, καθώς διέθετε μεγάλες εκτάσεις γης σε εκείνα τα μέρη.
Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του, ο Εουτζένιο εξέφρασε την επιθυμία να γίνει επαγγελματίας οδηγός αγώνων, κάτι που δεν ήθελε ο πατέρας του, παρά το γεγονός ότι λάτρευε τα γρήγορα αυτοκίνητα.
Έπειτα από τον θάνατο του πατέρα του, ο Καστελότι άρχισε το 1950 να ασχολείται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, αγοράζοντας την επαναστατική για τα δεδομένα της εποχής Ferrari 166 MM.
Με το συγκεκριμένο όχημα συμμετείχε σε διάφορες διοργανώσεις και η καλύτερη επίδοσή του μέχρι το 1951 ήταν η 6η θέση στο τουρνουά Mille Miglia που διεξαγόταν στην Ιταλία επί τρεις δεκαετίες.
Ο Καστελότι έλαβε μέρος στη Formula 2 το 1952, ενώ την ίδια χρονιά κατέκτησε το Sicily Gold Cup, το Circuito di Senigallia και το πορτογαλικό Grand Prix.
Το 1953, ο Εουτζένιο συνάντησε στην Ιταλία τον Αλμπέρτο Ασκάρι, με τον οποίο στη συνέχεια ανέπτυξε θερμή φιλική σχέση.
Την ίδια χρονιά, σε μία διοργάνωση στο Μονακό και στο Mille Miglia κατάφερε να τερματίσει στη 2η θέση.
Η εξαιρετική απόδοσή του προσέλκυσε το ενδιαφέρον της Lancia, η οποία του πρότεινε να λάβει μέρος στο τουρνουά Carrera Panamerica που λάμβανε χώρα στο Μεξικό και είχε αυξημένο δείκτη επικινδυνότητας.
Εκεί έκλεψε τις εντυπώσεις για μία ακόμη φορά, αφού τερμάτισε 3ος, πίσω από τον θρυλικό Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και τον Πιέρο Ταρούφι.
Το άλμα στη Formula1
Ο Καστελότι ένιωσε έντονη συγκίνηση το 1954, όταν κλήθηκε να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1, με την ομάδα της Lancia.
Παρ’ όλα αυτά, η παρθενική συμμετοχή του στην «κορωνίδα» του μηχανοκίνητου αθλητισμού άργησε έναν χρόνο, καθώς η Lancia D50 δεν σχεδιάστηκε με τις σωστές διαστάσεις για το σώμα του.
Βέβαια, σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, ο εκκολαπτόμενος πιλότος δεν κατάφερε να συμμετάσχει στη διοργάνωση, επειδή το μονοθέσιό του άργησε να κατασκευαστεί.
Το ντεμπούτο του στο Πρωτάθλημα πραγματοποιήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1955, στο Grand Prix της Αργεντινής, όπου τράκαρε και δεν κατάφερε να τερματίσει.
Στο Μονακό ανέβηκε στο 2ο σκαλί του πόντιουμ και τέσσερις ημέρες μετά συνέβη ένα τραγικό περιστατικό. Μην βιαστείτε να βγάλετε συμπέρασμα…
Το ημερολόγιο γράφει 26 Μαΐου 1955 κι ο Καστελότι βρίσκεται στη Μόντσα, για να κάνει ένα δοκιμαστικό με τη Ferrari 750.
O Ασκάρι, ο οποίος ανήκε στην ομάδα της Lancia, είχε πάει να παρακολουθήσει τον φίλο του κι ως λάτρης της ταχύτητας ζήτησε να τεστάρει το μονοθέσιο.
Παρά το γεγονός ότι ήταν προληπτικός και δεν χρησιμοποιούσε ποτέ ξένο κράνος, εκείνη την ημέρα δανείστηκε αυτό του Εουτζένιο, επειδή το δικό του είχε δοθεί για επισκευή έπειτα από μία βουτιά στη θάλασσα στο Grand Prix του Μόντε Κάρλο.
Στον 3ο γύρο, ο… Χάρος παραμόνευε σε μία στροφή, στην οποία ο πιλότος έχασε τον έλεγχο του οχήματος και λίγο μετά άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο.
Η κηδεία του έγινε στο Μιλάνο μερικές ημέρες αργότερα. Ο Καστελότι ήταν ράκος, ενώ βρισκόταν ανάμεσα σε εκείνους που κρατούσαν το φέρετρο του αδικοχαμένου πιλότου.
Στην πίστα του Σπα στο Βέλγιο, ο Εουτζένιο έγινε ο νεότερος πιλότος (24 χρονών, 7 μηνών και 26 ημερών) που εκκίνησε από την pole position, ώσπου ο Τζάκι Ιξ έσπασε αυτό το αξιόλογο ρεκόρ στη Γερμανία το 1968.
Ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη το Πρωτάθλημα του 1955, η Lancia συγχωνεύθηκε με τη Ferrari, για χάρη της οποίας ο Ιταλός πιλότος έτρεξε στους εναπομείναντες αγώνες.
Συμβόλαιο θανάτου!
Πριν από το Grand Prix στη Μόντσα, η ομάδα της Ferrari επρόκειτο να αγωνιστεί με τα μονοθέσια D50, που είχαν γίνει δώρο στην εταιρεία από τον Τζάνι Λάντσια.
Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, ωστόσο, τα οχήματα έβγαλαν διάφορα προβλήματα και αποφασίστηκε από τους ιθύνοντες να αποσυρθούν.
Ο τολμηρός, πάντα, Εουτζένιο ήθελε να τρέξει με το… τουρμπάτο D50, οπότε ζήτησε από τον Έντσο Φεράρι να υπογράψει ένα συμβόλαιο, βάσει του οποίου θα έφερε εκείνος την ευθύνη του εαυτού του σε περίπτωση που πέθαινε.
Φυσικά, ο ιδιοκτήτης της «σκουντερία» αρνήθηκε. Εν τέλει, ο Καστελότι τερμάτισε 3ος στο Πρωτάθλημα των πιλότων, με συγκομιδή 12 πόντων.
Το 1956, ο Ιταλός άσος έτρεξε σε αγώνες με σπορ αυτοκίνητα, ενώ κατέκτησε το Mille Miglia, το περίφημο 12 Hours of Serbing και το Hill Climb Championship.
Όσον αφορά στο Πρωτάθλημα της Formula 1 κατέλαβε την 6η θέση, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι στη Γαλλία είχε τη δυνατότητα να ολοκληρώσει πρώτος τη διαδρομή, αλλά ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας του ζήτησε να αφήσει τον Πίτερ Κόλινς να περάσει μπροστά.
Την ίδια περίπου περίοδο, η Ferrari απέκτησε τον Λουίτζι Μούσο, με τον οποίο δεν είχε και την καλύτερη σχέση ο Εουτζένιο.
Δεσμός με… σερβιτόρα
Ο Καστελότι είχε πέραση στις γυναίκες, δεδομένου ότι στην Ιταλία αποκαλείτο «ο ωραίος».
Το όνομά του αναφερόταν περισσότερο σε στήλες κουτσομπολίστικων περιοδικών, παρά σε αθλητικές εφημερίδες κι αυτό επειδή διατηρούσε σχέση με την πριμαντόνα Ντέλια Σκάλα, αν και η μητέρα του Άντζελα δεν ήθελε για νύφη της τη συγκεκριμένη γυναίκα.
Ο Ράμολο Ταβόνι, o team manager της Ferrari, είχε πει ότι όταν ο πιλότος έφερε την Ντέλια στο σπίτι για να γνωρίσει τη μητέρα του, εκείνη την έπιασε απότομα από το μπράτσο, της είπε ότι μοιάζει με σερβιτόρα και την έστειλε στην κουζίνα να πλύνει τα πιάτα. Μετά από αυτό, ακολούθησε έντονος καβγάς.
Στις 14 Μαρτίου 1957, ο Εουτζένιο βρισκόταν στη Φλωρεντία και ειδοποιήθηκε από τον Έντσο Φεράρι ότι πρέπει να επιστρέψει στη Μόντενα, προκειμένου να σπάσει το ανεπίσημο ρεκόρ που είχε καταγραφεί λίγο νωρίτερα από τον Ζαν Μπερά με μία Maserati 250F.
Ο Καστελότι προθέρμανε το μονοθέσιο και στη συνέχεια άρχισε τη δοκιμή, χωρίς να υπολογίσει καλά την απόσταση από τις μπαριέρες, οι οποίες καλύπτονταν σε πολλά σημεία από θάμνους.
Η Ferrari αναπήδησε στο kerb κι εν συνεχεία έπεσε σε μία κολώνα, με αποτέλεσμα ο πιλότος να βρει τραγικό θάνατο.
Πιθανότατα, ο λόγος που ο πιλότος έχασε τον έλεγχο του οχήματος να οφειλόταν στην κούραση, δεδομένου ότι έκανε τακτικά το δρομολόγιο Μόντενα-Φλωρεντία, επειδή εκεί η αγαπημένη του έδινε θεατρικές παραστάσεις.
Στις 16 Μαρτίου τελέστηκε η νεκρώσιμος ακολουθία, στο μεγαλύτερο κοιμητήριο του Λόντι, ενώ σε αυτήν έδωσαν βροντερό «παρών» πολλοί συνάδελφοί του.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα